Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑ

1. [...] Σήμερα θά ποῦμε τί λέει ὁ ἅγιος γιά τήν Ἐκκλησία. Τί εἶναι Ἐκκλησία, ἀδελφοί χριστιανοί; Δέν μποροῦμε νά ποῦμε μέ λόγια τί εἶναι Ἐκκλησία, γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μυστήριο. Ὅμως ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος δίνει ἕνα σπουδαῖο καί μοναδικό ὁρισμό περί Ἐκκλησίας. Μᾶς λέγει ὅτι Ἐκκλησία εἶναι τό «Θυσιαστήριο» (Ἐφεσ. 5,2. Τραλ. 7,2. Φιλ. 4.), ἡ ἁγία Τράπεζα δηλαδή, πού ἔχουμε στίς Ἐκκλησίες μας. Πραγματικά, αὐτό εἶναι Ἐκκλησία. Αὐτό πού γίνεται πάνω στήν Ἁγία Τράπεζα. Καί πάνω στήν ἁγία Τράπεζα τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία. Ἐκκλησία λοιπόν εἶναι ἡ σύναξη τοῦ λαοῦ γύρω ἀπό τό ἱερό Θυσιαστήριο, γιά νά τελέσει τήν θεία Λειτουργία. Ἐκκλησία εἶναι τό Θυσιαστήριο! Γι᾽ αὐτό καί ἐδῶ στά χωριά μας, ὅταν ἕνας ξένος, ἐπισκέπτης τῶν χωριῶν μας, ρωτήσει ἕναν χωρικό «ποῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία;», αὐτός σηκώνει τό χέρι του καί δείχνει τόν Ναό, ὅπου πηγαίνει μέ τούς συγχωριανούς του νά λατρεύσει τόν Θεό. Αὐτό εἶναι Ἐκκλησία!

2. Ὅμως, ἀδελφοί, τήν θεία Λειτουργία, στήν ὁποία γευόμαστε τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, τήν τελοῦν οἱ Ἱερεῖς. Καί αὐτοί οἱ Ἱερεῖς χειροτονήθηκαν ἀπό κάποιον Ἐπίσκοπο. Ἄν δέν ὑπῆρχαν οἱ Ἐπίσκοποι γιά νά χειροτονήσουν Ἱερεῖς, τότε ποιός θά ἔκανε τήν θεία Λειτουργία; Γι᾽ αὐτό λέγει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὅτι «χωρίς τούτων (τῶν Ἐπισκόπων δηλαδή) Ἐκκλησία οὐ καλεῖται» (Τραλ. 3,1). Πραγματικά, ἄν δέν ὑπῆρχαν οἱ Ἐπίσκοποι, δέν θά ὑπῆρχαν καί οἱ Ἱερεῖς καί τότε οἱ ἄνθρωποι θά ἦταν ἀβάπτιστοι, θά ἦταν ἀλειτούργητοι καί ἀκοινώνητοι, «θά βρυκολάκιαζε ὁ κόσμος», ὅπως μοῦ τό εἶπε κάποτε μιά γιαγιά στήν Ἄμφισσα.

3. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος εἶναι αὐτός πού γιά πρώτη φορά τήν Ἐκκλησία τήν ὀνόμασε «καθολική» (Σμυρν. 8,2). Αὐτήν τήν ὀνομασία τῆς Ἐκκλησίας μας τήν λέμε στό «Πιστεύω» μας. Καί λέγεται ἡ Ἐκκλησία «καθολική» γιατί σκοπό ἔχει νά φέρει στήν οἰκογένειά της ὅλο τόν κόσμο. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι λοιπόν εἴμαστε «Καθολικοί», γιατί ἀνήκουμε στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τήν Μία Καθολική Ἐκκλησία, ὅπως τήν εἶπε ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος καί ὅπως τήν λέμε στό «Πιστεύω» μας. Αὐτούς πού λέμε «Καθολικούς» εἶναι καλύτερα καί ἀκριβέστερα νά τούς λέμε «Παπικούς» καί «Φραγκολατίνους».

4. Μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀδελφοί, πνέει εὐωδία ἀπό τό μύρο τοῦ Χριστοῦ. Πραγματικά, ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία κηρύττει ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία, αὐτή εἶναι «μύρον». Ἐνῶ ἡ πλάνη καί ἡ αἵρεση εἶναι «δυσωδία». «Ὁ Χριστός, μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, ἔλαβε στήν κεφαλή Του μύρο, γιά νά πνέει στήν Ἐκκλησία ἀφθαρσία. Μήν ἀλείφεστε, μᾶς λέγει ὁ ἅγιος, μέ τήν δυσωδία τῆς διδασκαλίας τοῦ ἄρχοντος τοῦ αἰῶνος τούτου» (Ἐφεσ. 17,1).

5. Ἡ προσευχή τῆς Ἐκκλησίας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἔχει μεγάλη δύναμη καί πάντοτε εἰσακούεται. Δυνατόν ἡ προσευχή ἑνός χριστιανοῦ, ἔστω καί ἁγίου, νά μήν εἰσακουστεῖ (βλ. Β´ Κορ. 12,7.9). Ἡ προσευχή τῆς Ἐκκλησίας ὅμως μέ τόν Ἐπίσκοπο καί τούς πιστούς, ἡ προσευχή πού γίνεται στό ἱερό Μυστήριο, γιά τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στό Μυστήριο, πάντοτε ἀκούεται, ἔστω καί ἄν εἶναι ἁμαρτωλοί αὐτοί πού προσεύχονται καί τελοῦν τό ἱερό Μυστήριο. Ἔτσι ἑρμηνεύεται καί ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου «ἡ εὐχή τῆς πίστεως σώσει τόν κάμνοντα» (Ἰακ. 5,15). Ἡ ἔκφραση «εὐχή τῆς πίστεως» σημαίνει τήν «εὐχή», δηλαδή τήν προσευχή πού κάνει ἡ Ἐκκλησία καί δέν σημαίνει ἐδῶ τήν προσευχή πού γίνεται μέ πίστη. «Πίστις» εἶναι ἕνα ἄλλο ὄνομα τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχει λοιπόν μεγάλη δύναμη ἡ προσευχή τῆς Ἐκκλησίας, τῶν κληρικῶν καί τῶν λαϊκῶν ὅλων μαζί, γι᾽ αὐτό καί πρέπει νά «ἐκκλησιαζόμαστε», γιά νά κράζουμε ὅλοι μαζί πρός τόν Θεό μας. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος μᾶς λέγει: «Εἰ γάρ ἑνός καί δευτέρου προσευχή τοσαύτην ἰσχύν ἔχει, πόσῳ μᾶλλον ἥ τε τοῦ Ἐπισκόπου καί πάσης τῆς Ἐκκλησίας» (Ἐφεσ. 5,2).

ΠΗΓΗ : † Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας, "ΑΠΛΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ", Νοέμβριος - Δεκέμβριος  2012, αριθ. 60, σ. 213 κ.ε.