Κατά την σημερινήν
εποχήν ο κόσμος αποστρέφεται τον Χριστόν. Και τούτο είναι το θλιβερώτερον το
τραγικώτερον, το φοβερώτερον γεγονός της εποχής μας. Να χάσωμεν, δηλαδή, τον
Χριστόν δια δευτέραν φοράν, όπως τον έχασε και ο Αδάμ εις τον Παράδεισον. Πώς
είναι δυνατόν ;
Πρέπει να υποφέρωμεν
τας μικράς θλίψεις της καθημερινής μας ζωής και να μη πέσωμεν εις την οργήν, εις
το μίσος ή ο,τιδήποτε παρόμοιαν, και έτσι θα ημπορούμεν να βλέπωμεν τον πόνο
του ανθρώπου και όχι την κακήν αυτού πλευρά. Μια τέτοια στάσις χαρακτηρίζει τη
ζωή ενός αληθώς μεγάλου ανθρώπου, η οποία μας υπερβαίνει και περί της οποίας δεν δυνάμεθα ακόμη να ομιλήσωμεν.
Αλλ΄ όμως τούτο αρχίζει από εκεί όπου καταλήγω, σχεδόν, εις την κάθε σύναξίν
μας. Ακόμη και εις τας μικροτέρας λεπτομερείας της ζωής, να
παραμένετε εν πνεύματι εκεί, όπου ευρίσκεται ο Κύριος, πέραν του "καταπετάσματος"
της ογδόης ημέρας. Παραμένετε εκεί εν πνεύματι, αλλά σωματικώς να συνηθίζεται
να ζείτε εις τας συγκεκριμένας περιστάσεις της ζωής σας. Το πνεύμα του ανθρώπου
ευρίσκεται εις τας περιστάσεις αυτάς δια να μάθει να διακρίνει μέσα εις αυτά το
Ον. Συχνά ο Κύριος συμπεριφέρεται μαζί μας, ωσάν να μην αντιλαμβάνεται την
αδυναμίαν μας. Δεν θα ήτο υποφερτός ο κόσμος αυτός αν ο Χριστός δεν ήτο Θεός.
Αλλ΄ εφ΄ όσον είναι Θεός, τα πάντα είναι κατορθωτά. Και ας είπωμεν εις τον
Πατέραν αυτόν - διότι είναι Πατήρ ημών - εις όλας τα θλίψεις μας. "Δόξα
σοι, Ύψιστε Θεέ, δόξα σοι εις τους αιώνας των αιώνων".
(Απόσπασμα μετάφρασης
απομαγνητοφωνημένης ομιλίας, που έγινα στα Ρωσικά στον Ιερό ναό του Αγίου Σιλουανού
της Ι.Μ. του Τ. Προδρόμου Έσσεξ την 1/2/1993).
ΠΗΓΗ :
"ΠΡΩΤΑΤΟΝ", ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1994, αριθ. 45, σελ. 215 κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου