O ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ Ε΄

Την 9^η το Μέγα Σάββατον αποκεφάλισε δύο εφημερίους της Μεγάλης Εκκλησίας^. πέμπει φιρμάνιον εις τον Πατριάρχην Γρηγόριον δια του Αριστάρχου Σταυράκη λέγον^. «Επειδή ο Πατριάρχης Γρηγόριος ευρέθη ανάξιος του Πατριαρχικού θρόνου, αχάριστος και άπιστος προς την Πύλην και αχάριστος ραδιούργος, γίνεται έκπτωτος της θέσεώς του, και τω προσδιορίζεται διαμονή το Καδίκιοϊ μέχρι νεωτέρας διαταγής. Ανεβίβασε δε κατόπιν εις τον Πατριαρχικόν θρόνον τον Πισιδίας Ευγένιον, και μετά μεσημβρίας του Πάσχα, καθ΄ ην ώραν επολυχρόνουν τον νέον Πατριάρχην οι τρισάθλιοι χριστιανοί ψάλλοντες το εις πολλά έτη δέσποτα, εκρεμάτο επί του ανωφλίου της μεγάλης πατριαρχίας ως ληστής και κακούργος ο προκάτοχός του, ο οποίος προ ολίγων ωρών προσφέρων την αναίμακτον θυσίαν υπέρ των του λαού αγνοημάτων, ευλόγει τους πιστούς ασπαζομένους εν ευλαβεία και κατανύξει την εν τοις αγίοις των αγίων αγιασθείσαν και αγιάζουσαν δεξιάν του. Μετά μίαν ώραν διέβη εκείθεν ο σουλτάνος Μαχμούτης και έρριψε το βλέμμα του επί του κρεμάμενου Πατριάρχου, του οποίου το λείψανον έμεινε τρεις ημέρας επί της αγχόνης, την δε τετάρτην το κατέβασεν ο αγχονιστής δια να το ρίψη εις την θάλασσαν, (διότι οι κρεμάμενοι, ή οι αποκεφαλιζόμενοι κατά διαταγήν της εξουσίας

δεν αξιούνται ταφής)^. τότε ήλθαν προς τον αγχονιστήν Εβραίοι τινές και λαβόντες την άδειάν του δια χρημάτων, έδεσαν τους πόδας του λειψάνου και το έσυραν κατά γης από τα πατριαρχεία μέχρι της του Φαναρίου ακρογιαλίας, χλευάζοντες και βλασφημούντες αυτόν, όπου παρέδωσαν αυτόν εις τον αγχονιστήν, όστις θέσας μέγα λίθον επί των ποδών του δια να καταβυθισθή, τον έρριψεν εις την θάλασσαν εν τω μέσω του Κερατίου κόλπου^. αλλά το λείψανον δεν εκαταποντίσθη, αν τόσον βαρεία ήτο η πέτρα. Ιδών τούτο ο αγχονιστής το φέρει εις την ξηράν, και δέσας δύο ομού άλλας πέτρας ελόγχευσε το λείψανον δις και τρεις δια του μαχαιριδίου του εις απορρόφησιν νερού και ούτω το λείψανον κατεβυθίσθη. Μεθ΄ ικανάς όμως ημέρας ανεφάνη προς τον Γαλατάν εν καιρώ ημέρας μεταξύ δύο πλοίων ελλιμενιζόντων έμπροσθεν του Καράκιοϊτο μεν Σλαβωνικόν, το δε Κεφαλληναίον. Ο Σλαβώνος πρώτος είδε το λείψανον, και ρίψας επάνω αυτού ψάθην το εσκέπασεν, επί σκοπώ όταν νυκτώση να το ανελκύση και να το θάψη, ούτινος και αν ήτον ως φιλόχριστος. Ο άλλος πλοίαρχος ονόματι Σκλάβος, κεφάλην επρόλαβε και το ανέλκυσεν επί του πλοίου του, και αφού είδεν εκ της γενειάδος του και της εξυρίστου κεφαλής, ότι ήτο λείψανον Ιερωμένου, έφερεν την ακόλουθον ημέρν επί του πλοίου του χριστιανούς τινας έξωθεν κρυφίως, οίτινες τον εβεβαίωσαν, ότι ήτο το λείψανον του Πατριάρχου. Τότε ο ευλαβής Σκλάβος το εσαβάνωσε, το μετέφερεν εις την Οδυσσόν και το απέθεσεν εν των λοιμοκαθαρτηρίω. Εκεί εξετάσθη το λείψανον και εκ δευτέρου κατά διαταγήν του Διοικητού, και απεδείχθη και τότε ότι ήτο τωόντι του Πατριάρχου. Δοθείσης δε της ειδήσεως εις την Πετρούπολιν, εξεδόθη διάταγμα ίνα αποδοθώσιν εις τον νεκρόν δημοσίως όλαι αι προσήκουσαι τιμαί…….

ΠΗΓΗ : ΒΕΛΕΦΑΝΤΗ Κ., Η ΝΕΑ ΔΙΡΚΗ, ΑΘΗΝΑΙ 1857, σσ. 246 κ.ε.