Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΥΧΩΝ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Ο υποτακτικός του Γέροντος Τύχωνα ο π. Παίσιος (ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης) μας διηγήθηκε το εξής : 

Ο Παπά - Τύχωνας, όταν λειτουργούσε, δεν ήθελε άλλον μέσα σ΄ αυτό το εκκλησάκι. Άφηνε τον υποτακτικό του στο διάδρομο πολλές φορές. H Θεία Λειτουργία για τον Γέροντα ήταν ένα άνοιγμα του ουρανού. Σαν τον Παύλο ηρπάζετο και σαν τον Άγιο Σπυρίδωνα συναναστρέφετο τους αγγέλους του Κυρίου. Όταν έμπαινε στη Θεία Αναφορά και άρχιζε να διαβάζει την ευχή : "Μετά τούτων και ημείς των μακαρίων δυνάμεων Δέσποτα Φιλάνθρωπε βοώμεν και λέγωμεν Άγιος, Άγιος......", ο παπά - Τύχων έβλεπε τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ. "Το περιεχόμενον του μέλλοντος αιώνος", "πλήρες δόξης" αρχίζει από εδώ κάτω, όπως ξέρουμε. Ο παπά - Τύχων "αντεγωνίζετο με τας ουρανίας δυνάμεις εις το ακατάπαυστον άσμα", όπως θα έλεγε ο Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς. Μέσα σ΄ αυτή την θεία και ουράνια ατμόσφαιρα επαιρνούσε καμιά ώρα περίπου, οπότε συνήρχετο από το όραμα, έβλεπε τα κεριά αναμμένα εμπρός τους, το άγιο αντιμήνσιο απλωμένο επάνω στην αγία Τράπεζα και έσπευδε να τελειώσει τη Θεία Λειτουργία. Χαρακτηριστικά έλεγε ο Γέροντας : "Εγώ λειτουργήσει αρχάγγελος εδώ, Σεραφείμ εκεί, φύλακας Άγγελος πιο εκεί. Πώ, πώ πώ, παπά - Τύχωνας λειτουργεί ! Όχι παραγυιό, γρήγορα - γρήγορα χερουβικό τελειώσει. Νους πάει Αγία Τριάδα".

ΠΗΓΗ : Χ. ΦΙΛΟΑΘΩΝΙΤΟΥ, Ο ΠΑΠΑ - ΤΥΧΩΝ, εκδ. Ι.Μ. ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΕΥΒΟΙΑΣ, 1972, σ. 14 κ.ε.