Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ ΝΑ ΘΑΝΑΤΩΣΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

"Ίσον της κατά του Σωτήρος Ιησού Χριστού, του γεννηθέντος εκ της Παρθένου Μαρίας, δοθείσης αποφάσεως υπό Ποντίου Πιλάτου, ηγεμόνος της Ιουδαίας, κατά το 17 έτος της βασιλείας Τιβέριου Καίσαρος, Αυτοκράτορος Ρωμαίων, κατακρινάσης αυτόν εις θάνατον σταυρικόν εν μέσω δύο ληστών, Μαρτίω κγ΄. Όπως ευρέθη προ ολίγων χρόνων παρ΄ ελπίδαν εις την χώραν Άκουλαν της Ιταλίας εντός πέτρας ωραιοτάτης, εν σιδηρώ κιβωτίω, εν ω ην έτερον κιβώτιον μαρμάρινον θαυμαστόν, έχον εγκεκλεισμένην την απόφασιν ταύτην, Εβραϊκοίς γράμμασι γεγραμμένην, έχουσαν ούτως : 

Εγώ ο Πόντιος Πιλάτος, ηγεμών δια της βασιλείας των Ρωμαίων, επί του Πραιτωρίου της αρχιηγεμονίας, κρίνων και κατακρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησούν, λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, Ναζωραίον και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώδη κατά του νόμου του Μωσαϊκού και εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Ρωμαίων Τιβερίου Καίσαρος, και ορίζω και αποφαίνομαι τον θάνατον αυτού σταυρικόν μετά των άλλων κατά το σύνηθες των καταδίκων. Επεί συνήθροισεν αυτός πλήθος ανθρώπων πλουσίων και πτωχών, ουκ έπαυσε θορύβους εγείρων ενοχλείν την Ιουδαίαν, ποιών εαυτόν υιόν θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ, απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του ιερού ναού, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος, και τολμήσας εισελθείν μετά βαίων θριαμβευτής, και πλείστου όχλου, ώσπερ τις Ρεξ, εντός της πόλεως της Ιερουσαλήμ εις τον Ιερόν Ναόν. Και διορίζομεν τον ημέτερον πρώτον εκατόνταρχον Κουίντον Κορνήλιον περιάξαι τούτον παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιζόμενον, και ενδεδυμένον πορφύραν, εστεφανομένον ακανθίνω στεφάνω, και βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί του ώμου αυτού, ίνα η παράδειγμα τοις άλλοις και πάσι τοις κακοποιοίς. Μεθ΄ ου βούλομαι συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς και εξέρχεσθαι δια της πύλης Γιαμπαρόλας,  της νυν Αντωνιανής. Αναχθήναι δε αυτόν τον Χριστόν παρρησία επί το όρος των κακούργων, ονόματι Καλβάριον, ού τινος σταυρωθέντος και θανατωθέντος μείναι το σώμα εν τω σταυρώ εις κοινό θεώρημα πάντων των κακούργων, και άνω του σταυρού τίτλον τεθήναι γεγραμμένον τρισί γλώσσαις, τον

“Ιησού Αλόν ο Ιλής Ιοδάμ”. (Εβραϊστί).
“Ιησούς ο Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων”. (Ελληνιστί).
“Ιέζους Ναζωραίους Ρεξ Ιουδαιόρουμ”. (Ρωμαϊστί).

Ορίζομεν ουν μηδένα των ηστινοσούν τάξεως και ποιότητος τολμήσαι απερισκέπτως την τοιαύτην εμποδίσαι δίκην, ως υπ΄ εμού ωρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εις ποινήν της αυτομολίας τούτου, Εβραίου όντος, κατά τα ψηφίσματα και τους νόμους της των Ρωμαίων βασιλείας.

Μάρτυρες της ημετέρας αποφάσεως.

Από της φυλής του Ισραήλ.

Ρωάμ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ και Περικουλάμ.

Από της βασιλείας και ηγεμονίας των Ρωμαίων.
Λούκιος, Σεξτίλιος και Μαξιμίλιος. 

Από των Φαρισαίων.
Μπαρμπάς, Συμεών και Μμονέλη.

Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων.
Ραμπάν, Μαντάνης και Μπακαρόλας.

Από της Αρχιερωσύνης.
Ρωάν, Ιουάδους, και Μπακασόλης.

Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων.
Μπουτάν".

Το ανωτέρω κείμενο, βρέθηκε στην Άκουλα το 1509 και κομίστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1581, επί του Πατριάρχου Ιερεμία του Τρανού, στις 9 του Απρίλη. Μεταγράφηκε δια χειρός του Πατριάρχου Διονυσίου στις 4 Μαρτίου του 1643. 

Πηγή : Κ.Σ., ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΕΡΙΕΧΟΥΣΑ ΤΑ ΠΕΡΙ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ, ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1869, σ. 10 κ.ε.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΟΥ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΑΣ ΛΕΝΤΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΡΩΜΗ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Σινά

Εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο γραμμένο στην λατινική γλώσσα, ευρισκόμενο στα αρχεία του Βατικανού, το οποίο περιγράφει την προσωπικότητα του Χριστού :

“Εδώ στην Ιουδαία βρίσκεται ήδη κάποιος άνθρωπος που έχει μεγάλες αρετές, και ονομάζει τον εαυτό του Ιησού Χριστό, οι μεν ξένοι τον ονομάζουν Προφήτη, οι δε οπαδοί του τον τιμούν ως Υιόν του Αθανάτου Υιού του Θεού. Ανασταίνει νεκρούς, θεραπεύει όλες τις ασθένειες με έναν μόνο του λόγο και δια της επιθέσεως των χειρών του. Είναι μέτριος στο σώμα και εύσχημος. Έχει πρόσωπο ιλαρό και σεμνοπρεπές, η δε κόμη του κατεβαίνει ως τους ώμους του σε σχήμα ελικοειδές, ενώ στο μέτωπό του είναι διηρημένη στη μέση, το δε χρώμα της είναι τέτοιο που είναι δύσκολο να περιγραφεί, το μέτωπό του είναι μακρύ και ομαλό. Τα μαγουλά του χαρισματικά, η μύτη και το στόμα σύμμετρα. Τα γένια πυκνά και διηρημένα, έχουν το χρώμα της κόμης, και μάκρος ενός δακτύλου. Τα μάτια ζωηρότατα. Ελέγχει κόσμια και προτρέπει με ιλαρότητα. Οι λόγοι του είναι γεμάτοι χάρη, και τα έργα σεμνά. Καμιά φορά δεν το είδε κανείς να γελά, πολλές φορές όμως τον είδαν να κλαίει. Η απλότητα και η σύνεση του είναι εξαιρετικές. Και τέλος είναι άνθρωπος, ο οποίος με την τέλεια ωραιότητα του, και τις θείες τελειότητες, υπερβαίνει κάθε άνθρωπο”.

Πηγή : Κ.Σ., ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΕΡΙΕΧΟΥΣΑ ΤΑ ΠΕΡΙ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ, ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1869, σ. 8 κ.ε.

“ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ, ΟΥΤΟΣ ΕΓΕΝΗΘΗ ΕΙΣ ΚΕΦΑΛΗΝ ΓΩΝΙΑΣ” - ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ ΓΡΑΤΣΙΑΣ - VIDEO

Μια εξαιρετική ομιλία του πατρός Λαυρεντίου Γρατσία στενότατου συνεργάτου και πνευματικού τέκνου του μακαριστού Μητροπολίτου (+) Φλωρίνης πατήρ Αυγουστίνου Καντιώτη, πάνω στη προφητεία του στίχου 22 του 117 ψαλμού της Π. Διαθήκης  : “22 λίθον, ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας” :

 
Πηγή : megasfilippos

ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ - «ΚΟΣΜΟΣ: ΕΞΕΛΙΞΙΣ Ἤ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ; ΤΥΧΑΙΟΤΗΣ Ἤ ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΣ; ΦΥΣΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ Ἤ ΑΠΕΡΙΝΟΗΤΟΣ ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ;»

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833, Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 20ῃ Σεπτεμβρίου 2012 

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

­Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἐπιθυμῶν νά συμβάλῃ στήν ἀντιμετώπιση τῆς ἀθεϊστικῆς προπαγάνδας πού χρησιμοποιεῖ ἀναίσχυντα τήν θεόσδοτη ἐπιστήμη, πού ἀποτελεῖ κλέος τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς δωρηθείσης εἰς τήν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ πλασθεῖσα ἀθάνατον ἀνθρωπίνην ψυχήν καί διαστρεβλώνει τά πορίσματά της καί ἐπιχειρεῖ ἀναιδῶς νά μετατρέψῃ τό «πῶς» τῆς Δημιουργίας σέ «ποῖος» ὁ Δημιουργός καί ἐπιστρατεύει φαιδρές θεωρίες ὅπως τῆς δῆθεν ἐξελίξεως τῶν εἰδῶν, τῆς δῆθεν φυσικῆς ἐπιλογῆς καί τῆς δῆθεν τυχαιότητος γιά νά παραπλανήσῃ ἰδίως τούς  νέους ἀνθρώπους, ὅτι ὁ κόσμος-κόσμημα ἔχει αἰτία ὄχι τήν ἄπειρη ἀγάπη καί τήν ἀπερινόητη πρόνοια καί σοφία τοῦ αἰωνίου Δημιουργοῦ, ἀλλά τήν ἄλογη καί ἀσυνείδητη καί τυχαία ἐνέργεια ἀτομικῶν καί ὑποατομικῶν σωματιδίων, κυκλοφορεῖ διά τοῦ διαδικτύου καί ἐντός ὀλίγου ἐντύπως, δωρεάν, τόν ἐρανισμό θεμάτων καί ἐννοιῶν πού ἀνατρέπουν τήν ἀθεϊστική προπαγάνδα τῶν ΜΜΕ ὑπό τόν τίτλο «ΚΟΣΜΟΣ: ΕΞΕΛΙΞΙΣ Ἤ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ; ΤΥΧΑΙΟΤΗΣ Ἤ ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΣ; ΦΥΣΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ Ἤ ΑΠΕΡΙΝΟΗΤΟΣ ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ;». Παράκλησις θερμή τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς εἶναι τό κείμενον αὐτό νά διαδοθῇ σέ κάθε νέο καί νέα ἰδιαίτερα μαθητές, σπουδαστές καί φοιτητές γι’ αὐτό καί δίδεται τό δικαίωμα τῆς ἐλεύθερης ἀναπαραγωγῆς καί τῆς διαδόσεως του.

 ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Το νέο πόνημα του αγωνιστή Μητροπολίτου πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ, υπό τον τίτλο : “«ΚΟΣΜΟΣ: ΕΞΕΛΙΞΙΣ Ἤ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ; ΤΥΧΑΙΟΤΗΣ Ἤ ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΣ; ΦΥΣΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ Ἤ ΑΠΕΡΙΝΟΗΤΟΣ ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ;», μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν στον υπολογιστή σας στα link που ακολουθούν : 

Ηλεκτρονικό βιβλίο Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ (αρχείο pdf)
Κόσμος: Εξέλιξις ή δημιουργία; Φυσική επιλογή ή πάνσοφος Θεία Πρόνοια; (1,51 MB)

Ηλεκτρονικό βιβλίο Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ (αρχείο doc)
Κόσμος: Εξέλιξις ή δημιουργία; Φυσική επιλογή ή πάνσοφος Θεία Πρόνοια; (2,18 MB)

 

Πηγή :  http://orionamateurobservatory.blogspot.com/

ΣΤΑΥΡΟΣ Ο ΦΥΛΑΞ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ – ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Άρθρο μας στην σημερινή Ομογενειακή εφημερίδα της Νέας Υόρκης, Hellas News (σελίδα 32) :

Καθημερινά η όμορφη γη μας βγάζει πολύτιμα προϊόντα και θησαυρούς. Πετάει έναν σπόρο ο γεωργός, ανασταίνεται και βγάζει καρπούς. Πολύτιμοι λίθοι και πετράδια δισεκατομμυρίων εξορύσσονται και μετά από επεξεργασία παίρνουν τον δρόμο για τις προθήκες των κοσμηματοπωλείων, των τραπεζικών θυρίδων και των θησαυροφυλακίων. Το ίδιο συμβαίνει και για τον πολύτιμο χρυσό, είτε μέταλλο είναι είτε υδρογονάνθρακας. Πόλεμοι επί πολέμων ανά τους αιώνες για την κατοχή και την εκμετάλλευση τους. Αγαπητοί μου, χθες εορτάσαμε την μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας, την Παγκόσμια Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Από όλους τους θησαυρούς που έβγαλε από τα σπλάχνα της η γη και μας προσέφερε ως σήμερα αλλά και θα μας δώσει έως την συντέλεια του κόσμου, ο πολυτιμότερος για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, είναι ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου μας. Το καύχημα και το κλέος της Ορθοδοξίας. Ο φύλαξ πάσης της οικουμένης. Η ωραιότητα της Εκκλησίας. Το στήριγμα των Πιστών. Ο τρόμος και το τραύμα των δαιμόνων. Η δόξα των Αγγέλων. Το ξύλο της ζωής. Η ζωή και η Ανάσταση. Σύμβολο θυσίας, Αγιασμού και λύτρωσης. Στην αρχαιότητα αποτελούσε σύμβολο καταδίκης και ατίμωσης, αφού σε σταυρικό θάνατο καταδικάζονταν και οδηγούνταν οι μεγαλύτεροι κακούργοι και οι προδότες.  Ήταν ένας διαδεδομένος τρόπος οδυνηρού θανάτου, που εφαρμόζονταν από τους Ιουδαίους, τους Πέρσες, τους Ρωμαίους και τους Καρχηδόνιους, τους Ινδούς, τους Σκύθες κλπ., ήδη από τον 6^ο π.Χ. αιώνα. Η βιβλιογραφία θέλει τους Πέρσες πρώτους να χρησιμοποιούν τον Σταυρό για την θανάτωση των καταδίκων. Ίσως να ήταν και οι «εφευρέτες» της σκληρής και απάνθρωπης τούτης μεθόδου. Φρίκη και μόνο φρίκη προκαλούσε στους ανθρώπους της εποχής εκείνης και μόνον η αναφορά του. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που λαμβάνουμε από κείμενα της αρχαιότητας οι Ρωμαίοι έγδυναν και μαστίγωναν ανηλεώς τα θύματά τους μπροστά από τον όχλο. Κατόπιν προσήλωναν τον σταυρό επί του θύματος που υποχρεώνονταν να τον περιφέρει μέσα από τα σοκάκια, τα καλντερίμια και τους δρόμους της περιοχής του, προκειμένου να διαπομπευτεί, κάτω από τη διαρκή και ασταμάτητη χλεύη και ύβρη των ανθρώπων, μέσα σε ατελείωτες φωνές και ουρλιαχτά που μεγάλωναν το βασανιστήριο. Κατόπιν του δημόσιου εξευτελισμού που είχε προηγηθεί, προς σωφρονισμό και παραδειγματισμό του λαού, κατάκοπο το θύμα οδηγούνταν στο σημείο της σταύρωσης. Σύμφωνα με τον ιουδαϊκό νόμο δε, όσοι εκτελούνταν με σταύρωση (ειδωλολάτρες είτε βλάσφημοι), κατόπιν κρεμιούνταν τα πτώματά τους από ένα δένδρο, για να δείξουν ότι ήσαν καταραμένοι από τον Θεό (Δευτερονόμιο 21, 22 – 23). Τούτο το ατιμωτικό σύμβολο για τον αρχαίο κόσμο, έγινε για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς το κλειδί για την επιστροφή στην Παραδείσια μακαριότητα. Ο Αυτοκράτωρ και Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος από σεβασμό προς τον μαρτυρικό Σταυρό του Λυτρωτή μας Ιησού Χριστού, τερμάτισε με διάταγμά του το 337 τον αποτρόπαιο αυτό τρόπο εκτέλεσης θανατικής ποινής σε όλη την αυτοκρατορία. Η υπόθεση της εορτής που πανηγυρίσαμε είναι η ακόλουθη : κατά την αγία Παράδοση της Εκκλησίας μας, ο Μέγας Κωνσταντίνος μετά το όραμα που είδε και κατασκεύασε σημαία με το σημείο του Σταυρού, κατατρόπωσε Θεία συνάρσει τα πολυάριθμα στρατεύματα του Μαξέντιου και κατέστη μονοκράτορας. Απέστειλε στα Ιεροσόλυμα την μητέρα του Αγία Ελένη, προκειμένου να αναζητήσει και να ανακαλύψει τον τάφο και τον Σταυρό του Χριστού μας, καθότι οι Ιουδαίοι προκειμένου να εξαφανίσουν παντελώς τα ίχνη του, είχαν  αποθέσει χώματα και μπάζα και ήταν αδύνατο να ευρεθεί το ακριβές σημείο. Τότε σύσσωμος ο χριστιανικός ορθόδοξος λαός δε δάκρυα και προσευχή παρεκάλεσαν τον Θεό να αποκαλύψει τον άγιο τόπο του τάφου και του Σταυρού. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Μακάριος, μετά από την άνωθεν Θεία φώτιση, υπέδειξε το σημείο, άνωθεν του οποίου οι ειδωλολάτρες είχαν οικοδομήσει τον ναό της Αφροδίτης, βεβηλώνοντας τοιουτοτρόπως τον άγιο τόπο του μαρτυρίου του Χριστού μας. Οι ανασκαφές απεκάλυψαν τρεις σταυρούς μαζί με τα καρφιά. Του Χριστού μας και των δύο ληστών. Καθότι όμως δεν υπήρχε η βεβαιότητα για το ποιος ακριβώς είναι ο Σταυρός του Χριστού, ο Πατριάρχης Μακάριος αποφάσισε να ακουμπήσει και τους τρεις σταυρούς με την σειρά στο σώμα μιας ετοιμοθάνατης πλούσιας γυναίκας, έχοντας την πίστη ότι ο Σταυρός του Χριστού μας θα κάμει το θαύμα του. Τυχαία ακούμπησαν πάνω της οι δύο πρώτου σταυροί των ληστών, χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Όταν όμως από μακράν πλησίαζε ο Σταυρός του Χριστού μας, ω του Θαύματος, η γυναίκα αμέσως έγινε καλά. Τότε όλοι με δάκρυα στα μάτια και με ευλάβεια ευχαρίστησαν και δόξασαν τον Θεό για την αποκάλυψη και έπεσαν στα γόνατα προκειμένου να τον προσκυνήσουν. Το θαύμα διαδόθηκε αστραπιαία σε όλη την πόλη και οι χριστιανοί ζήτησαν από τον Πατριάρχη Μακάριο να προσκυνήσουν τον Σταυρό του Χριστού. Κόσμος πολύς συνέρευσε και ήταν αδύνατο υπό τις ασφυκτικές εκείνες συνθήκες να ικανοποιηθεί η επιθυμία τους. Τότε ο Μακάριος, ζήτησε να κατασκευάσουν έναν άμβωνα και όταν ολοκληρώθηκε, ανέβηκε πάνω και ύψωσε τον Σταυρό για να τον δουν όλοι οι χριστιανοί, οι οποίοι με δάκρυα κατάνυξης και δοξολόγησαν τον Θεό δια του Κύριε Ελέησον. Έκτοτε καθιερώθηκε στην αγία Εκκλησία μας, η εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Τριακόσια έτη αργότερα, στις αρχές του 7^ου αιώνα, στα 614, η Αγία Γη είχε πέσει στα χέρια των αλλόθρησκων και ειδικότερα του Πέρση στρατηγού Σαρ-Μπαράζ, ο οποίος επέκτεινε την κυριαρχία του Πέρση Αυτοκράτορα Χοσρόη του Β΄. Οι Πέρσες σφαγίασαν ανηλεώς 90 χιλιάδες χριστιανούς και βεβήλωσαν τον Σταυρό του Κυρίου μας παίρνοντας τον ως λάφυρο. Ο Βασιλεύς Ηράκλειος, το 626, επικεφαλής των Βυζαντινών στρατευμάτων με την ευλογία της Εκκλησίας εκστρατεύει και μετά από αλλεπάλληλες πολεμικές αναμετρήσεις με τους Πέρσες, συντρίβει τα στρατεύματά τους ξαναπαίρνει το πολυτιμότερο παλλάδιο της Ορθοδοξίας τον Τίμιο Σταυρό, ο οποίος υψώνεται εκ νέου από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, Ζαχαρία, πανηγυρικά και μέσα σε ατμόσφαιρα έντονης συγκίνησης και δοξολογίας, στον Πανίερο ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα. Έκτοτε η εορτή έγινε επισημότερη και έλαβε τον χαρακτήρα μεγάλης Δεσποτικής εορτής. Ο Σταυρός του Χριστού μας είναι το σύμβολο της μέγιστης Αγάπης Του. Το σύμβολο της θυσίας Του για τον παραστρατημένο από τις δυνάμεις του μισόκαλου σατανά. Η Αγάπη χωρίς θυσία δεν είναι αληθινή. Η τελειότητά της είναι θυσία. Όπως πολύ χαρακτηριστικά λέει ένας άγος της Εκκλησίας μας, όπως η βρώση του ξύλου (του απαγορευμένου δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού) στον Παράδεισο από τους πρωτόπλαστους έγινε η αιτία να χάσουν αυτοί την αρχαία μακαριότητα και να κερδίσουν τον θάνατο. Το ξύλο του Σταυρού του Χριστού μας γίνεται τώρα η αιτία της αναδημιουργίας και ανακαίνισής μας, της συμφιλίωσής μας και πάλι με τον Θεό και της νίκης και της σωτηρίας μας. Είναι το μέγα όπλο μας εναντίον του διαβόλου όπως πολύ χαρακτηριστικά λέγει το τρίτο τροπάριο των αίνων του Πλ. δ΄ ήχου : «Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου, τὸν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας∙ φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾷν αὐτοῦ τὴν δύναμιν∙ ὅτι νεκροὺς ἀνιστᾷ καὶ θάνατον κατήργησε∙ διὰ τοῦτο προσκυνοῦμεν, τὴν Ταφήν σου καὶ τὴν Ἔγερσιν». Οι δαίμονες τρέμουν, καταλαμβάνονται από φρίκη και εξαφανίζονται μην έχοντας την δυνατότητα να αντικρίσουν την δόξα και την δύναμη του Σταυρού του Χριστού μας. Πολύ χαρακτηριστικά μας λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης ότι ακόμη και η σκιά του Σταυρού προκαλεί πανικό και τους τρομοκρατεί. Ο δε Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μεγάλος πατήρ της Εκκλησίας μας σημειώνει : «Και δεν θα προσκυνήσεις μόνο την εικόνα του Κυρίου, αλλά και τον τύπο του Σταυρού Του. Γιατί είναι σημείο πανίσχυρο και τρόπαιο του Χριστού κατά του διαβόλου και όλης της δαιμονικής παρατάξεως. Γι’ αυτό τους πιάνει φρίκη και τρέπονται σε φυγή, όταν βλέπουν να γίνεται το σημείο του σταυρού. Και πριν τη Σταύρωση ακόμα, ο τύπος του Σταυρού δοξάστηκε πολύ από τους προφήτες και έκανε μεγάλα θαύματα. Αλλά και στη δευτέρα παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, που καρφώθηκε στον Σταυρό και που θα έρθει να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, θα προπορεύεται αυτό το μεγάλο και φοβερό σημείο Του, με δύναμη και λαμπρότητα πολλή. Δόξασε, λοιπόν, τώρα τον Σταυρό, για να τον ατενίσεις τότε με θάρρος και να δοξαστείς μαζί Του». Δια του Σταυρού του Χριστού, καταργήθηκε ο έσχατος εχθρός του ανθρώπου, ο θάνατος. Η δύναμη του πλέον είναι σχετική, αφού ακολουθεί η ένδοξος Ανάσταση. «Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα και την αγία Σου Ανάστασιν δοξάζομεν», ψάλει η Εκκλησίας μας, αφού ο Σταυρός είναι το προοίμιο της Ανάστασης. Δεν μπορεί να υπάρξει Ανάσταση χωρίς την θυσία του Σταυρού. Το ζωοποιό ξύλο του Σταυρού μετά την εκ νεκρών έγερση του Χριστού μας, σκορπίζει χαρά, αγαλλίαση, ευφροσύνη, ελπίδα, προοπτική, σωτηρία. Μέσα σε αυτό το παγκόσμιο αίσθημα χαράς και αγαλλίασης η αγία Εκκλησίας μας, υμνεί και προσκυνεί τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας, προβάλλοντας τον ως σύμβολο νίκης, δόξης, σωτηρίας ,και λύτρωσης. Ατενίζοντας τον κάθε φορά ριγούμε από κύματα ιερής κατάνυξης, αναπτερώνουμε την πίστη μας, θωρακίζουμε την ζωή μας. Ο Σταυρός είναι η ομορφιά, η ωραιότης της Εκκλησίας, όπως λέγει ο ψαλμωδός, είναι η ελπίδα μας, το στήριγμα και το φως στη σκοτισμένη ζωή μας και η γέφυρα για την άνοδό μας προς την «άνω Ιερουσαλήμ». «Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης, Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Εκκλησίας, Σταυρός, βασιλέων τό κραταίωμα, Σταυρός, πιστῶν τό στήριγμα, Σταυρός, ἀγγέλων ἡ δόξα καί τῶν δαιμόνων τό τραῦμα».-

Πηγή :  Hellas News

Ο ΣΦΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Σαν σήμερα ξεκίνησε από τις βάρβαρες τσέτες του Κεμάλ, η πυρπόληση, η σφαγή και ο ξεριζωμός του Ελληνισμού της Σμύρνης. Ηρωικό πρόσωπο μεταξύ των χιλιάδων απροστάτευτων Ελλήνων, ο Μητροπολίτης τους Χρυσόστομος, ο οποίος παρέμεινε στην πόλη, όπως έπρεπε να πράξει, συνέπασχε με το ποίμνιό του – ενώ είχε την δυνατότητα να διαφύγει - και γνώρισε μαρτυρικό θάνατο. Οι πληροφορίες για τον τρόπο θανάτωσης του από τις Αθηναϊκές εφημερίδες ΕΜΠΡΟΣ και ΣΚΡΙΠ των ημερών (2, 3 και 4 Σεπτεμβρίου) : 

Πηγή : ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΑΓΙΑΣΑΝΕ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

Η ιερά Νέα Σκήτη του Αγίου Παύλου, καθώς μου διηγήθηκαν οι κάτοικοι αυτής, Μοναχοί ευλαβείς και άγιοι Πατέρες, κατά καιρούς έχει κρύψει στους κόλπους της, στις ασκητικές Καλύβες και τα ησυχαστήρια της, πολλούς Μητροπολίτες, επισκόπους και αρχιεπισκόπους, οι οποίοι, εκτός από τον αναφερόμενο στον Α' τόμο του «Γεροντικού» μας, επίσκοπο Ευβοίας Θεοφάνη (βλέπε σελ. 31), είναι και οι : 1) Ο Μητροπολίτης Λακεδαίμονος Θεοφάνης, ο οποίος ασκητικά και με κάθε είδος αρετής κεκοσμημένος, έζησε στην ασκητική Καλύβα «Ζωοδόχος Πηγή» με πολλή αυταπάρνηση και ταπείνωση σαν απλός Μοναχός, στην υπακοή και στη θερμή και αδιάλειπτη προσευχή. Αξιώθηκε δε μακαριστού τέλους και παρέδωσε την μακαρία του ψυχή, στα χέρια του Σωτήρος του κόσμου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού κατά το σωτήριον έτος 1805. Δυστυχώς δεν διασώθηκαν άλλα στοιχεία από την ευλογημένη και μακαρία ζωή του. 2)Ο Μητροπολίτης Ραψάνης Βησσαρίων, ο οποίος άφησε κάθε ανθρώπινη δόξα και τα αξιώματα του ματαίου τούτου κόσμου και με ειλικρινή μετάνοια, με επίγνωση και συντριβή της καρδιάς του, έγινε ζωντανό πρότυπο αρετής και παράδειγμα μιμήσεως της αγίας ζωής του ανάμεσα στους Πατέρες και αδερφούς της Ιεράς αυτής Νέας Σκήτης. Για την αρετή του αυτή τον αξίωσε ο Κύριος να αφήση την τελευταία του πνοή στον έχοντα εξουσίαν ζωής και θανάτου Κύριον και Θεόν ημών, στην Ιεράν αυτή Σκήτη, από την ασκητική Καλύβα από την οποία, σαν Ιερό πορθμείο, περαιώθη στη βασιλεία των ουρανών και κατετάγη στα Τάγματα των Οσίων και Θεοφόρων Αγιορειτών Πατέρων ημών. 3) Ο Επίσκοπος Χαλεπίου Γεράσιμος, του οποίου πόθησε η ψυχή, να τελειώσει το δρόμο της ενάρετης ζωής και πολιτείας του, στο Ιερό Περιβόλι της Παναγίας Θεοτόκου, στο Άγιον Όρος. Τον αξίωσε δε ο Κύριος της δόξης και Θεός ημών Ιησούς Χριστός, να ησυχάσει για πολλά χρόνια, σε μια από τις ερημικές ασκητικές Καλύβες της Νέας Σκήτης, από την οποία κι αυτός σαν πουλάκι με δόξα Θεού, πέταξε η ψυχή του στα ουράνια και τον πήρε εκεί να δοξάζει αιώνια τον Τρισυπόστατο Θεό με τους Αγγέλους και όλους τους Αγίους. 4) Ο Επίσκοπος Μεσολογγίου Αθανάσιος, ο οποίος, αφού πολλές ψυχές πιστών και ευσεβών χριστιανών, με το υπόδειγμα της ενάρετης ζωής και πολιτείας του και την θεοφώτιστη διδασκαλία του, κατεύθυνε στο θέλημα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και πολλά χρόνια εργάστηκε, σαν ευλαβής ιεράρχης στον αμπελώνα του Κυρίου, από τον οποίο και στον οποίο προσέφερε «πεπήρους όρπηκας» στην αγία Εκκλησία Του, προς το τέλος της ζωής του, πεθύμησε να γευθεί το μέλι της ησυχίας. Έτσι υστέρα από θερμή προσευχή, η Κυρία Θεοτόκος τον αξίωσε μακαρίου και οσιακού τέλους και να συναριθμηθεί με τους οσίους Αγιορείτες Πατέρες, κατόπιν πολλής δοκιμασίας με ανεξάντλητη υπομονή, σε μια από τίς ερημικές Καλύβες της ιεράς ταύτης Νέας Σκήτης του Αγίου Παύλου. Ο μακαριστός Επίσκοπος αυτός Αθανάσιος, έλαβε μέρος στη επί των ημερών του αναφυέν ζήτημα των Κολλυβάδων, ο οποίος με καλή θέληση υποστήριξε και έδωσε την καλή και ψυχοσωτήρια λύση του προβλήματος και έτσι είναι κι αυτός ένας από τους αγωνιστές τους λεγόμενους Κολλυβάδες.

Πηγή : ΑΝΔΡΕΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. 

ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΚΟ Η ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ

Σε μια από τις ησυχαστικές Καλύβες των Κατουνακίων, ένας υποτακτικός, ο Μοναχός Χερουβείμ, πολλά χρόνια στην υπακοή, από φθόνο κι συνεργεία του εχθρού της αρετής και εφευρέτη της κακίας Σατανά, διαφώνησε με τον Γέροντα του Μοναχό Ακάκιο, και έτσι όπως ήταν σκανδαλισμένοι έτυχε ο Γέροντας Ακάκιος να πεθάνει. Ύστερα από αρκετά χρόνια αρρώστησε και ο υποτακτικός Μοναχός Χερουβείμ και πέθανε κι αυτός, χωρίς να ζητήσει συγχώρεση, ο υποτακτικός από τον Γέροντά του. Έτσι έφυγαν και οι δυο, από τον κόσμο τούτο και την ψεύτικη αυτή ζωή, με την αδιαλλαξία και δεν είχε συγχωρέσει ο ένας τον άλλο. Μετά τρία χρόνια, από το θάνατο του Γέροντα Ακάκιου, κατά την τάξη των Μοναχών και γενικά των χριστιανών, οι άλλοι Μοναχοί και γείτονες μετά του υποτακτικού Χερουβείμ είχαν κάνει ανακομιδή του Γέροντα και βρέθηκαν τα οστά του καθαρά. Ένα χρόνο μετά την ανακομιδή του Γέροντα Ακάκιου, όπως είπαμε, κοιμήθηκε και ο υποτακτικός του Μοναχός Χερουβείμ. Όταν όμως ήρθε ο καιρός να κάνουν την εκταφή, βρήκαν το σώμα του υποτακτικού Χερουβείμ τελείως αδιάλυτο και ακέραιο όπως ήταν πριν από τρία χρόνια που τον είχαν ενταφιάσει, τόσο, που και αυτά τα ρούχα δεν είχαν λειώσει. Οι γειτονικοί ασκηταί και ερημίτες έκαμαν θερμή προσευχή στον πανάγαθο Θεό να συγχώρεσει τον αδελφό αυτόν. Ένας γείτονας, από τους στενότερους φίλους του Μοναχού Χερουβείμ, θυμήθηκε την διαφωνία που είχε αυτός με τον Γέροντα του Ακάκιο, έτρεξε το είπε στον, εφησυχάζοντα τότε στο Άγιον Όρος, Αρχιερέα Φώτιο. Ο  Αρχιερέας μαζί με όλους τους γειτονικούς Μοναχούς και ερημίτες, πήρε το οστά του Γέροντα του Ακάκιου, τα εναπόθεσε επάνω στο αδιάλυτο σώμα του υποτακτικού του Μονάχου Χερουβείμ και γονατίσας έκαμε μαζί με όλους τους Πατέρες θερμή προσευχή, και αφού ανέγνωσε επί του νεκρού την συγχωρετική ευχή, αμέσως διελύθη το σώμα και τα ρούχα και έγιναν σκόνη. Ο  ιερός Αυγουστίνος λέγει: «Ουδέν του θανάτου βεβαιώτερον, καί ουδέν της ώρας αδηλότερον» και επειδή είμαστε όλοι θνητοί και κανείς δεν γνωρίζει την ώρα ή την στιγμή που θα αποδήμησει από την μάταιη αυτή ζωή, το πάθημα αυτό του αδελφού Χερουβείμ, ας γίνη μάθημα σε μας και να είμαστε πάντα έτοιμοι, κατά το λόγο του Κυρίου «γίνεσθε έτοιμοι, ότι ο θάνατος ως κλέπτης έρχεται» (Ματθ. ΚΔ' 44) και πρέπει να δίνουμε και να παίρνουμε συγχώρεση από όλους τους ανθρώπους είτε εχθροί είτε φίλοι είναι αυτοί και επειδή τούτο είναι εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χρίστου «αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τους επηρεάζοντας υμάς», και «εάν γαρ αφήτε τοίς ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει καί υμίν ό πατήρ υμών τα παραπτώματα υμών» (Ματθ. ΣΤ' 14 -15). «άφετε καί άφεθήσεται ύμίν κλπ».

Πηγή : ΑΝΔΡΕΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΓΝΩΣΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ (+) π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ)

Ένα κείμενο μας από τα παλιά αναδημοσιεύουμε σήμερα, εις μνήμη του μακαριστού φλογερού αγωνιστή και εθνεγέρτη Μητροπολίτου Φλωρίνης (+) π. Αυγουστίνου, επί τη συμπληρώσει εσχάτως δύο ετών από της εκδημίας του.

Ως εισαγωγική παρατήρηση του παρόντος σημειώματος, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη, απ΄ αυτήν που ερμηνεύει την προέλευση του ονόματος Καντιώτης. Αναδιφώντας και ερευνώντας στα μονοπάτια της Ιστορίας του Ελληνικού έθνους, παρατηρήσαμε ότι η ονομασία αυτή αποδίδονταν για να προσδιορίσει την πόλη του Ηρακλείου της Κρήτης. Ειδικότερα, εν τάχει σημειώνουμε ότι η αρχαιότατη αυτή πόλη, την οποία πρότερον καλούσαν και Μάτιον, έλαβε την ονομασία Χανδάκι από τους Άραβες – όταν το 823 μ.Χ. κατέλαβαν την Κρήτη – οι δε Έλληνες συνήθιζαν να τη αποκαλούν Χάνδακα. Ακολούθως, οι Ευρωπαίοι και οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν την ονομασία Candia, ενώ στα 1850 περίπου μετονομάσθηκε εκ νέου Ηράκλειο, μετά από πρωτοβουλία των λογίων της πόλης. Ο Χάνδακας απετέλεσε καθ΄ όλη την έως σήμερα ιστορική του διαδρομή, σημαντικότατο έρεισμα στην περιοχή, μετά δε την Δ΄ Σταυροφορία πέρασε στα χέρια των Ενετών, οι οποίοι οχύρωσαν υποδειγματικά τον Χάνδακα, καθιστώντας τον ένα από τα μεγαλύτερα και ισχυρότερα φρούρια του κόσμου αφενός και αφετέρου το τελειότερο υπόδειγμα της οχυρωματικής των μετά τον Μεσαίωνα χρόνων. Ως διεφάνη λοιπόν ξεκάθαρα, η ονομασία Καντιώτης ανεπιφύλακτα ταυτίζεται με την Candia, το μετέπειτα Ηράκλειο δηλαδή της Κρήτης, και εμφανίζεται τους μεσαιωνικούς χρόνους. Στις 4 Οκτωβρίου του 1669, μετά το πέρας του Τούρκο – Βενετικού πολέμου, στα υπερήφανα τείχη του Χάνδακα υπεστάλη η σημαία του Αγίου Μάρκου και υψώθηκε η ερυθρά ημισέληνος, που σήμανε πλέον το πέρασμα της περήφανης πόλης του Χάνδακος και της Κρήτης στα χέρια της κυριαρχίας της μαύρης Οθωμανικής δεσποτείας. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, μετά την αλλαγή αυτή, στον Χάνδακα παρέμειναν μόνον δύο ιερείς, τρεις γέροντες, μια γριά και τρεις εβραίοι, ενώ σημαντικό τμήμα του πληθυσμού – μη υποκύπτοντας στην Οθωμανική δουλεία – εξαναγκάστηκε σε μετανάστευση. Φαίνεται λοιπόν ότι, μετά την άλωση του Χάνδακος από τους Οθωμανούς, ένα τμήμα των κατοίκων του, περιπλανώμενο εγκαταστάθηκε στη νήσο Πάρο, όπου δύο αιώνες μετέπειτα, απαντάται το όνομα Καντιώτης, αρκετές φορές σε έγγραφα που σχετίζονται με τη Ελληνική Επανάσταση του 1821 και εντεύθεν. Στους ιερούς αγώνες της εθνικής παλιγγενεσίας του 1821, απαντούμε στρατιώτη Αντώνιο Καντιώτη με αριθμό μητρώου Μ.Υ. 18798. Στο 11^ο τεύχος του έγκριτου περιοδικού «Παριανά», καταγράφονται ως αγωνιστές ο Αντώνιος Καντιώτης από τις Λεύκες Πάρου – γενέτειρα του σεπτού Ιεράρχου μας – ως και ο Φιλικός Κωνσταντίνος Καντιώτης. Το όνομα απαντάται μερικές φορές ακόμη σε διάφορα έγγραφα της περιόδου αυτής, καταχωρημένο όμως σε άλλες κοινότητες της Πάρου. Λίγα έτη αργότερα, κατάλογος της Αλληλοδιδακτικής Σχολής Λευκών της Πάρου καταγράφει μαθητή (5 Δεκεμβρίου 1829) με το όνομα Νικόλαος Καντιώτης (Γενικά Αρχεία του Κράτους, Υπουργείο Θρησκ. Φ.22). Ο ίδιος φάκελος μνημονεύει επίσης μαθητή Κωνσταντίνο Κανδιώτη, ενώ στα 1831, στις 2 Μαΐου, απαντούμε το όνομα Αθανάσιος Ιω. Καντιώτη (ΓΑΚ, Υπουργείο Θρησκ., Φ.39). Πενήντα περίπου έτη μετέπειτα, στα 1879, συναντούμε επίτροπο του ναού της Αγίας Τριάδος Λευκών τον Ανδρέα Νικ. Καντιώτη, προφανώς, προπάτορα του σεπτού Μητροπολίτου μας («Παριανά», τ.28/1998). Από την παράθεση των στοιχείων αυτών δεν έχουμε ασφαλώς την δυνατότητα να ορίσουμε επακριβώς την συγγενική σχέση του π. Αυγουστίνου με κάποιον απ΄ τους ανωτέρω αναφερομένους Παριανούς. Μπορούμε όμως με μεγαλύτερη ασφάλεια να πιθανολογήσουμε ότι – αναμφισβήτητα κάποιος εξ αυτών, ή πολλοί περισσότεροι – είχαν συγγενική σχέση με τον Μητροπολίτη μας, και ότι αναμφισβήτητα πρόκειται για τους προπάτορές του. Ο ακριβής προσδιορισμός της σχέσης αυτής χάνεται στο βάθος του χρόνου, ίσως όμως νεώτερες έρευνες φέρουν στην επιφάνεια ισχυρότερα στοιχεία και επιχειρήματα περί αυτού. Θεωρώντας δε βέβαιο, ότι οι νεώτεροι βιογράφοι του Μητροπολίτου μας θα ασχοληθούν έτι περισσότερο με τη συγκεκριμένη φάση της ιστορικής οικογενειακής του διαδρομής. Οι ανωτέρω πληροφορίες δικαιολογούν ως ένα βαθμό το υψηλό πατριωτικό φρόνημα και την ακραιφνή εθνική συνείδηση του γενναίου ποιμενάρχου μας, εξηγούν το αίσθημα ευθύνης που τον διακατέχει και εκδηλώνεται σε όλους ανεξαιρέτως τους έως τις μέρες μας σημαντικούς σταθμούς της ποιμαντορίας του, ερμηνεύουν την γεραρά του δράση ως θεματοφύλακα του Ελληνισμού και των παραδόσεων του, αποκωδικοποιούν την αστείρευτη αγάπη του για το Γένος και τον τρόπο που μεταλαμπαδεύει αυτήν και εθνεγείρει τον λαό. Κλείνοντας τη μικρή αυτή περιπλάνηση στα μονοπάτια της Ιστορίας, ευχόμαστε εκ βαθέων, έτη μακρά και ειρηνικά στον Κυκλαδίτη – Κρητικό ποιμενάρχη μας. Έτη μακρά, Σεβασμιώτατε π. Αυγουστίνε. Έτη μακρά, εν υγιεία διηνεκεί και αμεταπτώτω.

Πηγή : «Σάλπιγξ Ορθοδοξίας», περιοδικό της Ι.Μ. Φλωρίνης, Δεκέμβριος 1998, αρ. τευχ. 345, σελ. 346.

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΛΗΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Η Κυρία Θεοτόκος όταν φανερώθηκε στον πρώτο ερημίτη του Άθωνα, τον άγιο Πέτρο (655—681) και μετά από τέσσερις ως πέντε αιώνες στον ηγούμενο της Μεγίστης Λαύρας Νικόλαο και στον ένα και στον άλλο είπε: «Η κατοίκησή σας και η κατά Θεόν ανάπαυσή σας αλλού πουθενά δεν θα είναι παρά μόνο στο Όρος του Άθωνος, το οποίον έλαβα από τον Υιόν και Θεόν μου να είναι κλήρος δικός μου, στον οποίον εκείνοι που θέλουν να αναχωρήσουν από τις κοσμικές φροντίδες συγχύσεις, να έρχονται σ' αυτό και να δουλεύουν στο περιβόλι αυτό, να καλλιεργούν την αρετή, την καθαρότητα της καρδιάς και την αγνότητα της ψυχής τους και από τώρα και εμπρός θα λέγεται από όλους «Άγιον Όρος» «Αγιον Όρος τουτεΰθεν κεκλήσεται... καί περιβόλι δικό μου». «Υπόσχομαι δε, πολύ να αγαπώ, να βοηθώ και να σκέπω εκείνους, που με άδολη καρδιά έρχονται να δουλέψουν ολόψυχα στο Θεό, να προσεύχονται αδιάκοπα για την ψυχή τους, να παρακαλούνε το Θεό για την Εκκλησία Του και όλο τον κόσμο να τον φωτίσει ο Θεός να γίνουν όλοι πρόβατα γνήσια και άδολα του Χρίστου και Θεού μας». «Με το έλεος και τη χάρη του Υιού και Θεού μου θα γεμίσει από την μια άκρη ως την άλλη το Όρος τούτο από Μοναχούς πλήθος πολύ ευσεβών και Ορθοδόξων. Για τούτο χαίρεται και αγάλλεται το πνεύμα μου, διότι όλοι αυτοί, θα υμνούν, θα ευλογούν και θα δοξάζουν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα της Παναγίας Τριάδος. Από αυτούς τους Μοναχούς, με τα σημεία και θαύματα που θα κάνουν, με την καθαρή και άγια ζωή τους, θα δοξάζεται και θα μεγαλύνεται, σε όλα τα πλάτη και τα μήκη, σε Ανατολή και Δύση, σε Βορρά και Νότο το όνομα του Θεού από όλον τον κόσμο». «Από την θλίψη, τη στενοχώρια, τους πειρασμούς, τα σκάνδαλα και τις στερήσεις που θα υπομένουν οι Μοναχοί αυτοί, θα μάθει ο κόσμος να κάνει υπομονή στις δύσκολες στιγμές της ζωής του». «Για όλα αυτά δε που θα υπομένουν αυτοί και δι' αυτών όλος ο κόσμος, θα παρακαλέσω τον Υιόν και Θεόν μου να συγχώρεση τις τυχόν ελλείψεις τους και να τους αξιώσει θείων και ουρανίων χαρισμάτων. Θα παρακαλέσω να τους χαρίσει ειλικρινή μετάνοια και φωτισμό για να κάνουν καλήν απολογία, κατά την ημέρα εκείνη την μεγάλη και επιφανή της Δευτέρας Παρουσίας και στη μέλλουσα δίκαια Κρίση να τύχουν του απείρου ελέους. Αλλά και στην παρούσα ζωή θα έχουν κι από μένα μεγάλη βοήθεια, διότι θα τους ελαφρύνω τους πόνους, τους κόπους, τις πίκρες και θα αποδιώχνω τους νοητούς και αισθητούς πειρασμούς, που θα τους γίνονται από τον εχθρό και επίβουλο Διάβολο και πολέμιο του ανθρωπίνου γένους». Με τις υποσχέσεις και θείες υποθήκες αυτές της Παναγίας μας, το Άγιον Όρος, από τότε που κατοικήθηκε από Μοναχούς και μέχρι σήμερα, διαφυλάχθηκε και συνεχίζει την αγία ζωή και πνευματική δράση του, καίτοι οι κάτοικοι του Μοναχοί σκληρά κατά καιρούς δοκιμάστηκαν και μέχρι σήμερα δοκιμάζονται, από διαφόρους πειρασμούς ορατούς και αόρατους, με τη βοήθεια του Θεού και τη σκέπη της Θεοτόκου θα συνεχίσει τον Ιερόν αγώνα του, για να διαφυλάξει την Πίστη, τη γλώσσα και τις εθνικοθρησκευτικές Παραδόσεις του Χριστιανισμού αβλαβείς και αδιαλώβητες, όπως από την αρχή μας τις παρέδωσαν οι άγιοι Πατέρες των Επτά Αγίων Οικουμενικών Συνόδων της Αγίας Εκκλησίας μας.

Πηγή : Ανδρέου Μοναχού Αγιορείτου, Γεροντικόν του Αγίου Όρους.

 

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΔΙΑΚΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

«Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Τρίτης Συνόδου τῶν ἁγίων διακοσίων Πατέρων, τῶν ἐπὶ τῆς βασιλείας Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ ἐν Ἐφέσῳ συναχθέντων, καὶ τόν δυσσεβῆ Νεστόριον καθελόντων». Συνεκλήθη το 431 στην Έφεσο υπό του Θεοδοσίου του Β΄, στις εργασίες της συμμετείχαν 200 περίπου Πατέρες, ενώ προήδρευσε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος. Αντικείμενό της ήταν η αντιμετώπιση των αιρέσεων του Νεστοριανισμού και του Πελαγιανισμού. Ο Νεστόριος και οι οπαδοί του αρνούνταν τη χρήση του όρου Θεοτόκος για την Παναγία υποστηρίζοντας ότι τούτο ήταν αδύνατο. Η Σύνοδος καταδίκασε την αιρετική κακοδιδασκαλία του και τον αναθεμάτισε. Αναγνώρισε δε ότι η Παναγία γέννησε τον Χριστό, γεγονός το οποίο δεν αποτελούσε κάποια νέα διδασκαλία : «Περί δε της Θεοτόκου παρθένου, όπως και φρονούμεν και λέγομεν, τον τε τρόπου της ενανθρωπήσεως του μονογενούς Υιού του Θεού, αναγκαίως, ουκ εν προσθήκης μέρει, αλλ' εν πληροφορίας είδει, ως άνωθεν εκ τε των Θείων Γραφών, εκ τε της Παραδόσεως των αγίων Πατέρων παρειληφότες εσχήκαμεν, δια βραχέων ερούμεν, ουδέν το σύνολον προστιθέντες τη των αγίων πατέρων των εν Νίκαια εκτεθείση πίστει. Ως γαρ έφθημεν ειρηκότες, προς πάσαν εξαρκεί και ευσεβείας γνώσιν και πάσης αιρετικής κακοδοξίας αποκήρυξιν. Ερούμεν δε ου κατατολμώντες των ανεφίκτων, αλλά τη ομολογία της οικείας ασθενείας αποκλείοντες τοις επιφύεσθαι βουλομένοις, εν οις τα υπέρ άνθρωπον διασκεπτόμεθα. Ομολογούμεν τοιγαρούν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, Θεόν τέλειον και άνθρωπον τέλειον εκ ψυχής λογικής και σώματος• προ αιώνων μεν εκ του Πατρός γεννηθέντα κατά την θεότητα, επ' εσχάτων δε των ημερών τον αυτόν δι’ ημάς και δια την ημετέραν σωτηρίαν εκ Μαρίας της παρθένου κατά την ανθρωπότητα• ομοούσιον τω Πατρί τον αυτόν κατά την θεότητα, και ομοούσιον ημίν κατά την ανθρωπότητα• δύο γαρ φύσεων ένωσις γέγονε δι’ ο ένα Χριστόν, ένα Υιόν, ένα Κύριον ομολογούμεν. Κατά ταύτην την της ασυγχύτου ενώσεως έννοιαν ομολογούμεν την αγίαν παρθένον Θεοτόκον, δια το τον Θεόν Λόγον σαρκωθήναι και ενανθρωπήσαι και εξ αυτής της συλλήψεως ενώσαι εαυτώ τον εξ αυτής ληφθέντα ναόν. Τας δε ευαγγελικάς και αποστολικάς περί του Κυρίου φωνάς, ίσμεν τους θεολόγους άνδρας, τας μεν κοινοποιούντας ως εφ’ ενός προσώπου, τας δε διαιρούντας ως επί δύο φύσεων και τας μεν θεοπρεπείς κατά την θεότητα του Χριστού, τας δε ταπεινάς κατά την ανθρωπότητα αυτού παραδιδόντας.». Κατόπιν αντιμετώπισαν και την αίρεση του Πελαγιανσμού. Ο Πελάγιος και οι οπαδοί του δέχονταν ότι ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει την σωτηρία του δίχως την συνεργεία της Θείας Χάριτος, η οποία είχε ήδη καταδικαστεί από τοπικές συνόδους στην Καρχηδόνα το 411 και το 418 : «Η αγία Σύνοδος, η κατά Θεού χάριν συναχθείσα εν τη Εφεσίων μητροπόλει, Κελεστίνω επισκόπω εν Κυρίω χαίρειν. ...Αναγνωσθέντων δε εν τη αγία Συνόδω των υπομνημάτων των πεπραγμένων επί τη καθαιρέσει των ανοσιών Πελαγιανών και Καιλεστιανών, Καιλεστίου, Πελαγίου, Ιουλιανού, Περσιδίου, Φλώρου, Μαρκελλίνου, Ορεντίου και των τα αυτά τούτοις φρονούντων, εδικαιώσαμεν και ημείς ισχυρά και βέβαια μένειν τα επ’ αυτοίς ωρισμένα παρά της σης θεοσεβείας, και σύμψηφοι πάντες εσμέν καθηρημένους έχοντες αυτούς...».

ΠΗΓΗ : ΘΗΕ.

ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ – ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ

Αδελφέ, να περιμένεις κάθε μέρα το θάνατό σου και να ετοιμάζεσαι κατάλληλα για την πορεία εκείνη. Γιατί το φοβερό πρόσταγμα θα έρθει όταν δεν θα το περιμένεις. Γιατί το φοβερό πρόσταγμα θα έρθει όταν δεν θα το περιμένεις. Και αλίμονο σ΄ εκείνον πού θα βρεθεί ανέτοιμος. Αν είσαι ακόμα νέος, ο εχθρός σου σπέρνει συχνά λογισμούς σαν κι αυτόν: «Νέος είσαι ακόμη. Απόλαυσε τις ηδονές σου, και στα γεράματά σου μετανοείς. Πόσους τάχα δεν ξέρεις, πού και τις επίγειες ηδονές απόλαυσαν και τα ουράνια αγαθά κέρδισαν ύστερα με τη μετάνοια; Τι θέλεις και λιώνεις το σώμα σου από τόσο μικρή ηλικία, με κίνδυνο ν΄ αρρωστήσεις;» Εσύ όμως εναντιώσου στον εχθρό και πες του: «Διώκτη και εχθρέ της ψυχής μου! Πάψε να μου βάζεις λόγια! Γατί, αν μ΄ αρπάξει ο θάνατος στα νιάτα μου και δεν προφτάσω να γεράσω, τι θ΄ απολογηθώ μπροστά στο βήμα του Χριστού; Να, βλέπω πολλούς νεώτερους να πεθαίνουν και πολλούς ηλικιωμένους να ζουν πολλά χρόνια ακόμη. Άγνωστη είναι στους ανθρώπους η ώρα του θανάτου τους. Αν λοιπόν με προλάβει ο θάνατος, μπορώ να πω τότε στον Κριτή ότι με πήρε νέο, και να μ΄ αφήσει για να μετανοήσω; Μήπως πάλι δεν βλέπω, πως δοξάζει ο Κύριος όσους Τον υπηρετούν από τα νιάτα ως τα γεράματά τους; Να, στον προφήτη Ιερεμία είπε: «Εμνήσθην ελέους νεότητός σου και αγάπης τελειώσεώς σου του εξακολουθείν σε οπίσω αγίου Ισραήλ» (πρβλ. Ιερ. 2:2). Αντίθετα, εκείνον πού συνεχώς, από τα νιάτα ως τα γεράματά του, ακολούθησε το λογισμό της πλάνης, πώς τον αποδοκίμασε ο προφήτης, αν και νέος; «Πεπαλαιωμένε ημερών κακών, νύν ήκασιν αι αμαρτίαι σου, ας εποίεις το πρότερον» (Δαν.Σως.:52). Γι΄αυτό και το Άγιο Πνεύμα μακαρίζει εκείνους πού σηκώνουν το ζυγό της αρετής από τη νεότητά τους (βλ. Θρ.Ιερ. 3:27)… Φύγε λοιπόν από κοντά μου, εργάτη της ανομίας και πονηρέ σύμβουλε. Ο Κύριος και Θεός μου να διαλύσει τις δολοπλοκίες σου και να λυτρώσει κι εμένα από τις επιβουλές σου, με τη δύναμη και τη χάρη Του». Πάντα λοιπόν, αγαπητέ, να έχεις στο νου σου την ημέρα του τέλους σου. Όταν φτάσεις πια να πέσεις στην ψάθα σου ψυχομαχώντας – αλίμονο, τι φόβος και τρόμος ζώνει την ψυχή σου τότε, και μάλιστα αν έχει τη συνείδηση να την κατηγορεί ! Αν μεν έχει κάνει κάτι καλό σ΄ αυτή τη ζωή, αν δηλαδή βάσταξε θλίψεις και ατιμώσεις για χάρη του Κυρίου και έκανε όσα είναι ευάρεστα σ΄ Εκείνον, τότε με πολλή χαρά οδηγείται από τους αγίους αγγέλους στους ουρανούς. Γιατί όπως ο εργάτης πού κοπιάζει στη δουλειά ολόκληρη την ημέρα, μ΄ απαντοχή περιμένει τη δωδέκατη ώρα, για να πάρει το μεροκάματό του και να ξεκουραστεί μετά το μόχθο, έτσι ακριβώς και οι ψυχές των δικαίων περιμένουν εκείνη την ημέρα. Οι ψυχές όμως των αμαρτωλών είναι γεμάτες από φόβο και τρόμο μεγάλο την ώρα εκείνη. Γιατί όπως ο κατάδικος, πού πιάστηκε από τους φύλακες και οδηγείται στο δικαστήριο, καρδιοχτυπάει και τρέμει ολόκληρος στη σκέψη των βασανιστηρίων πού τον περιμένουν, έτσι ακριβώς και οι ψυχές των άδικων ανθρώπων συνταράζονται τότε, καθώς βλέπουν πια καθαρά το ατέλειωτο μαρτύριο της αιώνιας φωτιάς και τις άλλες τιμωρίες, τις παντοτινές και ατερμάτιστες. Κι αν ο αμαρτωλός πει τότε σ΄ εκείνους πού τον σέρνουν, «Αφήστε με για λίγο να μετανοήσω», όχι μόνο δεν θα τον ακούσει κανείς, αλλά θα του πούνε κιόλας: «Τότε πού είχες καιρό, δεν μετανοούσες. Και τώρα βεβαιώνεις πώς θα μετανοήσεις; Όταν το στάδιο ήταν ανοιχτό για όλους, δεν αγωνίστηκες. Και θέλεις ν΄ αγωνιστείς τώρα, πού κλείστηκαν όλες οι πύλες και πέρασε ο καιρός του αγώνα; Δεν άκουσες τι είπε ο Κύριος; «Γρηγορείτε, ότι ούκ οίδατε την ημέραν ουδέ την ώραν…» (Ματθ.25:13). Γνωρίζοντας από τώρα, αγαπητέ, αυτά και τα παρόμοια, ν΄ αγωνίζεσαι όσο έχεις ακόμα καιρό. Και να διατηρείς άσβεστη πάντα τη λαμπάδα της ψυχής σου με την καλλιέργεια των αρετών. Έτσι, όταν θα έρθει ο Νυμφίος, θα βρεθείς έτοιμος και θα μπεις μαζί Του στον νυφικό θάλαμο, όπως και οι άλλες παρθένες ψυχές, πού έζησαν σύμφωνα με το θέλημά Του (πρβλ. Ματθ. 25:1-13). 

Πηγή : Μικρός Ευεργετινός, μετάφραση Κοζάνη, Μάρτιος 2006, σσ. 15 κ.ε.

ΤΟ ΤΡΙΣΥΝΘΕΤΟ ΞΥΛΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο Λωτ ποτίζει το τρισύνθετο δένδρο (fos-kastoria.blogspot.com)

Μέσα στην ιερά πόλη των Ιεροσολύμων, έξω από τα τείχη της παλαιάς πόλης, ευρίσκεται η Ιερά Μονή του Τιμίου Σταυρού, σπουδαίο ορθόδοξο προσκύνημα στην καρδιά της Νέας Πόλεως. Είναι κτισμένη στην ομώνυμη κοιλάδα, την Κοιλάδα του Σταυρού (Έμεκ χα-Ματσλεβά στην εβραϊκή και Der lem-Mussalaben στην αραβική), περίπου δύο χιλιόμετρα δυτικά των τειχών της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, δίπλα στην ισραηλινή Βουλή. Είναι η ωραιότερη και αρχαιότερη Μονή του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου στην Ιερουσαλήμ. H Μονή είναι αφιερωμένη στο Σταυρό του Κυρίου. Σε αυτή βρίσκεται ο τόπος, στον οποίο ήταν φυτεμένο το δέντρο από το οποίο κατασκευάστηκε ο Σταυρός του Χριστού. Πληροφορίες σχετικά με το δέντρο αντλούμε από τις διάφορες εκκλησιαστικές παραδόσεις και από κάποιο αρχαίο κείμενο στη συριακή γλώσσα. Η ιστορία του δέντρου του Σταυρού αρχίζει στα χρόνια του Πατριάρχη Αβραάμ και συνδέεται με την εμφάνιση της Αγίας Τριάδας με τη μορφή τριών Αγγέλων στον Αβραάμ στη Μαμβρή. Η παράδοση αναφέρει, ότι αφού οι Άγγελοι πραγματοποίησαν την επίσκεψή τους, έφυγαν για τα Σόδομα, άφησαν όμως στον Αβραάμ τα τρία ραβδιά τους. Μετά την καταστροφή των Σοδόμων ο Λωτ έγινε άθελά του αίτιος αιμομιξίας. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη και το βιβλίο της Γενέσεως (ιθ' 27-38) ο Λωτ μετά την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρων κατέφυγε μαζί με τις δύο κόρες του σε μια σπηλιά. Εκεί οι κόρες του, αφού τον μέθυσαν, κοιμήθηκαν μαζί του για την απόκτηση απογόνων. Από τα δύο παιδιά που γεννήθηκαν προήλθαν οι Μωαβίτες και οι Αμανίτες. Μετά την αποτρόπαιη πράξη του ο Λωτ κατέφυγε και κατοίκησε στη σημερινή Ουάδ-ελ-Μουάλεμπε. Εκεί προσευχόταν και ζητούσε από το Θεό να τον συγχωρέσει για την πράξη του. Συζήτησε μάλιστα το θέμα με τον Αβραάμ και τον ρώτησε τι θα έπρεπε να κάνει για να εξιλεωθεί. Ο Αβραάμ έδωσε στο Λωτ τα ραβδιά που του είχαν αφήσει οι Τρεις Άγγελοι και του είπε να τα φυτέψει στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ. Του είπε μάλιστα πως θα έπρεπε να τα ποτίζει με νερό του Ιορδάνου και αν τα ραβδιά άνθιζαν, αυτό θα σήμαινε πως ο Θεός συγχώρεσε το αμάρτημά του. Ο Λωτ πότιζε τα ραβδιά, τα οποία με την πάροδο του χρόνου άνθισαν και έγιναν ένα τριπλό δέντρο από πεύκο, κυπαρίσσι και κέδρο. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Καϊάφας που πρωτοστάτησε στην καταδίκη του Χριστού (Ματθ. 26,57, Ιωάν.18,13) διέταξε να κατασκευάσουν το Σταυρό του Χριστού από το τρισύνθετο αυτό ξύλο, το οποίο θεωρείτο καταραμένο. Πίστευε πως με την αυξομείωση του ύψους του ο Χριστός θα βασανιζόταν περισσότερο και πως η Σταύρωσή Του πάνω σε αυτό θα γινόταν περισσότερο ατιμωτική.

Πηγή : romiosini.org.gr

ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Πανηγυρίζει σήμερα η Εκκλησία μας μια από τις κύριες Θεομητορικές εορτές, το γενέσιο ή γενέθλιο της Θεοτόκου. Πρόκειται για μια εορτή η οποία εισήχθη στο εορτολόγιο πρώτα στα Ιεροσόλυμα περί τα τέλη του 5^ου και στις αρχές του 6^ου αιώνα, από όπου και διαδόθηκε σε όλες τις Εκκλησίες. Στην Δύση (Ρώμη) έφτασε στις αρχές του 7^ου αιώνα από Έλληνες μοναχούς. Μιας και δεν μας παρέχει πληροφορίες η Αγία Γραφή περί της γέννησης της Θεοτόκου, μαθαίνουμε γι΄ αυτήν από το απόκρυφα ευαγγέλια : το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου (2^ος αιών) και αυτό του ψευδοματθαίου. Σύμφωνα με αυτές ο ευσεβής Ιωακείμ και η σύζυγός του Άννα διακατέχονταν από μεγάλη θλίψη διότι δεν είχαν αποκτήσει τέκνο, συνεπεία της στειρότητας της Άννας. Ο Ιωακείμ όταν σε μια εορτή θέλησε να προσφέρει πρώτος δώρα και του απαγορεύθηκε, κατευθύνθηκε στην έρημο, όπου νήστευσε και προσευχήθηκε 40 ημέρες στον Θεό, για να του χαρίσει ένα παιδί. Το ίδιο έπραξε και η σύζυγός του Άννα. Μια ημέρα άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε σε αυτήν και της έφερε το χαρμόσυνο μήνυμα ότι ο Θεός εισάκουσε την προσευχή της και έτσι θα αποκτήσει τέκνο. Η Άννα τότε έδωσε την υπόσχεση ότι θα αφιερώσει το παιδί στον Θεό. Άγγελος Κυρίου έφερε την ίδια επαγγελία και στον Ιωακείμ ο οποίος επέστρεψε από την έρημο και ευχαρίστησε τον Θεό προσφέροντας πλούσια δώρα. Εννέα μήνες αργότερα, η Άννα γέννησε ένα κορίτσι το οποίο ονόμασε Μαριάμ, το ανέθρεψε με νουθεσίες Κυρίου και το αφιέρωσε στον ναό όπως είχε υποσχεθεί. Αυτήν με λίγα λόγια είναι η υπόθεση της εορτής, η οποία έχει προεόρτια ημέρα την 7^η Σεπτεμβρίου. Στον εσπερινό διαβάζονται αναγνώσματα από την Γένεση, τον προφήτη Ιεζεκιήλ και τις παροιμίες. Η απόδοση της εορτής γίνεται τρεις ημέρες αργότερα. Στην υμνογραφία της αγίας μας Εκκλησίας τονίζεται με έμφαση ότι η θυγατέρα της στείρας Άννης έγινε το εκλεκτό σκεύος του Θεού από όπου γεννήθηκε ο λυτρωτής μας Ιησούς Χριστός. Η γέφυρα που συνέδεσε την γη με τον ουρανό. Και οι αγιογράφοι γνώστες της υπόθεσης της εορτής, δημιούργησαν εικόνες τις οποίες προσέθεσαν στον εικονογραφικό κύκλο των Θεομητορικών εορτών. Σε αυτές θα προσέξουμε ότι η Αγία Άννα απεικονίζεται σε ανάκλιντρο, έμπροσθεν του οποίου κοιμάται σπαργανωμένη η νεογέννητη Μαρία. Ενώ στα αριστερά εικονίζεται η σκηνή του λουτρού. Κλείνοντας το σημείωμα να προσθέσουμε ότι λόγους για την εορτή συνέγραψαν πολλοί Πατέρες της Εκκλησίας όπως : ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο Ανδρέας Κρήτης. 

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ'

Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν· καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Πηγή : ΘΗΕ, τ. 4, 1964.

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΠΠΟΛΥΤΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΡΩΜΗΣ

Ο ΄Αδης (από το βιβλίο του Ιωάννη Κομνηνού, Θύρα μετανοίας, 1795)

Ένα κείμενό μας που δημοσιεύθηκε στη σημερινή ομογενειακή εφημερίδα της Νέας Υόρκης, Hellas News (σελ. 32), όπου θα παρατηρήσετε ότι πολλά από αυτά που λέγει ο Άγιος Ιππόλυτος, τα βλέπουμε ήδη στις μέρες μας να συμβαίνουν.

Ο Άγιος Ιππόλυτος έζησε στα τέλη του δευτέρου και στις αρχές του τρίτου μ.Χ. αιώνα (170 – 235 μ.Χ.). Άριστος θεολόγος και συγγραφέας κατέστη μια από τις μεγαλύτερες εκκλησιαστικές προσωπικότητες της εποχής του. Μεταξύ των έργων που συνέγραψε είναι και αυτό : «Περί αντιχρίστου η περί Χριστού και αντιχρίστου», τμήμα του οποίου ακολουθεί. Το συνέγραψε περί το 200 μ.Χ. κατά τη διάρκεια του διωγμού εναντίον των χριστιανών από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Σεπτίμο Σεβήρο, όταν πολλοί διερωτούνταν αν η Ρώμη ήταν το κράτος του Αντίχριστου. Ο Άγιος Ιππόλυτος αναφερόμενος στις οδύνες και στους πόνους που θα έλθουν στα έσχατα χρόνια σημειώνει τα ακόλουθα : ότι θα υπάρχει άφθονος φθόνος, μίσος και έριδες, οι ποιμένες (της Εκκλησίας) θα αμελούν τα πρόβατα (τους χριστιανούς), οι δε χριστιανοί δεν θα υποτάσσονται στους ιερείς. Όλοι θα ακολουθούν το δικό τους θέλημα αντί για το θέλημα του Θεού, τα παιδιά θα σηκώνουν τα χέρια κατά των γονέων τους, οι γυναίκες θα φονεύουν τους άνδρες τους, οι δε άνδρες θα προσάγουν στα δικαστήρια τις γυναίκες τους, οι άρχοντες θα διοικούν απάνθρωπα τον λαό και ο λαός δεν θα υποτάσσεται στην εξουσίας τους, οι ναοί του Θεού θα γίνουν σαν τα σπίτια και παντού θα υπάρχουν καταστροφές εκκλησιών, οι Άγιες Γραφές θα περιφρονούνται και παντού θα επικρατούν τα αντιχριστιανικά άσματα. Θα επικρατήσουν στην γη πορνείες, μοιχείες,  μαγείες και ψεύδη, μεγάλα μίση, θα εμφανιστούν πολλοί ψευδοπροφήτες, ψευδαπόστολοι, κακοποιοί, άρπαγες, πλεονέκτες,  κλπ., οι ποιμένες θα γίνουν σαν τους λύκους, οι ιερείς θα ασπάζονται το ψεύδος, οι μοναχοί θα ποθούν τον κόσμο αντί τον Θεό, οι πλούσιοι θα είναι άσπλαχνοι, οι άρχοντες δεν θα βοηθούν τους πτωχούς, οι πολιτικοί δεν θα δείχνουν έλεος, οι δικαστές δεν θα αποδίδουν το δίκαιο, αλλά θα είναι άδικοι, τυφλωμένοι από το χρήμα και τη δωροληψία, θα γίνουν σεισμοί και θα υπάρξουν μολυσματικές επιδημίες σε όλες τις πόλεις, αμέτρητες βροντές και φοβερές αστραπές θα κατακαίγουν τα σπίτια, καταιγίδες από σφοδρούς ανέμους θα ταράσσουν την γη και την θάλασσα, οι δε φωνές από την απώλεια των ψυχών και των ανθρώπων θα είναι αφόρητες. Θα συμβούν σημεία στον ήλιο, την σελήνη, τους αστέρες, ανωμαλίες στα διάφορα έθνη, οι άνεμοι θα κινούνται αντίθετα, βολίδες χαλαζιού θα πέφτουν στη γη, οι χειμώνες θα παρουσιάζουν ανωμαλίες (κλιματικές αλλαγές), οι καύσωνες θα είναι υπερβολικά ισχυροί, αιφνίδιοι κεραυνοί και απρόσμενες πυρκαγιές και σε όλη τη γη θα επικρατούν θρήνοι και γοερές κραυγές που δεν θα έχουν καμία παρηγοριά. Ο αντίχριστος θα προέρχεται από την εβραϊκή φυλή Δαν, που σημαίνει λιοντάρι μικρό («Δάν φησί σκύμνος λέοντος», έχει την ονομασία αυτή επειδή θα είναι τυραννικός και βίαιος. Θα επιθυμήσει να εξομοιωθεί στα πάντα με τον Χριστό : λέων ο Χριστός και λέων ο αντίχριστος, βασιλεύς ο Χριστός των επουρανίων και των επιγείων, βασιλιάς θα γίνει επί της γης και ο αντίχριστος, αρνίον ο Χριστός και αυτός αρχικά θα φανεί ως αρνίο ενώ είναι εσωτερικά λύκος. Έστειλε ο Χριστός τους Αποστόλους του σε όλα τα έθνη και αυτός θα στείλει τους ψευδαποστόλους του, συγκέντρωσε τα σκορπισμένα πρόβατα ο Χριστός και αυτός θα μαζέψει τον σκορπισμένο λαό των εβραίων, έδωσε ο Χριστός τον τίμιο και ζωοποιώ του Σταυρό σε αυτούς που τον πιστεύουν και αυτός θα δώσει το δικό του σημάδι, ως άνθρωπος ήρθε ο Χριστός και αυτός έτσι θα φανεί, από τους εβραίους προήλθε ο Χριστός και αυτός εξ εβραίων θα γεννηθεί, ανέδειξε ο Χριστός το σώμα του ως ναό του Θεού και την ανάστησε τριήμερο και αυτός θα αναστήσει τον λίθινο ναό στα Ιεροσόλυμα. «Ο διάβολος εκ μιαράς γυναικός εξελεύσεται επί της γης»,  ο αντίχριστος θα γεννηθεί από βέβηλο (μιαρά – μη αγιασμένη) γυναίκα αλλά η σάρκα του θα είναι φαινομενική (φανταστική). Γιατί πως είναι δυνατόν να λάβει ο σατανάς ανθρώπινη σάρκα, αφού δεν την δημιούργησε αυτός αλλά μάλιστα την πολέμησε με κάθε μέσο και τρόπο ; Αναρωτά ρητορικά ο Άγιος Ιππόλυτος. Ακολούθως θα περιτμηθεί κι αυτός όπως ο Χριστός. Και όπως ο Χριστός εξέλεξε Αποστόλους και ο αντίχριστος θα συγκεντρώσει μαθητές όμοιους την κακία με αυτόν. Θα αγαπήσει αμέσως τους εβραίους, θα τους κάμει σημεία και θαύματα, όχι αληθινά αλλά ψεύτικα, προκειμένου να παραπλανήσει τους ασεβείς και αν είναι δυνατόν και τους ευσεβείς χριστιανούς. Τον πρώτο καιρό θα παρουσιαστεί ως πράος, με αγάπη, ήσυχος, ευλαβής, ειρηνοποιός, μισών την αδικία, ξένος προς την δωροληψία, μη σύμφωνος με την ειδωλολατρία, θα δείχνει αγάπη στην. Αγία Γραφή, θα σέβεται τους ιερείς, δεν θα δέχεται την πορνεία, θα απεχθάνεται την μοιχεία, δεν θα πιστεύει στις συκοφαντίες, δεν θα δέχεται τους όρκους, θα είναι φιλόπτωχος, φιλόξενος και ελεήμων. Κατόπιν θα κάμει τέρατα και σημεία : λεπρούς θα καθαρίζει, παράλυτους θα ιατρεύει, δαίμονες θα εκδιώκει, νεκρούς θα ανασταίνει, θα βοηθάει χήρες και ορφανά, θα αγαπά όλους τους ανθρώπους και θα ζητά την μεταξύ τους αγάπη, χρυσό δεν θα έχει, το ασήμι δεν θα το αγαπήσει ούτε τον πλούτο. Και όλα αυτά θα τα κάμει ύπουλα και δόλια προκειμένου να τους εξαπατήσει όλους για να τον ανακηρύξουν βασιλιά. Όταν δουν όλες αυτές τις αρετές και τα καλά οι λαοί της γης θα συγκεντρωθούν για να το ανακηρύξουν βασιλιά και θα αγαπηθεί το γένος των εβραίων από όλους. Τότε αυτός υποκριτικά δεν θα θέλει την τιμή της βασιλείας, οι δε άνθρωποι της γης θα επιμένουν να τον ανακηρύξουν βασιλέα, όπως και θα γίνει. ΄Έτσι ο δήθεν ταπεινός στην καρδιά θα γίνει περήφανος και απάνθρωπος, και αυτός που επεδίωκε την αγάπη θα γίνει ανελεήμων. Αυτός που μισούσε την αδικία θα καταδιώξει τους δικαίους και θα κάνει πόλεμο όπου θα νικήσει τρεις βασιλείς, και μετά θα ξαναοικοδομήσει το ναό του Σολομώντα και θα τον αποδώσει στους ισραηλίτες. Κατόπιν θα στραφεί  εναντίον κάθε ανθρώπου ακόμη και του Θεού και μα μιλήσει βλάσφημα, θεωρώντας ο πανούργος ότι από εκείνη τη στιγμή και μετέπειτα θα είναι ο βασιλιάς της γης και του ουρανού, μη γνωρίζοντα ο ταλαίπωρος ότι η βασιλεία του αμέσως θα καταργηθεί και θα ριφθεί στο πυρ της Κόλασης μαζί με όσους τον ακολούθησαν και έπρατταν τα έργα του. Τρεισήμισι έτη θα βασιλεύσει επί της γης και μετά θα του αφαιρεθεί η βασιλεία. Εκείνες τις ημέρες ο αντίχριστος, θα συνάξει όλους τους δαίμονες σε σχήμα ανθρώπου και θα μολύνει πολλές ψυχές και το έργο τους θα είναι να οδηγήσουν μακριά από τον Θεό όλους τους ανθρώπους. Για να πλανήσει τους ανθρώπους θα κάμει ψευδοθαύματα όπως : θα μετακινεί όρη στα μάτια όσων βλέπουν, θα βαδίζει πάνω στο νερό, θα κάμει τη μέρα νύκτα και τη νύκτα μέρα, θα μεταστρέφει την πορεία του ήλιου, και όλα τα στοιχεία της φύσης θα τα παρουσιάζει μέσω τεχνάσματος στα μάτια του κόσμου ότι τον υπακούν. Μετά ο ουρανός θα παύσει να δίδει την δρόσο του, τα σύννεφα την βροχή  και η γη τους καρπούς, η θάλασσα θα γεμίσει δυσωδία, οι ποταμοί θα ξηρανθούν, τα ψάρια θα ψοφήσουν, οι άνθρωποι από την πείνα και την δίψα θα πεθαίνουν, και ο πατέρας θα αγκαλιάζει τον υιό του για να πεθάνουν, και η μάνα την κόρη το ίδιο, και δεν θα υπάρχει άνθρωπος για να τους θάψει, και όλη η γη θα έχει γεμίσει δυσωδία από τα πτώματα. Τότε θα πέσει λοιμός  ισχυρός (μολυσματική ασθένεια) σε όλη την γη, ο θρήνος θα είναι απαρηγόρητος, ο κλαυθμός δεν θα έχει μέτρο, οι στεναγμοί χωρίς τελειωμό, και οι άνθρωποι θα μακαρίσουν τους πεθαμένους, λέγοντας ανοίξτε τους τάφους σας και δεχθείτε και μας τους άθλιους. Κατόπιν ο μιαρός αντίχριστος θα εκδώσει και θα αποστείλει εντάλματα σε όλες τις πόλεις διαμέσου των δαιμόνων και των ανθρώπων που τον υπηρετούν, λέγοντας : ότι έγινε ο μέγας βασιλεύς επί της γης, ελάτε όλοι να τον προσκυνήσετε. Ελάτε όλοι να δείτε την ισχύ και την δύναμή του. Αυτός θα σας χαρίσει και σιτάρι και κρασί και πλούτη πολλά. Στις διαταγές του υπακούν όλη η γη και η θάλασσα. Και όλοι επειδή δεν θα υπάρχουν τροφές θα πάνε αμέσως και θα τον προσκυνήσουν και θα τους δώσει χάραγμα στο δεξί χέρι και στο μέτωπο, για να μην μπορεί κανένας να κάνει το σημείο του τιμίου Σταυρού στο μέτωπο με το δεξί του χέρι, αλλά δένεται έτσι το χέρι του και προστίθεται στις δυνάμεις του αντίχριστου για τον οποίον και θα δουλεύει και δεν θα έχει πλέον για αυτόν μετάνοια, αλλά χάνεται και από τον Θεό και από τους ανθρώπους και θα δίδει ο πλάνος (αντίχριστος) για λίγο χρόνο τροφές σε όσους έχουν την μιαρά σφραγίδα του, η οποία θα βρίσκεται στο δεξί χέρι και το μέτωπο και θα είναι ο αριθμός 666. Και δεν γνωρίζω ακριβώς πως ερμηνεύεται ο αριθμός αυτός (μιας και πολλές λέξεις αντιστοιχούν), αλλά λέγω ότι ίσως γράφει ΑΡΝΟΥΜΑΙ, αφού οι πρώην υπηρέτες του οι ειδωλολάτρες προέτρεπαν τους μάρτυρες να αρνηθούν τον αληθινό Θεό. (ΠΗΓΗ : ΗΙPPOLYTI ROMANI QUAE FERUNTUR OMNIA, GRAECE E RECOGNITIONE, P.A. DE LAGARDE, MDCCCLVIII – LIPSIAE – LONDINII).

Πηγή : Hellas News