Σε μια επαρχία είχε
ταλαιπωρηθεί πολύ, γιατί οι κάτοικοι εκεί έτρωγαν ψωμί από βρίζα (σίκαλη). Επειδή
δε ο Τιμόθεος (Τύχων) δεν έτρωγε τίποτε άλλο εκτός από ψωμί, και το ψωμί της
σίκαλης είχε συνήθως μια άσχημη μυρωδιά και είναι σαν λάσπη, δεν μπορούσε να το
φάει. Γι΄ αυτό είχε εξαντληθεί ο νέος. Πηγαίνει λοιπόν στον φούρναρη, από τον
οποίον είχε ζητήσει και άλλη φορά, να τον ξαναπαρακαλέσει για λίγο άσπρο ψωμί,
επειδή νόμιζε ότι θα έχει για τον εαυτό του καλό ψωμί. Εκείνος όμως, μόλις είδε
τον Τιμόθεο από μακριά ακόμη, του είπε να φύγει.
Λυπημένος και
εξαντλημένος όπως ήταν ο νέος, έπιασε μια άκρη και με όλη την παιδική του
απλότητα έκανε προσευχή στην Παναγία : "Παναγία μου, θέλω να με βοηθήσεις,
γιατί θα πεθάνω στο δρόμο.....................". Δεν πρόλαβε να τελειώσει
την προσευχή του και ξαφνικά του παρουσιάζεται μια Κόρη με λαμπερό πρόσωπο, του
δίνει μια φρατζόλα άσπρο ψωμί, και αμέσως εξαφανίζεται.
Όταν ένας νεαρός
καλόγηρος του έδειχνε ένα βιβλίο που μέσα είχε άγιες εικόνες της Θεοτόκου, που
τιμά ο Ρωσικός λαός, ο Γέροντας στάθηκε συγκινημένος στην εικόνα της Παναγίας
του Κρεμλίνου. Εζήτησαν εξηγήσεις οι λίγοι μαθηταί του και ο παπά - Τύχων με
σπασμένα Ελληνικά τους είπε :
"Εγώ ήμουνα έξω
φούρνο και έβλεπα ψωμί άσπρο από βιτρίνα. Εγώ όμως λεπτά δεν είχα αγοράσει ψωμί
άσπρο. Έτρωγα μόνο μαύρο. Φτωχό παιδί Τιμόθεος. Τότε βγαίνει εμπρός μου Βασίλισσα
Κυρία και δίνει εμέ ψωμί άσπρο. Τα έχασα. Χάνω Κυρία. Μπαίνω μέσα φούρνο και
λέω ψωμά, πού Κυρία Βασίλισσα, που έδωσε εμένα ψωμί άσπρο ; Φύγε, δεν ξέρω εγώ
εδώ Κυρία Βασίλισσα μου λέει.................. Να αυτήν εδώ ήταν. Η Παναγία του
Κρεμλίνου".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου