ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΑΞΙΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΔΕΝ ΑΣΕΒΕΙ - ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΓΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

 

Διαμαρτυρόμενος ο λαός κατά των αναξίων αρχιερέων δεν ασεβεί. Διότι ο ευσεβής λαός, κατά το κανονικό δίκαιο, είναι ο φρουρός της Ορθοδοξίας^. και έχει υποχρέωση, όσες φορές κάποιος αρχιερεύς παρεκκλίνει εκ των γραμμών της Ορθοδοξίας και γυμνή τη κεφαλή κηρύττει κάτι που είναι ασυμβίβαστο με την Ορθόδοξη πίστη, ο λαός όχι μόνο πρέπει να διαμαρτύρεται για την παρεκτροπή, αλλά και να διακόπτει κάθε πνευματική σχέση με τον παρεκτρεπόμενο αρχιερέα.

Επικαίρως δε υπενθυμίζουμε κάτι που εγράφη από τον Παναγιώτη Τρεμπέλα. Ο ευσεβής λαός επί αυτοκράτορος Ηρακλείου, έχοντας πνευματικούς οδηγούς δύο μοναχούς, τον Σωφρόνιο και τον Μάξιμο, επέτυχε την καθαίρεση και τον αναθεματισμό όχι μόνο των Πατριαρχών της Ανατολής αλλά και του πάπα Ρώμης. Και κατά τους χρόνους της εν Φλωρεντία συνόδου καταξέσχισε το ενωτικόν ψήφισμα, υπό την ηγεσίαν ενός και μόνον επισκόπου, του Μάρκου του Ευγενικού.

Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δεν υπάρχει σήμερα Βασίλειος, δεν υπάρχει Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός. Δυστυχώς οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είναι δειλοί, δεν έχουν σθένος ν΄ αγωνισθούν. Τρέμουν τους κακούς, φοβούνται να μη καθαιρεθούν^. και είναι εις θέσιν να τους καθαιρέσουν. Αλλά ξεχνούν οι καλοί επίσκοποι, ότι μία τέτοια καθαίρεσις είναι τίτλος τιμής, δι΄ εκείνον ο οποίος καθαιρείται λόγω προσηλώσεως στην πίστη.

Καθηρημένος απέθανε ο Χρυσόστομος, αλλά η δόξα του είναι αιώνια μέσα στην Εκκλησία. Χίλιες φορές να καθαιρεθώ, από τοιούτους επισκόπους, και να πάω στην έρημο να κλαίω τ' αμαρτήματά μου, παρά να ζω μέσα εδώ στην πόλη και να φιλώ την κακοήθεια και τη διαφθορά.

Ηγωνίσθησαν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι άγιοι πατέρες. Σήμερα όμως αγώνας δεν γίνεται. Κληρικοί δεν αγωνίζονται. Δεν υπάρχει πλέον αγωνιστικό πνεύμα. Τί μέλλει γενέσθαι ;

Ο αγώνας πέφτει στο λαό. Όπως δυστυχώς όλα τα βάρη - είναι θέμα μεγάλο αυτό το οποίο λέω τώρα - , όπως όλα τα βάρη (τα οικονομικά, οι φόροι, η στράτευσις, τα αίματα, τα μαρτύρια.....), τα πάντα πέφτουν στον λαό μας, γιατί άμα γίνει καμία ανακατωσούρα όλοι με τα ελικόπτερα θα φύγουν μακράν της Ελλάδος, για να μείνωμε εδώ οι ολίγοι να χύσωμε το αίμα μας^. όπως όλα τα βάρη, πέφτουν στο λαό, στο μικρό μας λαό, έτσι και το βάρος αυτό το εκκλησιαστικό πέφτει στο λαό, το μικρό μας λαό.

Αδελφοί μου, ηγωνίσθημεν. Θ' αγωνισθώμεν και πάλιν, εναντίον της κακοηθείας και της διαφθοράς. Θ' αγωνισθώμεν με τα όπλα του φωτός. Θ' αγωνισθώμεν με επιμονή και σκληρότητα. Θ' αγωνισθώμεν μέχρις εσχάτων, έχοντες το σύνθημα : "ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ" (Σοφ. Σειράχ 4,28).

Το κατ' εμέ, δεν γνωρίζω τί με περιμένει^. είτε έρημος, είτε εξορία, είτε θάνατος. Εγώ τουλάχιστον τα όπλα δεν τα παραδίδω. Θα αγωνισθώ μέχρι τέλους, διά να ίδω μίαν Εκκλησίαν υψηλήν και αγίαν, όπως την εδίδαξαν οι πατέρες ημών εις μνημόσυνον αιώνιον.

ΠΗΓΗ : ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Κ. ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ, Δ΄ ΕΚΔΟΣΙΣ, ΦΛΩΡΙΝΑ 2021, σ. 69-71.