Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Απολυτίκιο Ήχος α'
«Την κοινήν Ανάστασιν προ του σου Πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός. όθεν και ημείς ως οι παίδες, τα της νίκης σύμβολα φέροντες, Σοι τω νικητή του Θανάτου βοώμεν. Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

ΑΠΟΔΟΣΗ : Για να βεβαιώσεις ότι κι εμείς όλοι θα αναστηθούμε κατά τη δεύτερη παρουσία Σου, προτού πάθεις και πεθάνεις, ανέστησες από τους νεκρούς τον Λάζαρο, Χριστέ, ο Θεός μας. Γι' αυτό κι εμείς οι χριστιανοί, όπως τα παιδιά των Εβραίων, που κρατούσαν στα χέρια κλάδους από φοίνικες σαν σύμβολα της νίκης, ψάλλουμε σ' Εσένα, που νίκησες τον θάνατο: Ευλογημένος Συ, που κατοικείς στους ουρανούς. Δοξασμένος να είσαι Συ, που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριο και Θεό, για να σώσεις τον κόσμο.

Μετά την Ανάστασή του ο Λάζαρος εγκατέλειψε την Αγία Γη και βρέθηκε στη Λάρνακα της Κύπρου, όπου τον συνάντησαν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας και τον χειροτόνησαν επίσκοπο. Ο αγαπημένος φίλος του Χριστού έζησε 30 χρόνια  μετά την Ανάστασή του κατά τον Αγιο Κωνσταντίας Επιφάνειο («ἐν παραδόσεσιν εὕρομεν ὅτι τριάκοντα ἐτῶν ἦταν τότε ὁ Λάζαρος ὅτε ἐγήγερται, μετὰ δὲ τὸ ἀναστῆναι αὐτόν, ἄλλα τριάκοντα ἔζησε, καὶ οὕτω πρὸς Κύριον ἐξεδήμησε κοιμηθείς», κατά τη διάρκεια των οποίων γέλασε μόνον μια φορά, διότι βίωσε τη πίκρα του θανάτου, όταν πρόσεξε μια γυναίκα να κλέβει ένα πήλινο δοχείο, μονολογώντας : «Το ένα χώμα (η γυναίκα) κλέβει τ' άλλο (τη τσούκα)». Ως τη δεύτερη κοίμησή του στις 16 του Οκτώβρη – σύμφωνα με μαρτυρία Κώδικα - αρχιεράτευσε στη Λάρνακα (Κίτιο) επί 18 περίπου έτη. 

ΠΗΓΗ : http://www.ayioslazaros.org/istoria.htm