Ο ΜΗΝΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΛΕIΤΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ - ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑ

1. Μπήκαμε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, στόν μήνα Αὔγουστο. Ὁ μήνας αὐτός, ὅπως θά ξέρετε πολλοί, εἶναι ὁ τελευταῖος μήνας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Ἔχουμε βέβαια τήν 1η Ἰανουαρίου ὡς πρώτη τοῦ πολιτικοῦ ἔτους, ἀλλά, ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί, δέν πρέπει νά λησμονοῦμε καί τήν 1η Σεπτεμβρίου, ὡς πρώτη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Ἔτσι ὁ μήνας Αὔγουστος εἶναι, ἐπαναλαμβάνω, ὁ τελευταῖος μήνας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Τόν μήνα αὐτόν τόν ἔχουμε ἀφιερωμένο ἰδιαίτερα στήν Παναγία μας. Αὐτόν τόν μήνα ἑορτάζουμε τήν πιό μεγάλη θεομητορική ἑορτή, τήν Κοίμηση τῆς Παναγίας. Τά προεόρτια τῆς ἑορτῆς αὐτῆς ἀρχίζουν ἀπό τήν 1η τοῦ μηνός καί κάνουμε κάθε μέρα παράκληση στήν Παναγία, ἀλλά ἡ ἑορτή μέ τά μεθεόρτιά της, φθάνει μέχρι τίς 23 τοῦ μηνός, τά «ἐννιάμερα», πού λέμε. Καί τά «σαράντα» τῆς Παναγίας, ἀφοῦ μιλᾶμε γιά «Κοίμηση», δηλαδή, γιά θάνατο, πότε εἶναι τά «σαράντα»; Εἶναι – λογαργιάστε το καί θά τό βρῆτε – εἶναι στίς 24 Σεπτεμβρίου. Αὐτή τήν ἡμέρα κάποτε, γιορτάζοντας στά Κύθηρα μέ πίστη οἱ Χριστιανοί τά «σαράντα» τῆς Παναγίας, ἡ Παναγία τούς ἔκανε μεγάλο θαῦμα, θεράπευσε παράλυτο, καί ἑορτάζουμε ἀπό τότε τήν ἡμέρα αὐτή τήν Παναγία Μυρτιδιώτισσα. – Τά προεόρτια τῆς Παναγίας, ἀδελφοί μου, τό «Δεκαπενταύγουστο» πού λέμε, νηστεύουμε. Λυπᾶμαι γι᾽ αὐτό πού γίνεται στήν ἐπαρχία μας κάθε χρόνο ἀπό μερικούς τοπικούς Συλλόγους, πού στίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταύγουστου διοργανώνουν χαρωπές ἐκδηλώσεις καί καταλύουν ἔτσι τήν νηστεία. Γι᾽ αὐτό δέν πᾶμε καλά. Μᾶς παίρνει ἡ Παναγία τήν Χάρη της καί τότε πηγαίνουμε «κατά κρημνοῦ». Σᾶς παρακαλῶ, χριστιανοί μου, νά μήν πηγαίνετε στίς ἐκδηλώσεις αὐτές, ὅταν γίνονται σέ περίοδο νηστείας, ἀλλά νά τό λέτε καί σέ ἄλλους νά μήν πηγαίνουν.

2. Ἀλλά τόν Αὔγουστο ἑορτάζουμε καί τήν μεγάλη Δεσποτική ἑορτή, τήν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος μας. Στίς Δεσποτικές ἑορτές, κατά κανόνα, καταλύεται τό κρέας. Ἀλλά, ἐπειδή ἡ ἑορτή αὐτή πέφτει στήν νηστεία τοῦ Δεκαπενταύγουστου, καταλύεται μόνο τό ψάρι σ᾽ αὐτήν. Στήν ἑορτή τῆς Μεταμόρφωσης ἀναδεικνύεται λαμπρά ἡ θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Καί ἔπρεπε αὐτό νά γίνει, γιατί σαράντα μέρες μετά – ἄλλη τεσσαρακοστή τώρα –, σαράντα μέρες μετά τίς 6 Αὐγούστου, λέγω, ἔχουμε τήν μεγάλη ἑορτή τοῦ Σταυροῦ, στίς 14 Σεπτεμβρίου. Καί ἔπρεπε λοιπόν νά φανεῖ ὅτι Αὐτός πού θά πάθει σταυρικό θάνατο, δέν πάσχει ἀπό ἀδυναμία, γιατί εἶναι Θεός. Πάσχει ἑκούσια. Φανερώνεται μέ τήν Μεταμόρφωση ἡ θεϊκή δόξα τοῦ Χριστοῦ, ὥστε οἱ Μαθητές, ὅπως λέγει τό Κοντάκιο τῆς ἑορτῆς, ὅταν θά τόν δοῦν νά πάσχει στό Σταυρό, «τό μέν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον». Συνδέεται λοιπόν στενά ἡ ἑορτή τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Αὐγούστου μέ τήν, μετά ἀπό 40 μέρες, ἑορτή τοῦ Σταυροῦ τόν Σεπτέμβριο, γι᾽ αὐτό καί κατά τήν ἑορτή τῆς Μεταμόρφωσης οἱ Καταβασίες εἶναι «Σταυρόν χαράξας Μωσῆς».

[...]

ΠΗΓΗ : † Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας, "ΑΠΛΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ", Ιούλιος - Αύγουστος 2015, αριθ. 76, σ. 123 κ.ε.