Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από την ημέρα που κοιμήθηκε ο πατήρ
Πορφύριος, όταν ένας ανιψιός του, που ασκεί το επάγγελμα του εκπαιδευτικού,
είδε, στον ύπνο του, μια πελώρια και περίλαμπρη Εκκλησία, που ευρίσκετο ψιλά
στον ουρανό και είχε κτισθεί προς τιμήν του πατρός Πορφυρίου, ο οποίος εκάθητο
εις το μέσον αυτής, ενώ αμέτρητοι Άγγελοι του Θεού, με αστραφτερές ενδυμασίες και
φωτοστέφανα, είχαν πλημμυρίσει τον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο του ναού, και
έψαλλον μελωδικά και κατ’ εξακολούθηση, ένα τροπάριο, που η σύνθεση και η μελοποίηση
αφορούσε τον πατέρα Πορφύριο.
Το τροπάριο αυτό, ο ανιψιός του Παππούλη, το άκουσε τόσες φορές στον ύπνο
του, ώστε το έμαθε απέξω ! Και μόλις ξύπνησε, το ενθυμείτο τόσο καλά, που όχι
μόνον το έγραψε, αλλά και το μαγνητοσκόπησε ! Το δε κείμενό του έχει ως
ακολούθως :
«Ως ουν επί της γης προσηύχεσο,
διά την ίασιν των ασθενειών,
και την συγχώρησιν
των παραπτωμάτων ημών,
ούτω και εν τοις ουρανοίς,
Πάτερ Πορφύριε,
Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,
σωθήναι τας ψυχάς ημών».
Σημ. Τριβωνίου : Θα μπορούσε ίσως να αποδοθεί μουσικά πάνω στο Θεοτοκίο του
γ΄ ήχου : «Σε την μεσιτεύσασαν την
σωτηρίαν του γένους, ανυμνούμεν, Θεοτόκε ημών Παρθένε…………..».
ΠΗΓΗ : ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ Ι. ΚΑΛΛΙΑΤΣΟΥ,
Ο ΠΑΤΗΡ
ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, Εκδ. ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ, ΑΘΗΝΑ 1992, σ. 124.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου