EYΧΑΡΙΣΤΙΑ & ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΤΟΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

 

ΕΥΧΕΣ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ

 

ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΘΥΕΛΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΡΩΣΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ - ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

 

[...]

N΄ ακούσουμε τη φωνή της σωτηρίας, τη φωνή του Θεού που είπε στο Νώε "Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε· εἴσελθε σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκός σου εἰς τὴν κιβωτόν" (Γεν.7,1). Η ίδια φωνή λέει τώρα και σ΄ εμάς^. Χριστιανοί, εισέλθετε το ταχύτερον στην κιβωτό. Έρχεται παγκόσμια θύελλα που θα σαρώση την οικουμένη. Και κιβωτός, όπως απεδείχθη και σ΄ άλλες περιστάσεις μας, είνε η Ορθόδοξος Εκκλησία. Αυτή είνε το πλοίο^. και όποιος μπη σ΄ αυτό εγκαίρως, θα σωθή. Το πλοίο αυτό ταξιδεύει είκοσι τώρα αιώνες. Δεν φοβάται τρικυμίες και θύελλες. Κατάρτι του είναι ο τίμιος σταυρός, άγκυρα η ελπίδα, πυξίδα το Ευαγγέλιο, τιμόνι οι ιεροί κανόνες και η διδασκαλία των αγίων πατέρων. Και πλοίαρχος ο Χριστός, που ζη και βασιλεύει εις τους αιώνας.

Αδελφέ, τί κάθεσαι ; Πριν ανοίξουν οι καταρράκτες, πίστεψε στο Χριστό, μπες εσύ και η οικογένειά σου στην κιβωτό, και θα σωθής. Έξω από την Ορθοδοξία δεν υπάρχει σωτηρία.

ΠΗΓΗ : ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Κ. ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ, Δ΄ ΕΚΔΟΣΙΣ, ΦΛΩΡΙΝΑ 2021, σ. 78.

 

Η υποτροπιάζουσα παρεκκλίνουσα στην Επιστήμη της Ορθόδοξης Θεολογίας περσόνα Μόσιαλου με άσχετο επιστημονικό ντύμα επάγει την αυτοχειρία της … - Καθηγητής Ιατρικής Ιωάννης Κουντουράς

 

Η εξηνταδιάχρονη και υποβασταζομένη κυρίως από τη λονδρέζικη επιστημονική συνοδεία περσόνα Μόσιαλου, παρεκκλίνει ανερυθρίαστα έναντι της επιστήμης της Ορθόδοξης Θεολογίας επάγουσα την παταγώδη αυτοχειρία της, η δύστυχη…

Ασχολήθηκα με την ίδια περσόνα για μια παρεκκλίνουσα ανάλογη παρέμβασή της που ήταν πάλι εντελώς άσχετη με το γνωστικό επιστημονικό της αντικείμενο. Στις 10-5-2020 δημοσίευσα σχετικό μου επιστημονικό πόνημα με τίτλο: Καθηγητής Ιατρικής Ι. Κουντουράς: Ο κ. Μόσιαλος, είναι ανενημέρωτος ως προς διεθνή επιστημονικά δεδομένα για την ασφάλεια από τη μετάδοση της Θ. Κοινωνίας έναντι λοιμώξεων! Συγκεκριμένα, για το τόσο σοβαρό υπαρξιακό θέμα του Μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας, αποφάνθηκε, παρά την ασχετοσύνη του, δίκην ειδικού: “Η γνώμη μου είναι πως θα πρέπει (η Θεία Κοινωνία) να αποφευχθεί με τη σημερινή της μορφή, μέχρι να έχουμε ασφαλές εμβόλιο”…

Τότε κατέγραψα: «Για να διαπιστώσω πού στηρίζει επιστημονικά αυτή την άποψή του με την επιστημονική ιδιότητα που τον χαρακτηρίζει (καθηγητής της Πολιτικής της Υγείας του London School of Economics και σύμβουλος της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του Covid-19), προχώρησα στην ακόλουθη αυτονόητη, αυστηρώς επιστημονική, αντικειμενική προσέγγιση: Ανέτρεξα στο PubMed και με τις αναφερόμενες λέξεις κλειδιά «Mossialos Ε.» διαπίστωσα ότι από τις 160 δημοσιευμένες μελέτες του, 2 μελέτες (μία ανασκόπηση και ένα Editorial) αναφέρονται στον COVID-19∙ σ΄ αυτές, μαζί με κύρια συμμετοχή άλλων συγγραφέων, αναλύουν αποκλειστικά τις οικονομικές επιπτώσεις του COVID-19. Θεωρώ ότι ορθώς εκφράζει τη γνώμη του λόγω της ειδικότητάς του μέχρις εδώ. Εντούτοις, επειδή είναι πλήρως ανενημέρωτος όσον αφορά τα σχετικά διεθνή επιστημονικά δεδομένα που βεβαιώνουν την ασφάλεια από τη μετάδοση της Θείας Κοινωνίας, τον συμβουλεύω να ανατρέξει στοιχειωδώς π.χ. στην πολύ πρόσφατη επιστολή ιατρών με τίτλο “ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΙΑΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ”, η οποία κοινοποιήθηκε και στον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Εκεί θα βρει συνημμένο έναν από τους συνδέσμους που αναφέρεται και στις διεθνείς επιστημονικές μελέτες, οι οποίες βεβαιώνουν την ασφάλεια από τη μετάδοση της Θ. Κοινωνίας έναντι λοιμώξεων! Παρακαλώ να τις μελετήσει προσεκτικά. Τοποθετήθηκε -πιστεύω- αυθαίρετα και εκτίθεται σε τοπικό και διεθνές επίπεδο λόγω ελλείψεως σχετικού επιστημονικού ‘‘background” (υπόβαθρου). Στη συνάφεια αυτή υπενθυμίζω και τον σχετικό ρόλο που ασκεί η διεθνής Επιστημονική Επιτροπή Ηθικής (Ελσίνκι)».

Στην όλη παρέμβαση δεν ανταποκρίθηκε.

Μόλις πριν λίγο διαπίστωσα δεύτερο ανάλογο ατόπημα της ίδιας περσόνας που σε συνέντευξή της, το υποστήριξε με ντύμα επιστημονικό για τη «σωστική της παρέμβαση» στα ελληνικά δρώμενα επί το αζημίωτο και με την άνεση του λονδρέζικου κλειστού lobby. Οπότε, σήμερα 27-12-2021, ανέτρεξα πάλι δειγματοληπτικά στο αντικειμενικό έγκριτο ιατρικό site PubMed που ξεσκεπάζει στην κυριολεξία όλη την ακαδημαϊκή μας κοινότητα. Πρόσθεσε άλλες 57 στο σύνολο ίσαμε σήμερα 217 μελέτες. Χρησιμοποίησα ακολούθως έναν κατεξοχήν κύριο αντικειμενικό δείκτη που αναδεικνύει την ενεργό ακαδημαϊκή δραστηριότητα του καθενός, που ηγείται ως πρώτος συγγραφέας της ερευνητικής προσπάθειας, και διαπίσπωσα, (φευ!), ότι αυτή η περσόνα δεν υπάρχει ως πρώτος συγγραφέας στις 57 τελευταίες μελέτες. Κάνοντας επιπλέον προσπάθεια για να μην την αδικήσω, διαπίστωσα ότι δεν είναι πρώτη συγγραφέας στις τελευταίες 95 από 217 μελέτες. Επειδή, για παράδειγμα, βίωσα ανάλογη ακαδημαϊκή εμπειρία και στο Royal Free Hospital του Λονδίνου, αυτή η περσόνα ας λάβει σοβαρά υπόψη τι εννοώ όταν τονίζει η γραφίδα μου ότι υποβαστάζεται κυρίως από λονδρέζικη επιστημονική της συνοδεία που, αν δεν την ανέφερε ως συν-συγγραφέα, πιθανόν να αντιδρούσε και επικίνδυνα. Θα προσδοκούσα να ήταν πιο μετριοπαθής και χωρίς αιχμές σε συνεντεύξεις στυλ φιέστας.

Αλλά ακολουθώντας ιταμή παρεκκλίνουσα συπεριφορά οίησης, ως μη όφειλε, πρόβαλε, δήθεν σατυρικό χριστουγεννάτικο στοιχείο. Σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου αποφάνθηκε εντελώς άσχετα: «Θα ήθελα να πω ότι τις Άγιες μέρες των Χριστουγέννων και των γιορτών έχουμε την ευκαιρία να στοχαστούμε και να θυμηθούμε τις βασικές μας αξίες. Την αξία της ανθρώπινης ζωής, αλλά και την αξία της προστασίας της ανθρώπινης ζωής. Αυτές είναι οι θεμελιώδεις αξίες της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης». Η συνέντευξη αυτή ντοκουμέντο αφήνει τον ακροατή σύξυλο. Φαίνεται να της διαφεύγει η στοιχειώδης βιωματική Θεολογία της Ορθοδοξίας. Θέλει να ανήκει στην κατηγορία πολλών δήθεν σύγχρονων και προοδευτικών, που δεν μιλάνε για τον Χριστό· ο Χριστός παραμένει άγνωστος γι’ αυτούς. Δεν Τον ερεύνησαν. Και το τραγελαφικό είναι ότι θεωρούν, λόγω της υφιστάμενης μικρονοϊκής τους συνδρομής, ίσως μειονέκτημα το να ασχοληθούν με τον Ιησού. Αυτοί οι επιπόλαιοι ψευδολόγοι που η παρανοϊκή φαντασία τους ξεπερνά κάθε όριο· αυτοί οι γελοίοι αλαζόνες που υπό την επήρεια του μοιραίου μεθυσιού της ψευτοφιλοσοφίας και μεταφυσικής, οπλίστηκαν σαν άλλοι σταυροφόροι εναντίον του Σταυρού και του Τεχθέντος και Αναστημένου Κυρίου· αυτοί που φιγουράρουν ως δήθεν «ελεύθερα πνεύματα»· αυτοί λυσσομανούν δίκην «vampires» (βρικόλακες) επιχειρώντας να δολοφονήσουν άδοξα τον Χριστό. Η πρώτη απόπειρα δολοφονίας έγινε μέσα στην καρδιά τους, η οποία προσβλήθηκε από εκτεταμένο έμφραγμα αγνωσίας και φθοράς που τους κατέστησε «ανάπηρους»· στη συνέχεια προσπαθούν μάταια να Τον σκοτώσουν μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.

Και είναι ν’ απορεί κανείς, γιατί μερικοί δεν έχουν ξεφυλλίσει καν την Καινή Διαθήκη· το Ευαγγέλιο που είναι πέρα από τον χρόνο, αιώνιο· το Βιβλίο που νοηματοδοτεί τη ζωή, ιδιαίτερα στον νέο άνθρωπο, τον στοχαζόμενο, τον προβληματιζόμενο άνθρωπο της εποχής μας. Πρόκειται για το μοναδικό Βιβλίο που στέγνωσε τα περισσότερα δάκρυα των ανθρώπων, διότι ο λόγος Του είναι λόγος Θεού· και οι αποδέκτες λαμβάνουν τον λόγο όχι σαν αποστεωμένη έκφραση, αλλά ως μια ζωντανή, σπαρταριστή, δαιώνια αλήθεια που τρέφει, παρηγορεί, λυτρώνει…

 

Πήγαινε περσόνα, για παράδειγμα, στην Εθνική Βιβλιοθήκη των Παρισίων που είναι καθρέπτης της δυτικής κουλτούρας. Εκεί θα δεις ότι το λήμμα «Ιησούς» έρχεται δεύτερο σε αριθμό καρτελών. Το πρώτο ανήκει στη λέξη «Θεός». Μόνο κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, 62.000 τόμοι γράφτηκαν γι’ Αυτόν. Και σε ρωτώ: Έκανες ποτέ τον στοιχειώδη κόπο να μπεις στο διαδίκτυο, να Τον μελετήσεις, έστω με σκοπό να Τον πολεμήσεις; Πριν Τον πολεμήσεις, έμαθες ποιον πολεμάς; Εκεί θα δεις ότι η βιβλιογραφία που αφορά στο όνομα Ιησούς Χριστός δύναται να συγκριθεί με έναν ορμητικό ωκεανό, που βρίσκεται σε ακατάπαυστο αναβρασμό στο διηνεκές. Πρόσεξε μην «πνιγείς», αν έχεις τα κότσια να Τον μελετήσεις, έστω και επιφανειακά. Μελέτησε, επιπλέον, Ιερό Χρυσόστομο, Μέγα Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, Γρηγόριο Νύσσης στις δημοσιεύσεις τους στα αντίστοιχα New Engl J Med της θύραθεν Ορθόδοξης Θεολογικής Πραγματείας. Πρόσεξε μην πάθεις πραγματικό κολποκοιλιακό αποκλεισμό μιας και ασχολείται η συνοδεία σου και εσύ σεκοντάρεις με καρδιοπάθειες. Διότι, ακόμη και αν τολμήσεις να Τον μελετάς διαρκώς, εις βάθος, και χωρίς «κολποκοιλιακές παύλες», σε όλη σου τη ζωή, και πάλι μόνο την επιφάνεια της γνώσης Του θα αγγίζεις. Τότε όμως, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι θα μαθαίνεις αδρομερώς με ποιον τα βάζεις και πολεμάς!

Τότε θα γονατίσεις, «de facto» (εκ των πραγμάτων!), ταπεινωμένη και σωφρονισμένη περσόνα, όπως ο διώκτης, να πω ομοεθνής σου, ο Σαύλος, γονάτισε εμπρός στο «Φως της Δαμασκού». Αλλά όλα αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για σένα, διότι αδυνατείς, δεν θέλεις ή δεν έχεις δυνατότητες να τα ψηλαφήσεις. Θέλει π.χ. υπέρβαση, μελέτη επισταμένη να προσεγγίσεις και τη συνημμένη μας επιστημονική μελέτη που δημοσιεύθηκε και ως commentary σε διεθνές περιοδικό για τα επιστημονικά δεδομένα της πιθανής μετάδοση του COVID-19 μέσω σιέλου… http://aktines.blogspot.com/2021/08/covid-19-conflict.html

Παρεμπιπτόντως, ο Ludwig Wittgenstein, που είχε την έδρα της Φιλοσοφίας στο Κέμπριτζ της Αγγλίας, δεν έκανε παρέα με τους συναδέλφους του και έλεγε συχνά στους φοιτητές του περίπου τα ακόλουθα: «Μη γίνετε τέτοιοι καθηγητές Πανεπιστημίου, διότι είναι αδύνατον να γίνει κάποιος καθηγητής Πανεπιστημίου και να παραμείνει έντιμος στη ζωή του»… Και τούτο, διότι υπήρχαν στη ζωή του καθενός περίοδοι σύγχυσης και σκότους που δεν είχαν να προσφέρουν τίποτα, τίποτα. Ιδιάζουσες φιγούρες «ασωτίας»! Ώστε οι νεανικές φοιτητικές και όχι μόνον, συντροφιές να εκφράζουν ποικίλου είδους χαχανητά, θεωρώντας το γελοίο, δήθεν ανανεωμένο, βαμμένο σε μαύρη απόχρωση τριχωτό τεχνητό προσωπείο τέτοιας μεσόκοπης περσόνας που οδεύει σε αποπτωτική παταγώδη αυτοχειρία.

Τι κρίμα, αν δεν σημάνει λυτρωτική προσέγγιση Άνωθεν καταβαίνουσα.

Υποσημειούμαι

Ιωάννης Κουντουράς

Ομότιμος Καθηγητης Ιατρικής ΑΠΘ

(με key words για το PubMed: Kountouras J)

ΠΗΓΗ : aktines.blogspot.com/2021/12/blog-post_812.htm

ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ ΒΛΑΣΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΟΥ - ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΦΕΡΡΑΡΑΣ -- ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ

 

Σκήτη Ἁγίας Ἄννης, Ἅγιον Ὄρος, 1895

Εἰς τὴν ὁμολογίαν ταύτην ἐφιστῶμεν τὴν προσοχὴν τῶν ἀναγνωστῶν, διότι εἶναι ἀκριβεστάτη καὶ ἀρκεῖ μόνη αὕτη, ὅπως κατάῤῥίψῃ πάντα τὰ ὑπὸ τῶν παπιστῶν λεγόμενα.

«Ἐγὼ τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι δόγμασιν ἐντραφεὶς εὐσεβέσι, καὶ τῇ Ἁγίᾳ Καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ διὰ πάντων ἑπόμενος, πιστεύω καὶ ὁμολογῶ τὸν Θεὸν Πατέρα, μόνον ἄναρχον καὶ ἀναίτιον, πηγὴν δὲ καὶ αἰτίαν τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Πνεύματος. Ὁ γὰρ Υἱὸς ἐξ αὐτοῦ γεγέννηται καὶ τὸ Πνεῦμα ἐξ αὐτοῦ ἐκπορεύεται, μηδὲν τοῦ Υἱοῦ συμβαλλομένου πρὸς τὴν ἐκπόρευσιν, ὥσπερ οὐδὲ τοῦ Πνεύματος πρὸς τὴν γέννησιν, κατὰ τὸ ἅμα τὰς προόδους εἶναι καὶ συναλλήλοις, ὡς οἱ θεολόγοι Πατέρες διδάσκουσι· διὰ τοῦτο γὰρ καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐκπορεύεσθαι δι᾿ Υἱοῦ λέγεται, τοῦτ᾿ ἔστι μετὰ τοῦ Υἱοῦ, καὶ ὡς ὁ Υἱός, εἰ καὶ μὴ γεννητῶς ὡς ἐκεῖνος. Ὁ δὲ Υἱὸς οὐ λέγεται γεννᾶσθαι διὰ τοῦ Πνεύματος, διὰ τὸ σχετικὸν εἶναι, τὸ τοῦ Υἱοῦ ὄνομα, ἵνα μὴ δόξῃ υἱὸς εἶναι τοῦ Πνεύματος, ἐντεῦθεν καὶ Πνεῦμα μὲν Υἱοῦ λέγεται διὰ τὸ κατὰ φύσιν οἰκεῖον· καὶ τὸ δι᾿ αὐτοῦ πεφυκέναι καὶ δίδοσθαι τοῖς ἀνθρώποις· ὁ δὲ Υἱὸς τοῦ Πατρὸς λέγεται, τοῦ δὲ Πνεύματος ὁ Υἱὸς οὐ λέγεται κατὰ τὸν Νύσσης Γρηγόριον. Εἰ δὲ τὸ δι᾿ Υἱοῦ ἐκπορεύεσθαι τὴν αἰτίαν ἐδήλου, καθάπερ οἱ νέοι θεολόγοι φασίν, ἀλλ᾿ οὐ τὸ δι᾿ αὐτοῦ ἐκλάμπειν καὶ πεφυκέναι, καὶ ὅλως τὸ συμπροϊέναι, καὶ συμπαρομαρτεῖν κατὰ τὸν θεηγόρον Δαμασκηνόν, οὐκ ἂν οἱ θεολόγοι πάντες ἑξῆς ῥητῶς ἀφῄρουν τοῦ Υἱοῦ τὴν αἰτίαν· ὁ μὲν Διονύσιος λέγων, μόνη πηγὴ τοῦτ᾿ ἔστιν αἰτία, τῆς ὑπερουσίου θεότητος ὁ Πατήρ, καὶ τούτῳ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Πνεύματος διακρίνεται. Ὁ δὲ Ἀθανάσιος, μόνος ἀγέννητος καὶ μόνος πηγὴ θεότητος ὁ Πατήρ, τοῦτ᾿ ἔστι μόνος αἰτία καθάπερ καὶ μόνος ἀναίτιος· ὁ δὲ Γρηγόριος ὁ θεολόγος, πάντα ὅσα ὁ Πατὴρ τοῦ Υἱοῦ πλὴν τῆς αἰτίας. Ὁ δὲ Μάξιμος ὅτι καὶ οἱ Ῥωμαῖοι τὸν Υἱὸν οὐ ποιοῦσιν αἰτίαν τοῦ Πνεύματος· ὁ δὲ Δαμασκηνὸς καὶ ἐν ἄλλοις, ὅσα ἁρμόζει πηγῇ, αἰτίᾳ γεννήτορι, τῷ Πατρὶ μόνῳ προσαρμοστέα, οὐκ ἂν ὁ θεολογικώτατος οὗτος Δαμασκηνὸς τὴν ΔΙΑ τιθεὶς ἐπὶ τοῦ Υἱοῦ, τὴν ΕΚ ἀπηγόρευεν, ἐν μὲν τῷ ὀγδόῳ τῶν θεολογικῶν λέγων, ἐκ τοῦ Υἱοῦ τὸ Πνεῦμα οὐ λέγομεν, Υἱοῦ δὲ ὀνομάζομεν καὶ δι᾿ Υἱοῦ φανεροῦσθαι ἡμῖν ὁμολογοῦμεν. Ἐν δὲ τῷ ιγ´ πάλιν ὁ αὐτὸς Πνεῦμα Υἱοῦ οὐχ ὡς ἐξ αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ὡς δι᾿ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, μόνος γὰρ αἴτιος ὁ Πατήρ, ἐν δὲ τῇ πρὸς Ἰορδάνην ἐπιστολῇ πρὸς τῷ τέλει· Πνεῦμα ἐνυπόστατον ἐκπόρευμα καὶ πρόβλημα, δι᾿ Υἱοῦ δέ, καὶ οὐκ ἐξ Υἱοῦ, ὡς Πνεῦμα στόματος Θεοῦ λόγου ἐξαγγελτικόν· ἐν δὲ τῷ εἰς τὴν θεόσωμον ταφὴν τοῦ Κυρίου λόγῳ, Πνεῦμα ἅγιον τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, ὡς ἐξ αὐτοῦ ἐκπορευόμενον, ὅπερ καὶ τοῦ Υἱοῦ λέγεται, ὡς δι᾿ αὐτοῦ φανερούμενον καὶ τῇ κτίσει μεταδιδόμενον· ἀλλ᾿ οὐκ ἐξ αὐτοῦ ἔχον τὴν ὕπαρξιν· δῆλον γάρ, ὡς ἔνθα μεσιτείαν αἰτιώδη δηλοῖ ἡ ΔΙΑ καὶ τὸ προσεχὲς αἴτιον, ὡς οἱ Λατῖνοι βούλονται, πάντως ἰσοδυναμεῖ τότε τῇ ΕΚ, καὶ ἡ ἑτέρα τῆς ἑτέρας τὴν χρῆσιν ἀντιλαμβάνει· ὡς τὸ ἐκτησάμην ἄνθρωπον διὰ τοῦ Θεοῦ, ταὐτὸν τῷ ἐκ τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ Ἀνὴρ ΔΙΑ Γυναικός, τοῦτ᾿ ἔστιν ἐκ Γυναικός, ἔνθα τοίνυν ἡ ΕΚ, ἀπηγόρευται δῆλον ὅτι καὶ ἡ αἰτία ταύτῃ συναπηγόρευται· λείπεται ἆρα τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς δι᾿ Υἱοῦ ἐκπορεύεσθαι, τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον οὕτω λέγεσθαι κατὰ τὸν τῆς συνεπτυγμένης θεολογίας τρόπον, ὡς ἐκ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, δι᾿ οὗ φανεροῦσθαι, ἢ γνωρίζεσθαι, ἢ ἐκλάμπειν, ἢ πεφυκέναι νοεῖσθαι· τοῦτο γάρ φησιν ὁ μέγας Βασίλειος γνωριστικὸν τῆς κατὰ τὴν ὑπόστασιν ἰδιότητος σημεῖον ἔχει τὸ μετὰ τοῦ Υἱοῦ καὶ σὺν αὐτῷ γνωρίζεσθαι, καὶ οὐκ ἄλλη τις πρὸς τὸν Πατέρα, ἢ τὸ ἐξ αὐτοῦ ὑφεστάναι· τοῦτ᾿ ἆρα καὶ τὸ διὰ τοῦ Υἱοῦ βούλεται, τὸ μετ᾿ αὐτοῦ γνωρίζεσθαι, καὶ οὐκ ἄλλη τις πρὸς τὸν Πατέρα, ἢ τὸ ἐξ αὐτοῦ ὑφεστάναι· οὐκ ἆρα ἐκ τοῦ Υἱοῦ ὑφέστηκεν, οὐδὲ τὸ εἶναι ἔχει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον· ὥσπερ δι᾿ Υἱοῦ τὰ πάντα γεγενῆσθαι λέγεται· ἀλλ᾿ ἐκεῖνο μὲν λέγεται τῆς ΔΙΑ κειμένης ἀντὶ τῆς ΕΚ, τοῦτο δὲ οὐδαμῶς. Οὐδ᾿ ἂν εὕροι τις οὐδαμοῦ κείμενον οὕτω χωρὶς τοῦ Πατρὸς ἀλλ᾿ ἐκ Πατρὸς δι᾿ Υἱοῦ λέγεται· τοῦτο δὲ τὴν αἰτίαν οὐκ ἐξ ἀνάγκης τῷ Υἱῷ δίδωσι· διὰ τοῦτο καὶ τὸ ἐξ Υἱοῦ καὶ παντελῶς οὐχ εὕρηται καὶ καθαρῶς ἀπηγόρευται. Τὰς δὲ τῶν Δυτικῶν διδασκάλων φωνάς, αἳ τὴν αἰτίαν τῷ Υἱῷ διδόασιν, οὔτε γνωρίζω, οὔτε παραδέχομαι, τεκμαιρόμενος ὅτι διεφθαρμέναι εἰσὶ καὶ παρέγγραπτοι διά τε πολλῶν ἄλλων καὶ διὰ τοῦ χθὲς καὶ πρώην προσενεχθέντος παρ᾿ αὐτῶν βιβλίου τῆς Οἰκουμενικῆς ἑβδόμης συνόδου τὸν ὅρον ἔχοντος μετὰ τῆς ἐν τῷ συμβόλῳ προσθήκης[1], ὅπερ ἀναγνωσθὲν ὁπόσην αὐτῶν αἰσχύνην κατέχεεν, ἴσασιν οἱ τότε παρόντες, ἀλλ᾿ οὐδ᾿ ἂν ἐναντία ταῖς Οἰκουμενικαῖς συνόδοις καὶ τοῖς κοινοῖς αὐτῶν δόγμασιν, οὐδ᾿ ἂν ὅλως ἀσύμφωνα τοῖς Ἀνατολικοῖς διδασκάλοις ἔγραψαν οἱ πατέρες ἐκεῖνοι, οὐδὲ αὐτοῖς ἀνακόλουθα, καθάπερ δι᾿ ἄλλων πολλῶν ἐκείνων ῥητῶν ἀποδείκνυται. Διὰ τοῦτο τὰς τοιαύτας ἐπικινδύνους φωνὰς περὶ τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκπορεύσεως ἀθετεῖ καὶ συμφωνῶν τῷ ἁγίῳ Δαμασκηνῷ, ἐκ τοῦ Υἱοῦ τὸ Πνεῦμα οὐ λέγω, κἂν ὅστις οὖν ἕτερος τοῦτο λέγειν δοκῇ. Οὔτε λέγω τὸν Υἱὸν αἴτιον, οὐδὲ προβολέα, ἵνα μὴ δεύτερος αἴτιος ἐν τῇ τριάδι, κἀντεῦθεν δύο αἴτιοι καὶ δύο ἀρχαὶ γνωρισθῶσιν· οὐδὲ γὰρ οὐσιῶδες ἐνταῦθα τὸ αἴτιον κοινὸν καὶ ἐν τοῖς τρισὶ προσώποις ὑπάρχει, καὶ διὰ τοῦτο τὰς δύο ἀρχὰς οὐδαμοῦ οὐδαμῶς οἱ Λατῖνοι φεύξονται μέχρις ἂν τὸν Υἱὸν λέγωσιν ἀρχὴν τοῦ Πνεύματος. Ἡ δὲ ἀρχὴ προσωπικὸν ὑπάρχει καὶ διακρῖνον τὰ πρόσωπα. Κατὰ πάντα τοίνυν ἑπόμενος ταῖς ἁγίαις καὶ Οἰκουμενικαῖς ἑπτὰ συνόδοις καὶ τοῖς ἐν αὐταῖς διαλάμψασι θεοσόφοις πατρᾶσι: «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεὸν Πατέρα παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων· καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν». Καὶ λέγεται ὅλον τοῦτο τὸ ἱερὸν τῆς πρώτης συνόδου καὶ τῆς δευτέρας ἐκτεθέν, παρὰ δὲ τῶν λοιπῶν καὶ βεβαιωθέν, ὅλῃ ψυχῇ δεχόμενος καὶ φυλάττων, ἀποδέχομαι καὶ ἀσπάζομαι πρὸς ταῖς εἰρημέναις ἑπτὰ συνόδοις, καὶ τὴν μετ᾿ αὐτὰς ἀθροισθεῖσαν ἐπὶ τοῦ εὐσεβοῦς Βασιλείου βασιλέως Ῥωμαίων καὶ τοῦ Ἁγιωτάτου Πατριάρχου Φωτίου, τὴν Οἰκουμενικὴν ὀγδόην ὀνομασθεῖσαν, ἣ καὶ τῶν τοποτηρητῶν παρόντων Ἱωάννου τοῦ μακαρίου Πάπα τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης, Παύλου καὶ Εὐγενίου τῶν Ἐπισκόπων καὶ Πέτρου Πρεσβυτέρου καὶ Καρδιναλίου, ἐκύρωσε μὲν καὶ ἀνεκήρυξε τὴν ἑβδόμην Οἰκουμενικὴν Σύνοδον καὶ ταῖς πρὸ αὐτῆς συντάττεσθαι διωρίσατο. Ἀποκατέστησε δὲ τῷ οἰκείῳ θρόνῳ τὸν Ἁγιώτατον Φώτιον, κατέκρινε δὲ καὶ ἀνεθεμάτισε, καθάπερ καὶ αἱ πρὸ αὐτῆς Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι, τοὺς τολμῶντας προσθήκην τινὰ καινοτομεῖν ἢ ὑφαίρεσιν: «εἴ τις γάρ, φησί, παρὰ τοῦτο τὸ ἱερὸν σύμβολον τολμήσει ἕτερον ἀναγράψασθαι, ἢ προσθεῖναι ἢ ὑφελεῖν καὶ ὅρον ὀνομάσαι ἀποθρασυνθείη κατάκριτος καὶ πάσης χριστιανικῆς πολιτείας ἀπόβλητος». Τὰ δ᾿ αὐτὰ καὶ ὁ Πάπας Ἱωάννης πρὸς τὸν Ἅγιον Φώτιον ἐπιστέλλων φησὶ πλατύτερόν τε καὶ καθαρώτερον περὶ τῆς ἐν τῷ συμβόλῳ ταύτης προσθήκης. Αὕτη ἡ σύνοδος καὶ κανόνας ἐξέθετο τοὺς ἐν πᾶσι τοῖς κανονικοῖς βιβλίοις εὑρισκομένους, κατὰ τοὺς ὅρους τοίνυν αὐτῆς καὶ τῶν πρὸ αὐτῆς συνόδων, τὸ ἱερὸν τῆς πίστεως σύμβολον ἀκίνητον δεῖ φυλάττεσθαι κρίνω, ὡς ἐξεδόθη καὶ οὓς ἀποβάλλονται συναποβαλλόμενος, οὐδέποτε εἰς κοινωνίαν προσδέξομαι, τοὺς τολμήσαντας ἐν τῷ συμβόλῳ τὴν καινοτομίαν προσθῆναι περὶ τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκπορεύσεως, ἕως ἂν ἐμμένωσι τῇ τοιαύτῃ καινοτομίᾳ. Ὁ γὰρ κοινωνῶν φησι τῷ ἀκοινωνήτῳ καὶ αὐτὸς ἀκοινώνητος ἔστω· καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος ἐξηγούμενος τό, εἴ τις εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ᾿ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα· οὐκ εἶπε, φησίν, ἐὰν ἐναντία καταγγέλλωσιν, ἢ τὸ πᾶν ἀνατρέπωσιν, ἀλλά, κἂν μικρόν τι εὐαγγελίζωνται, παρ᾿ ὃ παρελάβετε, κἂν τὸ τυχὸν παρακινήσωσιν, ἀνάθεμα ἔστωσαν. Καὶ ὁ αὐτὸς αὖθις· οἰκονομητέον ἔνθα μὴ παρανομητέον. Καὶ ὁ μέγας Βασίλειος ἐν τοῖς ἀσκητικοῖς φανερὰ ἔκπτωσις πίστεως καὶ ὑπερηφανείας κατηγορία, ἢ ἀθετεῖν τι τῶν γεγραμμένων ἢ ἐπεισάγειν τῶν μὴ γεγραμμένων, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἱησοῦ εἰπόντος, τὰ ἐμὰ πρόβατα τῆς φωνῆς μου ἀκούει· καὶ πρὸ τούτου εἰρηκότος, ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσουσιν ἀλλὰ φεύξονται ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τὴν φωνὴν τῶν ἀλλοτρίων, καὶ ἐν τῇ πρὸς μονάζοντας ἐπιστολῇ· οἵτινες τὴν ὑγιῆ πίστιν προσποιοῦντες ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσι, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν. Καὶ πρὸ τούτου ὁ Θεοφόρος  Ἱγνάτιος ἐν τῇ πρὸς τὸν θεῖον Πολύκαρπον Σμύρνης ἐπιστολῇ· πᾶς ὁ λέγων, φησί, παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῇ, κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος· καὶ τί δεῖ πολλὰ λέγειν, ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι, πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαὶ φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι, καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι. Τούτων οὖν ἐγὼ πάντων καταφρονήσας, ἀκολουθήσω τοῖς ἐν προσχήματι πεπλασμένης εἰρήνης ἑνωθῆναι κελεύουσι, τοῖς τὸ θεῖον σύμβολον κιβδηλεύσασι, καὶ τὸν Υἱὸν ἐπεισάγουσι δεύτερον αἴτιον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· τὰ γὰρ λοιπὰ τῶν ἀτοπημάτων ἐκ τό γε νῦν ἔχον, ὧν καὶ ἓν μόνον ἱκανὸν ἦν ἡμᾶς ἐξ αὐτῶν διαστῆσαι, μὴ πάθοιμι τοῦτό ποτε, παράκλητε ἀγαθέ, μὴ δ᾿ οὕτως ἐμαυτοῦ καὶ τῶν καθηκόντων λογισμῶν ἀποπέσοιμι· τῆς δὲ σῆς διδασκαλίας καὶ τῶν ὑπὸ σοῦ ἐμπνευσθέντων μακαρίων ἀνδρῶν ἐχόμενος, προστεθείην πρὸς τοὺς ἐμοὺς πατέρας, τοῦτο εἰμή τι καὶ ἄλλο ἐντεῦθεν ἀποφερόμενος τὴν εὐσέβειαν».

---

[1]. Τὸ γεγονὸς τοῦτο ἀφηγεῖται καὶ ὁ μέγας Ἐκκλησιάρχης Συρόπουλος, λέγων ὅτι τόσον ἐγέλασαν οἱ Ἀνατολικοὶ ὥστε δὲν ἐτόλμησαν νὰ εἴπωσί τι πλέον περὶ αὐτοῦ ἐν οὐδεμιᾷ τῶν ἀκολούθων διαλέξεων.

*ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΡΕΝΤΑΚΗΣ.

ΚΥΡ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ - ΚΥΡΗΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

«ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΑΙ ΥΜΙΝ ΧΑΡΑΝ ΜΕΓΑΛΗΝ» (*) - ΑΡΧΙΜ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΚΑΘΗΓ. Ι.Μ.ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Εὐχαριστοῦμε τόν Ἅγιο Θεό πού μᾶς ἀξίωσε καί ἐφέτος νά ἑορτάσουμε τά ἅγια Χριστούγεννα ἔτσι, μέ πολλή χαρά καί μέ εἰρήνη, ὅσο ἦταν δυνατόν σέ μᾶς. Τόν εὐχαριστοῦμε καί γιά τά χιόνια, τά ὁποῖα μᾶς ἔφερε, διότι εἴχαμε πολύ καιρό νά δοῦμε βροχή καί ἡ γῆ διψοῦσε. Καί εἶναι μεγάλη εὐλογία καί τό νερό στήν ζωή μας, πού εἶναι ἀπαραίτητο συστατικό γιά νά ζήσουμε ὅλοι μας.

 

Αὐτή ἡ σύναξι σήμερα εἶναι ἑορταστική· γι’ αὐτό καί θά πῶ λίγα λόγια γιά τά Χριστούγεννα.

 

Ἀνέφερα καί νωρίτερα σέ μερικούς ἀδελφούς αὐτό πού ὁ ἄγγελος Κυρίου εἶπε στούς ποιμένες· «ἰδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ», δηλ. φέρνω εἴδησι σέ ὅλο τόν λαό, «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος»¹. Αὐτή ἡ μεγάλη χαρά πού ἀνήγγειλε ὁ ἄγγελος στούς ποιμένες ἦταν ὅτι ἐτέχθη ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής μας.

 

Αὐτήν τήν μεγάλη χαρά, τήν βλέπουμε καί στούς μάγους. Ὡς γνωστόν, ὅταν οἱ μάγοι ἔφθασαν στά Ἱεροσόλυμα–ἐκεῖ ὅπου τούς ὡδηγοῦσε τό ἄστρο– τό ἀστέρι δέν φαινόταν πλέον, γι’ αὐτό καί πῆγαν στόν Ἡρώδη. Φεύγοντας ἀπό τόν Ἡρώδη, ἐμφανίστηκε καί πάλι τό ἀστέρι. Τότε καί αὐτοί «ἐχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα»². Οἱ μάγοι εἶχαν αὐτήν τήν χαρά, διότι θά ἐπλησίαζαν νά προσκυνήσουν τόν ἀναμενόμενο Βασιλέα, τόν ὁποῖο εἶχε προφητεύσει δέκα ἕξι-δέκα ἑπτά αἰῶνες πρίν ὁ μάντις Βαλαάμ³. Γι’ αὐτό καί αὐτοί ἀνέμεναν τόν Λυτρωτή, καί ὅταν τόν βρῆκαν εἶχαν αὐτή τήν μεγάλη χαρά.

 

Ὅμως αὐτή πού περισσότερο ἀπό ὅλους ἐπλήσθη χαρᾶς κατά τήν γέννησι τοῦ Κυρίου μας ἦταν ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος.

 

Ἐνθυμοῦμαι ὅτι ὁ μακαριστός Γέροντας εἶχε εὐχηθῆ σέ κάποιον ἀδελφό κάποτε· «σοῦ εὔχομαι νά ἔχῃς τήν χαρά τῆς Παναγίας καί τήν χαρά τῶν τριῶν μάγων». Ὅμως αὐτή τήν χαρά πού ἔχουμε ὅλοι μας σήμερα, θά τήν ἀποκτήσουμε μόνιμα, ἄν ἀγωνιστοῦμε.

 

Ἡ αἰτία ὅλης αὐτῆς τῆς χαρᾶς, τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἦταν ἡ Παναγία μας. Αὐτό πού ἔκανε τόν ἄσαρκο Λόγο νά σαρκωθῇ ἦταν ἡ ταπείνωσις, ἡ καθαρότης καί ἡ ἁγιότης τῆς Παναγίας μας. Αὐτή ἦταν «τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», ὅπως λέγει καί ὁ Ἀπόστολος, ὅτι «ὅτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν Υἱόν Αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν»⁴. Γιά νά γίνουμε καί ἡμεῖς υἱοί Θεοῦ, ἡ αἰτία ἦταν ἡ Παναγία μας. Ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ αἰτία ὅλων τῶν καλῶν, ὅπως μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καί ὅπως μᾶς λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες⁵.

 

Ἡ ζωή τῆς Παναγίας πρέπει νά γίνῃ καί γιά μᾶς παράδειγμα, διότι ἡ Παναγία μας ἐκεῖ στήν ἀφάνεια πού ἦταν μέσα στόν Ναό τοῦ Θεοῦ, μυστικά στήν καρδιά της ζοῦσε τό μυστήριο τοῦ Θεοῦ καί ἑτοίμαζε τήν καρδιά της γιά νά ἔλθῃ ὁ Χριστός μέσα της. Καί ὄντως ὁ Χριστός ἦλθε μέσα της, καί αὐτό ἦταν γιά τήν Παναγία μας μεγάλη εὐλογία, ἀλλά συγχρόνως ἦταν εὐλογία καί γιά ὅλο τόν κόσμο. Ἡ ἁγιότης τῆς Παναγίας μας ὑπερενίκησε ὅλες τίς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου. Καί ἔτσι εἵλκυσε τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ καί τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου γιά ὅλο τόν κόσμο.

 

Ἔτσι πρέπει νά γίνῃ καί ἡ δική μας ζωή. Ἐπειδή τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἁγιασμός μας⁶, ὅταν ἐμεῖς ἁγιαζόμαστε, καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ὠφελούμαστε ἀλλά ὠφελοῦμε καί ὅλο τόν κόσμο. Ἡ καλύτερη προσφορά μας στόν κόσμο εἶναι ὁ ἁγιασμός ἑνός ἑκάστου ξεχωριστά. Ὅπως λέει καί ὁ ἅγιος Παΐσιος· ἡ μεγαλύτερη προσφορά μας στόν κόσμο εἶναι ἡ δική μας προσωπική πνευματική πρόοδος⁷. Καί γι’ αὐτό, πατέρες, καί ἐμεῖς ἄς ἀγωνιστοῦμε μυστικά ὁ καθένας.

 

Βλέπετε, ἡ Παναγία μας οὔτε κηρύγματα ἔκανε οὔτε βιβλία ἔγραφε, καί ὅμως ἦταν ἡ μεγαλύτερη ἁγία σέ ὅλη τήν οἰκουμένη, πού δέν θά ὑπάρξῃ ἄλλη ἁγία τόσο μεγάλη, καί ἔγινε αἰτία τῆς σωτηρίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Τώρα οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τήν δυνατότητα νά γίνουν υἱοί Θεοῦ καί ἔχουν τήν δυνατότητα νά γίνουν τέκνα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἐξαρτᾶται τώρα ἀπό μᾶς αὐτό. Τόν δρόμο ὅμως τόν ἄνοιξε ἡ Παναγία μας.

 

Ἔτσι ὁ Θεός μέσῳ τῆς Παναγίας μας ἐκπλήρωσε τό κατ’ εὐδοκίαν θέλημά Του, δηλαδή τό νά γίνῃ ἄνθρωπος, νά λάβῃ σάρκα ὁ ἄσαρκος Λόγος, νά λάβῃ σάρκα τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, νά γίνῃ ἄνθρωπος γιά τήν δική μας σωτηρία, γιά μᾶς τούς ἰδίους.

 

Αὐτά τά λίγα ἤθελα νά πῶ ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Καί εὔχομαι ὅλοι μας νά ἔχουμε αὐτή τήν μεγάλη χαρά πού εἶχε ἡ Παναγία μας, πού εἶχαν οἱ τρεῖς μάγοι, τήν χαρά πού ἀνήγγειλε ὁ ἄγγελος στούς ποιμένες.

 

(*) Ὁμιλία τοῦ σεβαστοῦ Καθηγουμένου ἡμῶν, Ἀρχιμ. Χριστοφόρου, κατά τήν ἑόρτιον Σύναξιν τῆς Ἀδελφότητός μας ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων, 25-12-2016.

______________________

1. Λουκ. β´ 10-11.

2. Ματθ. β΄ 10.

3. Ἀριθμ. κδ΄ 3-9, 15-18.

4. Γαλ. δ´ 4-6.

5. Βλ. τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Γρηγορίου ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, «Λόγος εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου», εἰς μετάφρασιν ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἐν: περιοδ. Ἅγιος Νεκτάριος, Θεσ/νίκη 1981, σελ. 148-150.

6. Α΄ Θεσ. δ΄ 3.

7. Βλ. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι, «Πνευματική ἀφύπνιση», τόμ. Β΄, ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχ. «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσ/νίκης 1999, σελ. 47-50.

ΠΗΓΗ : "Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ", ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ Ι.Μ. ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β΄, 2017, ΑΡ. 42, σσ. 48-52.

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

 

ΕΥΧΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 

ΑΓΙΑ ΒΗΘΛΕΕΜ

 

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 

H ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ - ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΡΕΝΤΑΚΗ

ΘΑ΄ ΡΘΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΙΑΣΟΥΝ ΤΑ ΞΥΛΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΩΚΟΥΝ ΠΑΠΑΔΕΣ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ - ΔΥΟ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ ΠΟΥ ΞΕΤΥΛΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

 

Αυτός είνε ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Αλλά ένα χρόνο προτού φτερουγίση η αγία του ψυχή εις τα ουράνια σκηνώματα της δόξης του Χριστού μας, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε δύο προφητείες για μας τους ρασοφόρους, για μας που κρατούμε το ράσο ανάξια πάνω στις πλάτες μας. Τί είπε; ότι^.

α΄) Θα παύση η αρμονία μεταξύ του κλήρου και του λαού^.

Η Εκκλησία είνε όπως η κιθάρα^. όπως, όταν οι χορδές στην κιθάρα είναι κανονικά χορδισμένες, η κιθάρα βγάζει ένα ωραίο ήχο, έτσι ακριβώς είνε και η Εκκλησία^. κιθάρα είνε και η εκκλησία^. κιθάρα είνε, λαϊκοί και κληρικοί έχουν μια αρμονία. Αχ τα χρόνια εκείνα, που ο παπάς και ο δεσπότης ήταν ένα πράγμα με το λαό, μαζί, δεν ξεχωρίζανε. Όπως ο τσομπάνης είνε μαζί με τα πρόβατά του, κι όπως ο καλός αξιωματικός είνε μαζί με τους στρατιώτες του ένα πράγμα, και κοιμάται μέσα στα αντίσκηνα και πολεμά μαζί τους και τρώει ό,τι τρώνε κι αυτοί, έτσι τα παλιά τα χρόνια, παπάς και δεσπότης και λαός ήτανε μια κιθάρα, μια αρμονία.

Θά΄ ρθουν χρόνια κατηραμένα, είπε ο Κοσμάς ο Αιτωλός, η αρμονία αυτή, που υπάρχει μεταξύ του κλήρου και του λαού, δεν θα υπάρχη πια. Ο λαός θα είνε εναντίον του κλήρου.

Και να τα χρόνια αυτά. Πού να πας, χριστιανέ μου; Να κατέβης στις ταβέρνες; Να πας στα καφενεία; Να πας στα χωριά; Να πας στις πολιτείες; Ν΄ ανεβής στα βουνά; Πού να φτάσης; Δεν υπάρχει στόμα, που να μη κατηγορή τον παπά, που να μη κατηγορή τον δεσπότη του.

Μα είναι όλα άδικα; Δεν είνε όλα άδικα. Έχει δίκιο ο λαός, έχει δίκιο ο λαός ο Ελληνικός να καταφέρεται εναντίον των ιερέων του, εναντίον των αρχιερέων του, εναντίον του κλήρου του, διότι ο κλήρος δεν εφάνη αντάξιος των παραδόσεων του, της ιστορίας του, της θυσίας του, των αγώνων του, του Ευαγγελίου. Έχει δίκιο, το είπε ο Κοσμάς ο Αιτωλός, θά΄ ρθη μέρα που θα πιάσουν τα ξύλα οι χριστιανοί να καταδιώκουν παπάδες και δεσποτάδες.

Αυτά τα είπε ο Κοσμάς ο Αιτωλός, δεν τα λέγω εγώ, δεν τα λέγω εγώ. Είπε, ότι θα παύση η αρμονία μεταξύ του κλήρου και του λαού.

β΄) Είπε και κάτι άλλο, που δεν θα τολμούσα να το πω, γιατί αρκετούς διωγμούς έχω εις βάρος μου εκ μέρους της επισήμου εκκλησίας, η οποία παρερμηνεύει τους λόγους μου και ευρίσκονται άνθρωποι οι οποίοι να με συκοφαντούν και να με διαβάλλουν. Αλλά λέγω απόψε τα λόγια του Κοσμά του Αιτωλού.

Τί είπε ο Κοσμάς ο Αιτωλός; ότι θά΄ρθη ημέρα που οι παπάδες και οι δεσποτάδες θα είνε οι χειρότεροι όλων των ανθρώπων. Ω Χριστέ, ω Χριστέ, για ακούστε τί λόγια είπε ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Και τα είπε τα λόγια αυτά κλαίοντας όχι γελώντας..........[...]. Εε, αλλά ο Κοσμάς ο Αιτωλός δεν απελπίζετο, επίστευε εις τον Θεόν, επίστευε εις την αιωνιότητα, επίστευε εις την πατρίδα μας, και προφήτευσε ότι στο μικρό αυτό βασίλειο θα έρθουν και καλύτερες ημέρες.

ΠΗΓΗ : ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ, ΜΕ ΣΧΟΛΙΑ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΩΝ, ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΣΤΑ ΖΥΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ, ΕΠΙΜ. ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ, ΦΛΩΡΙΝΑ 2021, σσ. 11-12.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

 

ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

 

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

 

5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΩΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΩΝ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΡΕΩΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ

 

Τη μνήμη των ηρώων της Ορθοδοξίας και της Πίστεώς μας, των κελλιωτών μοναχών των Καρυών, που ήλεγξαν τους Λατινόφρωνες Μιχαὴλ Η΄ Παλαιολόγο καὶ Πατριάρχη Ἰωάννη Βέκκο, και μαρτύρησαν υπό των ἐπιδραμόντων λατινοφρόνων, αποτμηθέντες την κεφαλήν, εορτάζει σήμερα η αγία μας Εκκλησία.

Στο συναξάριο του όρθρου αναφέρεται : Οἱ Ἅγιοι Ὅσιοι Μάρτυρες, οἱ ἐν τοῖς κελλίοις τοῦ Ἄθω κατοικοῦντες, οἱ τοὺς Λατινόφρονας ἐλέγξαντες, τὸν Βασιλέα, φημί, Μιχαὴλ καὶ τὸν Πατριάρχην Βέκκον, ὁ μὲν πρῶτος ἀγχόνῃ, οἱ δὲ λοιποὶ ξίφει τελειοῦνται. 

Στο υπόμνημα δε της ιεράς ακολουθίας του αγίου Οσιομάρτυρα Κοσμά του Πρώτου, αναγράφονται πλην των άλλων και τα εξής :

Μετὰ τὴν ἐν Λυὼν Σύνοδον τῷ 1274, καὶ τήν, ὡς μὴ ὤφειλε! κηρυχθεῖσαν ψευδένωσιν μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Λατίνων, περὶ ἧς μονομερῶς συνεφώνησαν ὅ τε αὐτοκράτωρ Μιχαὴλ Η΄ ὁ Παλαιολόγος καὶ ὁ Πατριάρχης Ἰωάννης Βέκκος, μέγας ἠγέρθη διωγμὸς κατὰ τῶν ταύτην μὴ ἀποδεξαμένων Ὀρθοδόξων κληρικῶν τε καὶ λαϊκῶν. Τούτοις συναριθμηθέντες καὶ οἱ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἀσκούμενοι τότε Μοναχοί, ἐγένοντο ἀντικείμενον σφοδρῶν καὶ αἱματηρῶν διωγμῶν ἐκ μέρους τῶν αὐτοκρατορικῶν ἀπεσταλμένων ὅπως βίᾳ ἐπιβάλωσι τὴν ὑποταγὴν τούτων τοῖς ἀποφασισθεῖσι παρανόμως ἐν Λυών. Καίτοι, ὡς ἱστορεῖται ἁρμοδίως, ἔνιοι τῶν Μοναχῶν ἐμήδισαν, φιλοζωΐᾳ καὶ φόβῳ ἀνθρώπων μᾶλλον ἢ Κυρίου ὑπαχθέντες καὶ συνεκοινώνησαν τοῖς λατινόφροσιν, ὅμως ἡ πληθὺς τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων σφοδρῶς ἀντέστησαν καὶ ἤλεγξαν γενναιοφρόνως τοὺς αὐτοκρατορικοὺς καὶ δυτικοφίλους ἐκπροσώπους. Τούτων θεοφιλῶς προέστη ὁ τότε ὁσιώτατος Πρῶτος Κοσμᾶς, προερχόμενος ἐκ τοῦ ὑποτελοῦς τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Βατοπαιδίου μονυδρίου τοῦ Πλακέως. Ὅθεν, πολλὰς πρῶτον ὑποστὰς βασάνους καὶ τιμωρίας, ἐν τέλει ἐδέξατο τὸν δι’ ἀγχόνης τίμιον θάνατον, γενόμενος ὑπόδειγμα καὶ τοῖς μετ’ αὐτὸν ἑτέροις Καρεώταις μαρτυρήσασιν ὁμολογηταῖς(ὧν ἡ μνήμη τῇ ε΄ Δεκεμβρίου).

ΠΗΓΗ : ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ, Ἐποιήθη ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθωνος, *ιβζ΄ * 2007 *, σ. 39, ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΝ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟΝ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1980, σ. 39, ΙΕΡΑ ΚΟΙΝOΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ, Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΚΟΣΜΑΣ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ,  1982, σελ. 12 κ.ε., ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ, ΤΟΜΟΣ 1., ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1819, σ. 335. ΠΗΓΗ της πρώτης φωτογρ. : https://www.facebook.com/%CE%93%CF%85%CF%88%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8D%CE%BB-448772391890563/.