ΝΕΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Σὲ αὐτὲς τὶς δύσκολες ὧρες, ὅπου ὅλα καὶ ὅλοι δοκιμάζονται καί, εἰδικώτερα στὴν Ἑλλάδα μας, παζαρεύεται σὺν ἄλλοις καὶ τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας, ὁ Τριαδικὸς Θεὸς φανερώνει τὴν ἀγάπη Του καὶ τὴ φροντίδα Του σ’ ἐμᾶς.

Ἡ γνωστὴ Γερόντισσα τῆς Ἀττικῆς, ἕνας προσευχόμενος ἄνθρωπος μὲ φώτιση Θεοῦ, ποὺ μᾶς ἀξίωσε ὁ Χριστὸς νὰ ἐπικοινωνοῦμε μαζί της, μᾶς ἔστειλε τὸ πιὸ κάτω ποίημα, ὡς ἀποκάλυψη Θεοῦ, γιὰ τὴν ἐσωτερικὴ στάση ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἔχουμε σ’ αὐτὰ ποὺ τεκταίνονται γιὰ ἐμᾶς χωρὶς ἐμᾶς, ἀλλὰ καὶ γιὰ αὐτὰ ποὺ ἔρχονται στὸ ἄμεσο μέλλον.

Νὰ ἐμπιστευτοῦμε τὸν πραγματικὸ Κυβερνήτη τοῦ γένους τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τῶν Ἑλλήνων καὶ ἐπιτέλους νὰ ἀξιοποιήσουμε τὴ δύναμη ποὺ ἔχουμε μέσα μας: τὴν προσευχή, τὴ μετάνοια καὶ τὴ βαθιὰ ἐμπιστοσύνη ὅτι ὁ Χριστὸς κυβερνᾶ τὸν τόπο καὶ ἐμᾶς. Καὶ νὰ ἔχουμε βέβαια τὴν ἐλπίδα ὅτι «ζῇ Κύριος», ποὺ μᾶς βοηθοῦσε, μᾶς βοηθᾶ καὶ θὰ μᾶς βοηθᾶ μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων.

Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν

ὁ Μόρφου Νεόφυτος

Ευρύχου 

Ποίημα Γερόντισσας της Αττικής (27-1-2018)

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

Έγινε τέκνα μου η αρχή

τώρα πανηγυρίστε,

γιατί ο αγώνας σας αρχινά

και για όλους τους εχθρούς σας θρηνείστε.

Ένα βήμα κάνετε εσείς

και Εγώ τα ενενήντα εννέα,

αγωνιστείτε για τη θρησκεία και της πατρίδας σας τα ιδανικά

και να μην φοβάστε κανέναν.

Παίζουν τα τελευταία τους χαρτιά

όλοι της γης οι μεγάλοι,

γιατί φοβούνται, το αίμα το Ελληνικό

μήπως, και τρέξει πάλι…

Φοβούνται την εξέγερση

και κάθε αντίστασή σας,

μα πάνω απ’ όλα τέκνα μου,

φοβούνται την προσευχή σας!

Γι’ αυτό ενωθείτε ειρηνικά

με προσευχή και αγάπη

και αφήστε την εκδίκηση

στου Θεού το κιτάπι…

Να είστε με μετάνοια

αλλά και με την προσευχή σας,

και τίποτα δεν θα πουληθεί

από την άγια γη σας.

Γιατί είμαι Εγώ ο Ισχυρός,

ο Κύριος και Θεός σας

και δεν θα αφήσω να χαθεί,

τίποτα από το βιό σας.

Και ας φαίνεται προς το παρών,

ότι ΟΛΑ είναι πουλημένα.

Όταν έβαζαν την υπογραφή,

δεν ρώτησαν ΕΜΕΝΑ!

Η κάθε χώρα τέκνα μου

που καιροφυλαχτούσε,

να πάρει γη Ελληνική,

με δόλο προσπαθούσε˙

τώρα θα το σκεφτεί καλά.

Αλλοίμονο στα κράτη.

Τώρα, όλα αυτά θα διαλυθούν

θα σβήσουν από το χάρτη.

Και δεν θ’ αργήσει ο καιρός,

να είστε ετοιμασμένοι,

γιατί πολλή χαρά θα πάρετε

απ’ αυτό που σας περιμένει.

Κάθε έδαφος Ελληνικό

που είχε κατακτηθεί,

τώρα θα ελευθερώνεται,

δίχως το αίμα σας να χυθεί!

Κύπρος, Βόρεια Ήπειρος,

Σμύρνη και τα παράλια,

Κωνσταντινούπολη, Αγιά Σοφιά,

όλα τα χώματα τα άγια…

Σιγά – σιγά θα φεύγουνε

όλοι οι κατακτητές,

σε σας πάλι θα έρθουνε,

όλες οι Ελληνικές περιοχές.

Για λίγο η Ελλάδα μας

όλη θα γκρεμιστεί,

για να την Χτίσω έπειτα,

Εγώ, από την αρχή.

Θα κάνετε υπομονή,

για λίγο σ’ αυτή τη μπόρα,

γιατί έπειτα θ’ αναδειχτεί,

η πιο ένδοξη χώρα!

Όλοι μαζί οι Έλληνες

ελάτε, ενωθείτε,

γιατί όπως πλέον βλέπετε,

δεν έχετε κυβερνήτες.

Αφού πρώτα πούλησαν

ολόκληρη την χώρα,

τώρα φοβούνται τέκνα μου

και την σκιά τους ακόμα.

Όμως, μπήκαν σε τροχιά

οι νόμοι οι πνευματικοί,

και αλλοίμονο σ’ αυτόν που κέρασε

της αδικίας το κρασί.

Δεν είμαι μόνο ο Θεός

του Ελέους και της Αγάπης,

είμαι και Δίκαιος Θεός

και όποιος δεν το ξέρει, ας το μάθει.

Βάλτε Εμένα οδηγό,

βάλτε με Κυβερνήτη,

να Κυβερνώ την Ελλάδα μας,

αλλά και κάθε σπίτι.

Σκύψτε όλοι με μετάνοια

κάτω από το πετραχήλι,

προσευχηθείτε δυνατά,

με πίστη και εμπιστοσύνη.

Τότε θα βρείτε ανάπαυση,

δύναμη και ανδρεία,

τότε θα δείτε, πως Εγώ,

θα διώξω τα θηρία.

Στα δύσκολα που έρχονται,

θα έχετε Εμένα,

θα σας φροντίζω όλους μαζί,

αλλά και τον καθένα.

Όλοι μαζί σαν μια γροθιά,

ο ένας για τον άλλον,

να θυσιάζεστε για τον αδελφό

μ’ αγάπη, δίχως άλλο.

Μείνετε πιστοί στις εντολές,

στο δόγμα, στα μυστήρια,

με βάση το Ευαγγέλιο

να έχετε, τα πνευματικά κριτήρια.

Εάν έτσι βαδίζετε

αυτή την δύσκολη εποχή,

να είστε σίγουροι τέκνα μου

ότι, θα είμαστε Μαζί.

«Ει ο Θεός μεθ’ υμών, ουδείς καθ’ υμών».

Αυτό να έχετε πάντοτε στην καρδιά,

αλλά και στο μυαλό.

Να ξέρετε, σας Αγαπώ

και θέλω να σας σώσω,

γι’ αυτό ενημερώνεστε,

από Εμένα κάθε τόσο.

Βάλτε την πίστη σας εσείς

και Εγώ, όλα τα άλλα

και τότε θα δείτε τέκνα μου

πως θα σωθεί η ΕΛΛΑΔΑ! Αμήν.

O ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ

Τις εορτές του Δωδεκαημέρου τις επισφραγίζει η σημερινή εορτή, κατά την οποία «την σύναξιν επιτελούμεν του αγίου και τιμίου Προδρόμου εξ αρχής και άνωθεν παραδιδομένην, ως τω μυστηρίω του θείου βαπτίσματος υπουργήσαντος…». Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος αναδείχθηκε όντως ο «σεβασμιώτερος» απ’ όλους τους Προφήτας, όχι μόνο για την αγιότητα του βίου του και το μαρτυρικό του τέλος, όχι μόνο γιατί είδε τον «κηρυττόμενον», μα και γιατί αξιώθηκε να τον βαπτίσει. Μέσα σ’ όλες τις προνομίες, με τις οποίες ο Θεός ετίμησε τον Ιωάννη, εκείνος έμεινε πάντα με την βαθειά συναίσθηση πώς ήταν ο λύχνος απέναντι στο φως, ο υπηρέτης εμπρός στο Δεσπότη, ο άνθρωπος ενώπιον του Θεού. Ας μην το ξεχνούμε εμείς οι απλοί κι αμαρτωλοί, που αξιωθήκαμε να υπηρετούμε στο έργο της σωτηρίας των ανθρώπων. Ο Ιωάννης έλεγε^. “Εκείνον δει αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι”.

ΠΗΓΗ : + ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Δ. ΨΑΡΙΑΝΟΥ, ΜΙΚΡΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ, ΑΘΗΝΑΙ 1980.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σχέση Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού κατά τους Κολλυβάδες και δη κατά τον Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο

     Με τη ευκαιρία της μεγάλης δεσποτικής εορτής των Θεοφανείων και της κατ’ αυτήν τελέσεως του Μεγάλου Αγιασμού, επιθυμούμε ν’ αναφερθούμε στη σχέση αυτή του Μεγάλου, ως λέγεται, Αγιασμού, προς τον αποκαλούμενο Μικρό Αγιασμό, ο οποίος τελείται σε κάθε άλλη περίπτωση π.χ. Πρωτομηνιά, εγκαινισμούς οίκων, καταστημάτων κ. ά., με σκοπό να συμβάλλουμε στη αποφυγή των πολλών παρανοήσεων, αλλά και στην εξάλειψη των λανθασμένων απόψεων και εθιμικών διατάξεων σχετικά με τη σύγκριση των δύο Αγιασμών και την χρήση τους. Οδηγό σ’ αυτήν την προσπάθεια θα έχομε έναν από τους κυριώτερους εκπροσώπους της Φιλοκαλικής αναγέννησης του 18ου αιώνος, του κινήματος δηλ. των Κολλυβάδων, των Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο, ο οποίος είχε ασχοληθεί με το θέμα εκτενώς.

Στην «Έκθεσή» του ο Άγιος Αθανάσιος, τονίζει ότι ο Μεγάλος Αγιασμός έχει α) Δύναμη λουτρού παλιγγενεσίας και β) τελείται μία φορά το χρόνο, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ως συμβολική ανάμνηση της δωρεάς της Θείας αναγεννήσεως από τον Χριστό. (Εδώ πρέπει να σημειώσουμε, ότι και την παραμονή των Θεοφανείων επεκράτησε από πολύ νωρίς να τελείται ο Μεγάλος Αγιασμός για πρακτικούς κυρίως λόγους, αλλά και αυτή η τέλεση εντάσσεται στην εορτή των Θεοφανείων και κατά συνέπεια δεν θεωρείται ως δεύτερη και ανεξάρτητη).

Από την άλλη πλευρά ο λεγόμενος Μικρός Αγιασμός: α) τελείται στις νουμηνίες (αρχή του μήνα), αλλά και κάθε φορά που κρίνεται απαραίτητο, χωρίς ιδιαίτερα αυστηρές ρυθμίσεις,β) παρέχει πλούτο ιαματικής δύναμης για κάθε ασθένεια, σωματική ή ψυχική και γ)φαίνεται ότι αρχίζει να εξαπλώνεται, ως αγιασματική ακολουθία, από το θαύμα το οποίον συνέβη στο Ναό της Θεοτόκου Ζωοδόχου Πηγής, όπως ο Άγιος Αθανάσιος αναφέρει.

Επομένως, όπως γίνεται αντιληπτό, η διάκριση η οποία παρατηρείται, έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα και δεν υπονοεί, αλλ’ ούτε σε καμιά περίπτωση συνιστά ουσιαστική διάκριση ή διαφοροποίησή τους. Αν επιχειρήσουμε μάλιστα μια ερευνητική μελέτη στις ακολουθίες του Μικρού και του Μεγάλου Αγιασμού, θα διαπιστώσουμε, ότι όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω, επιβεβαιώνονται πλήρως. Κατ’ αρχάς πρέπει να σημειώσουμε, ότι υπάρχει εμφανής ομοιότητα στις δύο Ακολουθίες αφού και στις δύο τελείται Αγιασμός ύδατος.

Στον Μεγάλο Αγιασμό παρατηρούμε, πως τόσο τα τροπάρια, που τον συνοδεύουν («Φωνή Κυρίου επί των υδάτων…» ), όσο και τα αναγνώσματα από τις Προφητείες του Ησαΐου, έχουν έντονο συμβολικό χαρακτήρα της τέλεσής του σε ανάμνηση του Βαπτίσματος του Χριστού και εξ αυτού παρουσιάζουν έντονο τον χαρακτήρα της Δεσποτικής εορτής. Σε αντίθεση ο Μικρός Αγιασμός διαφέρει σ’ αυτό το σημείο, αφού η συνοδευτική υμνογραφία, περιέχει τροπάρια αφιερωμένα στη Θεομήτορα.

Στην μεγάλη εκτενή Δέηση και των δύο ακολουθιών δίδεται η πνευματική έννοια του λουτρού της παλιγγενεσίας («υπέρ του αγιασθήναι το ύδωρ τούτο τη επιφοιτήσει και δυνάμει και ενεργεία του Αγίου Πνεύματος …, του καταφοιτήσαι εν τοις ύδασι τούτοις την καθαρτικήν της υπερουσίου Τριάδος ενέργεια, …, του δωρηθήναι αυτοίς την χάριν της απολυτρώσεως, την ευλογίαν του Ιορδάνου, …., του γενηθήναι το ύδωρ τούτο αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, εις ίασιν ψυχής τε και σώματος και προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον…» κ. α.), αλλά από τη ιστορία της λατρείας μας είναι γνωστό ότι ο Αγιασμός των Θεοφανείων επηρέασε μορφολογικά, την ακολουθία του Μικρού Αγιασμού και κατά συνέπειαν θεωρούμε αυτές τις ομοιότητες αυθεντικά στοιχεία της ακολουθίας του Μεγάλου Αγιασμού, τα οποία συμπλήρωσαν, αργότερα την ακολουθία που επιβλήθηκε από την ανάγκη τελέσεως Αγιασμού εκτός της εορτής των Θεοφανείων.

Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγούμαστε και από το περιεχόμενο των ευχών του καθαγιασμού του ύδατος, που ακολουθούν.

Στο μεγάλο Αγιασμό έχομε μια νοηματική συνέχεια με την εκτενή Δέηση, που προηγείται, αφού ο Ιερεύς αιτείται επευχόμενος τον καθαγιασμόν του ύδατος, ώστε αυτό να γίνει: «Αφθαρσίας πηγή, αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαίμοσιν ολέθριον, ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσητον, αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον. Ίνα απάντες οι αρυόμενοι και μεταλαμβάνοντες έχοιεν αυτό προς καθαρισμόν ψυχών και σωμάτων, προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκων, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον». Και μετά τη δεύτερη επίκληση το αγιασμένο ύδωρ, θα παρέχει «τοις τε απτομένοις, τοις τε χριομένοις, τοις τε μεταλαμβάνουσιν τον αγιασμόν, την ευλογίαν, την κάθαρσιν, την υγείαν».

Στις καθαγιαστικές ευχές του Μικρού Αγιασμού, η Θεία Χάρη δια της μεταλήψεως και του ραντισμού του αγιασμένου ύδατος χορηγεί την ευλογία που αποσμήχει τους ρύπους των παθών και θεραπεύει τις ασθένειες της ψυχής και του σώματος και καταπέμπεται σ’ αυτό η ευλογία και η χάρη των ιαμάτων, ώστε να καταξιωνόμαστε να δεχόμαστε την απολύτρωση των ψυχικών και σωματικών πόνων.

Κατά συνέπειαν, αντιλαμβανόμαστε ότι ενώ στο Μικρό Αγιασμό δίδεται έμφαση στην ίαση των ψυχικών και σωματικών ασθενειών, στον Μεγάλο Αγιασμό, καίτοι υπάρχει και αυτό το αίτημα με παρόμοια άλλα, κυριαρχεί πλήρως η ευλογία της φύσεως των υδάτων με το βάπτισμα του Κυρίου, με όλο το βάρος και τις συνέπειες που έχει αυτή η αναμνηστική λειτουργική παρουσία ενός τέτοιου πραγματικού και σωτηριώδους γεγονότος για τη ζωή του όλου σώματος της Εκκλησίας, αλλά και του κάθε πιστού χωριστά. Αποτελεί την αναδημιουργία της ύλης και δι’ αυτής του κόσμου εν Χριστώ. Γι’ αυτό και επαξίως ονομάζεται λουτρόν παλιγγενεσίας. Γιατί το αγιασμένο ύδωρ των Θεοφανίων δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το αγιασμένο νερό του βαπτίσματος, στο οποίο βαπτίζεται ο Τίμιος Σταυρός σε αναπαράσταση του βαπτίσματος του Χριστού και το οποίο αντλούσαν οι πιστοί πριν το βάπτισμα των κατηχουμένων, ως ευλογία, λόγος για τον οποίον θεσπίστηκε η τέλεση του Μεγάλου Αγιασμού. Μάλιστα ο Μεγάλος Αγιασμός διατήρησε την τέλεσή του μέσα στη Θεία λειτουργία, όπως τελούνταν τόσο το Βάπτισμα, όσο και τα άλλα μυστήρια στους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες, ενώ ο Μικρός Αγιασμός τελείται καθ’ οιανδήποτε στιγμή και περίσταση, χωρίς ιδιαίτερους περιορισμούς.

Η σύντομη αυτή αναδρομή στο περιεχόμενο των δύο Ακολουθιών, κάνει εμφανή μια τιμητική και καθαρά και μόνον συμβολικήν υπεροχή του Μεγάλου Αγιασμού έναντι του Μικρού, αφού υπερέχει η συμβολική ανάμνηση του αγιασμού της υλικής κτίσεως από τον Κύριο και θεωρείται ως αφετηρία αγιασμού των πάντων σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δικαιολογείται ο παραδοσιακός χαρακτηρισμός του μεν ως Μεγάλου του δε ως Μικρού Αγιασμού. Εξ άλλου, όπως παρατηρήσαμε, η ακολουθία του Μικρού Αγιασμού είναι φανερά επηρεασμένη από την ακολουθία του Μεγάλου και ως μεταγενέστερη αυτής, χωρίς να υπονοείται σε καμία περίπτωση διαφοροποίηση της αγιαστικής χάριτος των δύο Αγιασμών ή της μετοχής τους από τους πιστούς.

Αρχιμανδρίτης ΣΩΤΗΡΙΟΣ Ν. ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΣ, ιεροκήρυξ

—————————————————–
Βλ. Ι Μ. Φουντούλη,, Απαντήσεις εις λειτουργικάς απορίας Δ΄, Αθήναι 1994, σ.200 

Του ιδίου Κείμενα Λειτουργικής, τ. Β΄Θέματα Ευχολογίου, Θεσσαλονίκη 1984, σσ. 92, 105-106. 

Του ιδίου, Απαντήσεις εις λειτουργικάς απορίας Δ΄, Αθήναι 1994, σ. 203.

«ΠΑΤΕΡ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΑΓΙΑΖΕΤΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟ»;

.......Όπως μεταβάλλει το λάδι του Ευχελαίου, και γίνεται θεραπευτικό μέσο στους μετά πίστεως χρισμένους, έτσι αγαπητέ Θεοφύλακτε, μεταβάλλεται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και η φύση των υδάτων. Ο μοναχός Θεοφύλακτος για δεύτερη φωρά ρώτησε τον Γέροντά του : “Πάτερ και το νερό της Θαλάσσης αγιάζεται κι αυτό” ; “Ναι, αδελφέ, άκουσε και γι΄ αυτό : Όταν ο πρωτάγγελος Εωσφόρος από την υπερηφάνεια του ξέπεσε από τους ουρανούς και βρέθηκε σαν αστραπή στα κατώτερα μέρη, στα κατάβαθα της γης, εκεί που βρίσκονται τα τάρταρα του Άδη, παρέσυρε με την πτώση του το ένα τρίτο των αγγέλων και έγιναν κι αυτοί, όπως και ο αρχηγό τους δαίμονες. Πέφτοντας αυτοί, οι πρώην άγγελοι, από τους ουρανούς προς την γη και επειδή εξακολουθούσαν να πέφτουν συνέχεια κι άλλοι άγγελοι, τότε στάθηκε στην πύλη του ουρανού ο μέγας Αρχάγγελος Μιχαήλ με πύρινη ρομφαία και φώναξε προς όλους τους αγγέλους : “Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου” ! Κι έτσι συνήλθαν οι άγγελοι και σταμάτησαν να πέφτουν. Εκείνοι όμως που είχαν ήδη πέσει, με το πρόσταγμα αυτό του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ σταμάτησαν εκεί που βρέθηκαν. Άλλοι στον αέρα κι έγιναν τα εναέρια Τελώνια, άλλοι στη γη κι έγιναν οι πειρασμοί και εξουσιαστές της γης, κι άλλοι στα ύδατα των ποταμών της γης και της θαλάσσης, όπου πειράζουν, δοκιμάζουν και πνίγουν τους διερχόμενους, επειδή κατά τον λόγο του Κυρίου : “απ΄ αρχής ο διάβολος ανθρωποκτόνος εστί” (Ιωανν. 8, 44). Όταν όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου......... και ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος...... κατήργησε τη δύναμη και την εξουσία του σατανά που είχε, πριν σαρκωθεί ο Δεπσότης Χριστός, επάνω στους ανθρώπους, τα ζώα, και τα στοιχεία της φύσεως. Και έτσι ο αέρας, και η γη αγιάστηκαν από την παρουσία του Δεσπότου Χριστού, του Θεού ημών...... Πάτερ Θεοφύλακτε εάν θέλεις να δοκιμάσεις την αλήθεια όλων αυτών που σου είπα, πήγαινε κάτω στην θάλασσα σήμερα (ημέρα των Θεοφανείων) να ιδείς πως το νερό είναι γλυκό και πίνεται. Ο απλός κι αγαθός μοναχός Θεοφύλακτος, παρ΄ όλο τον κόπο της αγρυπνίας, μόλις το άκουσε, πήρε ένα μικρό δοχείο και πήγε αμέσως στη θάλασσα, η οποία απέχει από τη Σκήτη αυτή περισσότερο από μία ώρα πεζοπορίας, έσκυψε με ταπείνωση και τυφλή υπακοή, πήρε νερό από τη θάλασσα, ήπιε και διαπίστωσε μετά θαυμασμού πως το νερό ήταν γλυκό και πινόταν με ευχαρίστηση. Γέμισε το δοχείο του και γύρισε στον Γέροντά του στον οποίον έδωκε να πιεί κι αυτός δόξασαν “τον θαυμαστόν εν τοις έργοις και τοις αγίοις αυτού Θεόν” (Ψαλμ. Ξζ΄, 36) .... Ο υποτακτικός του Θεοφύλακτος συνέχιζε να παίρνει κάθε χρόνο κατά την ημέρα των Θεοφανείων νερό από τη θάλασσα και κάθε φορά επαναλαμβάνονταν το ίδιο θαύμα, το νερό ήταν γλυκό και πόσιμο. Τρία χρόνια μετά το θάνατο του γέροντά του, μετά την αγρυπνία των Θεοφανείων, όταν βγήκαν οι πατέρες από το “Κυριακό”, βλέπουν τον αδελφό Θεοφύλακτο να πηγαίνει πιο κάτω από την καλύβη που έμενε. Παραξενεύτηκαν και τον ρώτησαν : “Για που πηγαίνεις πάτερ Θεοφύλακτε ; Δεν θα πας να ξεκουραστείς στο σπίτι σου” ; Ο πατήρ Θεοφύλακτος τους φανέρωσε το μέχρι τότε άγνωστο σε αυτούς θαύμα, πως δηλαδή την ημέρα του Μεγάλου Αγιασμού το νερό της θαλάσσης γίνεται γλυκό και πίνεται. Οι άλλοι πατέρες, επειδή γνώριζαν πως ο αδελφός αυτός ήταν απλός και άκακος, δεν πίστεψαν στα λόγια του και τον ειρωνεύτηκαν : “Άϊντε, καημένε, να ξεκουραστείς και πας μετά να μας φέρεις κι εμάς να πιούμε...... θάλασσα” ! Ο π. Θεοφύλακτος δεν έδωσε καμία σημασία στα λόγια τους, πήγε στη θάλασσα, ήπιε, γέμισε και το δοχείο του και το πήγε να πιούν και οι άλλοι πατέρες. Εκείνοι με δυσπιστία και ειρωνείες το δοκίμασαν, αλλά το μέχρι εκείνη τη στιγμή γλυκό νερό, έγινε αλμυρότερο και πολύ πικρότερο από το νερό της θάλασσας, εξαιτίας της απιστίας τους. Τότε ο αδελφός Θεοφύλακτος τους φανέρωσε πως επί τριάντα και πλέον χρόνια ζούσαν με τον Γέροντά του το ίδιο θαύμα, που όμως από την ημέρα εκείνη και μετά, για την απιστία τους, σταμάτησε !

ΠΗΓΗ : ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, εκδ. ΑΘΩΣ, Αθήνα 2010, σ. 199 κ.ε.

EYXEΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ