ΤΕΛΩΝΙΣΜΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥ

Ο μοναχός Γερμανός από την ιεράν Σκήτην Καυσοκαλυβίων υπήρξεν υποτακτικός του φημισμένου ξυλογλύπτου και εναρέτου Γέροντος Αρσενίου, ο οποίος ησκήτευεν εδώ από το έτος 1910.

Όταν ησθένησε και κατεκλίθη εις την κλίνην του ο π. Γερμανός, είπεν εις τον παράδελφόν του π. Επιφάνιον :

-Αδελφέ, νομίζω ότι σε λίγο φεύγω από τον κόσμον αυτόν. Σε παρακαλώ ζήτησε από τους πατέρας και αδελφούς της Σκήτης να προσευχηθούν δι’ εμέ, ίνα εύρω έλεος από τον Κύριον.

Ολίγον αργότερον ο π. Γερμανός ήρχισεν ένα συγκλονιστικόν διάλογον. Τα πονηρά πνεύματα – όπως συμβαίνει κατά τον χωρισμόν της ψυχής από το σώμα – διεκδικούν τα δικαιώματά των, απειλούν, δημιουργούν σύγχυσιν, αναμιγνύουν αληθινά με ψευδή,

Ο π. Γερμανός εις την επιθανάτιον εκείνην κατάστασιν απαντούσε συχνά με ένα «ναι» ή με ένα «όχι». Κάποτε – κάποτε έλεγεν : «Όχι, αυτό δεν το έκανα, λέτε ψέματα. Για εκείνο έκαμα αυτό το καλό, έδειξα εκείνη την μετάνοια».

Πάλιν έλεγε : «Ναι, το έκαμα, αλλά έδωσα ελεημοσύνην. Όχι αυτό δεν το έκανα».

Παρήλθεν αρκετή ώρα εις αυτούς τους μονολόγους – διαλόγους, έως ότου παρέδωκε το πνεύμα. Οι παρευρισκόμενοι ενεθυμήθησαν παρόμοιόν τι από το βιβλίον «Η ΚΛΙΜΑΞ» του αγίου Ιωάννου του Σιναίτου.

ΠΗΓΗ : ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ ΚΟΤΣΩΝΗ, ΑΘΩΝΙΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ, 2004, σ. 445 κ.ε.