ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ – ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ

O μακαριστός Γέρων Παίσιος με τον νυν Σεβ. Μητροπολίτη
Φλωρίνης κ.κ. Θεόκλητο και τον Αρχιμ. π. Ανάργυρο
Αφθονίδη.

Το Πάσχα του 1984, την Τρίτη ημέρα της Διακαινησίμου, τα μεσάνυκτα, ο Γέροντας είδε ένα φρικτό όραμα : Μπροστά του απλωνόταν ένα μεγάλο χωράφι σπαρμένο στάρι που μόλις είχε αρχίσει να ψιλώνει. Εκείνος στεκόταν έξω από τον τοίχο που έφραζε το χωράφι, άναβε κεριά και τα κολλούσε στο ντουβάρι. Τα κεριά αυτά τα άναβε για τους κεκοιμημένους, όπως και στην πραγματικότητα (ο Γέροντας συνήθιζε ν΄ ανάβει κεράκια μέσα σε τενεκεδάκια για όλον τον κόσμο που υποφέρει, είτε αυτοί είναι ζωντανοί είτε έχουν κοιμηθεί).

Στα αριστερά του χωραφιού ήταν ένας άγριος κι έρημος τόπος, σκοτεινός, χωρίς ίχνος βλάστησης, γεμάτος βράχια. Ένας διαρκής σεισμός τον συνετάραζε και μια δυνατή βοή αντηχούσε παντού. Πρόσεξε καλύτερα ο Γέροντας αυτή τη βοή και διέκρινε πως αποτελούνταν από χιλιάδες, σπαρακτικές κραυγές. Δεν γνώριζε την προέλευσή τους, πονούσε, όμως πολύ στο άκουσμά τους.

Εκεί που υπέφερε και συγχρόνως απορούσε για το νόημα του οράματος, άκουσε μια φωνή να του εξηγεί ότι το σπαρμένο χωράφι, με τα στάχυα που ακόμη δεν είχαν ωριμάσει, συμβόλιζε το κοιμητήριο με τις ψυχές των νεκρών που θα αναστηθούν. Κι ο φοβερός τόπος στ΄ αριστερά του ήταν ο τόπος όπου συγκεντρώνονται οι ψυχές των παιδιών με τις εκτρώσεις.

Πόνεσε τόσο πολύ ο Γέροντας απ΄ αυτό που είδε, ώστε ακόμη κι όταν συνήλθε από το όραμα, παρ΄ όλο που ήταν πολύ κουρασμένος, δεν μπορούσε να ξαπλώσει, για να κοιμηθεί λίγο.

ΠΗΓΗ : ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ, εκδ. ΙΕΡΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ «ΠΑΝΑΓΙΑ, Η ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ», ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ 1994, σ. 303 κ.ε.