Η ΤΥΧΗ ΤΗΣ ΣΑΛΩΜΗΣ ΤΟΥ ΗΡΩΔΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΡΩΔΙΑΔΟΣ

Διαβαίνοντας έναν τόπο η Σαλώμη, θυγατέρα της Ηρωδιάδας, κατά την εποχή του χειμώνα, πέρασε πάνω από έναν παγωμένο ποταμό του οποίου τα ύδατα είχαν αποκρυσταλλωθεί. Κατά την διάβασή της, ράγισε ο πάγος και αφού έσπασε, κατέπεσε μέσα έως την κεφαλή της, σπαρταρώντας στα παγωμένα ύδατα. Ούτως, μέσα στα παγωμένα νερά και με σπασμένη την κεφαλή της, η οποία εισέτι απεκόπη εκ του λοιπού σώματος, με τη βοήθεια των πάγων, άφησε την τελευταία της πνοή με τον φρικτό τούτο τρόπο, ως υπόμνηση όσων μιαρών έπραξε κατά του Προφήτου και Βαπτιστού Ιωάννη.

Η Θεία δίκη δεν άργησε και για τον Ηρώδη, ο οποίος προκειμένου να πάρει παράνομα τη γυναίκα του ζώντος αδελφού του, αθέτησε και ατίμασε την υπόσχεση που είχε δώσει στον Βασιλέα τη Πέτρας Αρέτα, ότι θα νυμφευθεί την κόρη του. Στον μεταξύ τους πόλεμο, νικήθηκε κατά κράτος, πληρώνοντας έτσι το ανοσιούργημά που έκαμε στον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Κατόπιν υποκίνησης της Ηρωδιάδος, μετέβη στη Ρώμη και ζήτησε να ανακηρυχθεί Βασιλεύς, συνεπεία του γεγονότος ότι ο τίτλος αυτός δόθηκε και στον αδελφό της Ηρωδιάδος. Ο Καλιγούλας, έχοντας άσχημες πληροφορίες περί του Ηρώδη, αντί του βασιλικού τίτλου, τον εξόρισε. Εξορίστηκε στη Λυών (ακολουθούμενος από την Ηρωδιάδα), και απ΄ εκεί στην Ισπανία όπου και απεβίωσε.

ΠΗΓΗ : Migne PG, Tom. 145, στ. 692 κ.ε. (Κεφ. Κ΄), 1865, Josephus Flavius, Antiquitas Judaeorum, Flavius Josephus. Flavii Iosephi opera. B. Niese. Berlin. Weidmann. 1892, κεφ. ΙΗ΄, ΘΗΕ, τομ. 6, στ. 70, ΑΘΗΝΑΙ 1965, ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Τομ. 3, ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1819, σ. 294.