[...]
....Ει
δε και λαϊκός, εστί αφωρισμένος παρά Κυρίου Παντοκράτορος, κατηραμένος και
ασυγχώρητος και άλυτος μετά θάνατον. αι πέτραι και ο σίδηρος λυθήσονται, αυτός
δε ουδαμώς. κληρονομήση την λέπραν του Γιεζή και την αγχόνην του Ιούδα, ως
άλλος β Ιούδας. να σχισθή η γη και να τον καταπιή, ως τον Δαθάν και Αβηρών. να
τρέμη και να αναστενάξη, ως ο Κάιν, και αυτός και τα παιδιά του και η γυναίκα
του. το μέρος του να είναι με τους Ιουδαίους, οπού εσταύρωσαν τον Κύριον της
δόξης. οι κόποι του και οι μόχθοι του και τα κτήματά του και άπασα η περιουσία
του να είνε εις αφανισμόν, ωσάν κονιορτός, οπού αναρριπίζεται και σκορπίζεται
υπό ανέμου εις τα καλοκαιρινά αλώνια. τα οσπήτιά του να ξεθεμελιωθούν και να
μην είνε ο κατοικών εις αυτά. να σβυσθή το όνομά του από το βιβλίον της ζωής,
και να εξαλειφθή το μνημόσυνόν του από το πρόσωπον της γης μετ΄ ήχου. να έχη
και τας αράς των αγίων τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων. αλλά και
όποιος χριστιανός δεν τον αποστρέφεται και δεν τον κατατρέχει, να είνε και
αυτός εις το άνωθεν επιτίμιον.
ΠΗΓΗ : Gelzer, Heinrich, Der Patriarchat von Achrida, Leipzig 1903, σσ. 93 κ.ε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου