Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΡΝΕΥΣΑΝΤΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΧΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Η Βασίλισσα των Αγγέλων. 

Ήταν ένας κληρικός πολλή ευλαβής στην Αειπάρθενο, ο οποίος προσεύχονταν αρκετά προς αυτήν και έλεγε τους 24 Οίκους του Ακάθιστου Ύμνου κάθε ημέρα με κατάνυξη και ευλάβεια. Ως άνθρωπος κι αυτός, που έχει σάρκα, έπεσε ο δυστυχής στον μολυσμό της πορνείας, και μια ημέρα καθώς πήγαινε να κάμει την επιθυμία του, ή όταν επέστρεφε από αυτήν στον οίκο του, περνώντας από ένα γεφύρι, διάβαζε τις Ώρες και προσευχές στην Θεοτόκο. Προσευχόμενος έπεσε το γεφύρι με τη συνεργεία του σατανά και πνίγηκε στο ποτάμι. Αμέσως τον άρπαξαν οι δαίμονες στην γέεναν της κόλασης. Αλλά η φιλεύσπλαχνη Δέσποινα αμέσως βρέθηκε εκεί και πρόσταξε τους δαίμονες να τον υπάγουν στον δίκαιο Κριτή, για να αποφασίσει όπως επιθυμεί (περί του Ιερέως). Πήγαν οι δαίμονες και έδειξαν κάθε αμαρτία του, και μάλιστα αυτήν που έκαμε της πορνείας, μόλις πριν πνιγεί, για την οποία έλεγαν στον Κριτή ότι ως δίκαιος δεν πρέπει να κάμει έλεος σε αυτή την ψυχή, αλλά να τους την δώσει, διότι είναι θανάσιμος αμαρτία. Από το άλλο μέρος, ο κοινός προστάτης και βοηθός όλων των αμαρτωλών, η πολυεύσπλαχνος Παναγία, αποκρίθηκε λέγουσα : «Είναι γραμμένο στην θείαν Γραφή : “Εν ω ευρώ σε εκεί και κρινώ σε”^. Την ώρα του θανάτου του διάβαζε την ακολουθία του, και προσεύχονταν σε μένα, όπως είχε πάντα συνήθεια, ως δούλος μου ευλαβής που ήταν. δεν έχετε μέρος στην ψυχή του, αλλά είναι δική μου. Τότε πρόσταξε ο Κριτής έναν Άγγελο να φέρει την γλώσσα του κληρικού εκεί μπροστά. Ο δε Άγγελος απήλθε αμέσως και έφερε στο Κριτήριο της γλώσσα του τεθνηκότος ιερέως, στην οποία ήταν γραμμένα : «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία». Τότε είπε ο Κύριος στην ψυχή : «Επέστρεψε στο σώμα σου, και κάμε μετάνοια ικανή, διότι δεν έχουν οι δαίμονες εξουσία επάνω σου, εξαιτίας της ευλάβειας που έχεις προς την Μητέρα μου, η οποία είναι η σωτηρία του γένους (των ανθρώπων), και πρέπει να στην σέβεστε όσο μπορείτε. Κήρυξε επίσης την μέγιστη παρρησία της προς Εμένα, και την δύναμη και νίκη της κατά των δαιμόνων. Έτσι λυτρώθηκε ο κληρικός από τους δύο θανάτους (εννοεί τον φυσικό και τον πνευματικό). Ο Άγγελος, έβγαλε το λείψανο από τον βυθό των νερών, το εμψύχωσε και απήλθε στους ουρανούς. Ο αναστηθείς κληρικός απαρνήθηκε τα εγκόσμια και όλες τις σαρκικές ηδονές, έγινε Μοναχός σε Κοινόβιο και κατόρθωσε μεγάλες αρετές με την δύναμη του Θεού.

ΠΗΓΗ : ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1851, σ. 340.