Ο ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ κ.κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ - ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Γιά μᾶς ὁ Γέροντας ἦταν τό

ἴνδαλμα. Ἦταν ἡ εἰκόνα τοῦ καλοῦ

ποιμένος μέ ἕνα λόγο.

Τί μέ ἔκανε νά φτάσω μέχρι ἐδῶ; Ἡ εὐγνωμοσύνη μου. Καί τό λέω αὐτό μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μου. Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή πού ὑπάρχει ἔλλειμμα εὐγνωμοσύνης.

Ὁ Γέροντας μᾶς ἐδίδαξε τήν ἀκλόνητι πίστι. Μᾶς ἐδίδαξε τό ἦθος, τήν ἁγνότητα, τήν καθαρότητα τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Διότι ἦταν ὑπεράνω ὑποψίας ὁ Γέροντας. Καί ἀντέγραφε τήν καθαρή ζωή τῶν ἀγγέλων, ἔστω καί ἄν αὐτός σάρκα φοροῦσε καί τόν κόσμον οἰκοῦσε. Καί τότε, πού ἤμεθα φοιτηταί, τόν κοιτάζαμε κατάματα, καί θαυμάζαμε καί αὐτήν τήν ἀρετή. Καί αὐτή ἡ ἀρετή τῆς ἁγνότητάς του καί τῆς καθαρότητάς του ἦταν αὐτή, πού ἐβάραινε σέ πολύ δύσκολες στιγμές, πού πέρασε ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία. 

Πιστεύω, ὅτι ὁ Γέροντας δέν ἦταν ἄνθρωπος ἀκροτήτων. Αὐτά, πού ἔλεγε, εἶναι λόγος Εὐαγγελικός. Ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά κηρύξουμε ἄλλο Εὐαγγέλιο ἐκτός ἀπ’ αὐτό πού μᾶς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι. Ἑπομένως πρέπει νά λέμε τό ναί ναί καί τό οὔ οὔ. Ἐάν κάνουμε συμβιβασμούς ἤ ἔχουμε τήν ἐσφαλμένη ἀντίληψι νά τά βολέψουμε τά πράγματα ἤ νά συμβιβάσουμε τά διεστῶτα, ἐγώ πιστεύω, ὅτι ζημιά κάνουμε καί στήν ὑπόθεσι τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἄν ἤξεραν ἀπό τήν ἀρχή ποιό εἶναι τό Εὐαγγέλιο καί πῶς πρέπει ἀτόφιο νά τό δεχθοῦμε, καί ἀτόφιο νά τό πιστέψουμε, καί μέχρι λεπτομερειῶν νά τό ἐφαρμόσουμε δέν θά εἴχαμε ὅλα αὐτά τά παρατράγουδα, τά ὁποῖα πιστεύω, ὅτι προῆλθαν ἀπό τήν μεγάλη ἐπιείκεια καί ἀπό τήν ὑποχωρητικότητα καί ἐνδοτικότητα, τήν ὁποία δείχνουμε.

Ὁ Γέροντας δέν ἦταν ΣΚΛΗΡΟΣ. Ἀπεναντίας ἦταν πολύ πολύ ἀγαθός στήν ψυχή, πολύ καλωσυνάτος, γελοῦσε εὔκολα, ἔκλαιγε εὔκολα, ἦταν ἕνα μεγάλο παιδί.

Ἑπομένως αὐτοί, πού τόν ἔλεγαν πολύ σκληρό καί ἀκραῖο, ἦταν αὐτοί πού δέν τόν γνώρισαν. Ἤ θά ἄκουγαν κάποιους τοποθετημένους ἐχθρικά ἀπέναντι τῆς Ἐκκλησίας.

Γιά μᾶς ὁ Γέροντας ἦταν τό ἴνδαλμα. Ἦταν ἡ εἰκόνα τοῦ καλοῦ ποιμένος μέ ἕνα λόγο. Ὁ π. Αὐγουστῖνος δέν ζοῦσε γιά τόν ἑαυτό του, ζοῦσε γιά τήν Ἐκκλησία καί τόν πονοῦσε ὅ,τι ζημίωνε τήν ὑπόθεσι τῆς Ἐκκλησίας. Γι’ αὐτό πῆρε αὐτή τή θέσι καί δέν μποροῦσε νά γίνῃ ἀλλιῶς. Καί ὁ Χριστός μας πῆρε βούρδουλα ἐπανειλημμένως καί ἀνέτρεψε καί τά τραπέζια στό ναό τοῦ Σολομῶντος, διότι θιγόταν ἡ ἱερότης τοῦ χώρου. Ἔχουμε λοιπόν τό παράδειγμα ἁγιογραφικά θεμελιωμένο καί δέν θά μποροῦσε ἐκεῖνος νά ζήσῃ καί νά ἐνεργήσῃ διαφορετικά.

Σάν διδάσκαλος χρησιμοποιοῦσε καί τήν ἐπιείκειά του καί τήν αὐστηρότητά του. Πιστεύω, ὅτι τόν π. Αὐγουστῖνο ὁ Θεός τόν ἔδωσε ὡς δῶρο καί στή μητρόπολι αὐτή καί σέ ὅλη τήν Ὀρθοδοξία. Γι’ αὐτό καί τόν ἄφησε νά ζήσῃ 104 χρόνια. Ὁ Θεός ἔδωσε αὐτήν τήν ἐκκλησιαστική προσωπικότητα ὡς δῶρο εἰς τόν λαό του. Νά τόν παρακαλοῦμε νά προσεύχεται γιά ὅλους μας ἐκεῖ κοντά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, πού ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς θά βρίσκεται.

ΠΗΓΗ : "ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ", ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ, ΕΤΟΣ ΙΔ΄, ΤΕΥΧ. 44, ΙΟΥΛΙΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2010, σ. 22.