Πριν από 1400 χρόνια
μια κοπέλα, μόλις δώδεκα ετών, κάπου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μπλέκεται
στα δίκτυα του αγοραίου έρωτα. Δίνεται με σώμα και ψυχή όλη στην πτώση, στην
αμαρτία, στη φθορά. Η σαρκολατρεία, η ηδονοθηρία, η ακόρεστη λαγνεία την κατακυριεύουν
πολύ νωρίς. Επί δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια ζούσε αχόρταγα αυτή τη ζωή δίχως
αναστολές, ντροπές, επιφυλάξεις, ενοχές και τύψεις. Θεωρούσε τον εαυτό της
ελεύθερο, ανεξάρτητο, ανεξέλεγκτο και ακατανίκητο. Θαύμαζε την ωραιότητά της,
τα πλούτη της, τις κατακτήσεις την προκλητικότητά της.
Ένα θαυμαστό σημείο που
της συνέβη στα Ιεροσόλυμα και δεν μπορούσε να εισέλθει στο ναό την έκανε να γονατίσει,
να δακρύσει, να θυμηθεί την αθωότητα των παιδικών της χρόνων. Άρχισε να κλαίει.
Άρχισε η μεταστροφή της. Η φιλόσαρκη γίνεται ξαφνικά φιλόθεη. Μεταμορφώνεται,
ξεμασκοφορεί, φιλοκαλεί, ανασταίνεται. Στην καρδιά της, μετά από αυτή την
απρόσμενη υπαρξιακή αλλαγή, κυριαρχεί ο θείος έρωτας. Η ζωή της λαμβάνει βαθύ
νόημα. Πρόκειται για μια ηρωίδα, μάρτυρα και οσία.
Αναχωρεί για την έρημο,
την πέραν του Ιορδάνου, αποφασιστικά και ανυποχώρητα. Οι λογισμοί επιστροφής
στην πρότερη ζωή δεν την αφήνουν να
ησυχάσει ούτε για ένα λεπτό. Τυραννιέται από τους σφοδρούς κι αισχρούς
λογισμούς επί δεκαεφτά χρόνια. Όσα χρόνια ζούσε στην αμαρτία. Κόντεψε ν΄
απελπισθεί. Έγινε ένας σκελετός από τη νηστεία. Κυκλοφορούσε σαν αγρίμι της
ερήμου. Η αφιλόξενη έρημος, η ξερή γη, οι πέτρες και σπηλιές υπήρξαν κατοικίες
της. Έζησε άλλα εικοσιτρία χρόνια δίχως τον φοβερό πόλεμο των λογισμών.
Εξαϋλώθηκε. Η περίφημη πόρνη έγινε η μεγαλύτερη ασκήτρια.
Ο αββάς Ζωσιμάς ιεραποδημώντας
μία Σαρακοστή στην έρημο είδε μια σκιά περιπλανώμενη. Όταν αντελήφθη ότι ήταν
μια γυναίκα, κάλυψε με το ιμάτιό του την γύμνια της και πληροφορήθηκε με
συγκίνηση τη θαυμαστή ζωή της. Επιστρέφοντας την κοινώνησε. Μετά ένα έτος τη
βρήκε νεκρή. Σ΄ ένα κεραμίδι είχε σημειώσει ότι ανεπαύθη μόλις κοινώνησε.
Η αμαρτία δεν είναι
απλά η παράβαση του νόμου, αλλά έλλειψη αγάπης προς το Θεό. Η αμαρτία φαντάζει
πάρα πολύ ωραία, λίαν ελκυστική και σαγηνευτική. Συλλαμβάνεται στο νου,
αποδέχεται και διαπράττεται. Η αμαρτία συνηθίζει να στερεί τη μακάρια γαλήνη
της ψυχής. Η συννεφιά που προηγείται της αμαρτίας, μετά τη διάπραξή της
υποχωρεί, και ο άνθρωπος βλέποντας τη γυμνότητά του στεναχωρείται, θλίβεται κι
έχει τύψεις. Η ουρά του διαβόλου επεμβαίνει ώστε ο άνθρωπος ν΄ απογοητευθεί και
να μη θέλει να μετανοήσει.
Ο μέγας ψυχανατόμος,
όσιος Ιωάννης της Κλίμακος, ορίζει με καταπληκτική σαφήνεια τα στάδια της
αμαρτίας : προσβολή, συνδυασμός, συγκατάθεση, αιχμαλωσία, πάλη, πάθος. Το πάθος
γίνεται συνήθεια αγαπητή και χρόνια, που παρασύρει τον άνθρωπο δίχως
αντιστάσεις. Η αμαρτία σκοτίζει τον άνθρωπο. Σήμερα θεωρείται αδιάφορα, έχει
γίνει κανόνας, ο άνθρωπος νομίζει πως κάνοντας ό,τι θέλει ότι είναι και
ελεύθερος. Όποιος νόμος και αν ψηφισθεί η αμαρτία δεν θα παύσει να είναι
αμαρτία και να ενοχλεί την ψυχή κάθε τίμιου, σοβαρού και ευσυνείδητου ανθρώπου.
Φθάσαμε το αφύσικο να το λέμε φυσικό και το παράλογο λογικό. Αποτέλεσμα της
αμαρτίας. αποξένωση, απομόνωση, κενό, μοναξιά, απόγνωση και
στενοχώρια.
Η οσία Μαρία συνδράμει
στοργικά στη μεταστροφή όλων. Απέτυχε ως πόρνη και νίκησε ως ασκήτρια. Πρόκειται
για τρομερά γενναία γυναίκα. Εμπνέει. Συνεγείρει τους αμαρτωλούς. Μη φοβάται
κανείς αλλά τις ανειρήνευτες πράξεις. Τελειώνει η Σαρακοστή και η Αλεξανδρινή
Μαρία μας σκουντά να προχωρήσουμε άφοβοι. Μας παρακινεί προς
επαναπροσανατολισμό και να μας πει εμπιστευτικά πώς και οι πόρνες μπορούν αν
θέλουν να γίνουν όσιες...
ΠΗΓΗ : ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΕΟΡΤΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ
ΟΡΟΣ, εκδ. ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΠΟΛΗ 2012, σ.
123 κ.ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου