ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΚΩΔΙΚΑ ΤΩΝ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Η μέντοι διάπλασις της μορφής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ως εξ αρχαίων παρειλήφαμεν τοιάδε τις ως εν τύπω περιλαβείν ην : ωραίος μεν ην την όψιν σφόδραν, τήν γε μήν ηλικίαν, είτουν αναδρομήν του σώματος, επτά σπιθαμών ην τελείων^. επίξανθον έχων την τρίχαν και ου πάνυ δασείαν, μάλλον μεν ουν και προς το ούλον μετρίως προς αποκλίνουσαν^. μέλαινας δε γε τας οφρύς είχε και ου πάνυ επικαμπείς, τους δε οφθαλμούς χαροποιούς τινας και ηρέμα επιξανθίζοντας^. ευόφθαλμος δεν ην και επιρριν (sic), την μέντοι τρίχα του πώγωνος ξανθήν τινα είχε και ουκ εις πολύ καθειμένην^. μακροτέραν δε την τρίχα της κεφαλής περιέφερεν^. oυδέποτε γαρ ξυρός ανέβη επί την κεφαλήν αυτού, ουδέ χειρ ανθρώπου, πλην της μητρός αυτού νηπιάζοντος^. ηρέμα επικλινής την αυχένα, ως μηδέ πάνυ όρθιον και εντεταμένην έχειν την ηλικίαν του σώματος^. σιτόχρους δε, και ου στρογγύλην έχων την όψιν ετύγχανεν, αλλ΄ ώσπερ της μητρός αυτού μικρόν υποκαταβαίνουσαν, ολίγον δ΄ επιφοινισσομένην, όσον υποφαίνειν το σεμνόν τε και συνετόν του ήθους και ήμερον και το καθάπαξ άοργητον^. κατά πάντα δε ην εμφερής τη θεία και πανασπίλω εκείνου μητρί. ταύτα μεν εν τούτοις.

ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

14. Το θεανδρικόν σώμα εστίν τρίπηχυ, μικρόν επικεκυφός και το της πραότητος υποφαίνον ιδίωμα^. εύοφρυ και τούτο συνδεδεμένον, ευόφθαλμον, εύρινον, σιτόχροον, ουλότριχον την κεφαλήν και ξανθόν ολίγον, μέλαν δε το γένειον και τους δακτύλους δε των αχράντων χειρών μακροτέρους συμμέτρως, και απλώς ως ο της τεκούσης χαρακτήρ, εξ ης έμψυχον εαυτώ και τελείαν την ανθρωπότητα περιέπλασεν.

(Εκ του Κώδικος 36 των Καυσοκαλυβίων)

ΠΗΓΗ : +ΕΥΛΟΓΙΟΥ ΚΟΥΡΙΛΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΟΡΥΤΣΑΣ, «ΙΣΤΟΡΙΑΙ ΚΑΙ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΡΑΝΙΣΘΕΝΤΑ ΕΚ ΤΩΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΝΤΩΝ ΚΩΔΙΚΩΝ», ΘΕΟΛΟΓΙΑ, τομ. 23, Έτος 1952, σ. 338 κ.ε.