Αντί επιφυλλίδας, αναδημοσιεύουμε χθεσινό μας άρθρο στη μεγάλη Ομογενειακή εφημερίδα της Νέας Υόρκης, Hellas News (σελ. 32) :
“Πολλές φορές συμβούλευσα την αγάπη σας,
λέγοντας ότι το τείχος που εμποδίζει τους ασεβείς να εισέλθουν στη
Πόλη, είναι η ευσέβεια των χριστιανών”. Πρόκειται για ένα απόσπασμα από
το λόγο του Ιωσήφ Βρυέννιου με τίτλο : ¨Περί του της Πόλεως
ανακτίσματος” (για την ανάκτηση της Πόλης), για να συμπληρώσει λίγο
παρακάτω με νόημα : “Εάν μη Χριστός φυλάξη Πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο
φυλάσσων”. Ο Ιωσήφ Βρυέννιος υπήρξε μεγάλη πατερική μορφή που έζησε στα
χρόνια προ της άλωσης της Κωνσταντινούπολης (1350-1432 περίπου).
Μοναχός της Ι.Μ. Στουδίου, συνεχιστής και υπέρμαχος της ησυχαστικής
παράδοσης, σφοδρός πολέμιος της ένωσης των εκκλησιών, κήρυκας των
θεολογικών αληθειών στο Παλάτι και στην Αγία Σοφία και σύμβουλος το
Αυτοκράτορα. Η πραγματική φωνή του Θεού τους δυσχίμαιρους εκείνους
χρόνους των παραμονών της άλωσης της Πόλης. Μαθητής του ήτο ο Άγιος
Μάρκος ο Ευγενικός και συνεχιστής του ο μετά την άλωση της Πόλης,
Οικουμενικός Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος. Τριάντα περίπου χρόνια προ
της άλωσης, κληθείς υπό το Βασιλέως την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής να
εκφωνήσει λόγο στο Παλάτι (με τίτλο : “Ότι δια το πωλείσθαι καθ΄ εκάστην
το του Χριστού Σώμα και Αίμα παρά των ούτω λεγομένων Πνευματικών, και
αγοράζεσθαι παρ΄ ημών, οίμοι ! Το ημέτερον γένος αφανισμώ παραδίδοται,
και Ισμαηλίταις περιπίπτει – ο πλήρης τίτλος του έργου : ΙΩΣΗΦ ΜΟΝΑΧΟΥ
ΤΟΥ ΒΡΥΕΝΝΙΟΥ, ΤΑ ΕΥΡΕΘΕΝΤΑ – ΛΟΓΟΣ Γ΄, ΤΟΜΟΣ Β΄, ΕΝ ΛΕΙΨΙΑ ΤΗΣ ΣΑΞΟΝΙΑΣ
1768, σσ. 224 κ.ε.)”, σημείωνε ο σοφός Θεολόγος τα εξής αποκαλυπτικά :
“....τα δεινά που περικυκλώνουν το γένος μας μου δαγκώνουν τη καρδιά,
συγχέουν το νου μου και προκαλούν οδύνη στη ψυχή μου, διότι οι χρόνοι
μας είναι περισσότερο δύσκολοι από οποιουσδήποτε άλλους, οι ημέρες
πονηρές, τα τέλη του χρόνου, το γήρας του κόσμου................γιατί να
γίναμε υπερήφανοι, αλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, αχάριστοι, απειθείς,
λιποτάκται, ανόσιοι, αμετανόητοι, αδιάλλακτοι. Οι άρχοντές μας κοινωνοί
παράνομων, οι εποπτεύοντες των πραγμάτων (οι κατέχοντες διοικητικές
θέσεις στο κρατικό μηχανισμό) - άρπαγες, οι δικαστές – δωρολήπτες, οι
μεσίτες – ψεύτες, οι νέοι – ακόλαστοι, οι ηλικιωμένοι – μέθυσοι, οι
κάτοικοι των πόλεων απατεώνες, οι ακαλλιέργητοι χωρίς φωνή, και όλοι
άχρηστοι (αχρείοι). Λοιπόν χάθηκε ο ευλαβής από τη γη, απουσιάζει ο
στοχαστής, δεν υπάρχει συνετός, παλαιότερα υπήρχαν σοφοί, δεν υπάρχει
κανείς (εν. σήμερα) που να καταλαβαίνει, δεν υπάρχει κανείς (εν. σήμερα)
που να διορθώνεται, δεν υπάρχει κανείς που να επιστρέφει, κάθε αδελφός
εξαπατά με δόλο, και κάθε φίλος πορεύεται με δόλο. Η πληγή είναι
ολόσωμη, η αρρώστια καθολική, επίπονο το τραύμα, απαρηγόρητη η συμφορά,
και κάθε παραπλήσιας μεγαλύτερη. Πάγωσαν τα αγαθά, φύτρωσαν τα λυπηρά,
πέρασαν τα δικά μας, υπερίσχυσαν τα αλλότρια........”. Διασκορπιστήκαμε
σε όλες τις περιοχές της γης και μας κυβερνούν τα έθνη, και εμείς δεν
κυβερνούμε (το τόπο μας), και τη χώρα μας μπροστά στα μάτια μας την
κατατρώγουν οι ξένοι, και ερημώνεται, και καταστρέφεται, και δεν υπάρχει
κάποιος να προσφέρει βοήθεια ! .......Περιφρονήθηκαν τα της Εκκλησίας,
διεφθάρησαν τα της βασιλείας.......”. Όλα όσα περιγράφει ο μεγαλύτερος
ίσως Θεολόγος του 15ου αιώνα, η πνευματική και ηθική κρίση της εποχής
του, τα συναντάμε δυστυχώς στην Ελλάδα τα τελευταία 40 περίπου έτη.
Πραγματικά μένει κανείς έκπληκτος μπροστά στην ομοιότητα των
περιστάσεων, ολική ηθική – πνευματική διαφθορά και εξαχρείωση, απειλές
έξωθεν, εσωτερικός διχασμός, ο λαός δίχως κανένα όραμα. Θα μπορούσε να
ισχυριστεί κάποιος ότι ο Βρυέννιος έβλεπε σε τηλεοπτικό δέκτη, την
Ελλάδα του σήμερα. Και εξηγούμαι, γίναμε υπερήφανοι, ο καθένας που θέλει
να αισθάνεται και να είναι φιλαλήθης με τον εαυτό του μπορεί να το
διαπιστώσει “αυθωρεί και παραχρήμα”. Το πάθος της αλαζονείας που μας
διακατέχει και διαποτίζει το βίο μας είναι ορατό σε όλες τις εκφάνσεις
της κοινωνικής αλλά και της προσωπικής μας ζωής. Η φιλαργυρία
συνακόλουθα φωλιάζει μέσα στις ψυχές και κατατρώγει τις σάρκες του λαού.
Αν ρίξει κάποιος μια διεισδυτική ματιά στην επίπλαστη ευδαιμονία της
εποχής, έχει τη δυνατότητα να το εξακριβώσει με μεγάλη ευκολία. Ο
φιλοτομαρισμός έχει ανέλθει σε απίστευτα επίπεδα, σε όλους τους χώρους,
σε κάθε ηλικία. Ο εαυτούλης μας να είναι καλά, χωρίς καμία μέριμνα και
σκοτούρα για τη δυστυχία που κρύβει η διπλανή πόρτα. Δέκα δουλειές ο
ένας, καμία ο άλλος με τα ίδια ενδεχομένως προσόντα, δίχως όμως τις
ίδιες προσβάσεις στις πηγές εξουσίας που μοιράζουν τη πίτα του πλούτου. Η
αχαριστία έχει φτάσει στον ουρανό. Σας θυμίζω ο Ηράκλειτος σημείωνε με
νόημα : “Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος”. Αν τιμωρούνταν
είναι αμφίβολο το πόσοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι δεν έχουν
υποπέσει σε αυτή. Η απείθεια επίσης, η “αναρχία” από το μικρότερο έως το
μεγαλύτερο πράγμα, δεσπόζει στο δημόσιο και ιδιωτικό βίο. “Δεν
βαριέσαι”, η φράση κλειδί. Απείθεια σχεδόν παντού, σε όλα και σχεδόν από
όλους, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος. Πως μπορεί άραγε να
λειτουργήσει μια ευνομούμενη κοινωνία όταν οι νόμοι της αγνοούνται από
τους περισσότερους ; Η λιποταξία εντοπίζεται σε πολλά επίπεδα, κυρίως σε
αυτό του καθήκοντος και της συνείδησης. Λιποτακτούμε από τη συνείδησή
μας (που είναι η φωνή του Θεού μέσα στον κάθε άνθρωπο), προκειμένου να
δραπετεύσουμε από τον έλεγχο της και να αναπαύσουμε τον εγωισμό μας. Η
ασέβεια στο θέλημα του Θεού και η βλασφημία δεσπόζει δυστυχώς στη
χριστιανική Ελλάδα. Πολλοί έχουν πλάσει έναν χριστιανισμό στα μέτρα
τους, όπως τον αντιλαμβάνονται οι ίδιοι, προκειμένου να αναπαύει τη
συνείδησή τους, δεν αναπαύει όμως τον Θεό, γιατί απουσιάζει η πραγματική
αγάπη που είναι θυσία και η αγία υπακοή. Η αμετανοησία φαίνεται ότι
κυριαρχεί, είναι ευκολότερη η πράξη της αμαρτίας από το να κάμει κάποιος
το αγαθό, το θέλημα του Θεού. Η αδιαλλαξία, η έλλειψη συνεννόησης, η
ξύλινη γλώσσα χαρακτηρίζουν ποικίλες στιγμές του βίου μας, από τα μικρά
παιδιά έως και την τρίτη ηλικία σε κάθε επίπεδο, σαν αποτέλεσμα του
εγωισμού και της αμαρτίας. Τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα που σκιάζουν τη
πολιτικοοικονομική σκηνή της χώρας, καταδεικνύουν τη διαπλοκή της
πολιτικής με την οικονομική εξουσία, χωρίς να χρειάζεται κάποιος να τα
απαριθμήσει, δείχνουν ότι οι κάποιοι άρχοντες συνεργάζονται σκαιότατα με
τους ανόμους. Ορισμένοι υπάλληλοι του κρατικού μηχανισμού της
διοίκησης, παρανομούν καταχρώμενοι τον ιδρώτα του ελληνικού λαού, και
καθίστανται άρπαγες, αλλά και ο απλός λαός σε πολλές περιπτώσεις
προβαίνει σε αυτό ακριβώς όταν λαμβάνει επιδόματα μαϊμού και συντάξεις,
όπως έχουν καταδείξει εσχάτως οι διασταυρώσεις που έχουν γίνει από τους
αρμόδιους φορείς. Αρκετές φορές έφτασαν στα ταμπλόιντ των εφημερίδων
περιπτώσεις επίορκων δικαστών για δωροληψία, προς μεγάλη έκπληξη του
απλού καθημερινού πολίτη. Οι μεσίτες σε κάθε επίπεδο, είτε σε αυτό των
τροφίμων λόγου χάρη, είτε οπουδήποτε αλλού στο βωμό του αναίσχυντου
κέρδους, κακοποιούν την αλήθεια. Η νεολαία σε μεγάλο βαθμό, μέσα στο
γενικό ξεχαρβάλωμα της περιρρέουσας ατμόσφαιρας έχει προ πολλού
περιπέσει στην ακολασία, συνεπεία της υιοθέτησης ενός υλιστικού τρόπου
ζωής, μακριά από τις αξίες, υποβοηθούμενη τα μέγιστα από κάθε τύπου ΜΜΕ.
Η απάτη βασιλεύει σχεδόν παντού. Η ανάγνωση και μόνο μιας εφημερίδας
μπορεί να πείσει και τον κάθε δύσπιστο. Το όραμα, ο εύκολος πλουτισμός
χωρίς καμία ηθική και εις βάρος των κορόιδων. Η αληθινή ευλάβεια, η
σύνεση, η τήρηση του νόμου, απαντιούνται όλο και λιγότερο. Και φτάσαμε
σήμερα να αποφασίζουν για μας οι ξένοι και να κατατρώγουν τον πλούτο και
τον ιδρώτα της πατρίδας μπροστά στα μάτια μας. Όπως έγινε φανερό, όλα
όσα περιέγραφε ο Βρυέννιος για τη κατάσταση που επικρατούσε στη Πόλη
ολίγα έτη προ της άλωσής της από τους Αγαρηνούς, περίπου επικρατούν και
στη χώρα μας τα τελευταία έτη. Υπάρχει κανείς που να αμφιβάλει γι΄ αυτό ;
Η επιλογή του λάθος δρόμου μας έφτασε ως εδώ. Τώρα πληρώνουμε ακριβώς
το τίμημα της λανθασμένης επιλογής μας. Παράλληλοι δρόμοι λοιπόν
Κωνσταντινούπολης – Αθήνας, 600 περίπου έτη αργότερα. Η ηθική σήψη της
κοινωνίας και η κατάρρευση των αξιών από την υιοθέτηση ενός ασεβούς και
υλιστικού τρόπου και μοντέλου ζωής μας οδήγησε στη σημερινή λαίλαπα και
κατάρρευση. Κανένας πολιτισμός ιστορικά δεν παρήκμασε λόγω οικονομικών
αιτιών, αλλά συνεπεία της ηθικής διαφθοράς και κρίσης. Ένας θρύλος που
μας κληροδοτήθηκε από τους παλαιότερους αναφέρει τα εξής : “Μετά την
άλωση της Πόλης, ο Μωάμεθ ρώτησε να του εξηγήσουν τι είναι αυτό που
βλέπει κάθε βράδυ στον ύπνο του : “Κάθε βράδυ βλέπω μια παλάμη με 5
δάκτυλα πάνω από την Αγία Σοφία, τι συμβολίζει” ; Τότε ο Πατριάρχης του
αποκρίθηκε : “Και 5 καλοί χριστιανοί να ήτανε στη Πόλη, την Πόλη δεν θα
την έπαιρνες”. Αυτό ακριβώς υπαινίσσεται ο Βρυέννιος όταν λέγει :
“'Ενεστι δε και τούτω άλλως καταμαθείν, οις μέλει σκοπείν τι το κινούν
τον Θεόν καθ΄ ημών, ότι έστιν αμαρτία ενεργουμένη εις πολλάς πόλεις παρά
πάντων σχεδόν των οικούντων αυτάς, και δι΄ ολίγους πάνυ δικαίους
ευρισκομένους εν ταύταις, μακροθυμών ο Θεός ου κολάζει ταύτας δια το
αμαρτωλών πλήθος, δια δε τους ολίγους δικαίους σώζει μάλλον αυτάς....”.
Και είναι αλήθεια πεποίθηση όχι μόνον δική μου, ότι με την τόσο μεγάλη
διαφθορά που έχει ο τόπος τα τελευταία χρόνια, μόνον οι προσευχές αγίων
ανθρώπων και γερόντων κρατούν τη κατάσταση από τα χειρότερα. Ακολούθως ο
Βρυέννιος υπογραμμίζει στον Αυτοκράτορα και τους λοιπούς ανώτερους
αξιωματούχους που ακούν το λόγο του, ότι “δια ταύτα έφθασεν η οργή του
Θεού επί το έθνος ημών, δια ταύτα διέσπαρται τα μυρία πανταχού κακά”.
Χτυπάει καμπανάκι για τη καταστροφή και την άλωση της Πόλης. Τι
προτείνει ο μεγαλύτερος ίσως θεολόγος του 15ου αιώνος για την υπέρβαση
της ζοφερής εκείνης κατάστασης ; Μετάνοια και επιστροφή στο Θεό από
όλους, μόνον με τη προϋπόθεση αυτή μπορούσε να σωθεί η Πόλη και να
επιτευχθεί : “ η του γένους ανάκλησις”. Σε αντίθετη περίπτωση
προειδοποιεί ότι θα “πάθουμε χειρότερα από αυτά που έπαθε η παλαιά
Ιερουσαλήμ”. Δυστυχώς ο προφητικός λόγος του Ιωσήφ Βρυέννιου δεν
εισακούστηκε και λίγες δεκαετίες αργότερα, η Κωνσταντινούπολη
καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς. Μετάνοια και επιστροφή στο Θεό είναι η
λύση για την υπέρβαση και τη διέξοδο της κρίσης, όπως σημειώσαμε σε
παλαιότερο άρθρο μας. Έχουμε τη δύναμη να αφουγκραστούμε τη φωνή της
γνήσιας παράδοσής μας, να διδαχθούμε από τη πείρα τους παρελθόντος και
να αλλάξουμε πορεία ως Έθνος και λαός ; Είμαστε διατεθειμένοι να
κατανοήσουμε ότι ο “βιασμός” του νόμου του Θεού επιφέρει ολέθριες
επιπτώσεις στη πορεία μας ; Σε κάθε περίπτωση οι συνέπειες των επιλογών
μας θα “αποφασίσουν” το ιστορικό μονοπάτι που θα βαδίσουμε ως Έθνος. Η
φωνή της συνείδησης του Γένους, ο Βρυέννιος, κραυγάζει από το παλάτι του
Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, 580 περίπου έτη αργότερα, μας δείχνει το
δρόμο, επιζητεί μετάνοια προκειμένου να αποφευχθεί η καταστροφή.
Εναπόκειται στον καθένα και σε όλους μαζί να κατανοήσουμε τη κρισιμότητα
των καιρών, να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και υπερβαίνοντας τον
“παλαιό” εαυτό μας, να ξεπεράσουμε τη κρίση. Αναδημοσίευση από : orionamateurobservatory.blogspot.gr/
Πηγή : ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ - Hellas News
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου