ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ - ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ

.................Ο Ελληνισμός καθίσταται μέγας και αθάνατος, εφ΄ όσον παραμένει εν τη Ορθοδοξία του. Και παραμένει αθάνατος, διότι στήκει εν τη αληθεία του Θεού και εν τη ενότητι προς εαυτόν και προς τον Θεόν. Η ενότης του Γένους με τον Θεόν, εξασφαλίζει δύο πράγματα : την άμαχον προστασίαν Του και τον ανθρωπισμόν του ως ηγιασμένην χριστιανικότητα. Και η ενότης προς εαυτόν, διαφυλάττει ισχυράν την εθνικήν ομάδα από μεριστικάς επιβουλάς, τας οποίας ακολουθεί η ερήμωσις.......................

Λοιπόν, αφού εδοκιμάσαμεν τας τραγικάς συνεπείας των πειραματισμών μας, αφού εφθάσαμεν επανειλημμένως εις το χείλος της καταστροφής, ως Έθνος, εξ αφορμής της εγκαταλείψεως των ελληνορθόδοξων παραδόσεών μας, μία οδός σωτηρίας απομένει : η οδός της επιστροφής.............

Επιστροφή εις τον Θεόν, όπως τον απεδέχθη το Γένος, από την Εκκλησίαν του επί είκοσιν αιώνας. Εις τον Θεόν της αγίας Ορθοδοξίας μας. Επιστροφή εις τον Θεόν, όπως τον εγνώρισεν όλη η χριστιανοσύνη μέχρι του δεκάτου αιώνος και όχι εις εκείνον, τον νοθευμένον από τους Παπικούς και τας άλλας αιρετικάς ομάδας............

Επιστροφή εις τας αγίας Ελληνοχριστιανικάς παραδόσεις  μας. Επιστροφή εν μετανοία. Πρέπει να αλλάξωμεν νουν. Να αποβάλωμεν τα οθνεία, τα αλλότρια ήθη, τους ξένους τρόπους. Πρέπει να αναζητήσωμεν την ενότητα εις το "αυτό φρονείν". Και δόξα τω Θεώ, το ορθώς φρονείν, είναι δεδομένον εις την φυλήν, εις τον λαόν μας, από δύο χιλιετηρίδας, ότε ανεχωνεύθησαν τα ανθρώπινα μετά των θείων και εβίωσαν ως Ορθοδοξία.....................

Πρέπει να καταστή συνείδησις, ότι είμεθα "λαός περιούσιος", λαός Θεού, υπό την έννοιαν της συνθέσεώς μας ως μιας προνομιούχου φυσικής καταβολής, μετά της καθαρωτάτης και ανοθεύτου αληθείας του Χριστού. Και επ΄ αυτού του θεμελίου ωκοδομήθη η Ορθόδοξος Εκκλησία, η οποία εμπεριχωρείται εις το Έθνος, και το Έθνος εμπεριχωρείται εις την Εκκλησίαν.

Και απ΄ αυτήν την συνειδητοποίησιν, πρέπει να αναχωρούν όλαι αι σκέψεις και αι ενέργειαι και λαού και αρχόντων. Δια να αγιάζωνται αι καρδίαι και να φωτίζεται ο νους, και να μεγαλύνεται το Γένος και να δοξάζεται ο Θεός...........................

Πρέπει να αντιληφθώμεν, ότι ουδείς δικαιούται να απομακρύνη την ζωήν του Έθνους από τας ελληνορθοδόξους παραδόσεις του, από αυτάς κυρίως που αναφέρονται εις την ηθικήν και θρησκευτικήν του ζωήν, από την Ορθοδοξίαν του. Ό,τι αλλοιώνει την ουσίαν και την φυσιογνωμίαν της Ελλάδος, αποτελεί έγκλημα κατά της Φυλής, κατά της αληθείας, κατά του Θεού.

Η Ελλάς δεν είναι μια εθνική μονάς ως αι λοιπαί. Τούτο δεν εκφράζει μίαν ματαιόδοξον και άγονον ελληνολατρείαν. Αποτελεί διαπίστωσιν, με συνέπειαν την συνειδητοποίησιν απεράντου ευθύνης. Διότι η Ελλάς είναι ταμιούχος υψίστων ηθικών αξιών, ένθα συναντώνται οι άνθρωποι μετά του Θεού και συνεργάζονται δια την προαγωγήν και σωτηρίαν του κόσμου.....................

Επομένως, το αίτημα της συγχρόνου Ελλάδος, είναι η πραγμάτωσις της θεωρητικής της συνθέσεως ως ελληνικού πνεύματος και Ορθοδόξου πίστεως, εις βάθος και εις έκτασιν. Αλλά δια να γίνη αυτό, έχομεν ανάγκην προηγουμένως καθάρσεως από τα ξένα στοιχεία, τα οποία συνεσωρεύθησαν εις την χώραν μας.

Αλλ΄ η κάθαρσις προϋποθέτει ηγεσίαν ζώσαν εντός της ελληνορθοδόξου παραδόσεως.

Εάν τα άθεα καθεστώτα, τα οποία υπηρετούν τον σατανάν, έχουν τόσην ευαισθησίαν δια την προστασίαν των, ώστε να αστυνομεύουν πάσαν αντίθετον προς αυτά εκδήλωσιν, πόσον δικαιούται και υποχρεούται ο λαός του Θεού να διαφυλάξη τας αγίας παραδόσεις του, από κάθε τι, το οποίον τας θέτει εν κινδύνω ;.......................

Εάν δεν λειφθούν εγκαίρως μέτρα προς κάθαρσιν, δια να προστατευθή ο λαός μας και οδηγηθή και πάλιν εις τας ελληνορθοδόξους πηγάς του, την κάθαρσιν αυτήν, θα αναλάβη πλέον ο Θεός....................

Δι΄ εκείνους που έχουν οφθαλμούς να βλέπουν δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός, ούτε η υποδούλωσίς μας επί τετρακόσια έτη, και αι περιπέτειαι της φυλής ούτε η υποδούλωσις και κατατυράννησις των κύκλω ημών Ορθοδόξων λαών υπό σατανικά καθεστώτα...............

Οι καιροί ου μενετοί....................

ΠΗΓΗ : "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ", ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ -ΜΑΡΤΙΟΣ 1985, τευχ. 15, σ. 128 κ.ε.