Πορίσματα - «Προβληματική τοῦ νέου προγράμματος τῶν Θρησκευτικῶν. Μία νεοφανής πρακτική μέσα στήν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας».

ΗΜΕΡΙΔΑ ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

23 Σεπτεμβρίου 2016

Δημαρχεῖο Ἀμαρουσίου

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, τήν Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016 πραγματοποίησε ἡμερίδα στό Δημαρχεῖο Ἀμαρουσίου, περί τῆς προβληματικῆς τοῦ νέου προγράμματος τῶν Θρησκευτικῶν, μίας νεοφανοῦς πρακτικῆς μέσα στήν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας.

Ἀφορμή τῆς ἡμερίδος στάθηκε ἡ πρωτοφανής, ὄχι ἁπλῶς πιλοτική, ἀλλά θεσμική ἀπόπειρα μεταλλάξεως τοῦ χαρακτήρα τοῦ ἐν λόγῳ μαθήματος σέ διαθρησκειακό. Μία ἀπόπειρα προσηλυτισμοῦ, διά τῆς ἀπροκάλυπτης εἰσαγωγῆς τῆς νεοβουδιστικῆς ὀργανώσεως Arigatou μέσα στήν ἑλληνορθόδοξη παιδεία μας.

Ἡ ὀργάνωση Arigatou σκοπεύει στήν δῆθεν ἐπικράτηση τῆς παγκοσμίου εἰρήνης μέσα ἀπό πρακτικές ψευδοϊεραποστόλων τοῦ Βουδισμοῦ, τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, τοῦ πνευματισμοῦ καί τῶν μαγικῶν τεχνῶν. Αὐτοί οἱ ¨ἱεραπόστολοι¨ κατευθύνονται ἀπό τό λεγόμενο παγκόσμιο δίκτυο θρησκειῶν γιά παιδιά, φορέα τῆς Arigatou, τό ὁποῖο δῆθεν ἐνδιαφέρεται γιά τίς ἑπόμενες γενεές τῶν παιδιῶν, ἐνθαρρύνοντας τό εὐρύτερο διαθρησκειακό ἔργο. Ἡ Arigatou δέχεται μετά ἄλλων αἱρέσεων τήν οἱαδήποτε θρησκευτική ἰδέα ἤ μέθοδο χωρίς νά διακρίνει, ἄν αὐτή ἀνήκει στόν χῶρο τῶν μαγικοθρησκευτικῶν πρακτικῶν ἤ τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ ὄντως Θεοῦ. Ὅλα τά παραπάνω ἰσοδυναμοῦν μέ τόν πιό γνωστό σέ μᾶς οἰκουμενισμό.

1. Τό νέο πρόγραμμα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καταργεῖ τήν μοναδικότητα τῆς ἐν Χριστῷ διδασκαλίας καί σωτηρίας συγχέοντας ἤ ἐξισώνοντας τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία μέ τίς ἰδέες ἑτερόκλητων θρησκειακῶν χώρων. Πρόκειται ἑπομένως γιά ἕνα πρόγραμμα ἁλώσεως τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί τῆς παγκοσμίου παιδείας, πού ὁμοιάζει μέ τήν μέθοδο τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν(ΠΣΕ). Ὅπως στό ΠΣΕ διά τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων καί συμπροσευχῶν ἀλλοιώνουν καί ἁλώνουν τό ὀρθόδοξο φρόνημα τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἔτσι καί στήν παιδεία μας ἀλλοιώνουν καί ἁλώνουν τό ὀρθόδοξο φρόνημα τῶν Ἑλλήνων μαθητῶν μέσα ἀπό τό συγκεκριμένο διαθρησκειακό συγκρητιστικό πρόγραμμα σπουδῶν, μέ μοιραῖο ἀποτέλεσμα τόν πνευματικό ἀποπροσανατολισμό καί τήν θρησκευτική σύγχυση, μέ σκοπό τήν διάλυση τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ τῆς χώρας μας.

2. Βεβαίως ὅλη ἡ παραπάνω προσπάθεια ἀποτελεῖ πράξη ἀντίθετη μέ τό Σύνταγμα, τό ὁποῖο ὑποχρεώνει τήν πολιτεία νά προσφέρει ἑλληνορθόδοξη ἐκπαίδευση στούς Ἕλληνες ὀρθοδόξους μαθητές. Τό ἐν λόγῳ πρόγραμμα ἐκτός ἀπό τό ὅτι ἀποτελεῖ ἀπόπειρα ἐπί προσηλυτισμῷ, μέ βαρύτερες μάλιστα συνέπειες γιά τούς ἰθύνοντες ὅταν γίνεται ἐντός σχολείων, συνιστᾶ παραβίαση τῆς ἀρχῆς τῆς ἰσονομίας καί τῆς συνταγματικῆς ἰσότητος, εἶναι εὐθέως ἀντισυνταγματικό, ὅπως ἔχει κριθεῖ μέ δύο ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας, τήν 3356/1995 καί τήν 2176/1998 καθώς καί τή γνωστή τελεσίδικη ἀπόφαση 115/2012 τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων. Ὡς ἐκ τούτου και ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπεδοκίμασε τό ἐν λόγῳ πρόγραμμα ὡς παράνομο.

3. Τό νέο θρησκειολογικό Πρόγραμμα τῶν Θρησκευτικῶν ἐπιβάλλεται ρατσιστικά ἀπό τούς πολεμίους τοῦ ρατσισμοῦ (!), μόνο στούς ὀρθοδόξους μαθητές. Ἐνῶ δηλαδή οἱ Ἑβραῖοι, οἱ Μουσουλμάνοι καί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί Ἕλληνες μαθητές ἀπολαμβάνουν ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας τό δικαίωμα νά διδάσκονται ἀποκλειστικά τήν δική τους πίστη, ἀπό ἀντιστοίχους διδάσκοντες καί ἀντίστοιχη ὕλη, πού οἱ θρησκευτικές τους κοινότητες ἐπιλέγουν καί ἐγκρίνουν, οἱ ὀρθόδοξοι μαθητές δέν διδάσκονται τήν δική τους πίστη, ἀλλά ἕνα κράμα χριστιανισμοῦ καί ἄλλων θρησκειῶν, κάτι πού ὁλοφάνερα ἀντίκειται στό Σύνταγμα, στόν ἐκπαιδευτικό Νόμο καί στήν ἰσχύουσα νομολογία.

4. Οἱ βασικοί ὑπεύθυνοι τοῦ νέου προγράμματος θρησκευτικῶν, εἶναι ὁ Ἄγγελος Βαλλιανάτος καί ὁ Σταῦρος Γιαγκάζογλου. Ὁ μέν πρῶτος εἶναι σχολικός σύμβουλος τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ) καί στέλεχος τῆς Arigatou, ὡς ἀντιπρόσωπος τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος διετέλεσε καί μεσολαβητής τῶν νέων ἀντιλήψεων στούς ἐκπαιδευτικούς-θεολόγους σέ σύναξη πού πραγματοποιήθηκε στό διορθόδοξο κέντρο Πεντέλης. Ὁ δέ Σταῦρος Γιαγκάζογλου εἶναι καί αὐτός σύμβουλος τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς ἀλλά καί σύμβουλος τοῦ κ. Φίλη. Οἱ δύο παραπάνω σύμβουλοι μετά τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας ἔμπλεξαν καί τό Γραφεῖο Νεότητος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχ/πῆς Ἀθηνῶν, μέ ἀπώτερο στόχο νά γίνει δῆθεν πιό οἰκεία καί προσεγγίσιμη ἡ Ἐκκλησία στά παιδιά. Ἐκτός αὐτοῦ ὅμως, καλοῦνται νά βρεθοῦν ἐνώπιον νομικῶν εὐθυνῶν-συνεπειῶν, καθ᾿ ὅτι αὐθαιρέτως κατέστρωσαν τή σχετική νέα ὕλη, χωρίς νά δώσουν προηγουμένως στήν ὑπηρεσία τους, ὡς ὤφειλαν, πλήρη στοιχεῖα τῶν θρησκευτικῶν τους πεποιθήσεων, σάν προϋπόθεση ἐπιλογῆς τους ἀπό αὐτήν γιά τήν κατοχή τῆς συγκεκριμένης ἁρμοδίου θέσεώς τους.

5. Πρωτίστως ἐπαινοῦμε τήν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων πού συνέλαβε, ἐνδιέτριψε στην ἔρευνα , ἐνημέρωσε καί ἀνέδειξε τό γενικότερο πρόβλημα τοῦ νέου προγράμματος, τήν προέλευσή του, τούς κινδύνους καί τό σκοτεινό ὕπουλο ὑπόβαθρό του.

Ὑϊκῶς έπαινοῦμε καί συγχαίρουμε τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπό μας κ. Ἱερώνυμο πού τοποθετήθηκε ξεκάθαρα ὡς πρός τό ἐν λόγῳ πρόγραμμα διακηρύσσοντας ὅτι «αὐτά τά πράγματα εἶναι ἀπαράδεκτα καί ἐπικίνδυνα. Εἶναι πράγματα πού δέν θά ἀποδώσουν καρπούς ἀλλά μεγάλη ζημιά στήν παιδεία γενικότερα, στήν κοινωνία καί ρήξη στίς σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας».

Εὐγνωμόνως ἐπαινοῦμε καί συγχαίρουμε τόν ἅγιο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ πού εὐστόχως ἐπεσήμανε ὅτι τό νέο πρόγραμμα τῶν θρησκευτικῶν εἶναι «ἕνα ἐξόχως σοβαρό θέμα ἀπομειώσεως, ὑποβαθμίσεως, εὐτελισμοῦ καί θρησκευτικοῦ ρατσισμοῦ εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού διαπράττει τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων».

Ἐπαινοῦμε βεβαίως καί συγχαίρουμε καί ὅλους τούς ὑπόλοιπους Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πού ποικιλοτρόπως καυτηρίασαν τό ἐπαίσχυντο νέο πρόγραμμα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν.

6. Καλοῦνται μαθητές καί γονεῖς νά ἀντιδράσουν δυναμικά ἔναντι ὅλων αὐτῶν πού ἐπιβουλεύονται τήν ὀρθόδοξη πνευματική καλλιέργεια στήν παιδική-νεανική ψυχή. Ἡ προάσπιση τοῦ ὀρθοδόξου χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἀποτελεῖ ἀνάχωμα καί γιά ἄλλες ἐχθρικές ἀπόπειρες μηδενισμοῦ τοῦ μοναδικοῦ χριστιανικοῦ μηνύματος στήν πατρίδα μας· ἀντιστεκόμενοι ἔτσι, στό εὐρύτερο σχέδιο τῆς πνευματικῆς μας καί ὄχι μόνο γενοκτονίας καί τῆς ἐντάξεώς μας σέ μιά μελλοντική ἀντίχριστη ὁμογενοποιημένη πανθρησκεία.

Ὅλοι οἱ Θεολόγοι καθηγητές, ὡς ὑπάλληλοι τοῦ κράτους, σύμφωνα μέ ἔγκυρες γνωμοδοτήσεις ἐγκρίτων νομικῶν, ἔχοντας καθῆκον ἀλλά καί δικαίωμα νά τηροῦν τό Σύνταγμα, δύνανται, καλοῦνται καί ὑποχρεοῦνται νομικῶς νά μήν ἐφαρμόσουν τίς ἀπροκάλυπτες ἀντισυνταγματικές καί παράνομες ἀποφάσεις τῆς διοικήσεως τῆς ὑπηρεσίας τους (ν. 3528/2007, ἄρθρ. 24 καί 25 παρ. 3 ἐδάφιο 1ον καί Ποινικός Κώδικας, ἄρθρ. 21).

Ἡ ἀποτελεσματικότερη μορφή ἀντιδράσεως ἀπό πλευρᾶς μαθητῶν δέν εἶναι ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Αὐτός εἶναι ὁ στόχος τῆς Νέας Ἐποχῆς. Δέν θά τούς κάνουμε τήν χάρη. Ἡ ἀπαλλαγή ταυτίζεται μέ ἄρνηση πίστεως. Ἀντιθέτως οἱ μαθητές ἔχουν κάθε ἔννομο συμφέρον νά ἐλέγχουν καί νά διεκδικοῦν τήν διατήρηση τοῦ ὁμολογιακοῦ καί κατηχητικοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος.

Ἐξάλλου πολλοί θεολόγοι καθηγητές θά συνεχίσουν νά διδάσκουν τά θρησκευτικά μέ ὀρθόδοξο τρόπο. Μέ αὐτόν τόν τρόπο οἱ μαθητές θά γαλουχοῦνται ἀπό τήν ἑλληνορθόδοξη παιδεία καί ἀπό τό σχολεῖο καί ἀπό τήν ἐκκλησία, ἡ ὁποία μέ τή σειρά της, μέσα στά πλαίσια ἀγαστῆς συνεργασίας πολιτείας-Ἐκκλησίας, μπορεῖ νά ὀργανώσει ὑπό τήν αἰγίδα καί τήν ἐπιμέλεια τῶν Μητροπόλεων συστηματικά μαθήματα ὀρθοδόξου κατηχήσεως γιά παιδιά καί γονεῖς.

7. Ἀπό τίς εἰσηγήσεις προέκυψε μέ σαφήνεια ὅτι τό νέο πρόγραμμα εἶναι ἀντισυνταγματικό, ἀντιπαιδαγωγικό καί ἀντορθόδοξο.

Σαφέστατα ἐπιτακτική καθίσταται ἡ ἄμεση ἀπόσυρση τῶν νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Κανείς μά κανείς, οὔτε καί ὁ κ. Φίλης δέν μπορεῖ νά λειτουργεῖ αὐθαίρετα στήν ἐλεύθερη καί δημοκρατικά ὀργανωμένη Ἑλλάδα μέ νόμους καί κανόνες, διχάζοντας προκλητικά τόν ἑλληνικό λαό.

Ὡστόσο τελειώνοντας ἄς τολμήσουμε νά ὑπενθυμίσουμε εἰς ἑαυτούς καί ἀλλήλους τό ἀνώτατο χρέος τῆς προσευχῆς. Ἄς προσθέσουμε ἕνα κομποσχοίνι πρός τόν παντοδύναμο ἐν Τριάδι Θεό μας γιά νά μήν ἀφήσει νά εἰσδύσει μέσα στή Παιδεία μας αὐτό τό μόλυσμα τῆς διαθρησκειακῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν.

ΠΗΓΗ : http://www.orthros.eu/2012-09-25-13-07-17

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ

Δύο ἄγγελοι πού ταξίδευαν σταμάτησαν νά περάσουν τήν νύχτα σέ ἕνα σπίτι μιᾶς πλούσιας οἰκογένειας. Ἡ οἰκογένεια ἦταν ἀγενής καί ἀρνήθηκε στούς ἀγγέλους νά μείνουν στό δωμάτιο τῶν ξένων τῆς βίλας.

Ἀντιθέτως, ἔδωσαν στούς ἀγγέλους ἕνα μικρό μέρος σέ ἕνα κρύο ὑπόγειο. Καθώς ἐκέινοι ἒφτιαχναν τά κρεβάτια τους στό σκληρό πάτωμα, ὁ μεγαλύτερος ἄγγελος εἶδε μία τρύπα στόν τοῖχο καί τήν ἐπισκεύασε. Ὅταν ὁ μικρότερος ἄγγελος τόν ρώτησε γιατί, ὁ μεγαλύτερος ἀπάντησε: “Τά πράγματα δέν εἶναι πάντα ὅπως φαίνονται”.

Τήν ἑπόμενη νύχτα οἱ δύο ἄγγελοι ἦρθαν νά ξεκουραστοῦν σέ ἕνα πολύ φτωχικό σπίτι ἀλλά ὁ ἀγρότης καί ἡ γυναίκα του ἦταν πολύ φιλόξενοι. Ἀφοῦ μοιράστηκαν τή λίγη τροφή πού εἶχαν, οἱ δύο ἄγγελοι κοιμήθηκαν στό κρεβάτι τους ὅπου μποροῦσαν νά ἔχουν μία ξεκούραστη νύχτα. Ὅταν βγῆκε ὁ ἥλιος, τό ἑπόμενο πρωί οἱ ἄγγελοι βρῆκαν τόν ἀγρότη καί τή γυναίκα του νά κλαῖνε. Ἡ μοναδική τους ἀγελάδα τῆς ὁποίας τό γάλα ἦταν τό μόνο τους εἰσόδημα ἦταν νεκρή στό λιβάδι.

Ὁ μικρότερος ἄγγελος ἦταν ἀναστατωμένος καί ρώτησε τό μεγαλύτερο, πῶς ἦταν δυνατόν καί ἄφησε νά γίνει κάτι τέτοιο.

Ὁ πρῶτος ἄντρας εἶχε τά πάντα καί παρόλα αὐτά τόν βοήθησες, τόν κατηγόρησε ἐκείνoς. Ἡ δεύτερη οἰκογένεια εἶχε ἐλάχιστα καί ὅμως ἦταν πρόθυμη νά μοιραστεῖ τά πάντα καί ἐσύ ἄφησες τήν ἀγελάδα νά πεθάνει… “Τά πράγματα δέν εἶναι πάντα ὅπως φαίνονται”, ἀπάντησε ὁ μεγαλύτερος ἄγγελος.

Ὅταν μείναμε στό ὑπόγειο τῆς βίλας, πρόσεξα πώς ὑπῆρχε χρυσός ἀποθηκευμένος σέ ἐκείνη τήν τρύπα στόν τοῖχο. Μιᾶς καί ὁ ἰδιοκτήτης ἦταν τόσο ἄπληστος καί δέν εἶχε τή διάθεση νά μοιραστεῖ τήν καλή του τύχη, σφράγισα τόν τοῖχο ὥστε νά μή μπορεῖ νά βρεῖ τό χρυσό. Ἐχθές τή νύχτα καθώς κοιμόμασταν στό κρεβάτι τοῦ ἀγρότη ἦρθε ὁ ἄγγελος τοῦ Θανάτου γιά τή γυναίκα του, κι ἐγώ ἔδωσα στή θέση της τήν ἀγελάδα. Τά πράγματα δέν εἶναι πάντα ὅπως φαίνονται”.

Μερικές φορές αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει ὅταν τά πράγματα δέν ἔχουν τό ἀποτέλεσμα πού πρέπει ἢ πού θέλουμε ἐκείνη τή στιγμή. Ἄν ἔχεις πίστη, θά πρέπει νά μάθεις νά ἐμπιστεύεσαι καί νά πιστεύεις ὅτι τό κάθε ἀποτέλεσμα εἶναι πάντα πρός ὄφελός σου. Μπορεῖ νά μήν τό ξέρεις παρά μονάχα πολύ ἀργότερα.

ΠΗΓΗ : "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ", ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, ΕΤΟΣ ΛΓ΄,  ΠΕΡΙΟΔΟΣ Γ΄,  ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012, ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 381, σ. 46.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΙΕΡΕΙΣ

Εἰς τάς συγχρόνους, ἀνατρεπτικάς καί ἰσοπεδωτικάς ἡμέρας μας, Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μέ ἔντονον τό «στίγμα» τοῦ Οἰκουμενιστοῦ κάνουν προτάσεις διά τήν χειροτονίαν γυναικῶν, ὅταν αὐτὴν τήν ἀπαγορεύει ἡ παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας εἰς ἐγκύκλιον κήρυγμά του ἐξηγεῖ τούς λόγους, διατί μία γυναίκα δέν δύναται νά γίνη ἱερεύς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας....

Ἀπό τήν ἀρχή ὅμως σᾶς λέγω ὅτι τό θέμα αὐτό εἶναι βαθύ, χρειάζεται μελέτη πολλή καί ὁμολογῶ ὅτι δέν τήν ἔχω κάνει τήν μελέτη αὐτή. Μερικά μόνο, δυό-τρία πράγματα, θά πῶ στό σοβαρό αὐτό θέμα, πού τά θεωρῶ ἰσχυρά.

1. Τό πρῶτο ἐπιχείρημα στό γιατί ἡ γυναίκα δέν μπορεῖ νά γίνει ἱερεύς, τό παίρνω ἀπό τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Πουθενά, οὔτε στήν Ἁγία Γραφή οὔτε στά βιβλία τῶν ἁγίων Πατέρων ἤ στά ἱερά Συναξάρια, πουθενά, λέγω, δέν βλέπουμε τήν γυναίκα νά λειτουργεῖ ὡς ἱερέας. Μόνο στήν εἰδωλολατρία φαίνεται ἡ γυναίκα ὡς ἱέρεια.

2. Δεύτερο ἐπιχείρημα: Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πού σαρκώθηκε στήν Κοιλία τῆς Παναγίας μας, ὁ Ἀρχιερέας Χριστός, ἔλαβε ἀνδρώα φύση, γι΄ αὐτό καί περιετμήθη. Μή πεῖ ὅμως κανένας ὅτι σώθηκαν μόνο οἱ ἄνδρες καί ὄχι οἱ γυναῖκες, ἐπειδή ὁ Χριστός ἔλαβε φύση ἀνδρός. Ὄχι, γιατί ἡ ἀνδρώα φύση ἐκφράζει ὅλη τήν ἀνθρώπινη φύση. Θυμηθεῖτε αὐτό πού σᾶς ἔλεγα ἄλλοτε ὅτι τά δύο φῦλα δημιουργήθηκαν στήν ἀρχή ἑνοποιημένα, μέ ἀνδρώα ὅμως φύση: Ὁ Ἀδάμ. Καί ὅταν λοιπόν ὁ ἄνδρας ὡς ἱερεύς ὑπηρετεῖ τόν Θεό, τόν ἱερατεύει ὅλη ἡ ἀνθρώπινη φύση καί ὄχι ὁ ἄνδρας μόνο. Γι΄ αὐτό πού σᾶς λέω, γιά τήν συμπερίληψη δηλαδή καί τῆς γυναικείας φύσεως στόν ἄνδρα, θά σᾶς ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή: Ὅταν ὁ Ἰωσήφ διηγήθηκε στόν πατέρα του τό θεϊκό ὄνειρο πού εἶδε ὅτι τόν προσκυνοῦσαν ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη καί οἱ ἒνδεκα ἀστέρες, ὁ πατέρας Ἰακώβ τό ἑρμήνευσε σωστά, ὅτι θά τόν προσκυνήσουν ὁ πατέρας του, ἡ μητέρα του καί τά ἕνδεκα ἀδέλφιά του (βλ. Γεν. 37,10). Καί πραγματικά, ὅπως γνωρίζουμε ἀπό τήν ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τόν Ἰωσήφ, πού ἔγινε ἀντιβασιλέας τῆς Αἰγύπτου, τόν προσκύνησαν τά ἀδέλφιά του, ὁ πατέρας του, δέν τόν προσκύνησε ὅμως ἡ μητέρα του, γιατί αὐτή εἶχε πεθάνει! Τί λοιπόν; Δέν ἐκπληρώθηκε ἀκριβῶς τό θεϊκό ὄνειρο; Καί βέβαια ἐκπληρώθηκε, λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος! Γιατί ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα εἶναι ἕνα πράγμα στόν γάμο. Ἀφοῦ λοιπόν προσκύνησε τόν Ἰωσήφ ἡ κεφαλή, δηλαδή ὁ Ἰακώβ, τόν προσκύνησε καί τό ὑπόλοιπο σῶμα, δηλαδή ἡ γυναίκα του, ἡ μητέρα τοῦ Ἰωσήφ, ἡ Ραχήλ. «Ἐπεί οὖν κεφαλή τῆς γυναικός ὁ ἀνήρ, “καί ἔσονται, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν”· τῆς κεφαλῆς προσκυνησάσης, δηλονότι καί τό σῶμα ἅπαν ταύτῃ εἵπετο». Ἄνδρας λοιπόν γίνεται ἱερεύς καί ἱερατεύει τόν Θεό, ἀλλά στόν ἄνδρα συμπεριλαμβάνεται καί ἡ γυναίκα. Ἡ δέ γυναίκα προσφέρει τά δῶρα στόν ἱερέα, γιά νά τά προσκομίσει αὐτός στόν Θεό. Ὥστε λοιπόν στήν προετοιμασία γιά τήν Θεία Λειτουργία περιλαμβάνεται καί ἡ εὐλαβής γυναίκα, ἡ ὁποία ζυμώνει τό πρόσφορο, γιά νά τό φέρει στόν ἱερέα.

 

3. Τρίτο ἐπιχείρημα: Ὁ ἱερεύς εἶναι ὁ ἀνώτερος ὅλων, εἶναι ἄρχοντας, γιατί ἡ ἱερωσύνη εἶναι πραγματικά ὑψηλοτέρα πάντων. Διοικεῖ λοιπόν ὁ ἱερεύς στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὡς μέτοχος στό ἀρχιερατικό, προφητικό καί βασιλικό ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό ὅμως δέν μπορεῖ νά λεχθεῖ γιά τήν γυναίκα, ὡς ἱέρεια, γιατί ἡ γυναίκα εἶναι σέ ἐπιτίμιο νά κυριεύεται ἀπό τόν ἄνδρα καί ὄχι νά αὐθεντεύει αὐτοῦ (βλ. Γεν. 3,16. Α΄ Τιμ. 2,12). Καί μέσα στήν παραδείσια κατάσταση,πού τά δύο φῦλα εἶναι ἰσότιμα, ἡ γυναίκα δέν πρέπει νά λησμονεῖ τό ἐπιτίμιό της, τό “πρός τόν ἄνδρα ἡ ἀποστροφή σου καί αὐτός σου κυριεύσει”, γιατί στήν πραγματικότητα εἴμαστε στήν πτωτική κατάσταση. Γι΄ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος λέγει “ἡ δέ γυνή ἵνα φοβῆται τόν ἄνδρα”, μέ τόν ἀντιθετικό σύνδεσμο “δέ”. Δηλαδή: Ναί μέν ἡ γυναίκα εἶναι ἰσότιμη μέ τόν ἄνδρα, ναί μέν ἡ σχέση της μέ τόν ἄνδρα στόν γάμο εἶναι στενή καί ἱερή, ὅσο ἡ σχέση Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας, ἀλλά δέν πρέπει αὐτή νά λησμονεῖ τήν ὑποταγή της σ΄ αὐτόν. Ἡ γυναίκα, λοιπόν, λόγω τοῦ ἐπιτιμίου της, πού ἔλαβε κατά τήν πτώση, δέν μπορεῖ νά γίνει ἱερέας, γιατί δέν μπορεῖ νά ἄρχει στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

4. Τέλος, λέγουμε ὅτι ἡ γυναίκα δέν μπορεῖ νά γίνει ἱερέας, γιατί κατά τήν φύση της ἐκφράζει περισσότερο τήν πτωτική κατάσταση. Ἔτσι διαβάζουμε στο Ἱερό Πηδάλιο ὅτι οἱ Πατέρες ἐμπόδισαν τήν γυναίκα νά εἰσέρχεται στό ἱερό βῆμα καί νά ὑπηρετεῖ στά Μυστήρια “διά τήν τῶν καταμηνίων κάκωσιν”, γιά τήν μηνιαία ἀδιαθεσία της. Ἐχειροθετεῖτο δέ παλαιότερα ἡ γυναίκα διάκονος, ἡ διακονία της ὅμως δέν ἦταν, ὅπως τοῦ ἄνδρα διακόνου, μέσα στό ἱερό Βῆμα, ἀλλά ἔξω ἀπό αὐτό. Ἡ διάκονος γυναίκα βοηθοῦσε κατά τήν βάπτιση τῶν γυναικῶν ἤ σέ ἄλλες ὑπηρεσίες, πού ἦταν ἀνάρμοστο νά ὑπηρετεῖ ὁ ἄνδρας διάκονος, ἐκτός ὅμως τοῦ ἱεροῦ Βήματος.

5. Ἄς μή ζητάει λοιπόν ἡ γυναίκα νά γίνει ἱερεύς, πράγμα πού δέν ἔγινε ποτέ στήν Ἐκκλησία μας. Ἄς μή ξεχνάει ἡ γυναίκα ὅτι σάν μητέρα μπορεῖ νά κάνει τό παιδί της ἱερέα ἤ ὅτι καί ἡ ἴδια ἄν τό θέλει, μπορεῖ νά φορέσει τό τίμιο ράσο καί νά γίνει μοναχή. Μία τοιαύτη παρθένον, ἀφιερωμένη στόν Χριστό, ὁ ἱερός Χρυσόστομος, θαυμάζοντάς την, λέγει: “Ὤ τήν ἱέρειαν”!

ΠΗΓΗ : "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ", ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, ΕΤΟΣ ΛΓ΄,  ΠΕΡΙΟΔΟΣ Γ΄,  ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012, ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 379, σ. 29.

ΤΟ ΚΟΥΤΣΟ ΠΟΤΗΡΙ - ΔΙΔΑΓΜΑ

Διηγοῦνται, πώς κάποιος χριστιανός εἶχε στό σπίτι του καί χρησιμοποιοῦσε, γιά τήν ἀτομική του χρήση, ἕνα ποτήρι μέ σπασμένο τό πόδι του, πού μέ κανένα τρόπο δέν μποροῦσε νά σταθεῖ καί ἤτανε ὑποχρεωμένος πάντοτε νά τό κρατάει στό χέρι του.

Ὅταν τόν ρωτοῦσαν γιατί τό ἔκανε αὐτό, ἐνῶ ὑπῆρχαν καί ἄλλα ποτήρια, ἀπαντοῦσε πώς αὐτό τοῦ χρειαζόταν νά τοῦ θυμίζει πώς μόνος του ἤτανε ἀδύνατο νά σταθεῖ στήν πνευματική θέση πού ὁ Θεός εἶχε ἑτοιμάσει γι’ αὐτόν καί πώς ἔπρεπε νά ἔχει διαρκῶς τή συναίσθηση πώς, ὅπως αὐτός κρατοῦσε τό ποτήρι στά χέρια του, ἔτσι καί ὁ Θεός τόν κρατοῦσε διαρκῶς στά χέρια Του, γιατί μονάχος του δέν μποροῦσε νά σταθεῖ.

Πάντοτε ὁ Θεός χρησιμοποιεῖ αὐτούς πού φαίνονται πολύ μικροί στά μάτια τους. Αὐτοί διαθέτουν περισσότερο χῶρο γιά νά ἐργασθεῖ ὁ Θεός.

Οἱ “πτωχοί τῷ πνεύματι” τοῦ κόσμου τούτου, θά εἶναι ἑκατομμυριοῦχοι στήν αἰωνιότητα.

Τό μυστικό τῆς πνευματικῆς δύναμης εἶναι νά ὁμολογεῖς τήν ἀδυναμία σου.

Αὐτοί πού μέ χαρά ἐμπιστεύονται τά πάντα στά χέρια τοῦ Θεοῦ, βλέπουν τό χέρι τοῦ Θεοῦ σέ ὅλα τά πράγματα τῆς ζωῆς.

Εἶναι μεγάλο δῶρο, θεϊκό, νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος συναίσθηση μέ ταπείνωση τοῦ πόσο ἐξαρτημένος ἀπόλυτα εἶναι ἀπό τό Θεό καί νά μήν κάνει βῆμα, χωρίς τέλεια πίστη στό πρόσωπό Του, μέ τό θέλημά Του πάντοτε πάνω ἀπ’ ὅλα καί νά λέει:

“Κύριέ μου, εἶμαι ἕνα κουτσό ποτήρι, ὅμως στά χέρια Σου τά δοξασμένα μπορῶ κι ἐγώ νά ἀναφωνήσω “τά πάντα δύναμαι διά τοῦ ἐνδυναμοῦντος μέ Χριστοῦ”. Μή μέ ἀφήσεις ἀπό κοντά Σου νά φύγω μακριά!”

ΠΗΓΗ : "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ", ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, ΕΤΟΣ ΛΓ΄,  ΠΕΡΙΟΔΟΣ Γ΄,  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014, ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 392, σ. 38.