Χωρίς την αναμενόμενη
συμμετοχή του κόσμου στις ακολουθίες των εκκλησιών τούτη την Σαρακοστή. Μάλλον
ο Κύριος δεν νοηματοδοτεί την ζωή μας ή εμείς έχουμε παραδοθεί απόλυτα στην
μέριμνα και την αμαρτία. Μάλλον η ζωή κοντά στην Εκκλησία και η σχέση με τον Θεό,
δεν έγινε για τους περισσότερους, βίωμα, πράξη και παράδειγμα από την παιδική
ηλικία. Με αποτέλεσμα την σχεδόν μηδαμινή απουσία θείας ενέργειας και φωνής
μέσα μας, ώστε να ερεθίζει την ψυχής μας προς τα άνω και πνευματικά. Μάλλον δεν
έχουμε και την όρεξη να κινηθούμε προς την εκκλησία, αφού ξοδεύουμε κάθε ικμάδα
δυνάμεως, στα επίγεια και στην ανάγκη που έχουμε να διορθώσουμε τους πάντες και
τα πάντα. Μάλλον προσαρμόσαμε με περισσή επιτυχία τον χριστούλη, το άγιο όρος,
τα κομποσχοίνια, τον παΐσιο, την σαρακοστή, το Πάσχα και την αφελή νηστεία με
όλα τα πάθη και τις επίγειες ανάγκες. Μάλλον δεν έχουν οι περισσότεροι την
ανάγκη να αποτανθούν στο θείο, αφού δεν υπάρχει κάποιο άμεσο πρόβλημα υγείας,
ώστε να εξαντλήσουν το δικαίωμα που έχουν στην επίκληση του Θεού και στην
επέμβαση Του στο πρόβλημα τους, ως μοναδικό λόγο ύπαρξης και ανάγκης της
Εκκλησίας στον κόσμο. Μάλλον ανθρωπίνως η εκκλησία αστόχησε να κάνει σαφή και
κατανοητή την επουσιώδη πραμάτεια της. Μάλλον είναι δημοφιλή τα κηρύγματα που
κοιμίζουν και ικανοποιούν συναισθήματα και πάθη. Μάλλον οι περισσότεροι
νομίζουν ότι "πνευματικότητα" είναι τα κείμενα των λογοτεχνών, ενώ η
Εκκλησία παραδίδει σχέση και θεραπεία με το Άγιο Πνεύμα. Μάλλον δεν αγαπήσαμε
ποτέ τον Χριστό και τούτο απαιτεί την πρόσκληση στο πανάγιο και πανέμορφο
πρόσωπο Του. Μάλλον είμαστε πνευματικά νεκροί και τούτη η νέκρα μας καθιστά
μόνο ζωντανούς κατά την βιολογία, ενώ η ψυχή μας σφόδρα αμαυρωμένη αδυνατεί να
υποψιαστεί τον λόγο και την προοπτική της. Μάλλον μάταια τα λόγια, όταν τα αφτιά
είναι κλειστά και οι καρδιές αφιλόξενες για τον Κύριο.
«…άφησε τους νεκρούς να
θάψουν τους νεκρούς τους…», λέγει ο Κύριος εκεί στο κατά Ματθαίον
Ευαγγέλιον. Νεκρούς μας περιγράφει,
νεκροί κινούμαστε σε αυτόν τον παράλογο και άσκοπο βίο. Η απιστία, η
σαρκολατρεία, η φιλαυτία, η κακία, το μίσος, η πλεονεξία και η σκληροκαρδία
κάθε χρόνο αυξάνουν απογοητευτικά. Πώς να μιλήσεις σε νεκρό και πως να
κατανοήσει, μάταια. Μόνο αρνητικά θα τον ερεθίσεις και θα χρησιμοποιήσει κάθε
επιχείρημα για να αμυνθεί και να υπερασπιστεί των θέσεων του. Οι πάντες και τα
πάντα κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, χωρίς να υποψιάζονται καν την νομοτέλεια
της κρίσης. Ούτε ο βιολογικός θάνατος δεν γίνεται παιδαγωγία για μετάνοια και
Χριστό. Μάλλον σίγουρα δεν σε θέλουμε στα πόδια μας Κύριε, μας βαραίνει και μας
ελέγχει η παρουσία Σου...."Εἶπε δέ τις αὐτῷ· Κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι;
ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πολλοί, λέγω
ὑμῖν, ζητήσουσιν εἰσελθεῖν καὶ οὐκ ἰσχύσουσιν." Λουκ. Ίγ, 23-24.
