Ο ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ, Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΑ ΕΚΑΤΟΝ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ – ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΩΤΗΡΧΟΥ

ΜΙΑ ΦΩΝΗ, ΜΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, 

ΠΟΥ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ

Σημ. Το κείμενο δημοσιεύθηκε το 2006. 

Μου τηλεφώνησαν από την Φλώρινα για τον Γέροντα πρώην Φλωρίνης κ. Αυγουστίνον Καντιώτην ότι είναι μεν γενικώς καλά στην υγεία του, αλλά σβήνει σιγά-σιγά μέσα στην πολιότητα και την μακρότητα των ημερών του, αφού σε λίγον καιρό (τον ερχόμενον Απρίλιον) συμπληρώνει τα εκατό χρόνια της γήινης ζωής του. Ναι. Ένας αιώνας ζωής γεμάτος αγώνες και ταλαιπωρίες και μόχθους, μέρα και νύκτα για τον Χριστό και την Ελλάδα. Ο ακούραστος μαχητής Καντιώτης, όπως τον ήξερε όλη η Ελλάδα και τον θεωρούσε ως τον άτυπον Αρχηγόν της Ελληνικής Εκκλησίας γιατί εκείνος πάλευε νύκτα και μέρα με τα θηρία, και δίκαια τον θεωρούσε ως τον πραγματικόν, τον αληθινόν Αρχιεπίσκοπον με τις θυελλώδεις συγκεντρώσεις και ομιλίες του στην Αθήνα και στην επαρχία και τα δυναμικά συλλαλητήρια εναντίον των Καρναβάλων και των Φεστιβάλ εκείνης της εποχής. Έλεγαν «Καντιώτης» και ξεσηκώνονταν όλη η Ελλάδα και έτρεμαν οι ένοχοι.

Δεν μπόρεσα να μιλήσω πολύ στο τηλέφωνο. Τα σωθικά μου ταράχτηκαν. Άφησα το ακουστικό και σήκωσα φωνή στον ουρανό.

- Θεέ μου, είπα. Άφησε μας ακόμα ζωντανόν τον γέροντα Αυγουστίνον. Άφησέ τον ανάμεσά μας, άφησέ τον, τον χρειαζόμαστε πολύ αυτήν την ώρα…

Να υπάρχει η ανάσα του, να υπάρχει η παρουσία του, να μας κατευθύνει ο λόγος του, να μας παραδειγματίζει το ατρόμητο θάρρος του, να μας καθοδηγεί το αγωνιστικό του φρόνημα, η αληθινή του πίστη, η ασυμβίβαστη πορεία του, η παραδειγματική αφιλοχρηματία του, ο καθαρός του βίος, ο στεντόρειος λόγος του, η φωτισμένη διδαχή του, η ακλόνητη αντίστασή του στους ισχυρούς, η ποιμαντική του αγρυπνία, η πολεμική του ρωμαλεότητα, αλλά και η απέραντη καλοσύνη του για τους πονεμένους μετά δικαιοσύνης και πραότητος.

Τί πρώτον και τί δεύτερον να επαινέσω και να εξάρω στον άξιον αυτόν και υπεράξιον κληρικόν και μαχητήν και υποδειγματικόν φορέα του γραπτού και προφορικού λόγου. Λιγοστεύουν οι καθαρές και τίμιες και δυνατές φωνές της αληθείας του Χριστού στις μέρες μας και όσες απέμειναν οι ελεγχόμενοι μηχανισμοί της μεγάλης δημοσιότητος τις έχουν βάλει στο περιθώριον της σιωπής και δεν τις αφήνουν να ακουστούν ευρύτερα. Ξεχνούν όμως τον λόγον. «Άλλαι αι βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει. Μπορεί να φεύγουν ένας-ένας και να πηγαίνουν να αναπαυθούν «εις την κατάπαυσιν του Κυρίου» οι μεγάλοι Γεροντάδες Παίσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος, Σωφρόνιος και άλλοι έως τους οσιολογιωτάτους Μοναχούς του Αγ. Όρους, όπως ο Θεόκλητος Διονυσιάτης προσφάτως και άλλοι λαϊκοί θεολόγοι, αλλά ο Θεός μπορεί να αναστήσει «τέκνα Αβραάμ» ακόμα και από τις πέτρες λέγει το Ευαγγέλιον (Ματθ. 3,9). Ας το έχουν υπόψιν οι διώκτες της πίστεως, που γέμισαν τον τόπον και έδωσαν φωνήν στους ακατάρτιστους ψευτοδιανοουμένους και ψευτοκαθηγητάδες και ψευτοσυγγραφείς και ψευτοκουλτουριάρηδες, που κάνουν το μυαλό τους ζυγαριά και ζυγίζουν τα σύμπαντα και μάλιστα τα πνευματικά ζητήματα και ωσάν σύγχρονοι Προκρούστες τεμαχίζουν την αλήθεια και την πραγματικότητα πάνω στα δαιμονικά νεκροκρέββατά τους και την κόβουν και την ράβουν όπως θέλουν, για να είναι σύμφωνοι με την «πρόοδο» και τον «εκσυγχρονισμό» και την «Νέα Εποχή» και με τον δικό τους πολιτισμό.

Ο Χριστός διώκεται και πάλι και σταυρώνεται με πολλούς τρόπους. Και όχι μόνον από τους αλλόπιστους και αλλόθρησκους και άθεους, αλλά και από τους χριστεπώνυμους Φαρισαίους, που είναι οι χειρότεροι εχθροί της Εκκλησίας, όπου μπαινοβγαίνουν ελεύθερα, όσον και υποκριτικά. Είναι οι ψευδοδιδάσκαλοι και οι ψευδάδελφοι και οι χριστέμποροι, που έχουν όψη προβάτου, αλλά μέσα τους είναι λύκοι άρπαγες και……… «Θου, Κύριε, φυλακήν το στόματί μου»…. Έτσι μένουν για να υπηρετήσουν και να ομολογήσουν τον Χριστόν μερικοί «αφελείς» κατά την λογική του κόσμου. Μερικοί «τρελοί» κατά κόσμον και μερικοί αποφασισμένοι και ασυμβίβαστοι και όντες υπέρφρονες, όπως ο Γέροντας Αυγουστίνος (υπέρφρων σημαίνει ο τα άνω φρονών, για να μη παρερμηνευθεί η λέξις), και εδώ πρέπει να προσθέσω ότι πήγαν κάποτε στην Φλώρινα οι απεσταλμένοι της κολασμένης Αθήνας να τον εξετάσουν, Μητροπολίτην όντα, και να τον χαρακτηρίσουν… τρελλόν. Ποιόν ; Τον μόνον σωφρονούντα πολεμιστήν αυτού του τόπου κατά πάντα….. Κι εκείνος, ως όντως εχέφρων κατά Θεόν, τους έκλεισε την πόρτα……….

Θεέ μου ! Άφησέ μας ακόμα ζωντανόν τον Γέροντα Αυγουστίνον !

Μας αρκεί ακόμα και η σκιά του, η ζωντανή μορφή του, η ευλογία του, η παρουσία του ανάμεσά μας, όταν κάθε βράδυ οι οθόνες της τηλεοράσεως εξαπολύουν μυριάδες δαίμονες, με την μορφήν γυμνών και ημιγύμνων γυναικών και άλλων θλιβερών θεαμάτων, εξ αφορμής καρναβαλιών και δήθεν καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και μουσικοχορευτικών θεαμάτων, ενώ πριν από δεκαετίες ο πολιός και σεβαστός Γέροντας Αυγουστίνος χτυπούσε καμπάνες και φώναζε δυνατά και προειδοποιούσε ότι ο τόπος μας θα καταντήσει σαν τα Σόδομα και τα Γόμμορα, όπως και έγινε και γέμισε η χώρα με ναρκωτικά όλων των ειδών και με πορνεία όλων των ειδών και η ομοφυλοφιλία σήκωσε κεφάλι και ζητά με θρασύτητα χιλίων πιθήκων ισοτιμία και ισονομία και επίσημους γάμους και αλλαγή νομοθεσίας και υιοθεσίες τέκνων και έχει τόσην διάδοσιν και εξάπλωσιν, ώστε απειλεί πλέον φανερά, με επίσημες ανακοινώσεις των ομοφυλοφιλικών οργανώσεων τους πολιτικούς υποψηφίους τί θα πράξουν γι΄ αυτούς όταν εκλεγούν !!!! Ιδού κατάντημα.

- Θεέ και Κύριε ! Λυπήσου την παραπεσούσαν χώρα μας και σώσε τον λαόν σου ! Λυπήσου όσους πιστεύουν ακόμα και ελπίζουν σε Σένα και αναζητούν οδηγούς και αναστήματα, ωσάν τον Γέροντα Αυγουστίνον, που το ερχόμενον Απρίλιον γίνεται εκατόν χρόνων !

Θέλει ο λαός μας άξιους και καθαρούς ηγέτες, χωρίς «κουσούρια», να τον οδηγήσουν και να τον καθοδηγήσουν στην ευθείαν οδόν της σωτηρίας και όχι στους γκρεμούς της απωλείας. Θέλουν Ποιμένες να τους ποιμαίνουν και όχι χρηματολάτρες, που να τους προδίδουν και να τους δένουν χειροπόδαρα στο άρμα του δαιμονικού Οικουμενισμού, της Νέας Τάξεως και του Παπισμού με τα χίλια πρόσωπα…

Λυπήσου μας, Θεέ μου και κράτησε στη ζωή αυτήν ζωντανόν τον Γέροντα της Φλωρίνης, μέχρι να αναδειχθούν νέοι άξιοι Ποιμενάρχες και οδηγοί του Πιστού Λαού που υπάρχουν ασφαλώς και γρήγορα η Θεία Χάρις θα τους προβάλει στο Πανελλήνιον, πριν τα «έσχατα γίνουν χείρονα των πρώτων». Ο λαός αναστενάζει… και μέσα από τους αναστεναγμούς θυμάται τον Ψαλμόν του Δαβίδ, που λέγει : «αἱ ἡμέραι τῶν ἐτῶν ἡμῶν ἐν αὐτοῖς ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐὰν δὲ ἐν δυναστείαις, ὀγδοήκοντα ἔτη, καὶ τὸ πλεῖον αὐτῶν κόπος καὶ πόνος· ὅτι ἐπῆλθε πρᾳότης ἐφ᾿ ἡμᾶς, καὶ παιδευθησόμεθα» (Ψαλμ. 89,10). Ο λαός κλαίει μέσα του και σε παρακαλεί :

- Επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε…

Ως Παντογνώστης, θεέ μου, γνωρίζεις, ότι υπάρχουν μυριάδες μυριάδων ψυχές Ελλήνων, που δεν έκλειναν γόνυ τω Βάαλ της Νέας Εποχής, αλλά πιστεύουν και ελπίζουν σε Σένα τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν και πάλιν και πολλάκις δέονται και Σε παρακαλούν :

- Θεέ των οικτιρμών ! Ο Θεός των πνευμάτων και πάσης σαρκός, άφησέ μας ακόμη ζωντανόν τον Γέροντα Αυγουστίνον, ως σημείον αναφοράς και ευλογίας και ανάστησον ανταξίους συνεχιστές του έργου και της πορείας του, διότι βυθιζόμαστε καθημερινώς στα μολυσμένα και ταραγμένα νερά του κόσμου τούτου. Κύριε ελέησον !...

ΠΗΓΗ : Περιοδικό «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ», έτος Η΄, τευχ. 3, Ιούνιος – Σεπτέμβριος 2006, σσ. 349-352.