Ο ΛΗΣΤΑΡΧΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΣΚΗΤΗΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥΣΕ

Πολλοί ασκηταί υπήρξαν στη Σκήτη μας. Ο μακαρίτης ο Ιωακείμ, δεν έκαμε θαύματα μετά θάνατον, αλλά έκαμε εν ζωή. Αυτός ήτο λήσταρχος από την Κρήτη, ληστής κατά των τούρκων, όχι κατά των Χριστιανών, ο οποίος φόνευσε έναν τούρκο διοικητή και τον κρέμασε σ΄ ένα δένδρο και τον έφαγαν τα όρνεα. Οι τούρκοι το έφεραν βαρέως κι έκαμαν τ΄ αδύνατα δυνατά δια να τον συλλάβουν. Τ΄ όνομά του ήταν Ιωάννης. Τότε τον πήραν καλοί Χριστιανοί και τον έβγαλαν στη Μακεδονία, όπου έμενε σ΄ ενός τούρκου τα χωράφια. Εκεί υπήρχε ένα εκκλησάκι, όπου πήγαινε και προσευχόταν. Κάποτε  ο αφέντης του τον είδε προσευχόμενο να συμψάλλει με ουράνιες δυνάμεις κι αποφάσισε και τον έφερε εδώ στην Σκήτη (Αγία Άννα). Πιο πέρα είναι το σπήλαιό του, όπου ασκήτευε. Διακρινόμενος δια την απλότητά του ήθελε να τον ονομάσουν Άννα, οι Πατέρες του εξήγησαν κι έλαβε τ΄ όνομα του συζύγου της Ιωακείμ. Στο σπήλαιο έμεινε επί πολλά έτη. Εκοιμήθη περί το 1902.............. Προ του τέλους του, ως υπέργηρος, μετεφέρθη εις τον τόπον του νέου οστεοφυλακίου, όπου και ανεπαύθη. Είχε βία μεγάλη στη ζωή του. Σε Ρώσους προσκυνητές, κατόπιν προσευχής, είχε δώσει ξερά δαμάσκηνα. Ένας πατέρας τα έλαβε και τα έδωσε στο βουβό του παιδί κι έφαγε κι ομίλησε, κι ήταν εκ γενετής βουβό. Σε άλλον είχε δώσει σύκα ξερά και πήγε και τα έθεσε στα μάτια του τυφλού τέκνου του κι έβλεψε. Η Ρωσική Εκκλησία έχει τυπώσει εικόνες του όπου τον εικονίζει στην πλαγιά του ασκητεύοντας..........

ΠΗΓΗ : "ΠΡΩΤΑΤΟΝ",  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1989, αριθ. 15, σελ. 34  κ.ε.