Η ΟΠΤΑΣΙΑ ΕΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ – ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Ο κόλπος του Αβραάμ, τοιχογραφία - Ιερά Μονή Δοχειαρίου. 

Πριν τρία χρόνια κατά τον όλεθρο που θέριζε αυτή την πόλη μας με φρικτές συμφορές, κατά τον οποίον φαινόντουσαν ακόμη και στη σωματική όραση βέλη εξ ουρανού να έρχονται και να κτυπούν ένα – ένα τα θύματα, όπως γνωρίζεις……….. και ένας στρατιώτης εδώ στην πόλη μας επλήγη και έφθασε στα τελευταία του. Βγήκε από το σώμα του και απέμεινε εκεί ξεψυχισμένος, αλλά σύντομα επανήλθε και διηγήθηκε τί είχε συμβεί με αυτόν.

Έλεγε λοιπόν, όπως έγινε γνωστό τότε και σε πολλούς το πράγμα, πως ήταν εκεί μια γέφυρα, κάτω από την οποία έτρεχε ένας ποταμός μαύρος και ζοφώδης, και ανέπεμπε ένα νέφος ανυπόφορης δυσωδίας. Περνώντας την γέφυρα υπήρχαν τερπνά λιβάδια και χλοερά, στολισμένα με ευωδιαστά άνθη βοτάνων, στα οποία φαίνονταν μικρές συνάξεις λευκοφόρων ανθρώπων. Στον τόπο αυτόν τόσο γλυκιά μυρωδιά ενυπήρχε, που και μόνη η γλυκιά ευωδία της έφθανε για να χορτάσει εκείνους που περιφέρονταν και κατοικούσαν εκεί.

Εκεί υπήρχαν διάφορες μονές για όλους, η κάθε μια γεμάτη από μεγαλείο φωτός. Ακόμη κτιζόταν ένα σπίτι θαυμαστής μεγαλειότητας, το οποίο φαινόταν να κατασκευάζεται από πλινθία χρυσού, αλλά τίνος ήταν δεν μπόρεσε να μάθει. Μερικά πάλι οικήματα βρισκόντουσαν πάνω από την όχθη εκείνου του ποταμού, και άλλα τα άγγιζε το νέφος της αποπνεόμενης δυσωδίας, ενώ άλλα ούτε τα πλησίαζε η αποφορά που ανερχόταν από τον ποταμό.

Πάνω στην γέφυρα τελούνταν δοκιμασία : αν ήθελε να την περάσει κανένας από τους αδίκους, κατακρημνιζόταν στο σκοτεινό και βρωμερό ποταμό. Αντίθετα οι δίκαιοι, τους οποίους δεν εμπόδιζε κάποιο πταίσμα, με σίγουρο και ελεύθερο βήμα περνούσαν και έφθαναν στους τερπνούς τόπους.

Εκεί ομολόγησε πως είδε και τον Πέτρο, τον προσωπάρχη της εκκλησιαστικής οικογένειας  (εργαζόμενος στην τοπική εκκλησία), ο οποίος απεβίωσε πριν τέσσερα χρόνια, κρεμασμένο ανάποδα στους βδελυρούς εκείνους τόπους και βεβαρημένο από μεγάλο βάρος σιδήρου δεμένο πάνω του. Και είπε πώς, όταν ρώτησε γιατί συμβαίνει αυτό, άκουσε αυτά που εμείς, που τον γνωρίσαμε εδώ στον εκκλησιαστικό οίκο μας και ξέρουμε τις πράξεις του, θυμόμαστε πως έτσι έχουν. Του είπαν δηλαδή : «Αυτά τα παθαίνει, γιατί όποτε λάβαινε εντολή να επιβάλει κάποιες κυρώσεις, την εκτελούσε καταφέροντας χτυπήματα περισσότερο από διάθεση ωμότητας παρά από υπακοήν». Πράγμα που κανείς που τον γνώρισε δεν αγνοεί πως έτσι έχει.

Εκεί ακόμη έλεγε πως είδε κάποιον ξένο πρεσβύτερο, ο οποίος φθάνοντας στην γέφυρα που είπαμε, με τόση εξουσία την πέρασε, με όση ειλικρίνεια και αυτός έζησε. Στην ίδια επίσης γέφυρα πιστοποίησε πως αναγνώρισε και τον Στέφανο, που αναφέραμε προηγουμένως. Όταν αυτός θέλησε να περάσει, γλίστρησε το πόδι του και το μισό του σώμα ήδη κρεμάστηκε έξω από την γέφυρα. Άρχισαν τότε μερικοί βδελυροί άνδρες που ανέβαιναν από το ποτάμι να τον τραβούν από τους μηρούς προς τα κάτω, και μερικοί λευκοφόροι και ωραιότατοι άνδρες από τους βραχίονες προς τα πάνω. Κι ενώ συνεχιζόταν αυτή η πάλη και τα αγαθά πνεύματα τραβούσαν πάνω και τα πονηρά κάτω, ο ίδιος αυτός που τα έβλεπε επέστρεψε στο σώμα του και δεν έμαθε τι έγινε τελικά παρακάτω με εκείνον.

Από το περιστατικό αυτό δίδεται η δυνατότητα να εννοήσει κανείς για την ζωή αυτού του Στεφάνου, ότι σε αυτόν ανταγωνιζόταν τα κακά της σάρκας με τα έργα της ελεημοσύνης. Εφόσον δηλαδή συρόταν από τους μηρούς προς τα κάτω και από τους βραχίονες προς τα πάνω, είναι αναντίρρητα προφανές πως και τις ελεημοσύνες είχε αγαπήσει, και από τα ανομήματα της σάρκας τελείως δεν εγκρατεύθηκε, τα οποία και τον τραβούσαν κάτω……………..

- Τί σημαίνει σε παρακαλώ, που φαινόταν πως σε τερπνούς τόπους κτιζόταν το σπίτι κάποιου από πλινθιά χρυσού ; Είναι οπωσδήποτε γελοίο, εάν πιστέψουμε πως σε εκείνη τη ζωή έχουμε ακόμη ανάγκη από τέτοια μέταλλα.

- Γρηγόριος : Ποιος, που έχει σώας τα φρένας, θα καταλάβαινε έτσι ; ………………… Είναι οπωσδήποτε σίγουρο πως θα κτίσει τη μονή του από χρυσό, επειδή είναι χάρις στην απλοχεριά των ελεημοσυνών του που θα αξιωθεί του αιωνίου φωτός……… Αυτοί που φαινόντουσαν να είναι οι εργάτες της οικοδομής, είναι οι ίδιοι, στους οποίους εδώ έγιναν οι ελεημοσύνες.

ΠΗΓΗ : ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ, ΒΙΟΙ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ, ΚΕΛΛΙΟΝ «ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ» ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ, Β΄ ΕΚΔΟΣΗ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1988, σσ. 352 – 355.