«ΑΣ ΦΥΓΟΥΜΕ ΤΕΚΝΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΟΙΚΟ ΔΙΟΤΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ ΠΟΤΕ»…

Πηγαίνοντας στην Ρώμη ο Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων με τη συνοδεία του, σταμάτησε μια νύκτα ν΄ αναπαυθεί στον οίκο ενός πλουσίου σε ένα χωριό.

Ρώτησε ο Άγιος τον πλούσιο αν περνούσε καλά, κι αν τον βρήκε καμιά θλίψη στη ζωή του. Και πήρε την απάντηση :

«Εγώ, Δεσπότη μου, έχω πλούτο πολύ, δούλους, τέκνα, ανιψιούς, εγγόνια και όλα τα πράγματα στη ζωή μου έρχονται ευτυχισμένα και ποτέ δεν δοκίμασα καμία θλίψη».

Τότε αμέσως σηκώθηκε ο Άγιος Αμβρόσιος και είπε στην συνοδεία του : «ας φύγουμε γρήγορα τέκνα μου από τον καταραμένο αυτό οίκο, διότι ο Κύριος δεν τον επισκέφθηκε ποτέ. Αμέσως να αναχωρήσουμε προτού μας βρει η θεία δίκη».

Και ώ του Θαύματος ! δεν έφτασαν ακόμη σε απόσταση ενός σταδίου από την οικία του πλουσίου και άνοιξε η γη και κατάπιε τον πλούσιο, με όλη την οικία του, τους συγγενείς και τα πράγματά του.

ΠΗΓΗ : ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1851, σ. 69.