Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΦΑΝΕΡΩΝΕΤΑΙ ΩΣ ΝΥΜΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑ

Στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Ὠσηέ περιγράφει τόν Θεό ὡς τόν Νυμφίο τοῦ λαοῦ Του. Στήν Καινή Διαθήκη τό θέμα αὐτό ἀναπτύσσεται περισσότερο. Στίς παραβολές Του ὁ Ἰησοῦς Χριστός φανερώνει ὅτι δι᾽ Αὐτοῦ ὁ Θεός γίνεται ὁ ἀναμενόμενος Νυμφίος. Στήν ἐπιστολή πρός Ἐφεσίους ἡ Ἐκκλησία χαρακτηρίζεται γιά πρώτη φορά ὡς ἡ Νύμφη τοῦ Χριστοῦ. Ὁ συγγραφέας αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς συγκρίνει τήν ἀγάπη ἑνός ἄνδρα γιά τήν γυναίκα του μέ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ γιά τήν Ἐκκλησία. Αὐτό βέβαια λέγεται γιά νά δώσει μία βαθύτερη σημασία στόν ἀνθρώπινο γάμο, ἀλλά ἀκόμη περισσότερο λέγεται γιά νά ἐκφράσει τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας: «... “Kαί οἱ δύο θά γίνουν μία σάρκα”. Αὐτό τό μυστήριο εἶναι βαθύ καί λέω ὅτι ἀναφέρεται στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία» (Ἐφεσ. 5,31-32). Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία σάρκα μέ τόν Χριστό.¹ Ἔτσι δέν εἴμαστε συνδεδεμένοι μέ τόν Χριστό ὡς ἄτομα, ἀλλά πρέπει ὅλοι μαζί «νά φθάσουμε στήν ἑνότητα τῆς πίστεως» καί μέ τήν μεταξύ μας ἑνότητα νά συνειδητοποιήσουμε τήν «πληρότητα τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. 4,13). Μέ ἄλλα λόγια, καλούμαστε σέ μία διπλῆ ἑνότητα, ἑνότητα μεταξύ μας καί μέ τόν Χριστό. Εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τούς ἄλλους λόγω τῆς ἑνότητάς μας μαζί Του καί μέ τό νά εἴμαστε ἑνωμένοι μεταξύ μας, εἴμαστε ἑνωμένοι καί μαζί Του. Δέν μπορεῖ κάποιος νά εἶναι χριστιανός μόνος του. Ὁ Θεός ἑνώνεται μαζί μας μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία Του. Μποροῦμε νά ἔρθουμε σέ κοινωνία μέ τόν Θεό μόνο ὡς κοινότητα,² ὡς Ἐκκλησία, στήν ὁποία θά ἔχουμε ἀγάπη ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο.³ Ὅλοι μαζί ἑνωμένοι ἀποτελοῦμε τήν Ἐκκλησία καί ὅλοι μαζί σ᾽ αὐτήν γινόμαστε μία σάρκα μέ τόν Χριστό.

Τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλύφθηκε στούς ἀνθρώπους καί οἱ δύο μεγάλες ἐντολές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀπό τίς ὁποῖες «ἐξαρτᾶται ὅλος ὁ Νόμος καί οἱ Προφῆτες» (Ματθ. 22,40) – τό «Ἀγάπησε τόν Κύριο τόν Θεό σου μέ ὅλη τήν καρδιά σου καί ὅλη τήν ψυχή σου καί ὅλη τήν δύναμή σου» καί τό «ἀγάπησε τόν πλησίον σου ὅπως τόν ἑαυτό σου» (Δευτ. 6,5. Λευιτ. 19,18. Ματθ. 22,27.29) – ἐκφράζονται μέ τόν τελειότερο καί πληρέστερο τρόπο στόν γάμο τοῦ Χριστοῦ μέ τήν Ἐκκλησία Του.

Θέλημα τοῦ Κυρίου εἶναι «νά παρουσιάσει τήν Ἐκκλησία ἐνώπιόν Του ἔνδοξη, χωρίς νά ἔχει ψεγάδι ἤ ρυτίδα ἤ κάτι παρόμοιο, ἀλλά νά εἶναι ἁγία καί ἄμωμη» (Ἐφεσ. 5,27). Ὁ Χριστός γνωρίζει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀκόμη δέν ἔχει φτάσει σέ αὐτήν τήν κατάσταση, ἀλλά ἐκεῖ ἀκριβῶς θέλει νά Τήν ὁδηγήσει. Γιατί Αὐτός «ἔδωσε τόν Ἑαυτό Του γι᾽ αὐτήν, γιά νά τήν ἁγιάσει, ἔχοντας καθαρίσει αὐτήν μέ τό νερό τοῦ λόγου» Του (Ἐφεσ. 5,25-26). Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἁγιαστική Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁδηγοῦν τήν Ἐκκλησία στήν τελειότητα. Ἀλλά, ὅπως μᾶς λέει ἡ Ἀποκάλυψη, ἡ τελειότητα αὐτή θά ἔρθει μόνο στό τέλος τῶν αἰώνων.

Ἡ Ἐκκλησία ἐμφανίζεται στήν πληρότητα τῆς δόξας της στήν Ἀποκάλυψη: Ἡ οὐράνια Ἰερουσαλήμ

«Τότε εἶδε ἕναν καινούργιο οὐρανό καί μία καινούργια γῆ. Ὁ πρῶτος οὐρανός καί ἡ πρώτη γῆ εἶχαν ἐξαφανιστεῖ καί ἡ θάλασσα δέν ὑπῆρχε πιά. Καί εἶδα τήν ἁγία Πόλη, τήν νέα Ἰερουσαλήμ, νά κατεβαίνει ἀπό τόν οὐρανό, ἀπό τόν Θεό, ἕτοιμη σάν τήν νύφη πού στολισμένη περιμένει τόν ἄντρα της. Ἄκουσα καί μιά δυνατή φωνή ἀπό τόν οὐρανό νά λέει: “Τώρα πιά ἡ κατοικία τοῦ Θεοῦ εἶναι μαζί μέ τούς ἀνθρώπους. Θά κατοικήσει μαζί τους καί αὐτοί θά ἀποτελοῦν τόν λαό Του. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός θά εἶναι μαζί τους. Θά διώξει κάθε δάκρυ ἀπό τά μάτια τους καί ὁ θάνατος δέν θά ὑπάρχει πιά· οὔτε πένθος οὔτε κλάμα οὔτε πόνος θά ὑπάρχει πιά, γιατί τά παλαιά πέρασαν”» (Ἀποκ. 21,1-4).

«Νά! Τά κάνω ὅλα καινούργια... Ἐγώ εἶμαι τό Ἄλφα καί τό Ὠμέγα, ἡ ἀρχή καί τό τέλος. Στόν διψασμένο θά δώσω ἀπό τήν πηγή τοῦ νεροῦ τῆς ζωῆς δωρεάν» (Ἀποκ. 21,5-6).

«“Ἔλα, θά σοῦ δείξω τή Νύφη, τήν γυναίκα τοῦ Ἀρνίου”. Καί ἐν Πνεύματι μέ μετέφερε μακρυά σέ ἕνα μεγάλο καί ψηλό ὄρος καί μοῦ ἔδειξε τήν ἁγία πόλη Ἰερουσαλήμ, πού κατέβαινε ἀπό τόν οὐρανό ἀπό τόν Θεό. Εἶχε τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί ἡ λάμψη της ἦταν ὅμοια μέ πολύτιμο πετράδι, σάν τόν λίθο ἴασπη πού λάμπει ὁ κρύσταλλός του... Ναό δέν εἶδα σ᾽ αὐτήν, γιατί ναός της εἶναι ὁ Κύριος ὁ Παντοκράτορας Θεός καί τό Ἀρνίο. Ἡ πόλη δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἥλιο οὔτε ἀπό σελήνη γιά νά τήν φωτίζουν, γιατί τήν φωτίζει ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ καί φῶς της εἶναι τό Ἀρνίο» (Ἀποκ. 21,9-11.22-23).

«Καί τό Πνεῦμα καί ἡ Νύφη λένε: “Ἔλα”! Καί ὅποιος ἀκούει ἄς πεῖ: “Ἔλα”! Ὅποιος διψάει ἄς ἔρθει καί ὅποιος θέλει ἄς πάρει δωρεάν τό νερό τῆς ζωῆς» (Ἀποκ. 22,17).

«“Ναί, ἔρχομαι γρήγορα”! Ἀμήν. Ναί! Ἔλα, Κύριε Ἰησοῦ!» (Ἀποκ. 22,20).

Ὁ Χριστός ὁδηγεῖ τήν Ἐκκλησία στό ὕστατο τέλος, γιά τό ὁποῖο τήν προόρισε, γιατί Αὐτός εἶναι τό Ἄλφα καί τό Ὠμέγα, ἡ ἀρχή καί τό τέλος. Ἑπομένως ὅταν μιλᾶμε γιά τήν Ἐκκλησία δέν πρέπει νά σκεφτόμαστε μόνο τήν παρούσα της μορφή, ἀλλά κυρίως αὐτό πού Αὐτή θά γίνει στούς ἐσχάτους καιρούς. Ὅλη ἡ ζωή της ἔχει ὡς σκοπό τήν οὐράνια Ἰερουσαλήμ, ὅταν ἡ Νύμφη τελικῶς θά ἐμφανιστεῖ μέ ὅλη της τήν δόξα, πού ἀπεικονίζει τήν δόξα τοῦ Νυμφίου Της. Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά περάσει ἀπό τό Ἄλφα στό Ὠμέγα. Παρά τίς ἁμαρτίες τῶν μελῶν της μεταμορφώνεται στήν οὐράνια Ἰερουσαλήμ, διά τῆς ἀγάπης τοῦ Δημιουργοῦ της, ὁ Ὁποῖος διαρκῶς τήν κάνει νά μεγαλώνει, διδάσκοντάς την καί χύνοντας σ᾽ αὐτήν τό καθαρτικό καί ζωογόνο νερό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μόνο τότε μπορεῖ αὐτή νά ἐκπληρώσει τήν πραγματική της κλήση: Νά πάρει τόν κόσμο ἐπάνω της καί νά τόν σώσει.

Τήν δόξα τῆς Ἐκκλησίας, τῆς νέας Ἰερουσαλήμ, κατά τά ἔσχατα τήν θυμόμαστε κατά τήν νύχτα τοῦ Πάσχα, ὅταν ψάλλουμε ὅλο χαρά γιά τήν σωτηρία μας αὐτόν τόν ὕμνο:

«Φωτίζου, φωτίζου, ἡ νέα Ἰερουσαλήμ!

Ἡ γάρ δόξα Κυρίου ἐπί Σέ ἀνέτειλε·

χόρευε νῦν καί ἀγάλλου Σιών,

Σύ δέ ἁγνή τέρπου, Θεοτόκε,

ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου Σου»

(Εἱρμός τῆς θ´ ᾠδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Ὄρθρου τοῦ Πάσχα).

__________________

1. Μία πρόγευση τοῦ θέματος αὐτοῦ ἔχουμε ἤδη στό “Ἆσμα τῶν Ἀσμάτων” τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

2. «Ὅπου εἶναι συγκεντρωμένοι δύο ἤ τρεῖς στό ὄνομά Μου, ἐκεῖ εἶμαι Ἐγώ ἀνάμεσά τους» (Ματθ. 18,20).

3. Πρίν νά ἀπαγγείλουμε τό «Πιστεύω» κατά τήν Θεία Λειτουργία, ὁ Ἱερέας λέει: «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν». Καί ὁ λαός διά τοῦ Ψάλτου ἀπαντάει: «Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καί ἀχώριστον»! Διότι μποροῦμε νά ὁμολογήσουμε τήν Ἁγία Τριάδα μόνο ἐάν ἔχουμε ἀγάπη καί ἑνότητα.

ΠΗΓΗ : † Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας, "ΑΠΛΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ", Οκτώβριος  2009, αριθ. 34, σ. 41 κ.ε.