ΕΥΧΕΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΤΟΣ (ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ) - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Αντί για σουβλάκια, μουσακά και μπακλαβάδες, εκείνος κάλεσε σε αγρυπνίες και νηστείες (στην Αμερική του Γέροντα Εφραίμ)*

Οι μακαριστοί Γέροντες Εφραίμ και Αιμιλιανός.

Εμείς οι ιερείς και οι αρχιερείς στην Αμερική για 70 χρόνια περίπου προσπαθούσαμε να φέρουμε τον κόσμο στις εκκλησίες κάνοντας φεστιβάλ. Δηλαδή διοργανώναμε γιορτές και πανηγύρια και προσφέραμε ποτά, φαγητά, χαρά, διασκέδαση και άλλα παρόμοια. Είχαμε ξεχάσει την προσευχή το κομποσχοίνι την εξομολόγηση τη νηστεία, την άσκηση, την παράδοση της Εκκλησίας μας.

Το σπουδαιότερο, δεν αφήναμε να δημιουργηθούν μοναστικά κέντρα. Τα θεωρούσαμε ότι δεν χρειάζονται και ότι δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην Εκκλησία μας. Και ήρθε ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι χωρίς κοσμικές σπουδές, χωρίς πτυχία θεολογίας, χωρίς να έχει ρηξικέλευθες και καινοτόμους ιδέες, όπως πιστεύαμε ότι έχουμε εμείς και μας θύμισε την παράδοσή μας. Δεν πούλησε σουβλάκια, γύρο, μουσακά, μπακλαβάδες και τα άλλα φαγητά της ελληνικής κουζίνας, αλλά πούλησε, ή μάλλον προσέφερε δωρεάν, τον ξεχασμένο Χριστό της Ορθοδοξίας.

Δεν κάλεσε σε χορούς και διασκεδάσεις, αλλά σε αγρυπνίες και νηστείες. Και ο κόσμος, φωτισμένος από το Θεό, τον πλαισίωσε και τον περιτριγύρισε και τον ενίσχυσε. Η κοσμοσυρροή που παρατηρείται είναι άνευ προηγουμένου. Η Αμερική που προσπαθούσε να ξεφύγει από την καταναλωτική κοινωνία, την αφθονία και τον κόρο των υλικών αγαθών, με κινήματα όπως των hippies και τη στροφή προς τις ανατολικές θρησκείες, άρχισε να ανακαλύπτει τον γνήσιο και αρχέγονο χριστιανισμό της Ορθοδοξίας μας.

Ο π. Εφραίμ ήρθε και έκανε μία μεγάλη σκάλα από τη γη στον ουρανό. Μας έδωσε την δυνατότητα εδώ στην Αμερική ν’ ανεβαίνουμε πάνω στον ουρανό με τα μέσα της ορθοδόξου παραδόσεως. Το μοναστήρι, του Αγίου Αντωνίου εδώ στην Αριζόνα, κτίσθηκε με σημεία που έδειξε ο Θεός. Όταν ήρθε ο Γέροντας στην περιοχή μας και έψαχνε για μέρος που θα έκτιζε τη νέα μονή, ενώ προσπαθούσε να πάει αλλού, έχασε το δρόμο του και ήρθε εδώ.

Έμεινε κατενθουσιασμένος. Αμέσως πήγαμε σε κτηματομεσίτη της περιοχής για να δούμε τι μπορούσαμε να αγοράσουμε. Όταν φθάσαμε στο μέρος που κτίσθηκε το μοναστήρι αργότερα, ενώ μιλούσαμε με τον κτηματομεσίτη, ακούσαμε να χτυπάνε καμπάνες όπως χτυπάνε οι καμπάνες της Φιλοθέου. Ο Γέροντας είπε τότε: «εδώ θα το κτίσουμε». Το είπα στον αείμνηστο Αντώνιο, επίσκοπο του Σαν Φρανσίσκο, στον οποίο υπαγόμαστε και κείνος είπε μέσα του «Κεφαλλονίτικη φάρσα», διότι είμαι από την Κεφαλλονιά.

Μετά δύο χρόνια όμως, ενώ πηγαίναμε στο μοναστήρι και σταματήσαμε λίγο πριν φθάσουμε να φορέσουμε τα ράσα μας, γιατί φορούσαμε λαϊκά ρούχα όπως συνηθίζουμε εδώ στην Αμερική, άκουσε τις καμπάνες και ο δεσπότης. Είχε δώσει εντολή στον ηγούμενο να μην κάνουν επίσημη υποδοχή, γι’ αυτό όταν φθάσαμε τον μάλωσε. Εκείνος όμως απάντησε ότι δεν χτύπησαν τις καμπάνες και ότι οι πατέρες είναι στα κελλιά. Τότε ο δεσπότης κατάλαβε τι συνέβη και μου εξομολογήθηκε τι είχε σκεφθεί όταν του ανακοίνωσα τι είχε συμβεί σε μας.

Ο επίσκοπος Αντώνιος, όταν γνώρισε τον π. Εφραίμ και το έργο του, μου είπε: «ο Εφραίμ θα γεμίσει την Αμερική με μοναστήρια. Πόσο τυχεροί είμαστε, που έχουμε γνωρίσει και περπατάμε και μιλάμε και ευλογούμεθα από ένα ζωντανό άγιο».

π. Αντώνιος Μοσχονάς,

(συνταξιούχος εφημέριος στο Tucson, από τους βασικούς συνεργάτες και συμπαραστάτες του Γέροντα Εφραίμ...).

(Το παραθέτω όπως μου το έστειλαν προς οικοδομή).

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Ἐξεδόθη ἕνα ἐπετειακὸ Ἡμερολόγιο τοῦ 2020, ποὺ εἶνε ἀφιερωμένο στὴ συμπλήρωσι 10ετίας (2010-2020) ἀπὸ τὴν

κοίμησι τοῦ π. Αὐγουστίνου, μὲ φωτογραφίες καὶ κείμενά του. Οἱ ἐνδιαφερόμενοι ἂς τηλεφωνοῦν στὸ βιβλιοπωλεῖο ≪Ἡ Ἔλαφος≫ (τηλ. 23850-28868 πρωὶ 10 π.μ. - 2 μ.μ.).

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

TO ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΡΞ ΕΓΕΝΕΤΟ - ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

Κατὰ τὴν ἡμέραν τῶν Χριστουγέννων ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο (Ἰωάν. 1, 14). Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη καὶ ἡ μεγαλυτέρα χαρμόσυνος ἀγγελία, τὸ πιὸ μεγάλο «εὐαγγέλιον», ποὺ ἦτο δυνατὸν νὰ δώσῃ ὁ Θεὸς εἰς τὸν ἄνθρωπον καὶ ὁ οὐρανὸς εἰς τὴν γῆν. Ἐὰν θέλετε, ὁλόκληρον τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ἀποτελεῖται ἀπὸ τέσσαρες λέξεις: «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο». Ἔξω ἀπὸ αὐτὸ καὶ χωρὶς αὐτό, ἄλλος εὐαγγελισμὸς δὲν ὑπάρχει διὰ τὸν ἄνθρωπον, οὔτε εἰς αὐτὸν οὔτε εἰς τὸν ἄλλον κόσμον.

Ἐδῶ εὑρίσκεται κάθε τί, τὸ ὁποῖον εἶναι αἰωνίως ἀναγκαῖον διὰ τὴν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν εἰς ὅλους τοὺς κόσμους. Μοναδικὸν χαρμόσυνον μήνυμα διὰ τὴν ὕλην εἰς ὅλας τὰς μορφάς της. Ἀπὸ τὴν πλέον σκληρὰν καὶ πυκνὴν ὕλην τοῦ ἀδάμαντος, μέχρι τὴν πλέον λεπτὴν καὶ ἀφανὴ τοῦ ἠλεκτρονίου καὶ φωτονίου. «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο». Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Λόγος ἔγινε Θεοσάρξ, οὕτως ὥστε οὔτε ὁ Θεὸς παύει νὰ εἶναι Θεός, οὔτε ἡ σὰρξ νὰ εἶναι σάρξ. Μόνον ποὺ ἡ σὰρξ ἐν τῇ μυστικῇ ἀλλὰ πραγματικῇ ἑνώσει της μὲ τὸν Θεὸν ζῇ καὶ ἀκτινοβολεῖ ὅλας τὰς τελειότητας τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο» σημαίνει: ὁ Λόγος ἔγινε ψυχή, Θεο-ψυχή, ἀλλὰ παρὰ ταῦτα ὁ Θεὸς παραμένει Θεὸς καὶ ἡ ψυχὴ ψυχή. Μόνον ποὺ ἡ ψυχὴ περιπατεῖ εἰς τοὺς δρόμους τῶν αἰωνίων καὶ χαροποιῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ εἰς ὅλους τοὺς ὁρατοὺς καὶ ἀοράτους κόσμους.

«Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο», σημαίνει καὶ τοῦτο: ὁ Λόγος ἔγινεν αἴσθησις, Θεο-αἴσθησις. Ἐν τούτοις, ὁ Θεὸς δὲν παύει νὰ εἶναι Θεός, ἂν καὶ ἔγινεν ἀνθρωπίνη αἴσθησις, ἐνῷ πάλιν ἡ αἴσθησις παραμένει ἀνθρωπίνη αἴσθησις. Μὲ τὴν διαφορὰν ὅτι ἡ αἴσθησις ζῇ ὅλον τὸ θεῖον ἄπειρον ὡς ἰδικόν της.

«Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο», σημαίνει ἀκόμη καὶ τοῦτο: ὁ Λόγος ἔγινε κτίσμα, Θεο-κτίσμα, «ὁ ὢν γίνεται, ὁ ἄκτιστος κτίζεται, ὁ ἀχώρητος χωρεῖται» (ἁγ. Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος 45, 9. ΡG36, 633-6). Μὲ αὐτὸ ἡ φύσις τοῦ Θεοῦ δὲν χάνει τὰ θεῖα της ἰδιώματα, ὅπως καὶ ἡ φύσις τοῦ κτίσματος δὲν χάνει τὰ κτιστά της ἰδιώματα. Μόνον ποὺ τὸ κτίσμα περνᾶ διὰ μέσου θαυμαστῶν μεταμορφώσεων, αἱ ὁποῖαι τὸ ὁδηγοῦν ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν.

«Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο», τέλος, σημαίνει: ὁ Λόγος ἔγινεν ἄνθρωπος, πλήρης ἄνθρωπος, Θεάνθρωπος. Ἐν τούτοις, ὁ Θεὸς παραμένει εἰς τὰ ὅριά Του καὶ ὁ ἄνθρωπος εἰς τὰ ἰδικά του, ἂν καὶ εἶναι ἡνωμένοι στενώτατα, ἀδιαιρέτως καὶ ἀχωρίστως. Μόνον πὼς ὁ ἄνθρωπος οἰκειοποιεῖται ὅλας τὰς ἀπορρήτους τελειότητας τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποκτᾶ τὴν θείαν αἰωνιότητα καὶ τὴν θείαν δόξαν, γίνεται «ὁμόθεος», κατὰ τὴν ἔκφρασιν τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ὁ Θεὸς Λόγος ἔγινεν ἄνθρωπος διὰ νὰ ἐπαναφέρῃ τὸν ἄνθρωπον πρὸς τὸ ἀρχέτυπόν του, πρὸς τὸν Δημιουργόν του, διότι ὁ ἄνθρωπος ἐδημιουργήθη εἰς τὴν ἀρχὴν διὰ τοῦ Θεοῦ Λόγου ἔχων τὸν χαρακτήρα τοῦ Θείου Λόγου (Γεν. 1, 26-27. Ἰωάν. 1, 9. Κολ. 3, 10).

Ὁ Θεὸς Λόγος ἔγινε σὰρξ διὰ νὰ ἐπαναφέρῃ τὴν σάρκα εἰς τὴν πρωταρχικήν της logosnost, διότι πᾶν ὃ γέγονεν διὰ τοῦ Θεοῦ Λόγου γέγονεν (Ἰωάν. 1, 3. Κολ. 1, 16). Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς Λόγος εἶναι ὁ δημιουργὸς ὅλης τῆς κτίσεως, Αὐτὸς εἶναι καὶ τὸ θεμέλιον ὁλοκλήρου τοῦ κοσμικοῦ οἰκοδομήματος (πρβλ. ἁγ. Μαξίμου, ΡG91, 668 καὶ 1308-9).

Ἡ ἁμαρτία καὶ τὸ κακὸν ἀποτελοῦν τὴν τραγικὴν καὶ παράλογον ἀπόπειραν τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἀπομακρύνῃ τὸν Θεὸν Λόγον ἐκ τῶν θεμελίων τοῦ σύμπαντος. Ὁ Θεὸς Λόγος ἐσαρκώθη διὰ νὰ ἐπαναφέρῃ τὴν κτίσιν πρὸς τὸν Δημιουργόν, διότι Αὐτὸς εἶναι τὸ πρῶτον θεμέλιόν της καὶ ἡ βάσις της. Διὰ τοῦτο δικαίως εὐαγγελίζεται ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸν ἀρραγὲς καὶ αἰώνιον θεμέλιον καὶ ὅτι «θεμέλιον ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον» (Α΄ Κορ. 3, 11).

Ὅποιος θεμελιώνει καὶ οἰκοδομεῖ ἐπ’ αὐτῆς τῆς ἀρραγοῦς καὶ ἀσαλεύτου Πέτρας τοῦ σύμπαντος εἶναι «ἀνὴρ φρόνιμος», ἡ προσωπικότης του ἔχει λογοποιηθῇ, ἔχει δηλαδὴ ἑνωθῇ μὲ ὅλα τὰ αἰώνια ἰδιώματα τοῦ Θεοῦ Λόγου, διὰ τοῦτο καὶ παραμένει ἀκλόνητος εἰς ὅλας τὰς θυέλλας καὶ τὰς καταιγίδας τῶν ἀνθρωπίνων σεισμῶν καὶ τοῦ χάους (πρβλ. Ματθ. 5, 24 – 25. Ρωμ. 8, 35 - 39). Μὲ τὴν ἐνανθρώπησίν Του ὁ Θεὸς Λόγος ἔδειξεν ὅτι ὁ Θεῖος Λόγος εἶναι ἡ οὐσία τῆς φύσεώς μας, τὸ θεμέλιον τοῦ ἀνθρωπίνου εἶναι μας, ἡ βάσις τῆς ἀνθρωπίνης μας ζωῆς καὶ ὑπάρξεως.

Ἡ καταγωγή μας εἶναι ἀπὸ τὸν Θεόν, διὰ τοῦτο καὶ τὸ εἶναι μας καὶ ἡ ζωή μας καὶ ἡ ὕπαρξίς μας ἐξαρτῶνται ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τὸν Θεὸν (πρβλ. Πράξ. 17, 28. Κολ. 3, 1-4). Πράγματι, κατὰ τὸ ἀρχέτυπόν της καὶ κατὰ τὴν ἐσωτάτην οὐσίαν της, ὅλη ἡ κτίσις εἶναι ἀπὸ τὸν Λόγον καὶ διὰ τὸν Λόγον (Κολ. 1, 16-17). Εἰς Αὐτόν, δι’ Αὐτοῦ καὶ ἐν Αὐτῷ τὰ πάντα ἐπαναφέρονται εἰς τὴν ἔλλογον (logosni) καταγωγὴν καὶ ὕπαρξίν των⋅εἰς τὴν ἀρχέγονον ἁγιότητα καὶ τὸ κάλλος καὶ τὴν δύναμίν των⋅εἰς ἐκεῖνο τὸ «γενηθήτω» καὶ «ἐγένετο»⋅εἰς τὸν ἰδικόν των παράδεισον. Διότι εἰς τὸν Λόγον εὑρίσκεται ὁ παράδεισος, ἐνῷ ἐκτὸς τῆς λογικότητος, ἡ κόλασις. […] Δι’ ὅλα αὐτὰ ἡ ἡμέρα τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐν σαρκὶ – τὰ Χριστούγεννα – εἶναι ἑορτὴ θαυμαστὴ καὶ διὰ τὸ μεγαλεῖον της καὶ διὰ τὸ μυστήριόν της καὶ διὰ τὸ νόημά της.

Ἑορτάζοντες τὰ Χριστούγεννα, οὐσιαστικῶς ὁμολογοῦμεν καὶ δοξάζομεν τὸ μοναδικὸν ἀληθινὸν νόημα καὶ τὸν λόγον τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, τῆς ἀνθρωπίνης σκέψεως, τῆς ἀνθρωπίνης αἰσθήσεως, τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς. Διότι κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς τοῦ Κυρίου Γεννήσεως «ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως», τοῦ θείου νοήματος, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν κόσμον μέχρι τῶν περάτων του, καὶ ἀπεκάλυψεν εἰς ἡμᾶς τὸ αἰώνιον νόημα καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ἀνθρώπου.

Εἰς τὴν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ μας ἐδόθη ἡ ἀποκάλυψις καὶ τὸ νόημα τόσον τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀνθρώπου, ὅσον καὶ τοῦ μυστηρίου τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Διὰ τοῦτο μᾶς εἶναι ἀγαπητὸς ὁ ἄνθρωπος: διότι ἀνήκει εἰς τὸν Θεὸν Λόγον καί, ἐξ αἰτίας αὐτοῦ, εἶναι λογικός⋅Ἀλλὰ μᾶς εἶναι ἀγαπητὴ καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, διότι ἀνήκει καὶ αὐτὴ εἰς τὸν Λόγον καί, δι’ αὐτό, εἶναι λογική⋅καὶ ἡ σκέψις τοῦ ἀνθρώπου μᾶς εἶναι ἀγαπητή, διότι ἀνήκει εἰς τὸν Λόγον καί, δι’ αὐτὸ εἶναι, λογική καὶ ἡ αἴσθησις τοῦ ἀνθρώπου ἐπίσης, διότι ἀνήκει εἰς τὸν Λόγον καί, δι’ αὐτὸ εἶναι καὶ αὐτὴ λογική⋅κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, διότι εἶναι τοῦ Λόγου, καὶ δι’ αὐτὸ λογική⋅μᾶς εἶναι ἀγαπητὸς καὶ ὁ κόσμος ἀκόμη, διότι εἶναι τοῦ Θεοῦ Λόγου, καὶ δι’ αὐτὸ καὶ αὐτὸς λογικός⋅καθὼς καὶ ὁ οὐρανός, διότι καὶ αὐτὸς εἶναι τοῦ Λόγου, καὶ διὰ τοῦτο, λογικός.

Μὲ τὴν γέννησιν τοῦ Θεοῦ ἐν σώματι, ἐγεννήθη εἰς αὐτὸν τὸν κόσμον ὅλος ὁ Θεός, ὅλη ἡ Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ὅλη ἡ Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, ὅλη ἡ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅλη ἡ Ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ, ὅλον τὸ Ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Διὰ τοῦτο ὅλοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὸν Θεὸν καὶ τὴν Δικαιοσύνην Αὐτοῦ, μέσα εἰς τὴν πνευματικὴν ἔξαρσιν καὶ τὴν ἄπειρον χαράν των, χαιρετίζουν ὅλα τὰ ὄντα καὶ ὅλην τὴν κτίσιν μὲ τὸν χριστουγεννιάτικον χαιρετισμόν: Χριστὸς ἐγεννήθη! ἐνῷ ἀπὸ τὰ χριστονοσταλγικὰ βάθη τῶν ὄντων καὶ τῆς κτίσεως ἀντηχεῖ συγκινητικὴ ἡ ἀπάντησις: Ἀληθῶς ἐγεννήθη!

ΠΗΓΗ : Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος, ἐκδ. «Ἀστήρ», 1987.

ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ; - ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ*

Τοῦτό ἐστι τὸ μακάριον, δι᾿ ὃ τὰ πάντα συνέστησαν τέλος”.

«᾿Αλλὰ μὲ τὸ πολύτιμο αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ θυσιάστηκε σὰν ἀμνὸς ἄμωμος καὶ ἄσπιλος, κι ἦταν βέβαια προορισμένος πρὶν ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου, ἀλλὰ φανερώθηκε γιὰ χάρη μας αὐτὰ τὰ τελευταῖα χρόνια» 1. Προορισμένος ἀπὸ ποιόν;

Ἀπόκριση

Τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ ὁ λόγος τῆς Γραφῆς τὸ ὀνόμασε Χριστὸ καὶ τὸ βεβαιώνει μὲ σαφήνεια ὁ μέγας ᾿Απόστολος λέγοντας, «τὸ μυστικὸ σχέδιο, ποὺ ἦταν κρυμμένο ἀπὸ ὅλες τὶς γενεές, φανερώθηκε τώρα»2, ἐννοώντας δηλαδὴ ὡς τὸν Χριστό, τὸ μυστικὸ σχέδιο μὲ τὸν Χριστό. Αὐτὸ εἶναι ὁλοφάνερα ἡ ἄρρητη καὶ ἀκατάληπτη ὑποστασιακὴ ἕνωση τῆς θεότητας καὶ τῆς ἀνθρωπότητας, ποὺ ὁδηγεῖ σὲ ταυτότητα πλήρη τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὴ θεότητα ἐξαιτίας τῆς ὑπόστασης καί, κάνοντας μία τὴν ὑπόσταση τὴ σύνθετη ἀπὸ τὰ δύο, χωρὶς ἡ φυσικὴ διαφορὰ τῆς οὐσίας τους νὰ προκαλέσει σ᾿ αὐτὴν καμμιὰ μείωση σὲ ὁτιδήποτε. ῞Ωστε καὶ ἡ ὑπόστασή τους νὰ γίνει, ὅπως εἶπα, μία, καὶ ἡ φυσικὴ διαφορὰ νὰ μείνει ἀπαθής, στὴν ὁποία ὑπόσταση καὶ μετὰ τὴν ἕνωση ἡ κατὰ φύση ποιότητά τους διασώζεται ἀμείωτη καὶ ὅταν ἑνωθοῦν. Γιατί, ὅπου κατὰ τὴν ἕνωση δὲ συνοδεύει τὰ ἑνωμένα καμμιὰ ἀπολύτως τροπὴ καὶ καμμιὰ ἀλλοίωση, ὁ λόγος τῆς οὐσίας καθενὸς παραμένει γνήσιος κι ἀληθινός. Κι ὅποιων ὁ λόγος παραμένει γνήσιος κι ἀληθινὸς καὶ  μετὰ τὴν ἕνωση, αὐτῶν οἱ φύσεις παραμένουν ἄθικτες μὲ κάθε τρόπο χωρὶς νὰ ἀρνηθεῖ καμμιὰ ἀπὸ αὐτὲς τὰ δικά της στοιχεῖα γιὰ χάρη τῆς ἕνωσης.

Γιατὶ ὁ ποιητὴς τῶν ὅλων, αὐτὸς ποὺ ἔγινε κατ᾿ οἰκονομία αὐτὸ ποὺ δὲν ἦταν, ἔπρεπε νὰ διασώσει ἀμετάβλητο καὶ τὸν ἑαυτό του σὲ αὐτὸ ποὺ ἦταν ἀπὸ τὴ φύση του καὶ σὲ αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὴ φύση κατ᾿ οἰκονομία. Γιατὶ στὸν Θεὸ δὲν εἶναι φυσικὸ νὰ βλέπουμε μεταβολή, γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν μποροῦμε νὰ σκεφτοῦμε καμμιὰ ἀπολύτως κίνηση σχετικὰ μὲ τὴν ὁποία γίνεται ἡ μεταβολὴ σὲ ὅσα κινοῦνται. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο κι ἀπόκρυφο μυστήριο. Αὐτὸ εἶναι τὸ μακάριο τέλος γιὰ τὸ ὁποῖο ἔχουν γίνει ὅλα. Αὐτὸς εἶναι ὁ θεῖος σκοπὸς ποὺ προεπινοήθηκε πρὶν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῶν ὄντων, ποὺ ὁρίζοντάς τον μποροῦμε νὰ τὸν ποῦμε «προεπινοούμενο τέλος», γιὰ χάρη τοῦ ὁποίου ἔγιναν τὰ πάντα κι αὐτὸ γιὰ χάρη κανενός. Σ᾿ αὐτὸ τὸ τέλος ἀτενίζοντας δημιούργησε ὁ Θεὸς τὶς οὐσίες τῶν ὄντων. Αὐτὸ εἶναι κυρίως τὸ πέρας τῆς πρόνοιας καὶ ἐκείνων ποὺ ἡ πρόνοια προνοεῖ, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο γίνεται ἡ ἐπανασυναγωγὴ στὸ Θεὸ ὅλων τῶν ποιημάτων του. Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστήριο ποὺ περικλείει ὅλους τοὺς αἰῶνες καὶ φανερώνει τὴν ὑπεράπειρη καὶ ποὺ ἄπειρες φορὲς ἀπείρως προϋπάρχει ἀπὸ τοὺς αἰῶνες μεγάλη βουλὴ τοῦ Θεοῦ3, τῆς ὁποίας βουλῆς ἀγγελιοφόρος ἔγινε ὁ ἴδιος ὁ σύμφωνος μὲ τὴν οὐσία τοῦ Θεοῦ Λόγος ὅταν ἔγινε ἄνθρωπος4, καὶ φανέρωσε, ἂν μοῦ ἐπιτρέπεται νὰ πῶ, τὸν ἴδιο τὸ βαθύτερο πυθμένα τῆς Πατρικῆς ἀγαθότητας κι ἔδειξε μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸ τέλος, ποὺ γιὰ χάρη του τὰ δημιουργήματα ἔλαβαν σαφῶς τὴν ἀρχὴ τῆς ὕπαρξής τους. Γιατὶ γιὰ τὸν Χριστό, δηλαδὴ γιὰ τὸ μυστήριο κατὰ Χριστό, ὅλοι οἱ αἰῶνες καὶ ὅλα ὅσα περιέχουν ἔχουν λάβει τὴν ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος τοῦ εἶναι τους. Γιατὶ πιὸ πρὶν ἀπὸ τοὺς αἰῶνες προϋπονοήθηκε ἡ ἕνωση, τοῦ ὅριου καὶ τῆς ἀοριστίας, τοῦ μέτρου καὶ τῆς ἀμετρίας, τοῦ πέρατος καὶ τῆς ἀπειρίας, τοῦ δημιουργοῦ καὶ τῆς δημιουργίας, τῆς στάσης καὶ τῆς κίνησης, καὶ ἡ ἕνωση αὐτὴ ἔγινε στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὅταν φανερώθηκε στὸ τέλος τῶν χρόνων καὶ πραγματοποίησε τὴν πρόγνωση τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ σταματήσουν γύρω στὸ τελείως ἀκίνητο κατὰ τὴν οὐσία ὅσα κινοῦνται ἀπὸ τὴ φύση τους, ξεφεύγοντας τελείως ἀπὸ τὴν κίνηση πρὸς τὸν ἑαυτό τους καὶ πρὸς τὰ ἄλλα καὶ νὰ λάβουν πείρα τῆς κατ᾿ ἐνέργειαν γνώσης ἐκείνου ὅπου ἀξιώθηκαν νὰ σταματήσουν, γνώσης ἀναλλοίωτης ποὺ παραμένει πάντοτε ἴδια παρέχοντας σ᾿ αὐτοὺς τὴν ἀπόλαυση ἐκείνου ποὺ γνώρισαν.

Γιατὶ ὁ λόγος ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ γνώση τῶν θείων εἶναι διπλή· ἡ σχετική, ποὺ βρίσκεται μόνο στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες καὶ ποὺ δὲν ἔχει κατὰ τὴν πράξη μὲ τὴν πείρα αἴσθηση ἐκείνου ποὺ ἔγινε γνωστὸ καὶ ποὺ μ᾿ αὐτὴν οἰκονομοῦμε τὴν παρούσα ζωή· καὶ ἡ πραγματικὴ ἀληθινὴ γνώση, ποὺ μὲ τὴν πείρα μόνο κατὰ τὴν πράξη χωρὶς λόγο καὶ ἔννοιες παρέχει ὅλη τὴν αἴσθηση ἐκείνου ποὺ ἔγινε γνωστὸ μετέχοντάς το κατὰ χάρη, καὶ μὲ αὐτὴ τὴ γνώση ὑποδεχόμαστε κατὰ τὴ μελλοντικὴ κατάπαυση τὴν πάνω ἀπὸ τὴ φύση θέωση ποὺ πραγματοποιεῖται ἀδιάκοπα. Καὶ ἡ σχετικὴ βέβαια γνώση, ἐπειδὴ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες, λένε ὅτι κινεῖ τὴν ἐπιθυμία πρὸς τὴν μεθεκτικὴ κατὰ τὴν πράξη γνώση. ᾿Ενῶ ἡ γνώση μὲ τὴν ἐνέργεια ποὺ ἀπὸ τὴν πείρα καὶ μὲ μέθεξη αὐτοῦ ποὺ ἔγινε γνωστὸ παρέχει τὴν αἴσθηση, ἀπωθεῖ τὴ γνώση ποὺ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ τὶς ἔννοιες.

Γιατὶ εἶναι ἀδύνατο, λένε οἱ σοφοί, νὰ συνυπάρχουν ἡ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ λόγος περὶ Θεοῦ ἢ ἡ αἴσθηση τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ νόηση γι᾿ αὐτόν. Καὶ λόγο περὶ Θεοῦ ἀποκαλῶ τὴν γνωστικὴ θεωρία γι᾿ αὐτὸν ποὺ ἀναλογεῖ στὰ ὄντα, αἴσθηση τὴν μεθεκτικὴ πείρα τῶν πέρα ἀπὸ τὴ φύση ἀγαθῶν, καὶ νόηση τὴν ἁπλὴ καὶ ἑνιαία γνώση περὶ Θεοῦ μέσῳ τῶν ὄντων. Τὸ ἴδιο ἴσως μπορεῖ νὰ διαπιστωθεῖ καὶ σὲ κάθε ἄλλο πράγμα, ἂν ἡ ἐμπειρία αὐτοῦ τοῦ πράγματος σταματᾶ τὸ λόγο γι᾿ αὐτὸν καὶ ἡ αἴσθηση αὐτοῦ τοῦ πράγματος κάνει ἀργὴ τὴν νόηση περὶ αὐτοῦ. Πείρα λέγω τὴν ἴδια τὴ γνώση ἀπὸ τὴν ἐνέργεια, ποὺ πραγματοποιεῖται ἔπειτα ἀπὸ κάθε λόγο, καὶ αἴσθηση, τὴν ἴδια τὴ μέθεξη αὐτοῦ ποὺ ἔγινε γνωστὸ καὶ ποὺ ἐκδηλώνεται ἔπειτα ἀπὸ ὅλη τὴ νοητικὴ διαδικασία. Κι ἴσως αὐτὸ διδάσκει μυστικὰ ὁ μέγας ᾿Απόστολος λέγοντας, «εἴτε προφητεῖες εἶναι θὰ καταργηθοῦν, εἴτε ὁμιλίες σὲ διάφορες γλῶσσες θὰ πάψουν, εἴτε γνώσεις θὰ καταργηθοῦν»5, ἐννοώντας ὁλοφάνερα γιὰ τὴ γνώση ποὺ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ στὶς  ἔννοιες.

Τὸ μυστήριο τοῦτο [τοῦ Χριστοῦ] προγνώριζε ὁ Πατέρας καὶ ὁ Υἱὸς καὶ τὸ ἅγιο Πνεῦμα.

῾Ο Πατέρας γιατὶ ἔτσι εὐδόκησε, ὁ Υἱὸς γιατὶ ἦταν ὁ αὐτουργός, καὶ τὸ Πνεῦμα γιατὶ συνεργαζόταν σ᾿ αὐτό. Γιατὶ εἶναι μία ἡ γνώση τοῦ Πατέρα καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἐπειδὴ εἶναι μία καὶ ἡ οὐσία καὶ ἡ δύναμη. Δὲν ἀγνοοῦσε δηλαδὴ ὁ Πατέρας ἢ τὸ ἅγιο Πνεῦμα τὴ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ, γιατὶ ὑπῆρχε σὲ ὁλόκληρο τὸν Υἱό, ποὺ αὐτουργοῦσε τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας μας μὲ τὴ σάρκωσή του, ὅλος κατὰ τὴν οὐσία του ὁ Πατέρας, ὄχι βέβαια μὲ σάρκωσή του, ἀλλὰ εὐδοκώντας γιὰ τὴ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ, καὶ ὁλόκληρο τὸ ἅγιο Πνεῦμα κατὰ τὴν οὐσία του ὑπῆρχε στὸν Υἱό, ὄχι λαμβάνοντας σάρκα, ἀλλὰ συνεργώντας μὲ τὸν Υἱὸ στὴν ἀπόρρητη γιὰ μᾶς σάρκωσή του.

Εἴτε λοιπὸν πεῖ κάποιος Χριστό, εἴτε μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, τὴν πρόγνωση γι᾿ αὐτὸ κατὰ τὴν οὐσία τὴν ἔχει μόνη ἡ ἁγία Τριάδα, ὁ Πατέρας, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ ἅγιο Πνεῦμα. Κι ἄς μὴν ἀναρωτηθεῖ  κανένας πῶς ὁ Χριστός, ἐνῶ εἶναι ἕνας ἀπὸ τὴν ἁγία Τριάδα, γίνεται ἀντικείμενο πρόγνωσής της, ἔχοντας ὑπόψη ὅτι δὲν ἔγινε πρόγνωση τοῦ Χριστοῦ ὡς Θεοῦ, ἀλλὰ ὡς ἀνθρώπου, ἔγινε δηλαδὴ πρόγνωση τῆς κατ᾿ οἰκονομίαν σάρκωσής του γιὰ χάρη τοῦ ἀνθρώπου. Γιατὶ ὅ,τι ὑπάρχει αἰώνια ποτὲ δὲν προγνωρίζεται ἀπὸ ἕνα ἄλλο αἰώνιο. Γιατὶ ἡ πρόγνωση γίνεται γιὰ ὅσα ἔχουν ἀρχὴ στὸ εἶναι καὶ γιὰ κάποια αἰτία. Προγνωρίσθηκε λοιπὸν ὁ Χριστὸς ἀπὸ πρὶν ὄχι γι᾿ αὐτὸ ποὺ ἦταν κατὰ φύση γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ γι᾿ αὐτὸ ποὺ φάνηκε ὅτι ἔγινε ἀργότερα γιὰ μᾶς κατ᾿ οἰκονομία. ῎Επρεπε δηλαδὴ ἀληθινὰ ὁ φυσικὸς δημιουργὸς τῆς  οὐσίας τῶν ὄντων νὰ γίνει αὐτουργὸς καὶ τῆς κατὰ χάρη θέωσης τῶν δημιουργημάτων, ὥστε ὁ δωρητὴς τοῦ εἶναι νὰ φανεῖ δωρεοδότης καὶ τῆς μακαριότητας. ᾿Επειδὴ λοιπὸν κανένα ἀπὸ τὰ ὄντα δὲν γνωρίζει καθόλου τὸν ἑαυτό του ἢ κάποιο ἄλλο τί εἶναι ὡς πρὸς τὴν οὐσία, εἶναι εὔλογο ὅτι κανένα ἀπὸ τὰ ὄντα δὲν ἔχει κατὰ τὴ φύση τὴν ἱκανότητα πρόγνωσης κανενὸς ἀπὸ ὅσα θὰ γίνουν, πλὴν μόνο ὁ Θεὸς ὁ πάνω ἀπὸ τὰ ὄντα, ποὺ καὶ τὸν ἑαυτό του γνωρίζει τί εἶναι κατὰ τὴν οὐσία καὶ γιὰ ὅλα ὅσα δημιούργησε καὶ πρὶν ἀκόμα γίνουν εἶχε ἀπὸ πρὶν τὴ γνώση τῆς ὕπαρξής τους κι ἔμελλε κατὰ χάρη νὰ φιλοδωρήσει τὰ ὄντα μὲ τὴ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ τους καὶ τῶν ἄλλων, τί εἶναι στὴν οὐσία τους, καὶ νὰ φανερώσει τοὺς λόγους ποὺ ὑπάρχουν ἑνιαῖα σ᾿ αὐτὸν ἀπὸ πρίν.

Τὸ νὰ λένε μερικοὶ ὅμως πὼς ὁ Χριστὸς εἶχε προγνωσθεῖ πρὶν ἀπὸ τὴν καταβολὴ τοῦ κόσμου ἀπὸ ἐκείνους στοὺς ὁποίους φανερώθηκε ὕστερα τοὺς τελευταίους καιρούς, ἐπειδὴ ἐκεῖνοι οἱ ἴδιοι ὑπῆρχαν πρὶν ἀπὸ τὴν καταβολὴ τοῦ κόσμου μαζὶ μὲ τὸν προεγνωσμένο Χριστό, αὐτὸν τὸ λόγο σὰν ἐντελῶς ἄσχετο μὲ τὴν ἀλήθεια, ἐπειδὴ κάνει συναΐδια μὲ τὸν Θεὸ τὴν οὐσία τῶν λογικῶν ὄντων, τὸν ἀπορρίπτουμε. Γιατὶ εἶναι τελείως ἀδύνατο νὰ βρίσκονται μὲ τὸ Χριστό, ἔτσι ὅπως αὐτὸς εἶναι, καὶ πάλι νὰ λείψουν τελείως κάποτε ἀπὸ αὐτόν, ἂν βέβαια εἶναι φυσικὸ νὰ γίνει σ᾿ αὐτὸν ἡ ἀποπεράτωση τῶν αἰώνων καὶ ἡ στάση ὅσων κινοῦνται, μέσα στὴν ὁποία κανένα ἀπολύτως ἀπὸ τὰ ὄντα δὲ θὰ ὑπόκειται σὲ μεταβολή. ῾Ο λόγος τῆς Γραφῆς κάλεσε τὸν Χριστὸ ἄμωμο καὶ ἄσπιλο, ἐπειδὴ εἶναι κατὰ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀπὸ τὴ φύση του τελείως ξένος ἀπὸ τὴ φθορὰ τῆς ἁμαρτίας. Γιατὶ ἡ ψυχή του δὲν εἶχε μῶμο κακίας οὔτε τὸ σῶμα του σπίλο τῆς ἁμαρτίας.

Σημειώσεις

(*)῾Αγίου Μαξίμου ῾Ομολογητοῦ, Πρὸς Θαλάσσιον Περὶ Διαφόρων ᾿Απόρων τῆς ῾Αγίας Γραφῆς, ᾿Ερώτησις Ξʹ. Τὸ ἀρχαῖο κείμενο: PG τ. 90, στλ. 620Β-625Β. Νεο-ελληνικὴ ἀπόδοσις: Φιλοκαλία τῶν Νηπτικῶν καὶ ᾿Ασκητικῶν, Ε.Π.Ε. τ. 14Γ, σελ. 186-195, Θεσσαλονίκη 1992

1.Αʹ Πέτρ. αʹ 19, 20.

2.Κολ. αʹ 26.

3.᾿Εφεσ. αʹ 10, 11.

4.῾Ησ. θʹ 6.

5.Αʹ Κορ. ιγʹ 8.

Πηγή: http://www.immorfou.org.cy/articles-form-the-net/666-giati-maximos.html

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΣΤΙΧΗΡΑ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ - TOY ΘΕΟΛΟΓΟΥ Ν. ΡΕΝΤΑΚΗ

Ἡ τελεία ἀγάπη τὴν ὁποία εἶχε φαίνεται μέσα ἀπὸ  τὰ  παρακάτω τροπάρια. Τοὺς λόγους  ποὺ ἐκφώνησε, ποὺ παίρνει ὁ ὑμνογράφος ἀπὸ τὸν βίο καὶ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Ἁγίου, ἐξέπληξε ὅλους τοὺς ἁγίους ἀπὸ τὴν ἐποχή του μέχρι σήμερα.

Αὐτοὶ οἱ ἐκρηκτικοὶ λόγοι συγκλονίζουν ὅλους τοὺς πιστοὺς ὅλων τῶν αἰώνων!

Ἀλλὰ καὶ στὸ Δοξαστικὸ ὁ ἐκπληκτικὸς καὶ πάλι λόγος «ὕδωρ δὲ μᾶλλον ζῶν, καὶ λαλοῦν ἐν ἐμοί, ἔνδοθέν μοι λέγον· Δεῦρο πρὸς τὸν Πατέρα»· μᾶς δείχνει πόσο ξεχάσαμε ἐμεῖς σήμερα τὴν ἀποστολή μας; Πόσοι χριστιανοὶ βαδίζουμε τὸν δρόμο πρὸς τὸν Πατέρα;  

Καὶ σκέφτομαι πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς θεολόγους, ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἔως τοὺς μικρούς, παίρνουμε μιὰ γεύσι ὑποψίας ἀπὸ τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς αὐτοῦ τοῦ ἁγίου; (φοβοῦμαι ὅτι καὶ πολλοὶ χριστιανοὶ οὔτε τὸν γνωρίζουν). 

Ἦχος  δ' 

Ὁ τετρωμένος ἀγάπῃ τῇ τελείᾳ, ὅτε ὁ πρηστήριος, ἔρως ἀνέφλεγε, σοῦ τὴν ψυχὴν ἱερώτατε, πρὸς τὸν Δεσπότην, σὲ κατεπείγων Πάτερ πορεύεσθαι, τότε τὸν ἀοίδιμον λόγον ἐβόησας· Σῖτος ὑπάρχω τοῦ Κτίσαντος, καὶ δι' ὀδόντων, δεῖ με θηρίων πάντως ἀλήθεσθαι, ἵνα τῷ Λόγῳ καθαρώτατος, ἄρτος φανῶ τῷ Θεῷ ἡμῶν· ὃν ἱκέτευε σῶσαι, καὶ φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. 

Ἦχος δ' 

Συνεσταυρώθης Χριστῷ Ἱεροφάντορ, ὅτε τὸν θεόπνευστον λόγον ἀνέκραξας· Ὁ ἐμὸς ἔρως ἐσταύρωται, καὶ κοινωνῆσαι, τούτῳ τοῦ πάθους λίαν ἐπείγομαι· ἐντεῦθεν Ἰγνάτιε, καθάπερ ἥλιος, ἀνατολῆς ἐξορμώμενος, ἐπὶ τὴν δύσιν, καταφωτίζων μάκαρ διέδραμες, καὶ βασιλείας διαδήματι, ἐκοσμήθης Χριστῷ προσαγόμενος· ὃν ἱκέτευε σῶσαι, καὶ φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Δοξαστικὸν, Τοῦ Ἁγίου Ἦχος α' Τοῦ Στουδίτου 

Ὢ τῆς στερρᾶς καὶ ἀδαμαντίνου σου ψυχῆς, ἀξιομακάριστε Ἰγνάτιε! σὺ γὰρ πρὸς τὸν ὄντως σὸν ἐραστήν, ἀνένδοτον ἔχων τὴν ἔφεσιν, ἔλεγες· Οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοὶ πῦρ φιλόϋλον, ὕδωρ δὲ μᾶλλον ζῶν, καὶ λαλοῦν ἐν ἐμοί, ἔνδοθέν μοι λέγον· Δεῦρο πρὸς τὸν Πατέρα· ὅθεν θείῳ Πνεύματι πυρπολούμενος, θῆρας ἠρέθισας κόσμου σε θᾶττον χωρίσαι, καὶ πρὸς τὸν ποθούμενον παραπέμψαι Χριστόν· ὃν ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ ἕνας ἀκόμη ἐκπληκτικὸς λόγος ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς Ἐφεσίους. 

«ἕνα ἄρτον κλῶντες, ὅς ἐστιν φάρμακον ἀθανασίας, ἀντίδοτος τοῦ μὴ ἀποθανεῖν, ἀλλὰ ζῆν ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ διὰ παντός».

Ξέρουμε ἀλήθεια ἀπὸ τί μᾶς σώζει ὁ Θεός;  Ξέρουμε ὅτι μᾶς ἀπειλὴ ὁ θάνατος νὰ μᾶς ἀφανήση; 

Πόσοι ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς γνωρίζουν ὅτι ὑπάρχει ἀντίδοτο γιὰ τὸν θάνατο; Πόσοι καταλαβαίνουν ὅτι ἀπειλούμαστε ἀπὸ τὸν θάνατο ὁριστικά; 

Ὅλοι γνωρίζουν γιὰ τὴν ὀχιά,  ἂν σὲ δαγκώσει ὀχιὰ δὲν γλυτώνεις ἂν δὲν πᾶς γρήγορα στὸ νοσοκομεῖο νὰ σοῦ δώσουν τὸ ἀντίδοτο. Γιὰ τὸν θάνατο ὅμως ἔχουμε τὴν ἴδια ἀγωνία; Τὸ ἴδιο ἐνδιαφέρον; τὴν ἴδια γρηγοράδα; Ψάχνουμε γιὰ τὸ ἀντίδοτο; ἢ ἀμελλοῦμε; Περνάει ἡ ζωή μας καὶ δὲν κάνουμε τίποτα γιὰ ἕνα τόσο σοβαρὸ θέμα. Καὶ στὸ τέλος θὰ ἔρθη  ἀμείλικτος ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ «ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε ὅτι ἐγώ εἰμι, ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν.» (Ἰωάννη 8. 24).

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Από εδώ και πέρα Ελληνίδες Έλληνες Καλό Κουράγιο μέχρι να δούμε Άσπρη Μέρα.

ΦΩΤΟ από.diakonima.gr

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ έδωσε στον Δίκαιο Γέροντα Εφραίμ τον Αγιορείτη από την Αριζόνα ΔΕΚΑ ολόκληρα χρόνια  παράτασης ζωής για να συνοδοιπορήσει με όλα τα πνευματικά τέκνα του και όλους εμάς εδώ  μαζί στην Ελλάδα εν μέσω των φρικτών χρόνων της μνημονιακής δουλείας και της παγκόσμιας δαιμονικής μπόρας που ξέσπασε.

Αυτή η παράταση ζωής- ΔΩΡΟ  που έλαβε ο Άγιος Γέροντας και μέσω αυτού και εμείς οι πιστοί, κατά ΘΕΙΑ συγκυρία συνέπεσε με την έναρξη του εφιάλτη που μεθοδευμένα μας επέβαλλαν σκοτεινές δυνάμεις.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Μπορεί ο  Άγιος Γέροντας να εγκαταβίωνε στην άνυδρο έρημο της Αριζόνας των ΗΠΑ, που η ένθεος πατερική ασκητική  βιωτή του την έκανε δροσοβόλο παράδεισο  , την στιγμή που όλος ο πλανήτης μας έγινε η χειρότερη φονική  έρημος και όχι τόσο από την διαφημιζόμενη κλιματική αλλαγή , αλλά από την διαφημιζόμενη και νομοθετημένη διαστροφή.

Ο κόσμος όλος είχε την μοναδική ευκαιρία σε παγκόσμια πρώτη μετάδοση να παρακολουθήσει το τυπικό μιας αγιορείτικης εξοδίου ακολουθίας

Και τι Ακολουθίας ;

Ενός μεγάλου ΠΑΤΕΡΑ ΝΗΠΤΙΚΟΥ της Ορθοδοξίας και της Ορθοπραξίας.

Πρέπει να ευχαριστήσουμε όλοι μας τον κόπο του τηλεοπτικού καναλιού του 4 Ε για τις συγκλονιστικές στιγμές που παρακολουθήσαμε όλοι μας έμφορτοι ιεράς συγκίνησης. Δεν υπήρχε κανένα σπίτι χθες που να  ανάβει να κανδήλι να μην έκλαψε. 

Κλάψαμε γιατί αποχαιρετούσαμε τον Γέροντα που όδευε στην ΧΩΡΑ της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.

Και αυτός ο ίδιος από το νεκροκρέβατο του μας αποχαιρετούσε με τα ορατά σημεία της ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ του επί γης.

Μετά από τέσσερα 24ωρα το πρόσωπο και το χαμόγελο του Γέροντα ήταν φρέσκα σαν τις φώτο που έχουμε του ίδιου στις οικίες μας.

Αλλά το πιο συγκλονιστικό ήταν τα χέρια του ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ που ήταν τόσο  εύκαμπτα, με τέτοια πλαστικότητα που έδειχναν,  ότι μπορούσαν να μας σφίξουν το χέρι .

Η ευκαμπτότητα των χειρών του Γέροντα Εφραίμ έδειχνε και την ευλυγισία που είχε το όλο σκήνωμα του.

Μάλιστα όταν ένας πολύ  μεγάλος εκκλησιαστικός πήγε να ασπαστεί τον ΓΕΡΟΝΤΑ και έπιασε τα χέρια του που κρατούσαν το ΑΓΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ , τα ευλύγιστα δάκτυλα του Γέροντα σαν να έπιασαν τα δικά του.

Το σοκ φάνηκε αμέσως , επέστρεψε στην θέση του και από εκεί καταφανώς συγκινημένος συνεχίστηκε η εξόδιος ακολουθία.

Όμως θα σταθούμε σε δυο αποκαλυπτικούς λόγους του σεβαστού ηγούμενου της Ιεράς Μονής Φιλοθέου του Αγίου Όρους αρχιμανδρίτου  Νικοδήμου   που αποχαιρετώντας τον αγαπητό γέροντα του, μας είπε καταφανώς συγκινημένος. Και τότε αμέσως  αυτή η συγκίνηση του διαδόθηκε αστραπιαία σε όλη την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, που εκείνη την στιγμή δορυφορικά παρακολουθούσε την εκδημία του Γέροντα Εφραίμ.

« μας είπε πριν δέκα χρόνια ο γέροντας μας, ότι ό ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ του έδωσε ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΖΩΗΣ για να είναι κοντά και παρηγορητικά στα πνευματικά του παιδιά» 

Σε άλλη αποστροφή του επικήδειου λόγου του μας αποκάλυψε:

« το 1986 δυο πνευματικά παιδιά του Γέροντα Εφραίμ από την Αριζόνα λαϊκοί ,επισκέφτηκαν το  έτερο μεγάλο αγλάισμα της Ορθοδοξίας τον Γέροντα Εφραίμ στα Κατουνάκια. Μόλις τους είδε, πριν ακόμα  τους χαιρετήσει, του είπε

Ο γέροντας σας είναι πολύ πλούσιος και αυτοί απορημένοι του είπαν, ότι ο γέροντας του ζούσε ασκητικά και πτωχικά. Όμως ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης επέμενε , είναι πλούσιος σας λέω και αμέσως τους αφηγήθηκε το ΟΡΑΜΑ που είδε εκείνες τις μέρες. 

Είδα παιδιά μου τον ΓΕΡΟΝΤΑ σας ενώπιον του ΚΥΡΙΟΥ μας ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Ο ΚΥΡΙΟΣ ήταν πολύ ευαρεστημένος από το έργο του Γέροντα σας και του είπε 

« ΕΦΡΑΙΜ  ΕΙΣΕΛΘΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΑΡΑΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΟΥ» 

Όμως ο Γέροντας σας κοντοστάθηκε και ανταπάντησε στον ΧΡΙΣΤΟ …

Κύριε και τα παιδιά μου οι μοναχοί και οι μοναχές τι θα γίνουν ; να εισέλθουν και αυτά;

ΑΣ ΕΙΣΕΛΘΟΥΝ του είπε ο ΧΡΙΣΤΟΣ 

Και συνέχισε παιδιά μου ο γέροντας σας 

Κύριε και οι λαϊκοί , τα πνευματικά μου παιδιά τι θα γίνουν; να εισέλθουν και αυτά;

ΑΣ ΕΙΣΕΛΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ  του είπε ο ΧΡΙΣΤΟΣ 

Στα ακούσματα αυτά του ηγούμενου της Ιεράς Μονής Φιλοθέου δεν υπήρχε πιστός που να μην λυγίσει από ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ.

Δεν ήταν δάκρυα λύπης αλλά ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΔΑΚΡΥΑ ΧΑΡΑΣ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ δεν μας άφησε , τώρα είναι πιο κοντά μας. 

Ήταν η εμπροσθοφυλακή και η αντιβαλλιστική ομπρέλα του πλανήτη μας στις αντίχριστες δυνάμεις.

Ήταν ένα ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ .

Μιλούσε στα ίσια για τον ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ και δεν τον περιέγραφε ως ένα απροσδιόριστο κακό όπως συνηθίζουν να κάνουν στις μέρες μας πολλοί μεγαλοσχήμονες.

Ομιλούσε για την ανάγκη της ενότητας της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ γνωρίζοντας από τότε τι προβλήματα θα αντιμετώπιζε αυτή  από το αντίχριστο κοσμικό γεωπολιτικό πνεύμα που εμφιλοχώρησε σε αυτήν. 

Το 2017 έδωσε το μήνυμα του και στους Ρώσους ώστε να προσέχουν και αυτοί από το πνεύμα της αντίχριστης οίησης.

Στις 26.04.2017  η Pravda   με το άρθρο της:

«Elder of Mount Athos gives frightening prediction for evil to destroy mankind»

Προσεγγίζει την τρομακτική καθημερινότητα μας με πνευματικούς λόγους του Γέροντα Εφραίμ του Αριζονίτη ότι:

«Ζούμε σε τρομακτικά χρόνια»

« διαβολικές δυνάμεις απειλούν την ειρηνική συνύπαρξη στην Γη»

«ο διάβολος είναι πολύ οργισμένος , άνοιξε ήδη το στόμα του και καταπίνει πολλές ψυχές»

«Ευλογημένος είναι αυτός που δραπετεύει  από τα δόντια του και βλέπει στον Ουρανό για τη σωτηρία του», είπε ο Γέροντας Εφραίμ.

Σύμφωνα με τον ίδιο «η κατάσταση στον κόσμο επιδεινώνεται κάθε χρόνο.»

Ρωτά  μάλιστα τον εαυτό του ο γέροντας Εφραίμ και προειδοποιεί : «αν αυτοί που είναι  μακριά από τα εγκόσμια και τους  πειρασμούς κάνουν λάθη με συνέπεια να τους καίει ο πονηρός , τι γίνεται με αυτούς που βρίσκονται μέσα στην φλεγόμενη  φωτιά της κοσμικής καθημερινότητας;» Pravda.Ru#sthash.F2BeBYXW.dpuf

Αδελφοί εν κατακλείδι  η εκδημία του ΑΓΙΟΥ αυτού ΓΕΡΟΝΤΑ έγινε κατά ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ σε μια κρίσιμη ιστορική καμπή για ολάκερη την ανθρωπότητα αλλά και για την πατρίδα μας.

Η δαιμονική μπόρα ήδη κορυφώνεται και πρόκειται να βρέξει πυρηνική φωτιά ( τα στρατηγικά πυρηνικά  και τακτικά όπλα βγήκαν από τα σιλό και τοποθετήθηκαν πάνω στους εκτοξευτήρες)

Η εκδημία του Γέροντα Εφραίμ έγινε λίγες μέρες πριν τις κρίσιμες εθνικές εκλογές στην Αγγλία που από το αποτέλεσμα τους θα φανεί τι δυνάμεις άγνωστες και  διαλυτικά καταστροφικά οικονομικές θα απελευθερωθούν από ένα σκληρό και άτακτο BREXIT. 

Τα πράγματα στην πατρίδα του Γέροντα Εφραίμ και δική μας πατρίδα την φίλτατη Ελλάδα πάνε από το κακό στο χείροτερο. Ουδείς μας υπολογίζει και οι « φίλοι»  και σύμμαχοι μας αφού μας έκλεψαν την ιστορία της Μακεδονίας δήθεν για να επικρατήσει η σταθερότητα στα Βαλκάνια , τώρα μας λένε ..βρείτε τα με τους τούρκους ..ή μας επισημαίνουν το άχαρο ..θα είστε μόνοι σας σε μια εμπλοκή με τους εξ ανατολών.

Όμως τώρα δεν είμαστε ΜΟΝΟΙ μας γιατί αποκτήσαμε ανέξοδα το πιο ισχυρό ΟΠΛΟ. Ένα ακόμη ΑΓΙΟ ενώπιον του Θρόνου του  ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.

Πιστεύουμε ότι Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ τούτες τις στιγμές κάνει διάλογο πάλι με τον ΧΡΙΣΤΟ και του λέει: 

ΣΩΣΕ την ΕΝΟΤΗΤΑ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

ΣΩΣΕ την Ελλάδα σου 

ΣΩΣΕ τον κόσμο άπαντα κατά το Μεγάλο Έλεος ΣΟΥ

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

Με ΠΙΣΤΗ και ΕΛΠΙΔΑ

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Γέροντας Εφραίμ ο Αριζονίτης : «παιδί μου θα κοιμηθώ στην αρχή των γεγονότων για την ΠΟΛΗ»

Εκοιμήθει ο άγιος γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας ξημέρωμα  Αναστάσιμης   Κυριακής.

Ο ίδιος ήταν αναμμένη αναστάσιμη λαμπάδα που σκορπούσε τις ευλογίες του σε όλες τις γωνιές του πλανήτη μας.

Από σήμερα οι ΗΠΑ φτώχυναν και πλούτισε ολάκερη η ανθρωπότητα.

Από σήμερα ολοκληρώνεται η χορεία των συγχρόνων αγίων πατέρων μας  έμπροσθεν του Ουρανίου Θυσιαστηρίου που πρεσβεύουν για την σωτηρία της ανθρωπότητας των καιρών μας από την δαιμονική λαίλαπα που ενέσκηψε.

Οι  παραμυθητικοί λόγοι τους επί της γης σήμερα γίνονται προσευχές ενώπιον του Θρόνου του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.

«Ταύτας τας εσχάτας ημέρας, όπου τα χνώτα του Αντιχρίστου μολύνουν γην και θάλασσαν και πάσαν πνοήν ζωής, ως δρόσον χάριτος αναψύχουσαν, ως αύραν Προφήτου Ηλιού αναρριπίζει ο Θεός την ενέργειαν της νοεράς προσευχής εις τα στήθη και την καρδίαν της Εκκλησίας, ως αντίδοτον ψυχικής και σωματικής υγείας και σωτηρίας δια τας ημέρας που έρχονται και θα έλθουν»  Ταύτας τας εσχάτας ημέρας (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης) 

https://averoph.wordpress.com/tag/%CE%B3%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD-

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΛΗΡΙΚΟΥ πνευματικού παιδιού του Γέροντα.

Τι του είπε ο Γέροντας Εφραίμ για την Κοίμηση του

-«παιδί  μου  δεν θα προλάβω την ΠΟΛΗ»

-«γιατί παιδί μου  θα κοιμηθώ στην αρχή των γεγονότων για την ΠΟΛΗ»

Όποιος άνοιγε και διάβαζε επιστολές που ελάμβανε από τον Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας καταλαμβανόταν από ΔΕΟΣ απερίγραπτο που συνοδευόταν με δάκρυα.

Έτσι ελάβαμε από τον Γέροντα Εφραίμ επιστολή χειρόγραφη του  στις 9 Ιουνίου του 2009 που επευλογούσε το ιστορικό σύγγραμμα - πόνημα μας  (ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ)  που του αποστείλαμε και το οποίο πραγματευόταν την πλαστογραφία της εκκλησιαστικής ιστορίας της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μας.

Ο άγιος γέροντας γνώριζε τι ερχόταν και που θα πήγαινε το πράγμα (παραθέτουμε την χειρόγραφη επιστολή του)

Ο Γέροντας Εφραίμ από την Αριζόνα σε όλη του την αγία βιοτή σήμανε τον πνευματικό συναγερμό με την πατερική ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ – την ΕΥΧΗ και την ειλικρινή ΜΕΤΑΝΟΙΑ.

Μετά την οσιακή κοίμηση του ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ της Ρωμιοσύνης γίνεται προτεραιότητα της ανθρώπινης ιστορίας.  

Να έχουνε τις ευχές  και τις προσευχές σας άγιε γέροντα από την  ανέσπερο Βασιλεία των Ουρανών όλες οι δυσκολεμένες και θλιβόμενες ψυχούλες  των καιρών μας.

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2019/12/blog-post_8.html

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ (Εσπέρας) - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Η ΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ - ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΙΕΡΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ

Κάποιος ιερέας τελείωσε τη Θεία Λειτουργία και κατέλυσε τη Θεία Κοινωνία που είχε απομείνει και ήταν μάλιστα αρκετή ποσότητα. 

Μετά από λίγη ώρα πέθανε. Πριν τον θάψουν, οι ιατροί του έκαμαν μια τομή στο στομάχι του για να δουν τι συνέβη και δεν βρήκαν τη Θεία Κοινωνία στο στομάχι του, το οποίο ήταν αδειανό.

Που πήγε ο Χριστός; Οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε, ότι η Θεία Κοινωνία, ο Χριστός πάει κατευθείαν στην ψυχή και από την ψυχή η Χάρις του Αγίου Πνεύματος μεταβιβάζεται σε όλα τα κύτταρα του σώματος. Έτσι πρώτα Κοινωνεί η ψυχή και μετά το σώμα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ