ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ

Εκείνες τις μέρες της κρίσης του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, τα ΜΜΕ είχαν ξοδέψει τόνους μελάνης, ηλεκτρονικής και μη, προβαίνοντας σε αναλύσεις επί αναλύσεων, τηλεοπτικά πάνελ, ανταποκρίσεις κοκ. Στις μέρες μας εκδόθηκε γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για τα οικονομικά πεπραγμένα της πατριαρχείας και όχι μόνον του πρώην Ιεροσολύμων κ. Ειρηναίου, η οποία δεν ευρίσκει τίποτα μεμπτό, καμία αναφορά, σιωπή. Τότε χάλαγε ο κόσμος και η Εκκλησία λοιδωρούνταν χυδαία και σκαιότατα όλο το 24ωρο. Σήμερα ούτε ένα μονόστηλο.  Τα βασικά σημεία της  γνωμοδότησης του Γενικού Συμβουλίου του Κράτους, η οποία δημοσιεύθηκε στο blog “Ιερή Πλεκτάνη”, είναι τα ακόλουθα : 

Τα κυριότερα σημεία και συμπεράσματα της Γνωμοδότησης που αποκαλύπτουμε στην παρούσα ανάρτηση θεωρούμε ότι είναι τα εξής:

1. Η συνεδρίαση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (Τμήμα Β΄) πραγματοποιήθηκε στις 14 Μαΐου 2012.
2. Από την συνεκτίμηση των στοιχείων, τα έγγραφα που ενδιέφεραν τον αιτούντα αναφορικά με την οικονομική διαχείρισή του και σε σχέση με τις ιδιότητές του: α) ως Πατριάρχη Ιεροσολύμων, β) ως Εξάρχου του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα και γ) ως Αρχιεπισκόπου Ιεραπόλεως ήταν οι εκθέσεις τακτικού ελέγχου Φορολογίας Εισοδήματος, Κ.Β.Σ., Φ.Π.Α. και Φ.Μ.Α.Π. για τα οικονομικά έτη 1999-2005 που συντάχθηκαν κατόπιν σχετικού ελέγχου στα Νομικά Πρόσωπα «ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ (Α.Φ.Μ. 090050847)» και «ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ - ΠΑΝΑΓΙΟΣ ΤΑΦΟΣ (Α.Φ.Μ. 090020173)» με τα υπ' αριθμ.πρωτ. 40/14.12.2005 και 44/8.12.2006 έγγραφα του Ειδικού Συνεργείου Ελέγχου της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Επιθεώρησης του Υπουργείου Οικονομικών.
3. Η υπόθεση του ανωτέρω ελέγχου οριστικοποιήθηκε με το από 10.03.2011 έγγραφο της Δ.Ο.Υ. Ε΄ Αθηνών.
4. Δεν προκύπτει ότι υφίσταται αστική ή και ποινική ευθύνη του Πατριάρχη Ειρηναίου κατά τον έλεγχο που διεξήχθη για τα πεπραγμένα του.

Πηγή : http://ieriplektani.blogspot.com/

O ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΡΕΠΟΥΣΗ

 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833, Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 30ῃ Ἰουλίου 2012


Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ἐντιμοτάτη κυρία Μαρία Ρεπούση, Βουλευτής τῆς ΔΗΜΑΡ στήν Α΄ Περιφέρεια Πειραιῶς, ἐκπροσωποῦσα 1629 ψηφοφόρους ἐπί συνόλου 120.000 τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, ὑπέβαλε πρόταση στό Κοινοβούλιο γιά τήν κατάργηση τοῦ ἐκκλησιασμοῦ τῶν μαθητῶν ὡς δῆθεν ἀντικειμένου στόν εὐρωπαϊκό προσανατολισμό τῆς σχολικῆς κοινότητας. Ἀπό τήν πρόταση τῆς κ. Βουλευτοῦ, πού ἐξελέγη καί στήν Μητροπολιτική μου Περιφέρεια προκύπτουν τά ἀκόλουθα:

1. Ἡ ἐντιμοτάτη κ. Ρεπούση συλλαμβάνεται ἀγνοοῦσα ὅτι Νόμος δέν ἔχει  ἰσχύ καταργήσεως τοῦ Συντάγματος, τοῦ θεμελιώδους Νόμου τοῦ Κράτους, τό ὁποῖο προβλέπει στό ἄρθρο 16 ὅτι: «2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Ὅπως δέ προβλέπει ἡ νομολογία τοῦ ΣτΕ μέ δύο ἀποφάσεις της, ἡ ἀνάπτυξις τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως συνάπτεται ἀρρήκτως μετά τῆς ἐπικρατούσης ἐν Ἑλλάδι θρησκευτικῆς παραδοχῆς τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος.

2. Ἡ ἐντιμοτάτη κ. Ρεπούση εἰσῆλθε στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο μέ τήν προτίμηση 1629 ψηφοφόρων ἐπί συνόλου 7534 τοῦ κόμμματος ΔΗΜΑΡ στήν Α΄ Περιφέρεια Πειραιῶς πού ἀπαρτίζεται ἀπό 120.000 ψηφοφόρους. Ὅταν λάβει κανείς ὑπ’ ὄψιν του τά ἀμάχητα στοιχεῖα τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας τοῦ Μαΐου 2012 στήν ἐν λόγῳ ἐκλογική περιφέρεια, ὅπου ὑπῆρχε ἡ σταυροδοσία, ὅτι ὁ κ. Δημήτριος Καρύδης τοῦ κόμματος ΠΑΣΟΚ πού συνεκέντρωσε 4422 ψήφους, ὁ κ. Σπυρίδων Σπυρίδωνος τοῦ κόμματος ΝΔ πού συνεκέντρωσε 5541 ψήφους, ἡ κ. Ἑλένη Σταματάκη τοῦ κόμματος ΣΥΡΙΖΑ πού συνεκέντρωσε 4334 ψήφους, ὁ κ. Σάββας Τσίμπογλου τοῦ κόμματος ΚΚΕ πού συνεκέντρωσε 2299 ψήφους καί ὁ κ. Γεώργιος Ζησιμάτος τοῦ κόμματος Ἀνεξάρτητοι Ἕλληνες πού συνεκέντρωσε 2376 ψήφους δέν ἐξελέγησαν, ἀντιλαμβάνεται κανείς εὐχερῶς τήν πολιτική βαρύτητα καί τό πολιτικό ἐκτόπισμα τῆς κ. Ρεπούση πού ἐξελέγη κατά παράβαση κάθε ἐννοίας ἀναλογικότητος δυνάμει ἀθλιοτάτου ἐκλογικοῦ νόμου.

3. Ἡ ἐντιμοτάτη κ. Ρεπούση στήν προεκλογική της συνέντευξη στόν κ. Στ. Θεοδωράκη στόν τηλεοπτικό δίαυλο MEGA δήλωσε: «Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς ἔχει ἤδη κηρύξει τόν ἀνένδοτο ἐναντίον μου. Ἄς ἀποφασίσει νά βγάλει τά ράσα καί νά φορέσει πεντελόνια». Ἀσφαλῶς ἡ δήλωση ἔγινε γιά νά ἐπιτύχει ἀρνητική διαφήμηση, ἡ ὁποῖα ὅμως ἀπέδωσε γλίσχρα ἀποτελέσματα 1629 ψήφων, ἐπί συνόλου 120.000 ψηφοφόρων καί αὐτό διότι ἡ δήλωση τῆς κ. Ρεπούση ἦτο παντελῶς ψευδεστάτη καί κακοηθεστάτη, καθ’ ὅσον δημόσιᾳ εἶχα προκληθείς διακηρύξει στίς 21/2/2012 ὅτι: «Ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ δημοσιεύματος ἔχω νά παρατηρήσω ὅτι ἀσφαλῶς καί ἡ κ. Ρεπούση ὅπως καί κάθε συνέλληνας, δικαιοῦται νά ἐκτεθῆ στήν κρίσιν τῶν συμπολιτῶν του διά νά τούς ἐκπροσωπήσει στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο καί ἀσφαλῶς οὐδέποτε διενοήθην ὅτι ὁ Πειραιᾶς μοῦ «ἀνήκει». Ἀντιθέτως ἔχω διακηρύξει ὅτι ὡς Μητροπολίτης Πειραιῶς θεωρῶ τόν ἑαυτόν μου ἁπλοῦν διαχειριστή καί ἔσχατο διάκονο τοῦ εὐχαριστιακοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἄχρι καιροῦ». Συνεπῶς ποῖο ἀνένδοτο ἀγώνα κατά τῆς κ. Ρεπούση εἶχα κηρύξει;  

4. Παραμένει ὡστόσο ἀναπάντητο ἀπό τήν ἐντιμοτάτη κ. Ρεπούση τό ἐρώτημα πού δημοσίᾳ τῆς εἶχα θέσει στό παραπάνω ἀνακοινωθέν μου: «Πῶς συμπίπτουν οἱ ἱστορικές της ἀπόψεις τοῦ γνωστοῦ βιβλίου της, πού εὐτυχῶς ἀποσύρθηκε ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία, μέ τήν χρηματοδοτηθεῖσα καί κατευθυνόμενη ἀπό τό Ἵδρυμα τοῦ γνωστοῦ διατάκτη τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ καί ἑβραϊκοῦ λόμπυ τῶν ΗΠΑ κ. George Soros τετράτομη Ἱστορία τῶν Βαλκανίων πού συνέγραψαν Τούρκοι καί Κροάτες ἱστορικοί γιά νά ἀνασυνθέσουν καί νά ἐπαναδιατυπώσουν ἀσφαλῶς ἐπί τό «ἀκριβέστερον» καί τήν ἱστορία τοῦ τόπου μας καί πού κυκλοφορεῖται ἤδη ἀπό γνωστές ἐκδόσεις στή χώρα μας;»


Ο  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
+ ὁ Πειραιῶς  Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

 

Πηγή : impantokratoros.gr

«Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (B΄ Τιμ. 3, 12) – ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ HELLAS NEWS ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ

Ο Χριστιανισμός αποτελεί πλην των άλλων ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία των ανθρώπων, είναι μια αληθινή επανάσταση, μια επανάσταση υπέρβασης των συμβατικών ανθρώπινων καταστάσεων, του κακού μας εαυτού, μια επανάσταση συνειδήσεων. Ένα από τα ιερά πρόσωπα της ιστορίας της εκκλησίας μας που απέδειξε την παραπάνω υπόθεση είναι ο Απόστολος των Εθνών, ο θείος Παύλος. Μια ψυχή μοναδική. Ένα μεγαλείο απαράμιλλο. Αυτός ο πρώην αμείλικτος και σκληρός διώκτης του Ιησού, όσο λίγοι την εποχή εκείνη, στον δρόμο προς την Δαμασκό δέχτηκε την επίσκεψη του Θεού και συγκλονίστηκε συθέμελα. Επαναστάτησε εναντίον του κακού του εαυτού. Μετά τον θείο φωτισμό διέγνωσε το λάθος δρόμο που είχε πάρει κι έκανε θαρραλέα στροφή στην ζωή του, μηδένισε τον παλαιό του εαυτό και συνάντησε την αλήθεια, της οποίας έγινε κήρυκας σε όλη την Οικουμένη. Όργωσε κυριολεκτικά ο θείος Παύλος, όλες τις μικρές και μεγάλες πόλεις της λεκάνης της μεσογείου θαλάσσης, μεταφέροντας το μήνυμα της εν Χριστώ σωτηρίας και λύτρωσης του ανθρώπου, ιδρύοντας Εκκλησίες και στηρίζοντας τον ανθρώπινο πόνο. Μεταξύ αυτών, κι εργαζόμενος για να συντηρηθεί, συνέγραφε επιστολές προκειμένου να επιλύσει ζητήματα που αναφύονταν στις νέες Εκκλησίες, να στηρίξει το φρόνημα των χριστιανών, να οικοδομήσει, να νουθετήσει κλπ. Σε μια λοιπόν από τις περίφημες επιστολές του έγραφε στον μαθητή του τον Τιμόθεο, επίσκοπο Εφέσου τα ακόλουθα : «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (B΄ Τιμ. 3, 12). Απόσταγμα προσωπικής εμπειρίας, αλλά και ρήματα αληθείας και ζωής. Ως πρώην δεινός διώκτης των Χριστιανών ο απόστολος Παύλος, είχε επίγνωση όσων έλεγε και έγραφε, αλλά και ως διωκόμενος υπό των Ιουδαίων και των εθνικών, γνώριζε από πρώτο χέρι την αλήθεια των λόγων του. Το χωρίο που επικαλεστήκαμε παραπάνω, όπως λέχθηκε ευρίσκεται στην Β΄ προς Τιμόθεον επιστολή, η οποία είναι μια από τις τρεις – όπως ονομάζονται – ποιμαντικές επιστολές του (Α΄ και Β΄ προς Τιμόθεον, προς Τίτον). Ονομάστηκαν έτσι - τον 18ο αιώνα – διότι ο Παύλος έδιδε ποιμαντικές οδηγίες στους επισκόπους Τιμόθεο και Τίτο, αναφορικά με την άσκηση των καθηκόντων τους. Ο Τιμόθεος, κατάγονταν από τα Λύστρα της Λυκαονίας από Έλληνα πατέρα και Ιουδαία μητέρα, από την οποία και κατηχήθηκε στην χριστιανική πίστη (Β΄ Τιμόθεο 1,5 και 3,15). Ακούγοντας το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου συγκλονίζεται και γίνεται μαθητής του. Τον ακολουθεί στην Β΄ και γ΄ Αποστολική περιοδεία, μεταφέρει τη λογεία για τους χριστιανούς των Ιεροσολύμων (Πράξεις 20, 4), αναλαμβάνει λεπτές αποστολές που του αναθέτει ο Απόστολος των εθνών (Α΄ Θεσ. 3,2-6, Α΄ Κορ. 4, 17 κλπ.) και αναφέρεται ως συναπόστολος μαζί με τον Παύλο στις επιστολές Α΄ και Β΄ Θεσσαλονικείς, Β΄ Κορινθίους, Φιλιππησίους, Κολασσαείς, Φιλήμονα. Ακολούθως συνεχίζει την δράση το ως επίσκοπος Εφέσου όπου και  γνωρίζει μαρτυρικό θάνατο στον διωγμό του Δομιτιανού το 96 μ.Χ. Είχαμε αναφέρει παραπάνω ότι η Β΄ προς Τιμόθεο επιστολή είναι μια από τις ποιμαντικές επιστολές του Παύλου. Είναι όμως και μια από τις λεγόμενες επιστολές “των δεσμών”, διότι γράφηκε μέσα από τις φυλακές της Ρώμης (δεύτερη φυλάκιση του Απ. Παύλου) και είναι το “κύκνειο άσμα” - η τελευταία επιστολή του πριν τον μαρτυρικό του θάνατο το 68 μ.Χ. Βλέποντας να πλησιάζει ο θάνατος ο Παύλος γράφει την επιστολή αυτή προκειμένου να καλέσει κοντά του τον στενό του μαθητή και συναπόστολο Τιμόθεο - μιας και 17 περίπου έτη αγωνίστηκαν για την εξάπλωση του Ευαγγελίου και την δημιουργία και διοργάνωση νέων Εκκλησιών – για να του δώσει τις αναγκαίες οδηγίες και πατρικές συμβουλές για τη συνέχεια του Αποστολικού του έργου, όπως επίσης και για να τον στηρίξει στον αγώνα του κατά των αιρετικών που είχαν εμφανισθεί στην Έφεσο. «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (B΄ Τιμ. 3, 12). Λόγος αληθείας αυτός του Αποστόλου των Εθνών όπως σημειώθηκε ανωτέρω. Αν κανείς κάνει το κόπο και διαβάσει την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης, θα διαπιστώσει την πραγματικότητα των λόγων του. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά παραδείγματα : ο προφήτης Ησαΐας υπέστη μαρτυρικό θάνατο με πριόνι, ο προφήτης Ιεζεκιήλ φονεύθηκε, ο προφήτης Ιερεμίας λιθοβολήθηκε, ο προφήτης Μιχαίας κρεμάστηκε κλπ. Αναμφίβολα το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι οι ατελείωτες διώξεις που υπέστη ο αρχηγός της πίστεώς μας από τους Ιουδαίους, οι οποίοι ενώ γνώρισαν την θεία αγάπη του ανταπέδωσαν με την αχαριστία, τους διωγμούς και την Σταυρική του θυσία. Ακολούθως μετά το μαρτύριο του πρωτομάρτυρα Στέφανου, εξεδιώχθησαν οι άγιοι Απόστολοι : Παύλος, Πέτρος, Ανδρέας κλπ., για να επαληθευθεί το λόγιο του Κυρίου μας : “Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν” (Ιωάννης 15, 18). Όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας, κατά το παράδειγμα του Ιδρυτού της πίστης μας, εξεδιώχθησαν, λοιδωρήθηκαν, περιφρονήθηκαν, εξορίστηκαν, κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν, συκοφαντήθηκαν και πολλοί εξ αυτών γνώρισαν μαρτυρικό θάνατο για την πίστη τους στον Εσταυρωμένο Ιησού. Είναι η επαλήθευση των λόγων του Κυρίου μας : “εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν” (Ιωάννης 15, 20). Τα παραδείγματα από την ιστορία της Εκκλησίας μας πολλά : ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, ο “στύλος της Ορθοδοξίας” πέρασε 17 έτη στην εξορία, ο Μέγας πατήρ της Εκκλησίας μας ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εκδιώκεται σφοδρά και πεθαίνει στην εξορία. Μεγάλους διωγμούς και συκοφαντίες υπέστη και ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα, για να πάμε σε σύγχρονα παραδείγματα από τη ζωή και την ιστορία της Εκκλησίας μας. Μικρούς διωγμούς δέχεται και ο καθένας μας όταν τολμάει να κάμει το σημείο του Σταυρού, λοιδορείται και αποκαλείται καθυστερημένος και αναχρονιστικός. Το προφητικό λόγιο του Κυρίου μας : “εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν” όπως και αυτό του Αποστόλου των Εθνών Παύλου : «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (B΄ Τιμ. 3, 12), κρύβουν μια αλήθεια θεμελιακή. Ποιά είναι αυτή ; Όσοι θέλουν να ζήσουν την χριστιανική ζωή στην πραγματική της διάσταση, αυτοί θα διωχθούν, θα συκοφαντηθούν και θα κυνηγηθούν όπως διώχθηκε ο Κύριός μας και οι Άγιοί του. Αποτελεί νομοτέλεια και θέσφατο και επιβεβαιώνεται διαρκώς από την ιστορία της Εκκλησίας αλλά και τη καθημερινή ζωή. Μην τρέφουμε αυταπάτες λοιπόν, διότι η οδός της αληθινής χριστιανικής ζωής δεν είναι λεωφόρος, αλλά στενή, ανηφορική και τεθλιμένη. Δεν είναι καλοπέραση, αλλά ΘΥΣΙΑ. Ο Κύριός μας το τονίζει ξεκάθαρα αυτό : “Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι”. Ο κάθε χριστιανός καλείται να σηκώσει τον προσωπικό του Σταυρό, τις δοκιμασίες, τις θλίψεις, τους πειρασμούς της ζωής, προκειμένου να φτάσει στο στεφάνι της εν Χριστώ δικαίωσης. Μέσα από όλα αυτά ο Θεός κατεργάζεται την πολύτιμη σωτηρία μας. Λένε πολύ χαρακτηριστικά οι ασκητές : “΄Επαρον τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος". Πρέπει να δοκιμαστεί η πίστη του και όπως πολύ χαρακτηριστικά διακήρυττε ο μακαριστός μητροπολίτης Φλωρίνης κυρός Αυγουστίνος : “η αξία της πίστεώς μας εις τον Χριστόν είναι ευθέως ανάλογη με το πόσο μας κοστίζει”. Δεν πρέπει να λησμονούμε λοιπόν ότι η πίστη μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θυσία. “Απαρνησάσθω εαυτόν” μας λέγει ο Κύριος. Καλεί τον χριστιανό να αρνηθεί τον “παλαιό” άνθρωπο, τον άνθρωπο της αμαρτίας, και να ενδυθεί τον εν “Χριστώ” καινό άνθρωπο. Το λέγει ο θείος Παύλος στο πρώτο κεφάλαιο της προς Φιλιππησίους επιστολής του : “ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν” (Φιλ. 1, 29). Ούτως εχόντων των πραγμάτων ο χριστιανός δεν έχει να φοβηθεί κάτι, ούτε τις λοιδωρίες, ούτε τις συκοφαντίες, τους διωγμούς κλπ., καθότι όπως μας λέγει ο Παύλος : “πάσχειν υπέρ του Χριστού” και σηκώνει τον Σταυρό που του αναλογεί. Για ποιον λόγο οι άγιοι της πίστεώς μας ανέχονταν τόσα μαρτύρια και διωγμούς , όπως τα περιγράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Εβραίους του επιστολή : “κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐπὶ ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς” (Εβραίους 11, 33 - 38). Ασφαλέστατα διότι είχαν την πεποίθηση και την πίστη ότι με όλους αυτούς τους διωγμούς δεν θα χαθούν αλλά αντίθετα θα κερδίσουν την σωτηρία τους. Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της πίστεώς μας, αφού μας δίδει την δυνατότητα να πετύχουμε πράγματα που είναι πέρα από την λογική του κόσμου αυτού, αλλά και να πάσχουμε για τον Χριστό μεγάλες δοκιμασίες, όπως για παράδειγμα οι άγιοι τρεις παίδες (Μισαήλ, Αζαρίας, Ανανίας) στην κάμινο της Βαβυλώνας. Όσο δε περνούν τα χρόνια, και θα βαδίζουμε προς τα έσχατα και η ανομία στον κόσμο θα μεγαλώνει, τόσο θα αυξάνονται οι διώξεις εναντίον όσων θέλουν να μείνουν σταθεροί στην πίστη τους στον Εσταυρωμένο Ιησού και την Εκκλησία του. Τα προμηνύματα είναι πολλά και ορατά : ηλεκτρονικό φακέλωμα, ηλεκτρονικές ταυτότητες, barcode, μικροτσίπ κλπ. Ανάγκη λοιπόν εμβάθυνσης της πίστης μας, η οποία θα μας δώσει την δύναμη - με την βοήθεια του Θεού πάντα - να σηκώσουμε τις διώξεις, τις συκοφαντίες και τους πειρασμούς του εν Χριστώ βίου. Υπομένοντες καρτερικά και με πίστη ακλόνητη τα ανωτέρω, καθότι η υπομονή είναι η αρετή που οδηγεί στην Βασιλεία των Ουρανών (“ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται”, Ματθαίος 10, 22), αφήνουμε τον εαυτό μας στην διάθεση της πανάπειρης αγάπης του Θεού, εξαγοράζουμε την αιώνια ανάπαυση και σωτηρία. Ο λόγος του Κυρίου μας πρέπει να καταστεί “σημαία” και οδηγός ζωής του καθενός : “ Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον” (Ιω. 16, 33). Μας διαβεβαιώνει ότι θα έλθουν διωγμοί και δυσκολίες, αλλά δείχνει και την προοπτική της σωτηρίας και της λύτρωσης η οποία απορρέει από την σταθερή πίστη που πρέπει να έχουμε σε Αυτόν και εξ αυτής - Χάριτι Θεού - το θάρρος για να νικήσουμε.-

Πηγή : Δημοσιεύθηκε στην Ομογενειακή εφημερίδα Hellas News στις 21 και 28 Ιουλίου του 2012.

 

Η ΒΟΡΕΙΟΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΟΡΙΑ ΣΤΟ ANCHORAGE ΤΗΣ ΑΛΑΣΚΑ

O Ιερός Ναός της Μεταμόρφωσης (27 Απριλίου 2012)

Μετά από 2 έτη οικοδομικών εργασιών, ολοκληρώθηκε ο πρώτος Ορθόδοξος ναός στη βορειότερη πολιτεία των ΗΠΑ, στο Anchorage, στην παγωμένη Alaska, όπου διαβιούν 60 με 80 Ελληνικές οικογένειες, σε μια πόλη 250 χιλιάδων κατοίκων. Η εκεί Ελληνική κοινότητα διαθέτει διατηρεί Ελληνικό σχολείο, τμήματα εκμάθησης Ελληνικών χορών και κάνει αισθητή την παρουσία της με τα ετήσια Ελληνικά Φεστιβάλ. Η Εκκλησία του  Anchorage ξεκίνησε το 1953 σε ένα κτίριο του συγκροτήματος Chaimis, ώσπου επιτέλους οι ομογενείς μετά από προσπάθειες οικοδόμησαν τον δικό τους ιερό ναό, τη Μεταμόρφωση του Σωτήρα, ο οποίος επιθυμούν να εγκαινιαστεί κατά τη διάρκεια του Ελληνικού Φεστιβάλ τον Αύγουστο. Να σημειωθεί ότι τμήμα του ναού αγιογραφήθηκε από τον Λαρισαίο αγιογράφο Κώστα Θεοδώρου. 

Πηγή :  The Greek community in Anchorage, Alaska | , 

            ιστοσελίδα Εκκλησία

            http://gr.voanews.com/content/article/232648.html

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΠΡΩΤΟΠΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ

  

Υπεβλήθη ένα νομοσχέδιο από φιλελεύθερες παρατάξεις για το θέμα χωρισμού Εκκλησίας-Πολιτείας. Δεν μιλούν για διοικητικό χωρισμό, τον οποίο πρέπει κι εμείς να στηρίζουμε. «Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς» και να βρεί η Εκκλησία την ελευθερία που οι πολιτικοί, τα κόμματα, δεν της δίνουν. Τα κόμματα θέλουν να’ χουν υποτεταγμένο το κλήρο για να’ ναι «κομματάρες». Οπότε, λοιπόν, να αφήσουν ελεύθερο τον εκκλησιαστικό χώρο να αξιοποιήσει την εναπομείνασα περιουσία. 

Υπάρχει βιβλίο –και πολλά άλλα νεότερα– του 1951 του Μητροπολίτου Λαρίσσης Δωροθέου, που έγινε Αρχιεπίσκοπος μετά, επιστημονικό «Το αναπαλλοτρίωτον της εκκλησιαστικής περιουσίας». 320 απαλλοτριώσεις έγιναν από το κράτος, από το 1833 μέχρι το 1950. Ξεκοκκάλισαν ό,τι εκκλησιαστικό υπήρχε. Σήμερα, αυτό που λέμε «χωρισμός» δεν μπορεί να γίνει! Πρέπει να γίνει κτηματολόγιο, όπως έγινε στην Κύπρο. Και ξέρετε, η εκκλησία στη Κύπρο –όλο το σύνολο των πιστών– είναι δύναμις! Διότι ξέρει τι της ανήκει. Πώς θα τα χρησιμοποιήσει; Σε φτωχούς, κοινωνικά έργα. Όλα τα κάνει η Εκκλησία της Κύπρου, αφού έχει ένα τεράστιο κοινωνικό έργο. Και όλη η Εκκλησία της Ελλάδος. Αλλά αν αξιοποιηθεί η εναπομείνασα περιουσία, ό,τι μπορεί να αξιοποιηθεί –τα λειβάδια, ας πούμε, δεν αξιοποιούνται, είναι μόνο νούμερα αναξιοποίητα–, θα έχει εσωτερική δύναμη. Αυτό είναι που δεν θέλουν τα κόμματα.

Και μη πεί κανείς ότι σχετίζεται με την παρουσία του Αρχιεπ. Χριστοδούλου. Αύριο δεν θα είναι ο Χριστόδουλος, θα είναι κάποιος άλλος...

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι, γενικά, άρπαζαν την εκκλησιαστική περιουσία για να είναι «ζήτουλας» η Εκκλησία. Μέχρι το 1950 ο ιερεύς «ζητούσε». Π.χ. στη πατρίδα μου: ο κόσμος πλήρωνε, πήγαινε και έδινε μια εισφορά. Θυμάμαι ότι εμείς δίναμε 20.000 δρχ, τότε που ήταν ακόμη τα μηδενικά (το ’53 τα κατήργησε ο Μαρκεζίνης). Σαν να δίναμε 20 δρχ, σήμερα, στην Εκκλησία, για να μπορέσει να συντηρηθεί ο κλήρος, η Εκκλησία, κ.τ.λ..

Ήρθε ο καημένος ο Πλαστήρας, που είπε: «Έναντι όσων ήρπασε το κράτος από την Εκκλησία, θα πληρώνει τα 2/3 του μισθού των ιερέων». Το 1/3 το πληρώνει ο κλήρος και τα 2/3 τα πληρώνει το κράτος, «έναντι των όσων ήρπασε». Ξέρετε, αν ζητήσει η Εκκλησία τα όσα εκλάπησαν –γι’ αυτό τα κατέγραψε όλα ο μητρ. Δωρόθεος Λαρίσσης– πρέπει για 200 χρόνια να πληρώνει το κράτος την Εκκλησία!

Επί Μητσοτάκη προσέφυγαν 9 μοναστήρια διότι οι τοπικές δυνάμεις,  καταλεηλάτησαν τα χωράφια που είχαν. {Πώς θα ζήσει και πώς θα κάμει έργο αγάπης αν δεν έχει χωράφια; Τώρα, αν πας να δώσεις μια δωρεά στην Εκκλησία, φορολογείται. Τελευταία το ΠΑΣΟΚ την είχε καταργήσει αυτή την φορολογία –δεν ξέρω σήμερα τι ισχύει· πιστεύω ότι έχει καταργηθεί.) Εν πάσει περιπτώσει, προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Ευρώπης και επεδίκασε περίπου ΤΡΙΑ ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ δρχ,  τότε, να τα δώσει η κυβέρνηση στα μοναστήρια. Αν πήρατε εσείς δεκάρα, πήραν και τα μοναστήρια... Αλλά γι’ αυτό δεν μπορούν να πούν τίποτε. Είναι ΧΡΕΩΣΤΗΣ το κράτος! Και μάλιστα θυμάμαι τότε –μπορώ να το πώ– ότι είχε πέσει εντολή στην Εκκλησία, στον αρχιεπ. Σεραφείμ, «να μη πεί τίποτα». Πήγαινα στην Ιερά Σύνοδο, στην Μονή Πετράκη –τρομερό αυτό!– και πίσω από τον ναό βλέπω να βγαίνει ο τότε ηγούμενος της μονής Πετράκη, π. Χριστοφόρος. Και μόλις με βλέπει μου λέει: «Παπα-Γιώργη μου!», άρχισε να κλαίει με αναφιλητά και έπεσε στον τράχηλό μου! Με τραβούσε κάτω (ήταν και πιο κοντός) και μου λέει «Έγκλημα στην Εκκλησία!». «Τί;» «Έπεσε εντολή στον Αρχιεπίσκοπο από ψηλά (ο νοών νοείτο, δεν είναι ανάγκη να κατηγορώ πρόσωπα!) που έλεγε “μην ανακοινώσετε την απόφαση της Ευρώπης”». Και ανακοινώθηκε μερικά χρόνια μετά, το μάθαμε από ακριτομύθεια. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τί παιχνίδι παίζεται;

Προχθές είχαμε επαφές για το νομοσχέδιο, από τις εννιά το πρωί ως τις εννιά το βράδυ, με το ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Συνασπισμό, ΚΚΕ κι άλλα πρόσωπα. Από το ΠΑΣΟΚ ήταν καμμιά δεκαριά πρόσωπα. Ήρθε ο κ Παπανδρέου, έμεινε λίγο και μιλήσαμε. Μετά συζητούσαμε με το «governo», με τη Δαμανάκη και με 2-3 άλλα πρόσωπα, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Και όταν προέκυψε το θέμα της περιουσίας μου λέει η κα Δαμανάκη: «Είστε υπέρ του χωρισμού;» «Ναί. Πρώτα να ξεκαθαρίσουμε τί σημαίνει χωρισμός. Αν είναι διοικητικός χωρισμός, υπάρχει, δεν είναι ανάγκη να γίνει τίποτα». Εγώ δεν μπορώ να γίνω βουλευτής, ούτε θα πάω ποτέ για βουλευτής. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να γίνει πρωθυπουργός, ούτε πρόκειται. Εκτός κι αν φτάσουμε στην εσχάτη εξαθλίωση και βρεθεί ένας Τσώρτσιλ που θα πεί, «Αφού μαλώνει ο Παπανδρέου, ο γέρος, με τον Κανελλόπουλο θα αναλάβεις Δαμασκηνέ να γίνεις για 15 μέρες πρωθυπουργός και μετά ένα διάστημα αντιβασιλέας». Αλλά τότε, η Ελλάς, θα είναι στο τέρμα του θανάτου. Ό μη γένοιτο!

«Ο διοικητικός χωρισμός υπάρχει», είπα. Πήγε να πεί κάτι και της λέω «Συγγνώμη, για σκεφτείτε: τί θέλουν αυτοί που υποστηρίζουν τον χωρισμό; Αποσύνδεση της Ορθοδοξίας από την ζωή του έθνους». «Καμία σχέση το έθνος με την Ορθοδοξία!» «Αυτό είναι αδύνατο να γίνει σε δύο περιοχές: στο Ισραήλ και σε μας», λέω. Τα πολιτικά κόμματα στο Ισραήλ έχουν θρησκευτικούς τίτλους και θρησκευτικά σύμβολα. Τα κόμματα είναι ενωμένα με την πίστη τους, με τον Σιωνισμό δηλαδή. Να δείτε τον πρόεδρο της Βουλής με το καπελάκι του πιστού, που αυτό το καπελάκι σημαίνει ότι είναι ορκισμένος εβραίος. Μου έλεγε η παπαδιά το 2000, όταν είμασταν κάτω για ένα συνέδριο για το Ιωβηλαίον: «Βρε παπα-Γιώργη, για σκέψου ο Κακλαμάνης να κυκλοφορεί έτσι στη Βουλή». Εδώ ούτε εικόνα δεν έχουμε στη Βουλή για να μη προσβάλουμε τους άλλους. Αλλά αν πάτε στις μουσουλμανικές Βουλές, είναι γεμάτες από τα σύμβολά τους! Το ίδιο είναι και στο Ισραήλ.

Ο χωρισμός, λοιπόν, είναι αδύνατον, σε μας. Σ’ αυτούς υπάρχει ο χωρισμός! Αυτή η μεγάλη μερίδα διανοουμένων και πολιτικών έχουνε πουλήσει και την Παναγία πλην τον Χριστό –συγγνώμη για την φράση. Αλλά σε μας δεν μπορεί να σπάσει αυτό. Δέκα άνθρωποι να μείνουν θα συνεχίζει εις τον αιώνα των αιώνων! Δεν φιμώνεται αυτό το πράγμα. Κι έτσι, ούτε στο Ισραήλ ούτε εδώ μπορούμε να μιλήσουμε για αποσύνδεση. Για χωρισμό διοικητικό, βεβαίως. Και τους είπα να ολοκληρώσουν το κτηματολόγιο για να ξέρει το κράτος τι έχει ο εκκλησιαστικός χώρος. Την περιουσία του Πατέρα μας, δεν είναι των παπάδων. Και είναι όλου του σώματος! Και να έρχεται το κράτος και να επεμβαίνει και να σου λέει πως θα τα αξιοποιήσεις... Κι αν χαθεί μια δραχμούλα να στέλνει από Αρχιεπίσκοπο μέχρι εμένα στη φυλακή! Αυτό δεν είναι το τίμιο και το σωστό.

Αυτό προσπάθησε να κάνει ο Καποδίστριας, γι’ αυτό «τον φάγανε». Ο Καποδίστριας, ο μεγάλος αυτός άνθρωπος, ήθελε να αξιοποιήσει την εκκλησιαστική περιουσία για την παιδεία και την μισθοδοσία του κλήρου. Σχολεία, νοσοκομεία, αυτά να κτίζονται συνεχώς. Για να μην έρχεται ο Δεσπότης να σου λέει «για τα γεράματά μου έχω τόσα»... Εδώ είναι που χρειάζεται ο έλεγχος του κράτους. Αλλά όχι το κλέψιμο! Μετά τον Καποδίστρια το κράτος κλέβει, αρπάζει συνεχώς. Εις οποιαδήποτε μορφή και με οποιονδήποτε τρόπο.

 

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα απο ομιλία που δόθηκε στην Εκκλησία του Αγ. Αντύπα, στο Γουδί Αττικής, στις 20/10/05, από τον Κοσμήτορα της Θεολ. Σχολής του Πανεπιστημιου Αθηνών. Απομαγνητοφώνηση : Θ. Α., Επιμέλεια: Θ. Φ. Δ.

Για να ακούσετε την ομιλία σε ΜΡ3, κάντε κλικ ΕΔΩ. 

Πηγή :  http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/perius2.htm

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ - ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ......

Αυτή η ιστορία είναι πραγματική, συνέβη στο αδελφό μιας φίλης μου πριν από ένα μήνα. Διαβάστε το και ενημερώστε όσο περισσότερους μπορείτε.

Ο νέος αυτός είναι 30 ετών και χωρίς σχέση. Πήγε το βράδυ αυτό σε ένα μπαρ για να πιει ένα ποτό και ενώ κάθονταν μόνος παρατήρησε μια κοπέλα από απέναντι να τον κοιτά, αφού αντάλλαξαν μερικές ματιές αποφάσισε να πάει να τις μιλήσει. Ήπιαν μαζί δύο ποτά και τότε η κοπέλα προφασίστηκε ότι δεν αισθανέται καλά και παρακάλεσε τον νεαρό... να την πάει στο σπίτι της. Αυτός δεν το αρνήθηκε και την πήγε, όταν έφτασαν εκεί του είπε ότι νοιώθει καλύτερα και για να τον ευχαριστήσει του ζήτησε να ανέβει στο σπίτι της να το κεράσει ένα ποτό.

Εκείνος πιθανότατα νομίζοντας ότι η βραδιά θα έχει και συνέχεια ανέβηκε μαζί της. Το τελευταίο πράγμα που
θυμάται είναι να πίνει δύο γουλιές από το ποτό που του είχε ετοιμάσει η κοπέλα.

Ο νέος ξύπνησε την επόμενη μέρα μέσα σε μία μπανιέρα γεμάτη με παγάκια και ακριβώς μπροστά του στον τοίχο ήταν κολλημένο ένα σημείωμα το οποίο έλεγε ” Μην κουνηθείς καθόλου. Δίπλα σου υπάρχει ένα τηλέφωνο. Πάρε αμέσως το 166″ . Πανικοβλημένος όπως ήταν πήρε πράγματι το 166 και όταν απάντησε η τηλεφωνήτρια της εξήγησε την κατάσταση. Τότε αυτή τον ρώτησε αν πίσω από
την πλάτη του υπήρχε μια μεταλλική πλάκα. Γυρνώντας προσεκτικά είδε ότι όντως είχε μια πλάκα στην πλάτη του και το είπα στην τηλεφωνήτρια. Τότε αυτή του είπε να μην κουνηθεί του ζήτησε την διεύθυνση.

Μετά έμαθε ότι του είχαν αφαιρέσει τον έναν νεφρό!!! Του είχαν τοποθετήσει την πλάκα για να μην μετακινηθεί και τον είχαν στα παγάκια για να μην πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία αφού είχαν μεν ράψει την τομή αλλά δεν ήταν δυνατόν να ακολουθήσουν την πλήρη ιατρική διαδικασία. Του εξήγησαν δε ότι η αφαίρεση είχε γίνει από χειρουργό και μάλιστα με εκπληκτική δεξιοτεχνία..

Πρέπει να ενημερώσετε όσο περισσότερους μπορείτε γιατί ο ίδιος δεν είναι σε θέση να πάει στα κανάλια και τις εφημερίδες αφού για να ξεπεράσει το σοκ τον παρακολουθεί ψυχίατρος”.

Πηγή : logia-tou-aera.blogspot.gr

ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗ ΕΚΠΟΜΠΗ «ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ – ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΑΠΟΗΧΟΙ» ΤΟΥ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ «ΔΙΑΣΠΟΡΑ FM»

O δημοσιογράφος κ. Ιωάννης Τσελεπιδάκης στην κονσόλα του "Διασπορά FM"

Eν πρώτοις ο οικοδεσπότης της εκπομπής, ο καθηγητής της Βυζαντινής Μουσικής και Δημοσιογράφος κ. Ιωάννης Τσελεπιδάκης, χρησιμοποιώντας λόγο αληθείας, γλαφυρό, μεστό και πλήρη νοημάτων, αναφέρθηκε στην Αγάπη με την οποία περιβάλει ο Κύριος τον άνθρωπο που επιθυμεί να είναι ελεύθερα μαζί του και στην ανάγκη της μετάνοιας και επιστροφής του αμαρτωλού ανθρώπου στην Αγάπη του Θεού, στην δυσκολία που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος προκειμένου να ακολουθήσει τον δρόμο της αλήθειας, την στενή και τεθλιμμένη οδό που οδηγεί στον Θεό. Σημείωσε την ματαιότητα της κοσμικής φιλοδοξίας σε αντιπαραβολή με την μονιμότητα της χριστιανικής αλήθειας και προοπτικής, η οποία λυτρώνει τελικά τον άνθρωπο και δίνει διέξοδο στην ζωή του. Εξήρε το μεγαλείο του Αποστόλου Παύλου και του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος, του οποίου την θαυμαστή μεταστροφή και μετάνοια υπογράμμισε. Ακολούθως ανέλυσε εμβριθώς και με Θεολογική επάρκεια τα ακόλουθα χωρία εκ της Αγίας Γραφής : «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν» - Ματθ. 7,6, «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» - Τιμ. Β΄ 3, 12, «πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» - Β Τιμ. 3,13, «ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός» - Ρωμ. 13, 12 κλπ.  Στο δεύτερο μέρος της εκπομπής του ο κύριος Τσελεπιδάκης συνδέθηκε τηλεφωνικά με την πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου συνομίλησε με έναν εκπαιδευτικό περί της σημασίας των Αγίων στην ζωή των σημερινών χριστιανών, για τον προορισμό του ανθρώπου σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, για τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες της χριστιανικής ζωής, για την αμαρτία, για την σημασία της μετάνοιας και της τήρησης των εντολών οι οποίες διατηρούν την ελευθερία του ανθρώπου, για την πρόκληση της χρήσης της τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου η οποία τελικά καταργεί την ελευθερία του και υποδουλώνει το ανθρώπινο πρόσωπο κοκ. Ακολούθως στη συζήτηση έγινε αναφορά στα αίτια της σοβούσης σύγχρονης οικονομικής κρίσης, για τον τραγικό τρόπο με τον οποίον αυτή ξεδιπλώνεται στην Ελλάδα. Η συζήτηση συνεχίστηκε με τα σοβαρά γεωπολιτικά γεγονότα που εκτυλίσσονται στην περιοχή της εγγύς και μέσης Ανατολής, στη Συρία, και στις προφητείες που έχουν ειπωθεί και ενδεχομένως «δένουν» με αυτά. Στο τρίτο μέρος της εκπομπής του ο δημοσιογράφος κ. Τσελεπιδάκης, αναφέρθηκε σε δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Σαμπάχ, με θέμα : «Τα μυστήρια της Αγίας Σοφίας», αναφερόμενος στους Σταυρούς που εμφανίστηκαν εσχάτως σε διάφορα σημεία της Εκκλησίας και σε διάφορους θρύλους που κυκλοφορούν στην Τουρκία. Ενημερωτική και διδακτική η εκπομπή του κ. Ιωάννη Τσελεπιδάκη, μεταφέρει το μήνυμα της εν Χριστώ αγάπης και της σωτηρίας που παρέχει στον πεπτωκότα άνθρωπο που μετανοεί και επιστρέφει στην αγκαλιά του, ιχνηλατεί και αποκωδικοποιεί  σύγχρονους κοινωνικούς αλλά και εθνικούς προβληματισμούς του Γένους μας, αλλά ταυτόχρονα δίνει και την ελπίδα μέσα στο χάος της σύγχρονης «Βαβυλώνας». Μια δυνατή Ελληνική φωνή που δεν έχει να ζηλέψει χωρίς αμφιβολία τίποτα από ανάλογες εκπομπές που λαμβάνουν χώρα στη μητροπολιτική Ελλάδα. Πολλά συγχαρητήρια λοιπόν όχι μόνο στον κ. Τσελεπιδάκη, αλλά και στον ιδρυτή του ραδιοφωνικού σταθμού «Διασπορά FM», οι οποίοι με τέτοιου επιπέδου εκπομπές γαλουχούν και κρατούν ενωμένο και συσπειρωμένο τον ομογενειακό Ελληνισμό με τα νάματα της Ορθοδοξίας και του Γένους. Θα ήταν ευχής έργον αν οι εκπομπές αυτές αναμεταδίδονταν και υπήρχε η δυνατότητα να τις παρακολουθήσει κάποιος στην Ελλάδα, συνεπεία της διαφοράς του χρόνου. Πέρα από κάθε αμφιβολία, η προτροπή που δέχτηκα να παρακολουθήσω την εκπομπή από τον φίλο μου Δημήτρη, δικαιώνει την επιλογή του και τον ευχαριστώ θερμά. 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
᾿Ακτὴ Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
Τηλ. Κέντρο 210 4514833
Fax 210 4518476
᾿Αριθμ. Πρωτ. 865         ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 10ῃ Ἰουλίου 2012

Πρός Τόν
Μακαριώτατον
᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν
καί πάσης ῾Ελλάδος
Κύριον κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ
᾿Ιωαν. Γενναδίου 14
Εἰς ΑΘΗΝΑΣ

Μακαριώτατε Δέσποτα,
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Συνοδικοί,
Προαγόμεθα διά τοῦ παρόντος, λαβόντες γνῶσιν διά τοῦ Ὑμετέρου ἀνακοινωθέντος τῆς καταρτισθείσης ἡμερησίας διατάξεως τῆς προσεχοῦς τακτικῆς συνελεύσεως τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας (2 - 5 Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ.) ὅπως πάνυ εὐλαβῶς ὑπομνήσωμεν Ὑμῖν ὅτι διά τῆς εἰρημένης ἡμερησίας διατάξεως παραβιάζεται σαφῶς ἡ διάταξις τοῦ ἄρθρου 6 παραγρ. 2 ἐδαφ. 3 τοῦ Νόμου 590/1977 «Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» δι’ ἧς προβλέπεται ὅτι: «Ἡ ΙΣΙ συνεδριάζει βάσει ἡμερησίας διατάξεως. Ἐπί τακτικῆς συνελεύσεως ἡ ΔΙΣ καταρτίζει τήν ἡμερησίαν διάταξιν καί ὁ Πρόεδρος κοινοποιεῖ ταύτην... Ἐάν αἱ ἐργασίαι τῆς τακτικῆς συνόδου τῆς ΙΣΙ περατωθοῦν χωρίς νά ἐξαντληθῆ ἡ ἡμερησία διάταξις τά ὑπολειπόμενα θέματα συζητοῦνται ὑ π ο χ ρ ε ω τ ι κ ῶ ς καί κατά   π ρ ο τ ε ρ α ι ό τ η τ α κατά τήν ἀμέσως προσεχῆ τακτικήν σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας».

Λαμβανομένου ὑπ’ ὄψιν ὅτι κατά τήν προλαβοῦσαν τακτικήν σύνοδον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν Ὀκτώβριον τοῦ ἔτους 2011, τά εἰς τήν ἡμερησίαν διάταξιν θέματα τῆς ὑποβολῆς προτάσεως εἰς τήν Γραμματείαν τῆς μελλούσης Πανορθοδόξου Συνόδου διά τήν ἐπίσημον ἀναγνώρισιν ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας ὡς Η΄ καί Θ΄ Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς ὄντως Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους 880 ἐν Κωνσταντινουπόλει συνελθούσης ἐπί τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἰσαποστόλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μεγάλου Φωτίου, προστάτου καί ἐφόρου τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Συνόδου καί τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ὡσαύτως συνελθούσης Συνόδου τοῦ ἔτους 1351 ἐπί τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ, δι’ ἧς ὡλοκληρώθη ἡ Θεόσδοτος θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας διά τῆς θεοπρεποῦς διακρίσεως ἀμεθέκτου θείας οὐσίας καί μεθεκτῶν ἀκτίστων θείων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ, ἀνεβλήθησαν καί δέν συνεζητήθησαν εὐλόγως ἀνιδρύεται θέμα νομιμότητος τῆς καταρτισθείσης ὑφ’ Ὑμῶν ἡμερησίας διατάξεως τῆς προσεχοῦς τακτικῆς συνελεύσεως τῆς ΙΣΙ, ἐφ’ ὅσον δέν περιλαμβάνοται εἰς τά ὑπό συζήτησιν θέματα «ὑποχρεωτικῶς καί κατά προτεραιότητα» τά ὡς ἄνω ὑπολειφθέντα καί μή συζητηθέντα θέματα.

Ἐνταῦθα δέον ὅπως ἐπισημειωθῇ ὅτι οἱ ἀξιολογώτατοι καί ἁρμόδιοι καθ’ ὕλην ὁρισθέντες εἰσηγηταί Σεβ. Μητροπολίται Ναυπάκτου καί Ἁγ. Βλασίου κ.κ. Ἱερόθεος καί Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ἱερεμίας  ὀτρηρῶς ἠργάσθησαν ἐπί τῶν ἐν λόγῳ θεμάτων καί σαφῶς ἀπέδειξαν τήν ἀξίαν καί περιωπήν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῶν ὡς εἴρηται Συνόδων διότι τόσον ἡ ἐν Κων/πόλει συνελθοῦσα τό ἔτος 880 Σύνοδος ἐπί μεγάλου Φωτίου, συνεκλήθη ὑπό τοῦ Βασιλέως ὡς καί αἱ λοιπαί 7 Οἰκουμενικαί Σύνοδοι, μετεῖχεν αὐτῆς ὁ Ὀρθόδοξος Πάπας Ρώμης Ἰωάννης Η΄ διά τῶν ἀντιπροσώπων του, διεκήρυξεν τήν Οἰκουμενικότητα Αὐτῆς, ἀνεγνώρισεν τήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον ὡς τοιαύτην, ἀπεκήρυξεν τήν μεταβολήν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως (Νικαίας-Κων/πόλεως), ἐδικαίωσεν τόν Μ. Φώτιον ἐκ τῆς ληστρικῆς Συνόδου τοῦ ἔτους 870 καί ἐπανεβεβαίωσεν τά κανονικά ὅρια δικαιοδοσίας τῶν Θρόνων πρεσβυτέρας καί Ν. Ρώμης, καθώς καί ἡ ἐν Κων/πόλει συνελθοῦσα τό ἔτος 1351 κατεδίκασεν τάς κακοδοξίας τῶν Βαρλαάμ καί Ἀκινδύνου, ἐδικαίωσεν τόν ἱερόν Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν καί διετύπωσεν τήν ὀρθόδοξον θεολογίαν περί τῶν ἀκτίστων θείων ἐνεργειῶν ἐπιλύουσα οὕτως τάς ἡσυχαστικάς ἔριδας.

Τυγχάνει δέ ἐξόχως ἀπαράδεκτον τό γεγονός ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Σύνοδος ἀφ’ ἑνός νά θεωρῇ ὡς προστάτην καί ἔφορον Αὐτῆς τόν Ἰσαπόστολον Μ. Φώτιον, νά μήν χωρῇ εἰς τήν διαδικασίαν ὑποβολῆς προτάσεως ἀνακηρύξεως ὡς Η΄ Οἰκουμενικῆς τῆς δικαιωσάσης αὐτόν Συνόδου τοῦ ἔτους 880 καί ἀφ’ ἑτέρου νά συνομιλῇ καί νά συναγελάζεται μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς θρησκευτικῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία διά προφανεῖς ἰδιοτελεῖς λόγους ἀποδέχεται ὡς Η΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον τήν ληστρικήν Σύνοδον τοῦ ἔτους 870, ἡ ὁποία καθυβρίζει τόν Μ. Φώτιον ὡς δῆθεν «αἱρεσιάρχην».

Ὅθεν, ἡ πρόδηλος καταστρατήγησις τῆς προβλέψεως τοῦ Νόμου διά τήν νομιμότητα τῆς καταρτισθείσης ἡμερησίας διατάξεως ἐγκυμονεῖ ὑψίστους νομικούς κινδύνους διά τήν ἀκύρωσιν τῆς διαδικασίας πληρώσεως τῆς χηρευούσης Ἱ. Μητροπόλεως Νικοπόλεως καί Πρεβέζης, ἐφ’ ὅσον προσβληθεῖ ὑφ’ οἱουδήποτε κακοπίστου καί ἀκυρωθεῖ ἡ ἡμερησία διάταξις ὑπό τοῦ Ἀνωτάτου Ἀκυρωτικοῦ Δικαστηρίου.

Ὀφείλομεν ὅπως δηλώσωμεν τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ, ὅτι ἰδιαιτάτως σεβόμεθα τάς ἀποφάσεις Αὐτῆς καί μετ’ ἀφοσιώσεως πειθόμεθα Αὐτῇ, ἀλλά ἐπειδή ἐν τῇ παρούσῃ περιπτώσει ἀναλαμβάνει ἕκαστος ἐνώπιον τοῦ αἰωνίου καί Τρισαγίου Θεοῦ τάς προσωπικάς αὐτοῦ εὐθύνας ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας, χρεωστῶμεν ὅπως καταθέσωμεν τήν προσωπικήν ἡμῶν ἔντονον διαμαρτυρίαν διά τήν μεθόδευσιν τῆς περιθωριοποιήσεως, ἀπομειώσεως καί οὐσιαστικῆς ἐγκαταλείψεως συζητήσεως τῶν ὑψίστων αὐτῶν διά τήν Ἁγιωτάτην ἡμῶν Ἐκκλησίαν ὁμολογιακῶν θεμάτων, γεγονός ὅπερ ἀποδεικνύεται διά τῆς ἀπαραδέκτου τύποις καί ἀνεπερείστου οὐσίᾳ ἐνστάσεως κατά τῆς ἡμερησίας διατάξεως τῆς προλαβούσης τακτικῆς συνελεύσεως τῆς ΙΣΙ ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσοστόμου, τῆς ἐπακολουθησάσης ψηφοφορίας περί τῆς ἀναβολῆς συζητήσεως καί τῆς πρότριτα καταρτισθείσης κατά παράβασιν τῶν ὡς ἄνω διατάξεων ἡμερησίας διατάξεως τῆς τακτικῆς συνελεύσεως τῆς προσεχοῦς ΙΣΙ. 

Παρέλκει ὅπως ἀναφέρωμεν Ὑμῖν ὅτι ἐκ τῶν θεμάτων τούτων ἀσφαλῶς ὀχλεῖται ὁ δαίμων τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ καί οἱ συνοδοιποροῦντες αὐτῷ, ἀλλά ταπεινῶς φρονοῦμεν ὅτι δι’ ἡμᾶς πρωτιστεύουσα καί οὐσιώδης κρίσις δέον νά ἀποτελῇ μόνον τό θέλημα καί ἡ βούλησις τοῦ Παναγίου Θεοῦ καί ὁδοδείκτης τῆς ἡμετέρας πορείας δέον ὅπως εἶναι ἡ ἔνθεος βιοτή τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων καί ὁ κραταιός αὐτῶν καί ἄφθιτος λόγος.

Κατασπαζόμενοι τάς Ὑμετέρας σεπτάς Δεξιάς διατελοῦμεν.

Πηγή : impantokratoros.gr 

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ - ΔΙΗΓΗΣΗ π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΑΜΠΑΚΗ Ι.Ν. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΝΑΥΠΛΙΟΥ - 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012

«Σε καιρούς πλέον που οι άνθρωποι, ακόμη και Χριστιανοί, αποψυχούν από φόβου και προσδοκίας των επερχομένων τη οικουμένη, (Λουκ. 21,26) και μία βαθιά αγωνία και απελπισία συνταράσσει τις ψυχές τους, μόλις πριν δύο μέρες περνώντας από την Κόνιτσα και συζητώντας με συγγενείς του γέροντος  Παϊσίου έμαθα για ένα πρόσφατο και συγκλονιστικό θαύμα που έλαβε χώρα στην Ι.Μονή Σουρωτής από τον γέροντα Παΐσιο.

Ίσως μου ξεφεύγουν πολλές λεπτομέρειες αλλά θα παραμείνω με λίγα λόγια στην ουσία των πραγμάτων ως εξής.

Πρίν λίγο καιρό  ασθένησε σοβαρά  ένα μικρό παιδί στην βόρεια Ελλάδα. Οι ειδήμονες γιατροί αμέσως έστειλαν την οικογένεια και το παιδί στο διαβαλκανικό  κέντρο στην Θεσσαλονίκη για να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις. 

Φθάνοντας (πριν 15 ημέρες περίπου) λοιπόν απελπισμένοι οι γονείς στην Θεσσαλονίκη για να επισκεφθούν την επόμενη μέρα το αναφερόμενο κέντρο σκέφθηκαν να περάσουν την παραμονή το απόγευμα από την Ι.Μονή Σουρωτής προκειμένου να προσκυνήσουν τα Ιερά Λείψανα του Οσίου Αρσενίου και  τον τάφο του π.Παϊσίου.

Όμως εκείνη την ημέρα, μάλλον Τετάρτη, το  Μοναστήρι  μένει πλέον κλειστό για περισσότερη προσευχή, και έτσι η δοκιμαζόμενη οικογένεια βρήκε κλειστή την θύρα. Δεν πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα και ένας ηλικιωμένος μοναχός με την μαγκουρίτσα του κατέβαινε από  πάνω από τα δέντρα του πάρκιν της Μονής.

- Για σας ευλογημένα! τους χαιρέτισε. Γιατί δεν μπαίνετε μέσα στο μοναστήρι;

- Μα είναι η πόρτα κλειστή.

- Όχι βρε παιδιά, ανοιχτά είναι! άντε ανοίχτε.

Και τούτη την φορά το πόμολο γύρισε και εισήλθαν έκπληκτοι και χαρούμενοι  στην αυλή της Μονής.

Ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα και αφού ανέβαιναν στα σκαλοπάτια κάτω από το κωδονοστάσι, τους  συνάντησε με απορία μία Μοναχή όπου και τους ρώτησε με έκπληξη :  καλά  πως μπήκατε  μέσα; Δεν είναι κλειστά;

- Όχι! Ένας  μοναχός μας άνοιξε και μας είπε να έρθουμε εδώ!

- Ποιος Μοναχός; ρώτησε η καλόγρια.

- Ένας ηλικιωμένος.

Τότε δείχνοντάς τους η ευλαβής μοναχή την φωτογραφία του π.Παϊσίου έμειναν με το στόμα ανοικτό διαπιστώνοντας πως αυτός ο μοναχός ήταν που πριν λίγο τους προσήγαγε με βεβαιότητα μέσα στο ησυχαστήριο, όπως κάποιος βάζει τους καλεσμένους του στο δικό του σπίτι.

Την επομένη ημέρα και αφού έγιναν οι σχετικές εξετάσεις στο διαβαλκανικό διαβεβαίωσαν οι γιατροί πως το παιδάκι είναι τελείως καθαρό και υγιή από κάθε αρρώστια!!!

"ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ"».

 

Πηγή : anavaseis.blogspot.gr

ΤΙ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ

Η απιστία προέρχεται από την υπερηφάνεια. Ο υπερήφανος ισχυρίζεται πως θα γνωρίσει τα πάντα με το νου του και την επιστήμη, αλλά η γνώση του Θεού παραμένει ανέφικτη γι' αυτόν, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνο με αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος.

Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές. Σ' αυτές δείχνει τα έργα Του, που είναι ακατάληπτα για το νου μας. Με τον φυσικό μας νου μπορούμε να γνωρίσουμε μόνο τα γήινα πράγματα, κι αυτά μερικώς, ενώ ο Θεός και όλα τα ουράνια γνωρίζονται με το Άγιο Πνεύμα.

Μερικοί μοχθούν σ’ όλη τους τη ζωή για να μάθουν τι υπάρχει στον ήλιο ή στη σελήνη ή κάτι παρόμοιο, αλλ’ αυτά δεν ωφελούν την ψυχή. Αν όμως προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τι υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, τότε θα βλέπαμε στην ψυχή του αγίου τη βασιλεία των ουρανών, ενώ στην ψυχή του αμαρτωλού σκοτάδι και κόλαση. Και είναι ωφέλιμο να το ξέρουμε, γιατί θα είμαστε αιώνια είτε στη βασιλεία είτε στην κόλαση.

Ο νωθρός στην προσευχή εξετάζει με περιέργεια τα πάντα, όσα βλέπει στη γη και στον ουρανό, αλλά δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Κύριος ούτε προσπαθεί να το μάθει. Κι όταν ακούει διδασκαλία για τον Θεό, λέει: Μα πως είναι δυνατό να γνωρίσουμε τον Θεό; Κι εσύ από πού Τον γνωρίζεις; Θα σου πω: Μαρτυρεί το Άγιο Πνεύμα, Αυτό γνωρίζει και μας διδάσκει. Αλλά μήπως το Πνεύμα είναι ορατό;

Οι Απόστολοι Το είδαν να κατεβαίνει σε πύρινες γλώσσες, κι εμείς Το αισθανόμαστε μέσα μας. Είναι γλυκύτερο από κάθε τι γήινο. Αυτό γεύονταν οι Προφήτες και μιλούσαν στο λαό και ο λαός τους πρόσεχε. Οι άγιοι Απόστολοι έλαβαν Άγιο Πνεύμα και κήρυξαν σωτηρία στον κόσμο χωρίς να φοβούνται τίποτα, γιατί τους ενίσχυε αυτό το Πνεύμα. Το ίδιο και οι μάρτυρες και οι ασκητές πήγαιναν χαρούμενοι στο μαρτύριο και την κακοπάθεια. Γιατί το Άγιο Πνεύμα, το αγαθό και γλυκύ, έλκει την ψυχή στην αγάπη του Κυρίου. Κι έτσι η ψυχή, χάρη στη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος, δεν φοβάται τα βασανιστήρια.

Πολλοί άνθρωποι λένε σήμερα πως δεν υπάρχει Θεός. Μιλούν έτσι γιατί στην καρδιά τους ζει υπερήφανο πνεύμα, που τους υποβάλλει ψέμματα κατά της Αλήθειας και της Εκκλησίας του Θεού. Νομίζουν πως είναι σοφοί, ενώ στην πραγματικότητα δεν αντιλαμβάνονται καν ότι τέτοιοι λογισμοί δεν είναι δικοί τους, αλλά προέρχονται από τον εχθρό. Αν όμως κανείς τους δεχτεί στην καρδιά του και τους αγαπήσει, τότε γίνεται συγγενής με το πονηρό πνεύμα. Και είθε να μη δώσει ο Θεός σε κανένα να πεθάνει σε τέτοια κατάσταση.

Αντίθετα, στην καρδιά των αγίων ζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος, που τους κάνει συγγενείς του Θεού. Οι άγιοι νιώθουν ολοκάθαρα πως είναι πνευματικά παιδιά του ουράνιου Πατέρα, και γι' αυτό λένε: Πάτερ ημών…

Η υπερηφάνεια εμποδίζει την ψυχή να μπει στο δρόμο της πίστεως. Στον άπιστο δίνω μια συμβουλή. Ας πει: Κύριε, αν υπάρχεις, φώτισε με, και θα σε υπηρετήσω μ' όλη μου την καρδιά και μ' όλη μου την ψυχή. Και ο Κύριος θα φωτίσει οπωσδήποτε μια τέτοια ταπεινή σκέψη και προθυμία για την υπηρεσία του Θεού. Δεν πρέπει όμως να λέει: Αν υπάρχεις, παίδεψέ με. Γιατί αν έρθει η τιμωρία, είναι δυνατό να μη βρει τη δύναμη να ευχαριστήσει τον Θεό και να μετανοήσει.

Όταν ο Κύριος σε φωτίσει, τότε η ψυχή σου θα Τον αισθανθεί, θα αισθανθεί πως την συγχώρησε και την αγαπάει. Θα το μάθεις με την πείρα σου, και η χάρη του Αγίου Πνεύματος θα μαρτυρεί στην ψυχή τη σωτηρία, και θα θέλεις τότε να διακηρύσσεις σ’ όλο τον κόσμο: Πόσο πολύ μας αγαπάει ο Κύριος!

Ο Απόστολος Παύλος, όσο δεν γνώριζε τον Κύριο, Τον καταδίωκε. Όταν όμως Τον γνώρισε, τότε γύρισε σ’ όλη την οικουμένη κηρύσσοντας το Χριστό.

Για να σωθείς, είναι ανάγκη να ταπεινωθείς. Γιατί τον υπερήφανο, και με τη βία να τον βάλεις στον παράδεισο, κι εκεί δεν θα βρει ανάπαυση. Κι εκεί δεν θα είναι ικανοποιημένος και θα λέει: Γιατί δεν είμαι εγώ στην πρώτη θέση; Αντίθετα, η ταπεινή ψυχή είναι γεμάτη αγάπη και δεν επιδιώκει πρωτεία, αλλά επιθυμεί για όλους το καλό και ευχαριστιέται με όλα.

Δείξαμε μεγάλη αμέλεια και δεν καταλαβαίνουμε πια αν υπάρχει η κατά Χριστόν ταπείνωση και αγάπη. Βέβαια, η ταπείνωση αυτή και η αγάπη γίνονται γνωστές μόνο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Εμείς όμως δεν ξέρουμε ότι, για να προσελκύσουμε τη χάρη κοντά μας, πρέπει να την ποθήσουμε μ' όλη μας την ψυχή. Αλλά πώς θα ποθήσουμε κάτι που δεν το γνωρίζουμε καθόλου; και όμως, όλοι μας τη γνωρίζουμε τη χάρη, έστω και λίγο, γιατί το Άγιο Πνεύμα κινεί κάθε ψυχή στην αναζήτηση του Θεού.

Ω, πώς πρέπει να παρακαλούμε τον Κύριο να δώσει στην ψυχή το ταπεινό Άγιο Πνεύμα! Η ταπεινή ψυχή έχει μεγάλη ανάπαυση, ενώ η υπερήφανη βασανίζει η ίδια τον εαυτό της. Ο υπερήφανος δεν γνωρίζει την αγάπη του Θεού και βρίσκεται μακριά Του. Υπερηφανεύεται πως είναι πλούσιος ή επιστήμων ή ένδοξος, μα δεν ξέρει την τραγικότητα της φτώχειας και της απώλειας του, αφού δεν γνώρισε τον Θεό. Απεναντίας, εκείνον που αγωνίζεται εναντίον της υπερηφάνειας, τον βοηθάει ο Κύριος να νικήσει αυτό το πάθος.

Είναι αδύνατο ν' αγαπήσουμε και να γνωρίσουμε τον Κύριο, αν δεν ζήσουμε σύμφωνα με τις εντολές Του. Ο άνθρωπος όμως από μόνος του είναι ανίκανος να τηρήσει τις εντολές του Θεού. Γι’ αυτό ο Ιησούς είπε: Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν (Ματθαίος 7:7). Αν δεν ζητάμε, βασανίζουμε μόνοι μας τον εαυτό μας και χάνουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Στον αγώνα μας πρέπει να είμαστε ανδρείοι. Ο Κύριος αγαπάει την ανδρεία και συνετή ψυχή. Αν δεν έχουμε ανδρεία και σύνεση, τότε πρέπει να τα ζητάμε από τον Θεό και να υπακούμε στους πνευματικούς, γιατί σ’ αυτούς ζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ο άνθρωπος μάλιστα, που ο νους του έπαθε βλάβη από δαιμονική ενέργεια, ιδίως αυτός πρέπει να υπακούει στον πνευματικό και να μην εμπιστεύεται καθόλου τον εαυτό του.

Οι ψυχικές συμφορές μας έρχονται από την υπερηφάνεια, ενώ τις σωματικές τις παραχωρεί πολλές φορές ο Θεός από αγάπη για μας, όπως έγινε με τον πολύαθλο Ιώβ.

Είναι πολύ δύσκολο να διαγνώσεις μέσα σου την υπερηφάνεια. Να όμως μερικά συμπτώματα: Αν σε προσβάλλουν δαίμονες ή σε βασανίζουν κακοί λογισμοί, αυτό σημαίνει πως δεν έχεις ταπείνωση. Γι’ αυτό, έστω κι αν δεν αντιλήφθηκες την υπερηφάνεια σου, ταπεινώσου. Αν είσαι οξύθυμος ή, όπως λένε, νευρικός, αυτό είναι αληθινή συμφορά. Κι αν πάσχεις από παροξυσμούς και φοβίες, θα γιατρευτείς με τη μετάνοια, με το ταπεινό φρόνημα και με την αγάπη για τον αδελφό σου, ακόμα και για τους εχθρούς. Όποιος δεν αγαπάει τους εχθρούς, σ’ αυτόν δεν έχει κατοικήσει ακόμα η χάρη του Θεού.

Στην πλάνη πέφτει κανείς είτε από απειρία είτε από υπερηφάνεια. Κι αν είναι από απειρία, ο Κύριος θεραπεύει γρήγορα αυτόν που πλανήθηκε. Αν όμως είναι από υπερηφάνεια, τότε θα υποφέρει για πολύν καιρό η ψυχή, ώσπου να μάθει την ταπείνωση, και τότε θα θεραπευθεί από τον Κύριο.

Στην πλάνη πέφτουμε όταν νομίζουμε πως είμαστε πιο συνετοί και έμπειροι από τους άλλους, ακόμα κι από τον πνευματικό μας πατέρα. Έτσι σκέφτηκα κι εγώ με την απειρία μου, και γι' αυτό υπέφερα. Ευχαριστώ βαθιά τον Θεό, γιατί έτσι με ταπείνωσε, με νουθέτησε και δεν πήρε το έλεος Του από μένα. Και τώρα σκέφτομαι πως χωρίς εξομολόγηση στον πνευματικό δεν είναι δυνατό ν’ απαλλαγούμε από την πλάνη, γιατί στον πνευματικό έδωσε ο Θεός τη χάρη του δεσμείν και λύειν.

Πηγή :  «Η γνωριμία με το Θεό», Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου φυλλάδιο της Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής   2005.

“ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΟΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΦΩΡΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΤΗΡΑΜΕΝΟ ΚΑΙ ΒΑΝΕΤΕ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑ ΕΙΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ” – ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ – ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Επήγεν ο Κύριος εις την κόλασιν και έβγαλε τον Αδάμ, την Εύαν και το γένος του. Ανέστη την τρίτην ημέραν. Εφάνη δώδεκα φοράς εις τους Αποστόλους του. Έγινε χαρά εις τον ουρανόν, χαρά εις την γην και εις όλον τον κόσμον. Φαρμάκι και σπαθί δίστομον εις την καρδίαν των Εβραίων και μάλιστα του διαβόλου. Δια τούτο και οι Εβραίοι δεν κατακαίονται άλλην ημέραν τόσον, ωσάν την Κυριακήν, όπου ακούουν τον παπά μας να λέγει : “Ο αναστάς εκ νεκρών Χριστός ο αληθινός Θεός ημών”. Διότι εκείνο όπου εσπούδαζον οι Εβραίοι να κάμουν δια να εξαλείψουν το όνομα του Χριστού μας, εγύρισεν εναντίον της κεφαλής των. Πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, να χαιρώμεθα πάντοτε, μα περισσότερον την Κυριακήν, οπού είναι η Ανάστασις του Χριστού μας. Διότι Κυριακή ημέραν έγινεν ο Ευαγγελισμός της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Κυριακήν ημέραν μέλλει ο Κύριος να αναστήσει όλον τον κόσμον. Πρέπει και ημείς να εργαζώμεθα τας εξ ημέρας δια ταύτα τα μάταια, γήινα και ψεύτικα πράγματα, και την Κυριακήν να πηγαίνωμεν εις την εκκλησίαν και να στοχαζώμεθα τας αμαρτίας μας, τον θάνατον, την κόλασιν, τον παράδεισον, την ψυχήν μας οπού είναι τιμιωτέρα από όλον τον κόσμον, και όχι να πολυτρώγωμεν, να πολυπίνωμεν και να κάμνωμεν αμαρτίας, ούτε να εργαζώμεθα και να πραγματευώμεθα την Κυριακήν. Εκείνο το κέρδος οπού γίνεται την Κυριακήν είναι αφωρισμένο και κατηραμέν, και βάνετε φωτιά και κατάρα εις το σπίτι σας και όχι ευλογίαν. Και ή σε θανατώνει ο Κύριος παράκαιρα, ή την γυναίκα σου, ή το παιδί σου, ή το ζώον σου ψοφά, ή άλλον κακόν σου κάμνει. Όθεν, αδελφοί μου, δια να μη πάθετε κανένα κακό, μήτε ψυχικόν μήτε σωματικόν, εγώ σας συμβουλεύω να φυλάγετε την Κυριακήν, ωσάν οπού είναι αφιερωμένη εις τον Θεόν. Εδώ πώς πηγαίνετε, χριστιανοί μου ; Την φυλάγετε την Κυριακήν ; Αν είσθε χριστιανοί, να την φυλάγετε. Έχετε εδώ πρόβατα ; Το γάλα της Κυριακής τί το κάμνετε ; Άκουσε, παιδί μου, να το σμίγεις όλο και να το κάμνεις επτά μερίδια. Και τα έξ μερίδια κράτησέ τα δια τον εαυτό σου, και το άλλον μερίδιον της Κυριακής, αν θέλεις δώσε το ελεημοσύνην εις τους πτωχούς, ή εις την εκκλησίαν δια να ευλογήσει ο Θεός τα πράγματά σου. Και να τύχει ανάγκη και θέλεις να πωλήσεις πράγματα φαγώσιμα την Κυριακήν, εκείνο το κέρδος μη το σμίγεις εις την σακκούλα σου, διότι την μαγαρίζει. Αλλά δώσε το ελεημοσύνην, δια να σας φυλάγει ο Θεός.

Πηγή : + ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ, ΑΘΗΝΑΙ 1977, σελ. 189 κ.ε.

ΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΑΓΓΕΛΟ

Διηγήθηκε ο Γέροντας Παίσιος : “'Ηταν μια Σαρακοστή της Παναγίας μας (15 Αυγούστου) και είχα μέρες να δοκιμάσω φαγητό. Εν τω μεταξύ μου είπαν να κατεβάσω έναν άρρωστο πατέρα (μοναχό) στην παραλία. Τον κατέβασα και μετά ένιωσα μια τρομερή αδυναμία. Κοντά να φθάσω στο κελλί μου, παρουσιάστηκε κάποιος μπροστά μου (ήταν Άγγελος) και μου έδωσε ένα καλαθάκι με φρούτα, σταφύλια και σύκα, και αμέσως εξαφανίστηκε”.

Πηγή : ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΙΣΑΑΚ, ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ  ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ  ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, ΑΓΙΟΣ ΟΡΟΣ 2004, σελ. 189.

Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ – ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Η Εκκλησία είναι άναρχη, ατελεύτητη, αιώνια, όπως ο ιδρυτής της, ο Τριαδικός Θεός, είναι άναρχος, ατελεύτητος, αιώνιος. Η Εκκλησία είναι άκτιστη, όπως και ο Θεός είναι άκτιστος. Υπήρχε προ των αιώνων, προ των αγγέλων, προ της δημιουργίας του κόσμου. Είναι θείο καθίδρυμα και σ’ αυτήν «κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος». Είναι το μυστήριο των μυστηρίων. Υπήρξε αφανέρωτο και εφανερώθη «επ’ εσχάτων των χρόνων». Η Εκκλησία παραμένει απαρασάλευτη, γιατί είναι ριζωμένη στην αγάπη και στη σοφή πρόνοια του Θεού. Την αιώνια Εκκλησία αποτελούν τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Η αγάπη του Θεού μας έπλασε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του. Μας συμπεριέλαβε στην Εκκλησία παρ’ ότι εγνώριζε την αποστασία μας. Μας έδωσε τα πάντα, για να μας κάνει κι εμάς θεούς κατά χάριν και δωρεάν. Εν τούτοις εμείς, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας μας, εχάσαμε το αρχέγονον κάλλος, την αρχέγονη δικαιοσύνη και αποκοπήκαμε απ’ την Εκκλησία. Έξω απ’ την Εκκλησία, μακριά απ’ την Αγία Τριάδα, εχάσαμε τον Παράδεισο, το παν. Έξω, όμως, απ’ την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει ζωή. Γι’ αυτό η σπλαχνική καρδιά του Θεού-Πατέρα μας δεν μας άφησε έξω απ’ την αγάπη Του. Άνοιξε για μας πάλι τις πύλες του Παραδείσου, επ’ εσχάτων των χρόνων και εφανερώθη εν σαρκί. Με τη θεία σάρκωση του μονογενούς Υιού του Θεού φανερώθηκε πάλι στους ανθρώπους το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Ο Θεός εν τη απείρω αγάπη Του μας ένωσε πάλι με την Εκκλησία Του στο πρόσωπο του Χριστού. Μπαίνοντας στην άκτιστη Εκκλησία, ερχόμαστε στον Χριστό, μπαίνομε στο άκτιστον. Καλούμαστε δηλαδή κι εμείς οι πιστοί να γίνομε άκτιστοι κατά χάριν, να γίνομε μέτοχοι  των θείων ενεργειών του Θεού, να μπούμε μέσα στο μυστήριο της θεότητος, να ξεπεράσομε το κοσμικό μας φρόνημα, να αποθάνομε κατά «τον παλαιό άνθρωπον» και να γίνομε ένθεοι. Όταν ζούμε στην Εκκλησία, ζούμε τον Χριστό. Αυτό είναι πολύ λεπτό θέμα, δεν μπορούμε να το καταλάβομε. Μόνο το Άγιον Πνεύμα μπορεί να μας το διδάξει. Η Εκκλησία και ο Χριστός είναι ένα. Το σώμα της Εκκλησίας τρέφεται, αγιάζεται, ζει με τον Χριστό. Αυτός είναι ο Κύριος, ο παντοδύναμος, ο παντογνώστης, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο στηριγμός μας, ο φίλος μας, ο αδελφός μας. Αυτός είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, η βάσις, το παν. Χωρίς Χριστό, Εκκλησία δεν υπάρχει. Νυμφίος ο Χριστός· νύμφη η καθεμία ψυχή. Ο Χριστός ένωσε το σώμα της Εκκλησίας με τον ουρανό και τη γη. Με τους αγγέλους, τους ανθρώπους και  όλα τα δημιουργήματα, με όλη την κτίση του Θεού, με τα ζώα και τα πουλιά, με κάθε μικρό αγριολούλουδο, με κάθε μικρό έντομο. Έγινε έτσι η Εκκλησία «πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου», δηλαδή του Χριστού. Όλα εν Χριστώ και συν Χριστώ, μέσα και μαζί με τον Χριστό. Αυτό είναι το μυστήριο της Εκκλησίας. Ο Χριστός φανερώνεται μέσα στην ενότητα τη μεταξύ μας και στην αγάπη Του, την Εκκλησία. Εκκλησία δεν είμαι μόνος εγώ, αλλά μαζί κι εσείς. Εκκλησία είμαστε όλοι. Μέσα στην Εκκλησία όλοι ενσωματώνονται. Είμαστε όλοι ένα και ο Χριστός κεφαλή. … Είμαστε όλοι ένα, γιατί ο Θεός είναι Πατέρας μας κι είναι παντού. Όταν το ζήσομε αυτό, είμαστε μέσα στην Εκκλησία. … Ε, αυτό μόνο δια της χάριτος το καταλαβαίνει κανείς. Ζούμε τη χαρά της ενότητος, της αγάπης. Και γινόμαστε ένα μ’ όλους. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα! Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία. Να ενωθούμε με τους συνανθρώπους μας, με τις χαρές και τις λύπες όλων. Να τους νοιώθομε δικούς μας, να προσευχόμαστε για όλους, να πονάμε για τη σωτηρία τους, να ξεχνάμε τους εαυτούς μας. Να κάνομε το παν γι’ αυτούς, όπως ο Χριστός για μας. Μέσα στην Εκκλησία γινόμαστε ένα με κάθε δυστυχισμένο και πονεμένο κι αμαρτωλό. Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι άλλοι. Είναι λάθος να προσεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να σωθεί ο ίδιος. Τους άλλους πρέπει ν’ αγαπάμε και να προσευχόμαστε να μη χαθεί κανείς· να μπουν όλοι στην Εκκλησία. Αυτό έχει αξία. Και μ’ αυτή την επιθυμία πρέπει να φεύγει κανείς απ’ τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι ή στην έρημο. Όταν ξεχωρίζουμε τον εαυτό μας, δεν είμαστε χριστιανοί. Αληθινοί χριστιανοί είμαστε, όταν αισθανόμαστε βαθιά ότι είμαστε μέλη του μυστικού σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, με μια συνεχή σχέση αγάπης. Όταν ζούμε ενωμένοι εν Χριστώ, δηλαδή όταν ζούμε την ενότητα μέσα στην Εκκλησία Του με το αίσθημα του ενός. … Αυτό είναι το μεγαλύτερο βάθος, η μεγαλύτερη έννοια που έχει η Εκκλησία. Εκεί βρίσκεται το μυστήριο· να ενωθούν όλοι σαν ένας άνθρωπος εν Θεώ. Είμαστε ένα ακόμη και με τους ανθρώπους που δεν είναι κοντά στην Εκκλησία. Είναι μακριά από άγνοια. Η Εκκλησία είναι νέα ζωή εν Χριστώ. Στην Εκκλησία δεν υπάρχει θάνατος, δεν υπάρχει κόλασις. Ο Χριστός καταργεί το θάνατο. Όποιος μπαίνει στην Εκκλησία σώζεται, γίνεται αιώνιος. Μία είναι η ζωή, είναι ατελείωτη συνέχεια, δεν έχει τέλος, δεν υπάρχει θάνατος. Όποιος ακολουθεί τις εντολές του Χριστού, δεν πεθαίνει ποτέ. Πεθαίνει κατά σάρκα, κατά τα πάθη και αξιώνεται να ζει απ’ την εδώ ζωή μες στον Παράδεισο, στην Εκκλησία μας, και κατόπιν στην αιωνιότητα. Με τον Χριστό ο θάνατος γίνεται η γέφυρα, που θα την περάσομε σε μια στιγμή, για να συνεχίσομε να ζούμε εν τω ανεσπέρω φωτί. Κι εγώ αφότου έγινα μοναχός, πίστευσα ότι δεν υπάρχει θάνατος. Έτσι ένοιωθα και νιώθω πάντα, ότι είμαι αιώνιος και αθάνατος. Τι ωραία! Μέσα στην Εκκλησία που έχει τα μυστήρια που σώζουν δεν υπάρχει απελπισία. Μπορεί να είμαστε πολύ αμαρτωλοί. Εξομολογούμαστε, όμως, μας διαβάζει ο παπάς κι έτσι συγχωρούμαστε και προχωρούμε προς την αθανασία, χωρίς καθόλου άγχος, χωρίς καθόλου φόβο. Όταν αγαπήσομε τον Χριστό ζούμε τη ζωή του Χριστού. Άμα αυτό, με την χάρι του Θεού, το κατορθώσομε, τότε βρισκόμαστε σε μια άλλη κατάσταση, ζούμε μια άλλη κατάσταση ζηλευτή. Για μας δεν υπάρχει καμιά φοβία. Ούτε θάνατος, ούτε διάβολος, ούτε κόλασις. Όλ’ αυτά υπάρχουν για τους ανθρώπους που είναι μακράν του Χριστού, για τους μη χριστιανούς. Για μας που είμαστε χριστιανοί και κάνομε το θέλημά Του, εκεί, όπως το λέει, δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν δηλαδή, αλλ’ όταν ο άνθρωπος αποκτείνει τον παλαιό άνθρωπο «συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις», δεν δίδει σημασία στον διάβολο ούτε και στο κακό. Δεν τον απασχολεί. Εκείνο που τον απασχολεί είναι η αγάπη, η λατρεία στον Χριστό και στον συνάνθρωπό του. Άμα φθάσομε στο βαθμό να αισθανόμαστε τη χαρά, την αγάπη, τη λατρεία του Θεού χωρίς καμιά φοβία, φθάνομε να λέμε: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός». Κανείς δεν μας εμποδίζει να μπούμε μέσα στο μυστήριο. Με τη λατρεία του Θεού ζεις στον Παράδεισο. Άμα γνωρίσεις και αγαπήσεις τον Χριστό, ζεις στον Παράδεισο. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος. Ο Παράδεισος αρχίζει από δω. Η Εκκλησία είναι ο επί γης Παράδεισος ομοιότατος με τον εν ουρανοίς. Ο Παράδεισος που είναι στον ουρανό ο ίδιος είναι κι εδώ στη γη. Εκεί όλες οι ψυχές είναι ένα, όπως η Αγία Τριάδα είναι τρία πρόσωπα, αλλά είναι ενωμένα κι αποτελούν ένα. Κύριο μέλημά μας είναι να αφομοιωθούμε στον Χριστό, να ενωθούμε με την Εκκλησία. Αν μπούμε στην αγάπη του Θεού, μπαίνομε στην Εκκλησία. Αν δεν μπούμε στην  Εκκλησία, αν δεν γίνομε ένα με την εδώ, την επίγεια Εκκλησία, υπάρχει φόβος να χάσομε και την επουράνια. Όποιος ζει τον Χριστό, γίνεται ένα μαζί Του, με την Εκκησία Του. Ζει μια τρέλα! Η ζωή αυτή είναι διαφορετική απ’ τη ζωή των άλλων ανθρώπων. Είναι χαρά, είναι φως, είναι αγαλλίαση, είναι ανάταση. Αυτή είναι η ζωή της Εκκλησίας, η ζωή του Ευαγγελίου, η Βασιλεία του Θεού. «Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν». Έρχεται μέσα μας ο Χριστός κι εμείς είμαστε μέσα Του. Και συμβαίνει όπως μ’ ένα κομμάτι σίδηρο που τοποθετημένος μες στη φωτιά γίνεται φωτιά και φως· έξω απ’ τη φωτιά, πάλι σίδηρος σκοτεινός, σκοτάδι. Στην Εκκλησία γίνεται η θεία συνουσία, γινόμαστε ένθεοι. Όταν είμαστε με τον Χριστό, είμαστε μέσα στο φως· κι όταν ζούμε μέσα στο φως, εκεί δεν υπάρχει σκότος. Το φως όμως δεν είναι παντοτινό· εξαρτάται από μας. Συμβαίνει όπως με το σίδηρο, που έξω απ’ τη φωτιά γίνεται σκοτεινός. Σκότος και φως δεν συμβιβάζονται. Ποτέ δεν μπορεί να έχομε σκοτάδι και φως συγχρόνως. Ή φως ή σκότος. Όταν ανάψεις το φως, πάει το σκότος. Για να διατηρήσουμε την ενότητά μας, θα πρέπει να κάνομε υπακοή στην Εκκλησία, στους επισκόπους της. Υπακούοντας στην Εκκλησία, υπακούομε στον ίδιο τον Χριστό. Ο Χριστός θέλει να γίνομε μία ποίμνη μ’ έναν ποιμένα. Να πονάμε την Εκκλησία. Να την αγαπάμε πολύ. Να μη δεχόμασθε να κατακρίνουν τους αντιπροσώπους της. … Και με τα μάτια μας να δούμε κάτι αρνητικό να γίνεται από κάποιον ιερωμένο, να μην το πιστεύομε, ούτε να το σκεπτόμαστε, ούτε να το μεταφέρομε. Το ίδιο ισχύει και τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας και για κάθε άνθρωπο. Όλοι είμαστε Εκκλησία. Να προσέχομε και το τυπικό μέρος. Να ζούμε τα μυστήρια, ιδιαίτερα το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Σ’ αυτά  βρίσκεται η Ορθοδοξία. Προσφέρεται ο Χριστός στην Εκκλησία με τα μυστήρια και κυρίως με την Θεία Κοινωνία. Να σας πω για μια επίσκεψη του Θεού σ’ εμένανε τον ταπεινό, για να δείτε την χάρι των μυστηρίων. Έτσι όπως πονούσα, μου σταυρώσανε το σπυράκι με ευχέλαιο κι αμέσως έσβησε ο πόνος. Την Πεντηκοστή εξεχύθη η χάρις του Θεού όχι μόνο στους αποστόλους αλλά και σ’ όλο τον κόσμο που βρισκόταν γύρω τους. Επηρέασε πιστούς και απίστους. Ενώ ο Απόστολος Πέτρος ομιλούσε τη δική του γλώσσα, η γλώσσα του μετεποιείτο εκείνη την ώρα στο νου των ακροατών. Με τρόπο μυστικό το Άγιον Πνεύμα τους έκανε να καταλαβαίνουν τα λόγια του στη γλώσσα τους, μυστικά, χωρίς να φαίνεται. Αυτά τα θαύματα γίνονται με την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Παραδείγματος χάριν, η λέξη «σπίτι» σ’ αυτόν που ήξερε γαλλικά θ’ ακουγόταν «la maison». Ήταν ένα είδος διοράσεως· άκουγαν την ίδια τους τη γλώσσα. Ο ήχος χτυπούσε στο αυτί, αλλά εσωτερικά, με τη φώτιση του Θεού, τα λόγια ακούγονταν στη γλώσσα τους. Οι Πατέρες της Εκκλησίας αυτή την ερμηνεία της Πεντηκοστής δεν την αποκαλύπτουν πολύ φανερά, φοβούνται τη διαστρέβλωση. Το ίδιο συμβαίνει και με την Αποκάλυψη του Ιωάννου. Οι αμύητοι δεν μπορούν να καταλάβουν το νόημα του μυστηρίου του Θεού. Στην Πεντηκοστή οι άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά σε μία τέτοια κατάσταση θεώσεως, που τα χάσανε. Έτσι, όταν η θεία χάρις τους επεσκίαζε, τους ετρέλαινε όλους –με την καλή έννοια – τους ενθουσίαζε. Η «κλάσις του άρτου» ήταν η Θεία Κοινωνία. Και συνεχώς αυξάνονταν οι σωζόμενοι, εφόσον έβλεπαν όλους τους χριστιανούς να είναι «εν αγαλλιάσει και αφελότητι καρδίας αινούντες τον Θεόν». … Αυτό είναι ενθουσιασμός κι αυτό πάλι τρέλα. Εγώ όταν το ζω αυτό, το αισθάνομαι και κλαίω. Πηγαίνω στο γεγονός, ζω το γεγονός, το αισθάνομαι κι ενθουσιάζομαι και κλαίω. Αυτό είναι θεία χάρις. Αυτό είναι και η αγάπη προς τον Χριστό. Αυτό που ζούσαν οι απόστολοι μεταξύ τους κι αισθανόντουσαν όλη αυτή τη χαρά, στη συνέχεια έγινε με όλους κάτω από το υπερώον. Δηλαδή αγαπιόντουσαν, χαιρόταν ο ένας τον άλλον, ο ένας με τον άλλον είχαν ενωθεί. Ακτινοβολεί αυτό το βίωμα και το ζούνε κι άλλοι. Ο απώτερος σκοπός της θρησκείας μας είναι το «ίνα ώσιν έν». Εκεί ολοκληρώνεται το έργο του Χριστού. Η θρησκεία μας είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι τρέλα, είναι λαχτάρα του θείου. Είναι μέσα μας όλ’ αυτά. Είναι απαίτηση της ψυχής μας η απόκτησή τους. Για πολλούς όμως η θρησκεία είναι ένας αγώνας, μία αγωνία κι ένα άγχος. Γι’ αυτό πολλούς απ’ τους «θρήσκους» τους θεωρούνε δυστυχισμένους, γιατί βλέπουνε σε τι χάλια βρίσκονται. Κι έστι είναι τα πράγματα. Γιατί αν δεν καταλάβει κανείς το βάθος της θρησκείας και δεν τη ζήσει, η θρησκεία καταντάει αρρώστια και μάλιστα φοβερή. Τόσο φοβερή, που ο άνθρωπος χάνει τον έλεγχο των πράξεών του, γίνεται άβουλος κι ανίσχυρος, έχει αγωνία κι άγχος και φέρεται υπό του κακού πνεύματος. Κάνει μετάνοιες, κλαίει, φωνάζει, ταπεινώνεται τάχα, κι όλη αυτή η ταπείνωση είναι μια σατανική ενέργεια. Ορισμένοι τέτοιοι άνθρωποι ζούνε τη θρησκεία σαν ένα είδος κολάσεως. Μέσα στην εκκλησία κάνουν μετάνοιες, σταυρούς, λένε, «είμαστε αμαρτωλοί, ανάξιοι» και μόλις βγούνε έξω, αρχίζουν να βλασφημάνε τα θεία, όταν κάποιος λίγο τους ενοχλήσει. Φαίνεται καθαρά ότι υπάρχει στο μέσον δαιμόνιο. Στην πραγματικότητα η χριστιανική θρησκεία μεταβάλλει τον άνθρωπο και τον θεραπεύει. Η κυριότερη, όμως, προϋπόθεση, για να αντιληφθεί και να διακρίνει ο άνθρωπος την αλήθεια, είναι η ταπείνωση. Ο εγωισμός σκοτίζει το νου του ανθρώπου, τον μπερδεύει, τον οδηγεί στην πλάνη, στην αίρεση. Είναι σπουδαίο να κατανοήσει ο άνθρωπος την αλήθεια. Μες στη σπηλιά ο άνθρωπος φθείρεται αρρωσταίνει, καταστρέφεται, ενώ έξω ζωογονείται. Μπορείς να καταλάβεις την αλήθεια; Τότε είσαι στον ήλιο, στο φως, βλέπεις όλα τα μεγαλεία· αλλιώς είσαι σε μια σπηλιά σκοτεινή. Φως και σκότος. Ποιο είναι το πιο καλό; Να είσαι πράος, ταπεινός, ήσυχος, να έχεις μέσα σου αγάπη ή να είσαι νευρικός, στενόχωρος, να διαπληκτίζεσαι με τους πάντες; Ασφαλώς το ανώτερο είναι η αγάπη. Η αμαρτία κάνει τον άνθρωπο πολύ μπερδεμένο ψυχικά. Το μπέρδεμα δεν φεύγει  με τίποτα. Μόνο με το φως του Χριστού γίνεται το ξεμπέρδεμα. Την πρώτη κίνηση την κάνει ο Χριστός. «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες …». Μετά εμείς οι άνθρωποι αποδεχόμαστε αυτό το φως με την αγαθή μας προαίρεση, που την εκφράζομε με την αγάπη μας απέναντί Του, με την προσευχή, με τη συμμετοχή στη ζωή της Εκκλησίας, με τα μυστήρια. Πολλές φορές ούτε ο κόπος ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι σταυροί προσελκύουν την χάρι. Υπάρχουν μυστικά. Το ουσιαστικότερο είναι να φεύγεις από τον τύπο και να πηγαίνεις στην ουσία. Ό,τι γίνεται να γίνεται από αγάπη. Η αγάπη εννοεί πάντα να κάνει θυσίες. Σ’ ότι κάνεις αγγάρια, κλωστάει η ψυχή, αντιδρά. Η αγάπη ελκύει την χάρι του Θεού. Όταν έλθει η χάρις, έρχονται τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. «Ο δε καρπός του Πνεύματος εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Αυτά είναι που πρέπει να έχει μια υγιής ψυχή εν Χριστώ. Ο άνθρωπος με τον Χριστό γίνεται χαριτωμένος και ζει έτσι πάνω απ’ το κακό. Το κακό γι’ αυτόν δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο το αγαθό, ο Θεός. Δεν μπορεί να υπάρχει κακό. Δηλαδή, εφόσον έχει το φως, δεν μπορεί να έχει σκοτάδι. Ούτε μπορεί να τον καταλάβει το σκοτάδι, διότι έχει το φως. 

Πηγή : ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ, © Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής-Χρυσοπηγής Β’ Έκδοση Απρίλιος 2003, Χανιά Κρήτη.