Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΒΑΣ ΠΑΤΕΡΜΟΥΘΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ

Αββάδες προσευχόμενοι και συνομιλούντες- Αγ. Νικόλαος
Αναπαυσάς Μετέωρα 1535 (Χειρ Θεοφάνου του Κρητός).

Κάποια ημέρα ο Όσιος αββάς Πατερμούθιος, πληροφορήθηκε ότι ο αδελφός ενός μαθητή του ήταν ετοιμοθάνατος. Τότε, κίνησε αμέσως για να τον προφθάσει ζωντανό και να τον νουθετήσει χριστιανικά. Είχε αρχίσει να δύει ο ήλιος, ακόμη δεν είχε φθάσει και ο δρόμος ήταν ακόμη αρκετός. Τότε έστρεψε το πρόσωπό του προς τον ήλιο και είπε : «Εις το όνομα του Θεού σε προστάζω να σταματήσεις ώσπου να φθάσω στον άρρωστο».

Λέγοντας αυτά με πίστη, ώ του Θαύματος !, σταμάτησε να κινείται ο ήλιος ώσπου έφθασε στην οικία του αρρώστου ο αββάς. Οι εγχώριοι που ήσαν συγκεντρωμένοι με μεγάλη έκπληξη ρώτησαν τον Όσιο για το θαύμα που έκαμε. Ο δε Όσιος τους απάντησε : δεν θυμάστε τα Δεσποτικά λόγια, ότι αν έχουμε πίστη ως κόκκο σινάπεως, μπορούμε να μετατοπίσουμε βουνά και άλλα θαυμάσια μεγαλύτερα να κάνουμε ; Τότε αρκετοί, συνεπεία του θαύματος που επετέλεσε ο Όσιος, έγιναν μαθητές του.

Βρίσκοντας τον ασθενή πεθαμένο ο Όσιος, τον φίλησε και του είπε :

- «Τι θέλεις αδελφέ μου να μείνεις με τον Χριστό ή να επιστρέψεις πάλι εδώ μαζί μας» ;

- Ο δε νεκρός αποκρίθηκε : «Καλύτερα να είμαι με τον Δεσπότη μας».

Ο Όσιος τότε του απάντησε :

- «Κοιμήσου εν ειρήνη λοιπόν, και πρέσβευε στον Θεό για μας».

Οι παρευρισκόμενοι βλέποντας το μέγα Θαύμα, έμειναν εκστασιασμένοι. Ο δε Όσιος, ενταφίασε το σκήνωμα του αδελφού του μαθητού του με επιμέλεια.

ΠΗΓΗ : ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΕΚΛΟΓΙΟΝ, ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΟΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟΙ ΒΙΟΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥ ΣΥΜΕΩΝΟΣ, ΕΝΕΤΙΗΣΙΝ 1799, σ. 320 κ.ε.