Στό πεζούλι τῆς Ἐκκλησιᾶς
ἕνας ὀλιγογράμματος Παπάς κατηχοῦσε τό μικρό ποίμνιό του καί ἔλεγε: «Ὁ ἄνθρωπος
ἔχει τρεῖς φίλους.
Ὁ πρῶτος τόν ἐγκαταλείπει
τήν ὥρα τοῦ θανάτου. Ὁ δεύτερος στόν τάφο του. Καί ὁ τρίτος τόν συνοδεύει
στό... δικαστήριο τοῦ Θεοῦ».
Ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ
τρεῖς; Τόν ἐρώτησαν οἱ χωρικοί καί ἐκεῖνος τούς ἀπάντησε:
Ὁ πρῶτος εἶναι τά ἐπίγεια
ἀγαθά πού τόν ἐγκαταλείπουν τήν ὥρα τοῦ θανάτου. Ὁ δεύτερος εἶναι οἱ συγγενεῖς
καί φίλοι πού τόν ἀποχωρίζονται στό μνῆμα. Καί ὁ τρίτος εἶναι τά ἔργα του, τά ὁποία
τόν συντροφεύουν στό δικαστήριο τοῦ Θεοῦ.
ΠΗΓΗ :
"ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ", ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, ΕΤΟΣ ΛΔ΄, ΠΕΡΙΟΔΟΣ Γ΄, ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2015,
ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 397, σ. 23.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου