«ΑΚΑΡΙΑΙΩΣ ΒΡΕΘΗΚA ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ…ΕΦΕΡΑ ΓΥΡΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΕΣ ΑΡΚΕΤΑ»

Όταν θα έδειχναν οι τηλεοράσεις όλου του κόσμου το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός, την προσελήνωση Αμερικανών αστροναυτών στην Σελήνη, όλος ο κόσμος σε πόλεις και χωριά, κλείστηκαν μέσα στα σπίτια τους για να δουν με ανυπομονησία στις τηλεοράσεις το γεγονός αυτό, που έγινε την 20 Ιουλίου του 1969. Το χωριό μας δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα, γι΄ αυτό και όλο το χωριό κατέβηκε στο κοντινό χωριό, την Ελαία. Με παρεκάλεσαν να πάω και εγώ μαζί τους. Δυστυχώς, τους είπα, δεν θα μπορέσω να έρθω γιατί έχουμε γιορτή αύριο και πρέπει να κάμω τον Εσπερινό μου. Τους ξεπροβόδισα και εγώ πήγα στην Εκκλησία μου αδιαφορώντας για το ιστορικό αυτό γεγονός. Μέσα στη νύκτα βλέπω και έρχεται ένα συνεργείο στρατιωτικών των Τ.Ε.Α., που έφερναν γύρω με ένα κινηματογράφον στο χωριό μας προς ψυχαγωγία των παραμεθορίων χωριών μας. Βάζουν ένα λευκό πανί στο πίσω μέρος της καρότσας και φωνάζουν με τα μεγάφωνα να έρθουν οι χωριανοί μας να δουν το ιστορικό γεγονός, το πάτημα των αστροναυτών στην Σελήνη. Τα είδα, όμως, όλα με τη μεγαλύτερη ακρίβεια από το κρεβατάκι μου χωρίς να βαρύνω κανέναν. Αναστέναξα και είπα, αχ να βρισκόμουν και εγώ μαζί τους ; Ακαριέως βρέθηκα και εγώ μαζί τους. Εγώ αντί για μάσκα είχα ένα μαντήλι στο στόμα σαν χειρούργος. Τι ελαφρό που ήταν το σώμα μου, αδελφοί μου, δεν φαντάζεσθε. Πουθενά δένδρο, πουθενά άλλη ζωή. Έφερα γύρω με τους Αστροναύτες αρκετά. Η περιέργεια με έκανε να κατεβάσω λίγο το μανδήλι, να δοκιμάσω και τον αέρα. Με την πρώτη μου αναπνοή με έπιασε ένας βήχας και ένα πνίξιμο και ξύπνησα, και δεν κατάλαβα πως προσεδαφίστηκα στο κρεβατάκι μου. Μεγάλη η Χάρι του Αγίου Ιωάννου και του προφήτου Ηλιού.

Την άλλη μέρα βγήκα στο μαγαζί και τους βλέπω κουτσοπίνουν. Τους παρακίνησα λέγοντας^. παιδιά τί είδατε ; Άστα πάτερ, λέγαμε να μην τελειώσουν ποτέ. Κάθισε να σου τα πούμε. Επιτρέψατέ μου να σας τα πω εγώ πρώτα και αν κάνω λάθος να με διορθώσετε. Τα είπα όλα με την παραμικρή λεπτομέρεια. Καλά πού και πώς τα είδατε όλα αυτά ; Τους είπα όλη την αλήθεια και αποσβολώθηκαν, αλλά και γελάσαμε με την ψυχή μας.

ΠΗΓΗ : ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΝΑΡΕΤΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», Τευχ. 40-42, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1991, σ. 160.