Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Καλούμε την Κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην υλοποίηση αυτής της ύβρεως κατα του Θεού και των ανθρώπων – Ι.Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ


  ν Πειραιε τ 27 Νοεμβρίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

κατάθεση πρότασης Νόμου πό τόν «ΣΥΡΙΖΑ νωτικό Κοινωνικό Μέτωπο» καί τήν ΔΗΜΑΡ γιά τήν πέκταση το σχοντος δυστυχς Νόμου «περί συμφώνου λεύθερης συμβίωσης» πού μετατρέπει τό νθρώπινο πρόσωπο σέ χρηστικό ντικείμενο καί μάλιστα ποκείμενο δικαιοπρακτικς νέργειας στά λεγόμενα «μόφυλα ζευγάρια» πειδή τό Ερωπαϊκό Δικαστήριο γιά τά δικαιώματα το νθρώπου (ΕΔΔΑ) κατεδίκασε τήν χρα μας νά καταβάλη 5.000 Ερώ στούς προσφεύγοντες πειδή δέν ναγνωρίζεται θεσμικά συμβίωση μεταξύ μοφύλων προσώπων καί δηλωθείσα πρόθεση τς συγκυβέρνησης ΝΔ καί ΠΑΣΟΚ νά προωθήση στόν λεγόμενο ντιρατσιστικό Νόμο σχετική τροπολογία θέτει πλέον κατά τρόπο φρικιαστικό στή χρα μας τήν θεσμοθέτηση τς νατροπς τς νθρώπινης ντολογίας καί φυσιολογίας καί τήν κατοχύρωση τς ψυχοπαθολογικς κτροπς τς μοφυλοφιλίας.

κκλησία, ς χώρα τν μεταποιουμένων μαρτωλν καί ς ατρεο παθν ψυχν καί σωμάτων δέν στηλιτεύει τά τυχ θύματα το βυθίου δράκοντος τά ποα περιθάλπει διά τν εχν της καί τν ερν μυστηρίων της φ’ σον μετανοήσουν, λλά τήν πολυποίκιλο τραγικότητα τς εδεχθος μαρτίας των. πενοχοποίηση μως το γκλήματος πό τήν λληνική Πολιτεία τς νατροπς τς νθρώπινης φυσιολογίας καί ντολογίας μέ τήν θεσμική ναγνώριση τν ασχίστων παθν τς μοφυλοφιλίας σήμερα,  καί τς παιδοφιλίας αριο  πως συνέβη δη στήν «προηγμένη» λλανδία καί τς κτηνοβασίας μεθαύριο πως συμβαίνει στήν ναυαρχίδα τς ΕΕ τήν «προηγμένη» Γερμανία ποτελε κακούργημα σύγγνωστο καί τερατδες ες βάρος το αωνίου Θεο καί το νθρωπίνου προσώπου πού ξισοται πλήρως μέ τήν βρι τν Σοδόμων καί Γομόρρων. Ατά ν φαίνονται ξωπραγματικά εναι τρομερές πραγματικότητες πού ποδεικνύουν «δημοκρατική» λειτουργία το παιδοφιλικο κόμματος στήν λλανδία PNVD, πού μέ πόφαση το τοπικο Δικαστηρίου τς Χάγης λλανδική Κυβέρνηση τό νεγνώρισε πίσημα καί βέβαια θεώρησε «συννόμους καί ντός συνταγματικο τόξου» τούς βασικούς στόχους το συγκεκριμένου κόμματος πού εναι ο κόλουθοι: «Νομιμοποίηση της σεξουαλικής επαφής μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων από 12 ετών. Νομιμοποίηση της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού για προσωπική χρήση. Κατάργηση κάθε νομοθεσίας που απαγορεύει την σεξουαλική επαφή μεταξύ ανθρώπων και ζώων», καθώς καί πρόσφατη συζήτηση στό Γερμανικό κοινοβούλιο (Bundestag) που πεβλήθη σχέδιο νόμου γιά τήν παγόρευση τς κτηνοβασίας καί τήν λλαγή το σχύοντος νομοθετικο πλαισίου πού τήν πιτρέπει, μέ ντιμέτωπη τήν ZETA το Μίχαελ Κίοκ, ργάνωση περάσπισης τν δικαιωμάτων τν κτηνοβατν, πού κατ’ ατήν νέρχονται σέ 100.000 Γερμανούς πολίτες. Εναι σημαντικό τι σέ ρθρο πού δημοσιεύθηκε στήν λβετική φημερίδα LeMatin, κπρόσωπος το παραρτήματος Βερολίνου τς μοσπονδίας ναντίον το βιασμο τν ζώων BMT κ. ClaudiaLotz νέφερε σο πίστευτο καί κτηνδες εναι, τι σέ λα τά εδη ζώων πάρχουν θύματα βιασμο πό νθρώπους καί τι στό καταφύγιο τς Βρέμης τήν «Κιβωτό το Νε» χουν φιλοξενήσει καί περιθάλψει πολλά κακοποιημένα ζα.
π. Πέτρος γράφει στήν Β΄ Καθολική του πιστολή (στ. 6-10): «…Καί πόλεις Σοδόμων καί Γομόρρας τεφρώσας καταστροφ κατέκρινεν, πόδειγμα μελλόντων σεβεν τεθεικώς… μάλιστα δέ τούς πίσω σαρκός ν πιθυμί μιασμο πορευομένους και κυριότητος καταφρονοντας, τολμηταί, αθάδεις»!

ρμηνεύει ὁἍγιος Νικόδημος ὁἉγιορείτης : «Τάς πόλεις ταύτας, που ταν κδοτοι ες τήν ρσενοκοιτίαν, κατέκαυσε μέ να κατακλυσμόν πό φωτίαν καί θειάφι. νίσως Θεός πλήθη νθρώπων κατεπόντησε διά πυρός, κόλουθον εναι τι καί τούς ποιους σεβες μέλλει νά καταδικάσ, οτινες παρομοίως μέ τούς νόχους Σοδομτας μαρτάνουσι καί σεβοσι… τι σφοδρότερα πό λλους νόχους χουν νά κολασθον κενοι, πού δέν ντιστέκονται ες σέλγειαν καί ασχρουργίας, πού οτε νά τάς γράψ τινάς, πειδή βλάπτουσι τούς μελετντας καί μέ μόνην τήν μνήμην».

Καί 7ος στίχος τς Καθολικς πιστολς ούδα : «…ς Σδομα κα Γμορρα κα α περ ατς πλεις τν μοιον τοτοις τρπον κπορνεσασαι καὶἀπελθοσαι πσω σαρκς τρας πρκεινται δεγμα, πυρς αωνου δκην πχουσαι». Φόβος καί τρόμος, λλά ποιοί τά γνωρίζουν ατά; Πέραν τς τιμωρίας τονίζει ὁἍγιος Νικόδημος:«τι τό σμα τν ρρένων πάντῃἀνόμοιον καί λλότριον τς φυσικς καί νομίμου συνουσίας καί οδέν χρησιμεύει πρός παιδοποιΐαν».

νεξίτηλη τς τότε συμφορς παρεμένει περιοχή κείνη γνωστή ς Νεκρά Θάλασσα. Μέρος τς θαλάσσης ατς ταν ο τότε πόλεις. Σήμερα ατή εναι σύνορο σραήλ-ορδανίας. Παραμένει διδάσκαλος καί θυμίζει τι, γιά να πάρχει Νεκρά πό ζωή ντός, κάτι φοβερό κε συνέβη περί τό 1800 π. Χ.

Πλέον φοβερός Παύλειος λόγος : «…οἱἄρσενες φντες τν φυσικν χρσιν τς θηλεας ξεκαθησαν ν τῇὀρξει ατν ες λλλους, ρσενες ν ρσεσι τν σχημοσνην κατεργαζμενοι» ( Ρωμ. α, 27). Φανερό τι ὁἈπ. Παλος χει πόψιν τό τί γινόταν ς πρός τό πάθος ατό καί στην Πομποιΐα.

Μερικές μόνον φράσεις πό τόν ερό Χρυσόστομο, πού μεταφράζει-σχολιάζει τόν Παύλειο λόγο : «Πάντα μέν ον τιμα τά πάθη, μάλιστα δέ κατά τν ρρένων μανία, που τό γένος στασιάζειν… τι τήν κατά φύσιν τιμάσαντες, ες τήν παρά φύσιν δραμον… ργον θεντο τήν μαρτίαν, καί ργον σπουδασμένον… άν γάρ μή γέεννα ν, μηδέ κόλασις πειλτο, τοτο πάσης κολάσεως χερον ν.Τούτους (τούς ρσενοκοίτας) και νδροφρόνων χερας εναι (χειροτέρους τν φονιάδων)… καί ν γνώριζον τν γινομένων ο πάσχοντες, μυρίους ν κατεδέξαντο θανάτους, στε μή τοτο παθεν (στοχεύει τούς παθητικούς κιναίδους). Οδέ γάρ λέγω μόνον, τι γέγονας γυνή, λλ᾽ὅτι πώλεσας καί τό εναι νήρ… γένου προδότης δικήσας τό γένος… Τί γάρ νδρός πεπορνευμένου μυσαρώτερον; … τς μανίας! καί λόγων μες νοητότεροι, καί κυνν (σκύλων) ναιδέστεροι! Πόθεν τατα τά κακά; πό τρυφς, πό το μή εδέναι Θεόν… Καί ατήν τήν φύσιν ντροπίασαν…».

γνωστός Φρόϋντ, παρά τις γνωστές θέσεις του ς πρός τό σεξουαλικό γενικά θέμα νδρός και γυναικός, τήν λευθεριότητα τς libido- φέρεται ντίθετος, ν χι πολέμιος, τς μοφυλοφιλίας. Μεταξύ λλων στό ργο του «Εσαγωγή στήν ψυχανάλυση» ναφέρει : «πάρχουν κατηγορίες νθρωπίνων πάρξεων πού ζωή τους παρεκκλίνει πό τήν συνηθισμένη σεξουαλική ζωή κατά τον πιό κτυπητό τρόπο. Μία μάδα πό ατούς τούς «διεστραμμένους» χει ξοστρακίσει τήν διαφορά τν φύλων πό τή ζωή τους… Σατούς μονάχα τό δικό τους φλο προκαλε πόθο. Τά πρόσωπα ατά παραιτονται πό κάθε συμμετοχή στήν ναπαραγωγή. Οἱἄνθρωποι ατοί λέγονται μοφυλόφιλοι… νήκουν κενοι πού παραιτήθηκαν πό τήν νωση σεξουαλικν ργάνων μέρη το σώματος… ξεπερνώντας τίς νατομικές δυσκολίες καί κατανικώντας τή σχετική ποστροφή… Τώρα ποιά πρέπει νναι στάση μας σ ατές τίς συνήθεις μορφές κανοποίησης; Ἡἀγανάκτηση καί ἡἔκφραση τς προσωπικς μας ποστροφς. Παραμένει νά ξηγήσουμε τήν παρξη τν διαστροφν καί νά τίς συσχετίσουμε μέ τήν μαλή σεξουαλικότητα… Πάντως τίς ποκαλομε διεστραμμένες νάγκες». Ποιός τό περίμενε, καί μως. Καταπέλτης κατά το πάθους(ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟŸΝΤ, Εσαγωγή στήν ψυχανάλυση,κδ. «Γκοβόστη», θήνα, σσ. 260-263, 270).

Παναγιώτατος Οκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαος σέ δήλωση, τήν ποία κανε μετά τό πέρας τοῦἙσπερινο στόν Καθεδρικό ερό Ναό τοῦἉγίου Συμεών τς σθονίας στίς 7-9-2013, πέκρινε δριμύτατα σους προωθον τούς γάμους τν μοφυλοφίλων καί τά σύμφωνα «λευθέρας συμβιώσεως» τονίζοντας τά κόλουθα : «Καταδικάζονται δέ α σύγχροναι φευρέσεις τν λεγομένων «συμφώνων συμβιώσεως», τά ποα εναι πόρροια μαρτίας καί οχί κατά νόμον χαρς».

μες ο ρθόδοξοι σεβόμαστε τήν προσωπική διωτική ζωή κάθε προσώπου ς πεύθυνη λεύθερη πιλογή. Δέν χουμε πρόθεση νά πεμβομε ρατσιστικά καί νά ναστείλουμε δικαιώματα καί λευθερίες. διαμαρτυρία μας πικεντρώνεται στό τι πιχειρεται τό φοβερό ατό μάρτημα τς μοφυλοφιλίας, το κιναιδισμο, το σοδομισμο, τς ρσενοκοιτίας, τς παρά φύσιν σέλγειας, πού προεκτείνεται στήν παιδεραστία καί παιδοφιλία, νά παρουσιασθε ς φυσιολογική κατάσταση, ς πλ διαφορετικότητα. πανανθρώπινη, μως, συνείδηση νά τούς αἰῶνες γνωρίζει ς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις νάμεσα στόν νδρα καί τήν γυναίκα, στό ρσεν καί τό θλυ. Ατή εναι νθρώπινη φυσιολογία καί ντολογία. Κάθε λλη σχέση νατρέπει τήν νθρώπινη ντολογία, ς παρά φύσιν κτροπή, ποία δέν παρατηρεται οτε καί στά ζα. διαίτερα γία Γραφή, πού κφράζει τό θέλημα το Θεο, το Δημιουργο το νθρώπου καί σοφο γνώστη τς νθρωπίνης φύσεως, καταδικάζει τήν μοφυλοφιλία ς πάθος, τιμία καί σχημοσύνη, πού τιμωρήθηκε αστηρά μέ φωτιά καί θειάφι στήν πόλη τν Σοδόμων καί Γομόρων. Γιά τό σύνολο δέ τν γίων Πατέρων μοφυλοφιλία εναι τό πιό σιχαμερό καί κάθαρτο μάρτημα. ποστήριξη καί θώωση τς μοφυλοφιλίας ποτελε μεγάλη σέβεια πρός τόν Θεό - Δημιουργό το νθρώπου σέ ρσεν καί θλυ καί βλάσφημη κατάργηση το Εαγγελίου. ρωτμεν, λοιπόν τούς τολμητίες Βουλευτές καί τήν Κυυβέρνηση: Ποιοί εστε σες, ο κπρόσωποι τς νεωτερικότητας, πού τολμον καί βάζουν τούς αυτούς των πάνω πό τόν Θεό καί καταργον τό Εαγγέλιο καί τήν διδασκαλία τν γίων Πατέρων; δημόσια προβολή τς μοφυλοφιλίας, κτός το τι προσβάλλει τήν δημόσια αδώ καί τήν θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει πρός τούς νέους μηνύματα νώμαλης σεξουαλικς συμπεριφορς, πού ποτελε τορπίλη στά θεμέλια τς οκογένειας καί τς κοινωνίας μέ τό ξύ δημογραφικό πρόβλημα, λλά καί ατία ψυχοπαθολογικν διαταραχν στά παιδιά, πού θά νατραφον πό μοφυλοφιλικά ζεύγη, πως πιδιώκεται.

«πρόοδος» τς νθρωπότητος πιστεύετε τι συντελεται μέ τά παραπάνω γεγονότα; Σς διαφεύγουν μως τι:
Α. Στό βιβλίο τς Γενέσεως (κεφ. 19,1-5) πού συνεγράφη τό 2.369 π.Χ. ξιστορεται «προοδευτικότης» τν Σοδόμων καί Γομόρων μέ τά κόλουθα: «λθον δ ο δύο γγελοι ες Σόδομα σπέρας· Λτ δ κάθητο παρ τν πύλην Σοδόμων. δν δ Λώτ, ξανέστη ες συνάντησιν ατος κα προσεκύνησε τ προσώπ π τν γν. 2 κα επεν· δο κύριοι, κκλίνατε ες τν οκον το παιδς μν κα καταλύσατε κα νίψασθε τος πόδας μν, κα ρθρίσαντες πελεύσεσθε ες τν δν μν. κα επαν· οχί, λλ᾿ ν τ πλατεί καταλύσομεν. 3 κα κατεβιάζετο ατούς, κα ξέκλιναν πρς ατν κα εσλθον ες τν οκον ατο. κα ποίησεν ατος πότον, κα ζύμους πεψεν ατος, κα φαγον.  4 πρ το κοιμηθναι δέ, ο νδρες τς πόλεως ο Σοδομται περικύκλωσαν τν οκίαν π νεανίσκου ως πρεσβυτέρου, πας λας μα. 5 κα ξεκαλοντο τν Λτ κα λεγον πρς ατόν· πο εσιν ο νδρες ο εσελθόντες πρς σ τν νύκτα; ξάγαγε ατος πρς μς, να συγγενώμεθα ατος».

Β. Μία μικρή «λεπτομέρεια» πού διασώζεται πό τόν Ρωμαο στορικό Κάσσιο Δίονα (163 μ.Χ) στήν περίφημη Ρωμαϊκή στορία του, τς ποίας τήν λήθεια πιμαρτυρον καί ο συγχρόνοι το γεγονότος στορικοί Τάκιτος καί Σουητώνιος, κατά τήν ποία φρενοβλαβής ατοκράτωρ τς Ρώμης Νέρων συνψε γάμο μέ δύο λληνες πελεύθερους, τόν «εσωμο καί νδρώδη» Πυθαγόρα, καί τόν «λεπτόσωμο καί γυναικώδη» Σπόρο, τόν ποο κατέστησε κτομία καί μετωνόμαστε σέ Σαβίνα…»
Γ. μεγαλειώδης Παλος στήν Α΄ πρός Κορινθίους πιστολή του (κεφ. ΣΤ΄, 9-10) πού συνεγράφη τό 54 μ.Χ. διαβεβαιώνει πολύτως τι: «... οκ οδατε τι δικοι βασιλεαν Θεο ο κληρονομσουσι; μ πλανσθε· οτε πρνοι οτε εδωλολτραι οτε μοιχο οτε μαλακο οτε ρσενοκοται οτε πλεονκται οτε κλπται οτε μθυσοι, ο λοδοροι, οχ ρπαγες βασιλεαν Θεο ο κληρονομσουσι...»
Δ. οκουμενικός εράρχης Μ. Βασίλειος τό 370 μ.Χ. μέ τάς κανονικάς του πιστολάς καί τόν 7ο ερό του κανόνα πικυρωθέντα πό τόν 2ο κανόνα τς ΣΤ΄ Οκουμενικς Συνόδου διακηρύσσει: «ρρενοφθροι κα ζωοφθροι κα φονες κα φαρμακο κα μοιχο κα εδωλολτραι τς ατς καταδκης εσν ξιωμνοι, στε ν χεις π τν λλων τπον κα π τοτων φλαξον...».
Κατόπιν τν νωτέρω παρατιθεμένων κ το τεραστίου λικο ναφορς στάς κακουργίας τς παρά τήν φύσιν νατροπς τς νθρωπίνης ντολογίας καί φυσιολογίας ποδεικνύεται πασίδηλα τι δθεν σχετική πρόοδος καί δημοκρατική εαισθησία, τά δθεν σχετικά νθρώπινα δικαιώματα, δθεν διαφορετικότης καί δθεν λεύθερος ατοπροσδιορισμός καί προσανατολισμός περί τό γενετήσιο νστικτο καί τήν ταυτότητα το φύλου δέν εναι τίποτε λλο παρά καταβαράθρωσις καί καταποντισμός τς νθρωπίνης λευθερίας καί ξιοπρεπείας καί πλήρης ετελισμός τς ννοίας νθρωπος πού στήν λληνική γλώσσα σύγκειται πό τό πίρρημα νω καί τό ρμα θρώσκω πού σημαίνει νω βλέπω, νω φέρομαι.
πομένως ς πίσκοπος τς κκλησίας κατά τήν τραγική ατή ρα δημοσί:

Καλομε τήν Κυβέρνηση νά μήν προχωρήσει στήν λοποίηση ατς τς βρεως κατά το Θεο καί τν νθρώπων.
ποστέλλομε πειγόντως ατηση κτάκτου συγκλήσεως τς εραρχίας τς κκλησίας τς λλάδος γιά τήν ντιμετώπιση το θέματος καί τήν πιβολή τν δεόντων κατά τό ξαίρετο παράδειγμα τς ρθοδόξου κκλησίας τς Μολδαυΐας καί
ντός τς Κανονικς μας δικαιοδοσίας καί ν τ πλαισί τν Κανονικν μας ρμοδιοτήτων θά πιβάλουμε τήν ποινή το φορισμο σέ σους Βουλευτές ψηφίσουν ατή τήν παίσχυντο καί πονείδιστο βρι.


Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ


+ Πειραις ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΗΓΗ : www.imp.g


Περί των επιτεθέντων ημίν δεινών και τις ο τούτων σκοπός (Σχετικά με τις συμφορές που έπεσαν πάνω μας και ποιος είναι ο σκοπός τους) - ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΥ


Οι δυστυχίες που βρήκαν το γένος μας, όπως βλέπομε, είναι εν συντομία οι εξής. Οι καιροί είναι από κάθε εποχή οι πιο δύσκολοι. Πονηρές οι ημέρες, το τέλος του χρόνου, τα γηρατειά του κόσμου, το ξεψύχισμα του σύμπαντος. Η ζωή μας αυτή είναι σύντομη, λανθασμένη και γεμάτη από πικρίες, και τα κακά εκτενέστερα από τις θάλασσες. Και να, οι γείτονές μας είναι εχθροί, όσοι δείχνουν φίλοι είναι άπιστοι, οι συγκάτοικοι μας κλέφτες, οι υιοί μας ανυπάκουοι και οι απλοί συγγενείς χωρίς στοργή.
Αυτοί που καραδοκούν να επωφεληθούν από τις δυσκολίες μας είναι πολλοί, μα περισσότεροι αυτοί που μας επιβουλεύονται. Αυτοί που μας διώκουν και μας πληγώνουν είναι πολλοί και από πολλά μέρη. Κανείς και από πουθενά, τολμώ να πω, δεν υπάρχει που να μας συνοδεύση στη φυγή και να συμπονέση μαζί μας. Διασκορπισθήκαμε χωρισμένοι σε όλες τις βασιλείες της γης. Μας εξουσιάζουν και δεν εξουσιάζομε. Τη χώρα μας ξένοι την κατατρώγουν, και δεν υπάρχει κανείς να μας βοηθήση. Οι νέες και οι νέοι του γένους μας δόθηκαν σε άλλα έθνη. Όλη την ημέρα τα μάτια μας αυτά βλέπουν και το δικό μας χέρι δεν μπορεί να βοηθήση. Σε μας έμεινε μόνο καρδιά θλιμένη, μάτια που σβήνουν και ψυχή που λιώνει, προβλήματα πάνω στα προβλήματα, φροντίδες πάνω στις φροντίδες, και αίματα πάνω στα αίματα παντού. Χάθηκε ο ευλαβής πάνω στη γη, λείπει ο στοχαστής, δεν βρίσκεται ο φρόνιμος. Στα παλαιά παρουσιαζόταν ο σοφός, τώρα δεν υπάρχει αυτός που θα κατανοήσει, αυτός που θα διορθώση, αυτός που θα μας φέρη πίσω. Η πληγή είναι ολόσωμη, η αρρώστια γενικευμένη, φοβερό το τραύμα, η συμφορά απαρηγόρητη και μεγαλύτερη από κάθε παρακλητικό λόγο. Καταφρονήθηκαν τα εκκλησιαστικά πράγματα, σάπισαν τα κρατικά, ανακατεύονται τα μακρυνά, συγχέονται τα κοντινά. Τα πάνω γίνονται κάτω και τα κάτω πάνω. Οι Χριστιανοί διώκονται, οι ασεβείς ευνοούνται. Από εδώ μας καταδιώκουν οι Αγαρηνοί, από εκεί μας λεηλατούν οι Σκύθες, από τα δυτικά οι Ισμαηλίτες θερίζουν τους καρπούς μας, και από τα ανατολικά οι Πέρσες μας εκριζώνουν.
Ξεφεύγομε από το δράκοντα και συναντούμε το βασιλίσκο, διαφεύγομε από το λιοντάρι και πέφτομε πάνω στην αρκούδα. Όποιος γλυτώνει από το θάνατο, οδηγείται στη δουλεία, και όποιος απαλλαγή από τη δουλεία παραδίδεται στη σφαγή. Όπου και όποτε γίνονται ναυμαχίες στη θάλασσα ή μάχες στη στεριά, λεηλασίες ή μετοικεσίες, πάντως ακούεται ότι ένα μέρος από εμάς χάνεται. Ό,τι συγκεντρώθηκε σε οικίες, το σκορπίζει ο φθόνος, και ό,τι διατίθεται για να βγάλη κέρδος, το αρπάζει ο ληστής. Ό,τι μπόρεσε να περάση από τον κλοιό της πολιορκίας βούλιαξε στη θάλασσα. Και ό,τι γλύτωσε από το βυθό έπεσε στα χέρια ληστών. Επί πλέον επάγωσαν τα καλά και εφύτρωσαν τα λυπηρά, παρήλθαν τα δικά μας και ήλθαν τα αλλότρια. Φαγωθήκαμε, χαθήκαμε, διαφωνήσαμε και ως τραυματίες πια και παράφρονες γίναμε εκτός εαυτών. Επιταχύνεται διαρκώς η πορεία των πραγμάτων μας όλο και προς το χειρότερο.
Από τα μέχρι χθες και πρόσφατα άριστα έθη και γνωρίσματά μας, σήμερα ούτε ίχνος δεν αναγνωρίζεται. Και τα μέχρι πέρυσι καλύτερα από τα ήθη, φέτος δεν τα διακρίνομε πουθενά. Με αυτό και με εκείνο τόσο άλλαξαν αυτά, που δεν μπορεί κανείς να τα περιγράψη. Και όσο μπορούμε να συμπεράνουμε από τα πράγματα περπατάμε σε αγκάθια, στεκόμαστε πάνω σε γκρεμό, βαδίζομε ανάμεσα σε φίδια, πορευόμαστε μέσα από παγίδες και περπατάμε πάνω σε επάλξεις πόλεων. Κάθε ώρα πόλεμοι, σφαγές, πείνες, πνιγμοί, αβάσταχτες στενοχώριες. Μυριάδες από γύρω μας οι απώλειες, και από παντού φθάνει η οργή του Θεού.
Και εμείς σαν να μη γίνεται κάτι καινούργιο, παραμένομε άπονοι και σκληροί. Αλήθεια ποιος σοφός θα μπορούσε να διεκτραγωδήση τα δικά μας, όπως πρέπει, αφού ξεπέρασαν κάθε θρήνο, και είναι πέρα από κάθε κλάμα;
Αυτά λοιπόν και τα παρόμοια τους, συμβαίνουν σε μας, ένεκα των σχηματισμών των αστερισμών, θα μας πη ο αστρολόγος. Ο φυσικός θα πη ότι τα υπομένομε αυτά, ως φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, εξ αιτίας της θέσεως μας ανάμεσα στους Άραβες και τους Σαρακηνούς, τους Ισμαηλίτες και τους Σκύθες. Ο άθεος θα υποστηρίξη, ότι όλα από μόνα τους τυχαία συμβαίνουν «χύδην και φύρδην». Ο δε έλληνας (ειδωλολάτρης) θα υποστηρίξη ότι οφείλονται όλα στην τύχη και στο γραμμένο. Και ακόμα ο Αγαρηνός θα πη ότι αιτία τούτων είναι ότι δεν αποδεχθήκαμε τον αλιτήριο*, ενώ ο Εβραίος, επειδή πιστεύσαμε στο Χριστό. Και ο καθένας από τους αιρετικούς, επειδή δεν υποκύψαμε στην αίρεσί του. Και ο όχλος των Ιταλών θα υποστηρίξη ότι μας συμβαίνουν αυτά, επειδή δεν υποταχθήκαμε στον πάπα. Εγώ όλους αυτούς τους απορρίπτω, και είμαι απόλυτα πεπεισμένος και το ομολογώ ευθέως, ότι δεν θα τα παθαίναμε αυτά, εάν είμασταν δυσσεβείς και τελείως απομακρυσμένοι από το Θεό.
Επειδή όμως είμαστε το ευσεβέστατο γένος από όλους τους ανθρώπους, στραμμένο κατ’ εξοχήν στο Θεό, και θέλομε βέβαια και ενδιαφερόμαστε να σωθούμε, και αυτό είναι για μας η ύπαρξη και η ζωή μας, και ο λόγος που ήλθαμε σ' αυτή τη ζωή. Θέλομε όμως αυτό να γίνη με καλοπέρασι, με πλούτο και πρόσκαιρη δόξα.
Γι' αυτό ο Κύριος που με κάθε τρόπο προετοιμάζει τη σωτηρία μας, μας παρέδωσε να ντροπιασθούμε σε όλα τα έθνη, και την πρόσκαιρη αυτή ζωή μας, τη ρευστή και περαστική, την περιέβαλε με μύρια κακά, μήπως και έτσι, ακόμα και παρά τη θέλησί μας, οδηγηθούμε τελικά από αυτόν στη σωτηρία με κατάλληλο τρόπο.
Διότι από τα προαναφερθέντα κακά, άλλα οφείλονται σε μας τους ίδιους, και είναι ψυχικά αρρωστήματα· άλλα, έξω από εμάς, είναι κοσμικές συνέπειες, και άλλα μας τα φέρνει η θεία πρόνοια. Όμως και των όσων οφείλονται στην πρόνοια, και όσων είναι συμπτώματα κοσμικών ενεργειών, αιτία για όλα είναι οπωσδήποτε τα ψυχικά αρρωστήματα. «Δεν υπάρχει στην πόλι κακό που να μη το έστειλε ο Κύριος;» (Αμώς 3, 6). Δηλ. πείνες, αρρώστιες, νοσήματα, σφαγές, πολέμους, και ό,τι άλλο παρόμοιο, διότι όλα αυτά είναι αναιρετικά της αμαρτίας. Και δεν είναι από τη φύσι τους κακά, όμως θεωρούνται κακά, και βεβαίως εμποδίζουν να δημιουργηθούν τα αληθινά, που και από τη φύσι τους είναι κακά, δηλ. οι ενέργειες των διαφόρων αμαρτημάτων.
Έτσι λοιπόν, και όχι όπως θα μπορούσε να πη κάποιος, επειδή είμαστε καταδιωγμένοι από το Θεό και αποκομμένοι από τη θεία αγάπη, τα υπομένομε αυτά. Όχι, μακρυά μια τέτοια ιδέα! Αλλά τα υπομένομε ως γνήσιοι υιοί, που απολαμβάνουν πατρική στοργή και παιδαγωγία. Αν, πράγματι, «όποιον αγαπά ο Κύριος τον παιδεύει, και μαστιγώνει κάθε υιό που αναγνωρίζει» (Παροιμ. 3,12), παιδευόμαστε λοιπόν από το φιλάνθρωπο Θεό και Πατέρα, «για να μη καταδικασθούμε και εμείς μαζί με τον κόσμο» (Α' Κορ. 11, 32).
Διαφορετικά, ποιοι είναι αυτοί που προσεγγίζουν το Θεό; Διότι πρέπει πάντως να είναι κάποιοι κοντά, και κάποιοι πλησιέστεροι. Και ποιοι λοιπόν είναι αυτοί; Αυτοί που ζουν νωχελικά, και φθείρονται με ζώα, και κυλίονται με άρρενες; Ή μήπως όσοι, αφού χύσουν αίμα Χριστιανών και ομοφύλων, αρπάζουν τις εκκλησιαστικές αρχές ληστρικά και τυραννικά; Και ποιος, που έχει νου και φρόνησι, θα τα υποστηρίξη αυτά; Εάν αυτά τα υπομένωμε παρά τη θέλησί μας, αλλά όμως σίγουρα τα κακά με τη θέλησί μας τα πράττομε. Εάν κάποιος από εμάς δυσανασχετεί γι' αυτά, καθόλου παράξενο. Διότι ποιος, όταν από τον ιατρό καυτηριάζεται ή κόβεται, δεν φρίττει, δεν κλωτσάει και δεν θέλει να τ' αποφύγη; Και εάν κάποιος απορεί και αγανακτεί λέγοντας, πώς δεν τα παθαίνουν αυτά και οι εθνικοί που αμαρτάνουν, ας καταλάβη το εξής: «Ο θάνατός τους δεν είναι βασανιστικός ούτε διαρκούν οι δοκιμασίες τους, δεν κοπιάζουν όπως οι άλλοι άνθρωποι, λοιπόν δεν θα μαστιγωθούν με τους ανθρώπους, αλλά με τους δαίμονες» (Ψαλμ. 72, 4-5).
Και κοντά σε αυτό ας θυμηθή και το προφητικό ρητό: «Ο ασεβής φυλάσσεται διά να τιμωρηθή κατά την ωρισμένην φοβεράν ημέραν» (Παροιμ. 16,9). Και το αποστολικό: «Εάν είσθε χωρίς παιδαγωγία, που την δοκίμασαν όλοι, άρα είστε νόθοι και όχι υιοί» (Έβρ. 12, 8). Και το ευαγγελικό: «Πλατειά και ευρύχωρη η οδός που οδηγεί στην απώλεια» (Ματθ. 7,13). Όσοι λοιπόν εκπίπτουν από την πίστι, εξ αιτίας των δεινών, και χωρίς δεινά επρόκειτο να εκπέσουν από αυτήν κατ' άλλον τρόπον, δηλ. με την προσκόλησι στα πρόσκαιρα. Αλλά βεβαίως και το δικό μας μέλλον είναι άδηλο.
*Σ.μ.: Αλιτήριο χαρακτηρίζει τον Μωάμεθ.
"Αν η εικόνα των τιμωριών, που μας επιβάλλει ο Θεός, προκαλεί αμηχανία και σύγχυση, ας αναλογισθούμε τους παραλογισμούς μας και τότε θα εκπλαγούμε γιατί ακόμη δε μας κτύπησε κεραυνός. Δεν υπάρχει καμιά μορφή διαστροφής που να μην έχουμε διαπράξει σ΄ όλη μας τη ζωή. Αυτές δε είναι οι αποδείξεις:
Βαπτιστήκαμε άλλοι δι' απλής και άλλοι δια τριπλής κατάδυσης, και έγινε επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδας, σε άλλους μία και σε άλλους τρεις φορές.
Οι περισσότεροι από μας όχι απλώς αγνοούμε τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός, αλλά και πως ακόμη να κάνουμε το σταυρό μας ή, κι αν ακόμη το γνωρίζουμε, ντρεπόμαστε να τον κάνουμε. Η άφεση των αμαρτιών και η κοινωνία των Θείων δώρων προσφέρονται με την ανταλλαγή δώρων.
Είμαστε ανίκανοι να υπερασπιστούμε το όνομα του Θεού όταν αυτό βλασφημείται, όταν θα έπρεπε να πεθάνουμε γι' Αυτόν.
Αποδίδουμε το κοινό όνομα των έχθρων του σταυρού ο ένας στον άλλο, και το έχουμε συνέχεια στα χείλη μας. Καθημερινά αναθεματίζουμε και καταριόμαστε τους εαυτούς μας και τους άλλους. Χωρίς δισταγμό κάνουμε όρκους και συνέχεια ψευδορκούμε στο φοβερό και ιερό όνομα του Σωτήρα και Θεού μας, και αυτό χωρίς να υπάρχει καμιά ανάγκη.
Παραπονιόμαστε στο Θεό είτε βρέχει είτε δε βρέχει, είτε χάνει κρύο είτε κάνει ζέστη, πως δίνει πλούτο στον ένα και αφήνει τον άλλο φτωχό, πως πνέει νοτιάς ή έρχεται καταιγίδα από το βοριά και εντελώς απλά μεταμορφωνόμαστε σε αδιάλλακτους δικαστές του Θεού.
Πολλοί από μας αδιάντροπα βλασφημούν την Ορθόδοξη πίστη, το Σταυρό, το Νόμο, τους αγίους, τον ίδιο το Θεό, όταν ακόμη κι ένας άπιστος δε θα το έκανε τόσο πολύ. Θέτουμε σε κίνηση τις άγιες εικόνες και προφασιζόμαστε πως διαβάζουμε το μέλλον μέσα απ ΄αυτές τις κινήσεις. Οι περισσότερες από τις αμαρτίες μας είναι ανεξομολόγητες, κι έτσι είναι και ασυγχώρητες.
Ερευνώντας όλα τα μέλη του σώματός μας τα θέτουμε στην υπηρεσία του εχθρού: μήπως δεν προλέγουμε το μέλλον από τη φαγούρα των χεριών ή της μύτης, από το πέταγμα του βλεφάρου, από το βούισμα του αυτιού, εν συντομία απ΄ όλα τα φυσικά φαινόμενα των οργάνων του σώματος μας; Διακρίνουμε σημάδια στις απαντήσεις και στους χαιρετισμούς των ανθρώπων. Προσέχουμε τις κραυγές των οικόσιτων πτηνών, το πέταγμα και τις κραυγές των κοράκων, και ανακαλύπτουμε οιωνούς σ’ όλα αυτά. Αυταπατώμαστε όταν πιστεύουμε στους αστρολόγους, πως η ύπαρξή μας δηλαδή κατευθύνεται από τις Ώρες, την Τύχη, τις Μοίρες, την Ειμαρμένη τα σημάδια του Ζωδιακού κύκλου και των πλανητών. Είμαστε βέβαιοι πως οι Νηρηίδες ζουν στη θάλασσα και πως Στοιχειά υπάρχουν παντού… Μερικοί από μας λατρεύουν και χαιρετίζουν τη νέα σελήνη. Εορτάζουμε τις Καλένδες, φοράμε τα δαχτυλίδια του Άρη, στολίζουμε τα σπίτια μας με μαγιοστέφανα… Προσέχουμε τα όνειρα και πιστεύουμε πως μας λένε το μέλλον. Κρεμάμε φυλαχτά στο λαιμό μας εξασκούμε τη μαντεία. Καταφεύγουμε καθημερινά σε μάγους, μάντεις, γύφτους, εξορκιστές αναζητούμε στη μαγεία τη θεραπεία κάθε ασθένειας και διαβάζουμε μαγικά σε ανθρώπους και ζώα. Με ξόρκια προσπαθούμε να αυξήσουμε τη γονιμότητα των χωραφιών μας, την ανάπτυξη και υγεία των κοπαδιών μας, να επιτύχουμε στο κυνήγι, να έχουμε άφθονο τρύγο.
Απομακρυνόμαστε ακόμη πιο πολύ από την αρετή ψάχνοντας συνεχώς το κακό. Η φιλία απωθήθηκε και η κακεντρέχεια πήρε τη θέση της. 0 αδελφός εκμεταλλεύεται τον αδελφό, ο κάθε φίλος ακολουθεί το δρόμο τής προδοσίας.. Δεν υπάρχει έλεος, ούτε συμπάθεια μόνο μίσος και αναίδεια.
Οι κύριοί μας είναι άδικοι, αυτοί που μας κυβερνούν αρπακτικοί, οι δικαστές μας διεφθαρμένοι, οι διαιτητές μας ψεύτες, οι πολίτες απατεώνες, οι επαρχιώτες χωρίς κρίση και οι πάντες εν γένει ευτελείς. Οι παρθένες μας είναι πιο προκλητικές και από τις πόρνες, οι χήρες είναι περίεργες χωρίς λόγο, οι παντρεμένες κοροϊδεύουν μια πίστη που οι ίδιες δε φυλάσσουν, οι νέοι είναι χαμένοι στην ακολασία, οι γέροι παραδομένοι στο πιοτό, οι πρεσβυτέρες προσβάλλουν τη θέση τους, οι ιερείς έχουν ξεχάσει το Θεό, οι μονάχοι ξέφυγαν τελείως από το σωστό δρόμο, οι άνθρωποι στον κόσμο είναι τόσο χαμένοι ώστε με τα λόγια μεν να δίνουν την εξωτερική εμφάνιση της ευσέβειας, ενώ μέσα τους να αρνούνται κάθε αρετή. Έχουμε πρόσωπο πόρνης και αμαρτωλού.
Είναι τέτοια η σκληρότητα της καρδιάς μας, η λησμονιά μας, η τύφλα μας, ώστε να μην πιστεύουμε πλέον πως διαπράττουμε πράξεις κακίας ότι υποφέρουμε απ’ αυτές, όταν στην πραγματικότητα είμαστε οι εκτελεστές τους και τα θύματα τους… Αυτές και άλλες είναι οι αμαρτίες που μας καθιστούν άξιους των τιμωριών, με τις οποίες o Θεός μας επισκέπτεται ως πληρωμή γι΄αυτά τα λάθη και άλλες ίσης βαρύτητας κακοήθειες.
Έτσι ο Θεός τιμωρεί το λαό Του. . .

Μονάχου Ιωσήφ Βρυεννίου, Κεφάλαια επτάκις επτά, κεφ. ΜΣΤ', εν Μοναχού Ιωσήφ Βρυεννίου, Τα Παραλειπόμενα, εκδ. Βασιλείου Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1991, σελ. 126-129

Τα πνευματικά αίτια της άλωσης της Πόλης  και η ηθικοοικονομική κρίση της εποχής μας
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

KAI ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ

          ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ - ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ (el.wikipedia.org)
Ευφρόσυνες ημέρες για την Αγία μας Εκκλησία η οποία προχώρησε και επίσημα στην εγγραφή στο Αγιολόγιό της - αγιοκατάταξη -  του   μακαριστού


Γέροντος Ιερομόναχου Πορφύριου Καυσοκαλυβίτη καθώς και του Ιερομόναχου Μελέτιου του εν Υψενή της Ρόδου, σύμφωνα με χθεσινή απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Θρόνου. 



Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ


TOY ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΡΕΝΤΑΚΗ 

Γιὰ ἕναν βαπτισμένο Χριστιανὸ ὁ Ἐκκλησιασμὸς εἶναι ἡ ζωή του.
Δὲν νοεῖται νὰ πιστεύει κάποιος στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ μὴν βρίσκεται τὴν Κυριακὴ στὸ Ναὸ γιὰ νὰ συναντηθεῖ μαζί Του.
Νὰ τί μᾶς λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς γιὰ τὴν Κυριακή.
Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὁπού γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶναι ἀφωρισμένο καὶ κατηραμένο"
«Τὶς Κυριακὲς νὰ μὴ δουλέψητε ὁλότελα. Μήτε νὰ πωλήσετε μήτε νὰ ἀγοράσητε, οὔτε χωράφι οὔτε ἀμπέλι νὰ κοιτάζετε, μήτε νὰ φωκαλίζετε τὰ ἀχούρια σας· μονάχα νὰ διαβάζετε βιβλία, νὰ μαθαίνετε τὸ καλὸν καὶ τὸ τέλος τῆς ζωῆς μας, ὅτι ὅλοι θέλομεν ἀποθάνει καθὼς τὸ βλέπομεν καθ' ἑκάστην».
Ἐπῆγεν ὁ Κύριος εἰς τὴν κόλασιν καὶ ἔβγαλε τὸν Ἀδάμ, τὴν Εὔαν καὶ τὸ γένος του. Ἀνέστη τὴν τρίτην ἡμέραν. Ἐφάνη δώδεκα φορᾷς εἰς τοὺς Ἀποστόλους του. Ἔγινε χαρὰ εἰς τὸν οὐρανόν, χαρὰ εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς ὅλον τὸν κόσμον. Φαρμάκι καὶ σπαθὶ δίστομον εἰς τὴν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καὶ μάλιστα τοῦ διαβόλου. Διὰ τοῦτο καὶ οἱ Ἑβραῖοι δὲν κατακαίονται ἄλλην ἡμέραν τόσον, ὡσὰν τὴν Κυριακήν, ὅπου ἀκούουν τὸν παπά μας νὰ λέγει : “Ὁ ἀναστᾶς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἠμών”. Διότι ἐκεῖνο ὅπου ἐσπούδαζον οἱ Ἑβραῖοι νὰ κάμουν διὰ νὰ ἐξαλείψουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγύρισεν ἐναντίον τῆς κεφαλῆς των. Πρέπει καὶ ἠμεῖς, ἀδελφοί μου, νὰ χαιρώμεθα πάντοτε, μὰ περισσότερον τὴν Κυριακήν, ὁπού εἶναι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακὴ ἡμέραν ἔγινεν ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας. Κυριακὴν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νὰ ἀναστήσει ὅλον τὸν κόσμον. Πρέπει καὶ ἠμεῖς νὰ ἐργαζώμεθα τὰς ἐξ ἡμέρας διὰ ταῦτα τὰ μάταια, γήινα καὶ ψεύτικα πράγματα, καὶ τὴν Κυριακὴν νὰ πηγαίνωμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ νὰ στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον, τὴν ψυχὴν μᾶς ὁπού εἶναι τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὄχι νὰ πολυτρώγωμεν, νὰ πολυπίνωμεν καὶ νὰ κάμνωμεν ἁμαρτίας, οὔτε νὰ ἐργαζώμεθα καὶ νὰ πραγματευώμεθα τὴν Κυριακήν. Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὁπού γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶναι ἀφωρισμένο καὶ κατηραμένο, καὶ βάνετε φωτιὰ καὶ κατάρα εἰς τὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογίαν. Καὶ ἢ σὲ θανατώνει ὁ Κύριος παράκαιρα, ἢ τὴν γυναῖκα σου, ἢ τὸ παιδί σου, ἢ τὸ ζῷον σου ψοφᾷ, ἢ ἄλλον κακόν σου κάμνει. Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διὰ νὰ μὴ πάθετε κανένα κακό, μήτε ψυχικὸν μήτε σωματικόν, ἐγὼ σᾶς συμβουλεύω νὰ φυλάγετε τὴν Κυριακήν, ὡσὰν ὁπού εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεόν. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, χριστιανοί μου ; Τὴν φυλάγετε τὴν Κυριακὴν ; Ἂν εἶσθε χριστιανοί, νὰ τὴν φυλάγετε. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα ; Τὸ γάλα τῆς Κυριακῆς τί τὸ κάμνετε ; Ἄκουσε, παιδί μου, νὰ τὸ σμίγεις ὅλο καὶ νὰ τὸ κάμνεις ἑπτὰ μερίδια. Καὶ τὰ ἓξ μερίδια κράτησέ τα διὰ τὸν ἑαυτό σου, καὶ τὸ ἄλλον μερίδιον τῆς Κυριακῆς, ἂν θέλεις δῶσε τὸ ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχούς, ἢ εἰς τὴν ἐκκλησίαν διὰ νὰ εὐλογήσει ὁ Θεὸς τὰ πράγματά σου. Καὶ νὰ τύχει ἀνάγκη καὶ θέλεις νὰ πωλήσεις πράγματα φαγώσιμα τὴν Κυριακήν, ἐκεῖνο τὸ κέρδος μὴ τὸ σμίγεις εἰς τὴν σακκούλα σου, διότι τὴν μαγαρίζει. Ἀλλὰ δῶσε τὸ ἐλεημοσύνην, διὰ νὰ σᾶς φυλάγει ὁ Θεός.
Ἐδῶ μας λέει ὅτι Κυριακὴ ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμός, Κυριακὴ ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας ἀλλὰ καὶ Κυριακὴ θὰ γίνει ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν δηλ. ἡ Δευτέρα Παρουσία.
Σκεφτῆτε ἀδελφοὶ νὰ ἔρθει ὁ Κύριος ἡμέρα Κυριακὴ καὶ ἐμεῖς νὰ δουλεύουμε, νὰ κοιμόμαστε ἢ νὰ ξενυχτᾶμε στὰ κέντρα, τί θὰ ποῦμε τότε; Θὰ πάθουμε ὅτι ἔπαθαν οἱ πέντε Παρθένες ποὺ ἔμειναν ἔξω ἀπὸ τὸν Νυμφῶνα, θὰ βρεθοῦμε ἔξω ἀπὸ τὸν Παράδεισο. Τόσο Φεβερὸ εἶναι νὰ ἀπουσιάζουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἡμέρα Κυριακή.
Κυριακή πρωὶ  πῆγαν στὸν Τάφο τοῦ Χριστοῦ μας οἱ μυροφόρες γυναῖκες καὶ ἀξιώθηκαν νὰ δοῦνε τὸν Ἀναστάντα Σωτῆρα Χριστό.
Βλέπεται τί λέει ὁ ἄγγελος στὶς Μυροφόρες. Νὰ πᾶνε νὰ ποῦνε στοῦ Μαθητὲς ὅτι θὰ τοὺς συνατήσει στὴν Γαλιλαία ὅπως τοὺς εἶχε ὑποσχεθεῖ. Κυριακή τους ἐπισκέφτηκε κεκλησμένων τῶν Θυρῶν. Κυριακὴ κατῆλθε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στοὺς Ἀποστόλους.
Ἔτσι Κυριακὴ ὁ Κύριός μας,  μᾶς περιμένει στὸν Ναό, γιὰ νὰ μᾶς συναντήσει κι ἐμεῖς δυστυχῶς χάνουμε τὴν συνάντηση αὐτή. Ποιὸς δὲν θὰ  ἤθελε νὰ προσκυνήσει τὸν Κύριο ὅπως οἱ μυροφόρες;  Κι ὅμως κάθε Κυριακὴ ὁ Κύριος μᾶς περιμένει.
Καὶ ἕνα κείμενο ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, ἕνα κείμενο ποὺ γράφτηκε πρὶν 16 αἰῶνες ἀλλὰ νομίζει κάποιος ὅτι ὁ Ἄγος τὰ γράφει σήμερα, ἂν ἀλλάξει μόνο τὴ λέξη ἱππόδρομο καὶ βάλλει τὰ διάφορα γήπεδα θὰ καταλάβει.

Γιατί δὲν ἐκκλησιάζεσαι;

Πὰρ  ὅλα αὐτά, λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι ποῦ ἔρχονται στὴν ἐκκλησία. Τί θλιβερό! Στοὺς χοροὺς καὶ στὶς διασκεδάσεις τρέχουμε πρόθυμα. Τὶς ἀνοησίες τῶν τραγουδιστῶν τὶς ἀκοῦμε μὲ εὐχαρίστηση. Τὶς αἰσχρολογίες τῶν ἠθοποιῶν τὶς ἀπολαμβάνουμε γιὰ ὧρες, δίχως νὰ βαριόμαστε. Καὶ μόνο ὅταν μιλάει ὁ Θεός, χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε καὶ ζαλιζόμαστε. Μὰ καὶ στὰ ἱπποδρόμια, μολονότι δὲν ὑπάρχει στέγη γιὰ νὰ προστατεύει τοὺς θεατὲς ἀπὸ τὴ βροχή, τρέχουν οἱ περισσότεροι σὰν μανιακοί, ἀκόμα κι ὅταν βρέχει ραγδαία, ἀκόμα κι ὅταν ὁ ἄνεμος σηκώνει τὰ πάντα. Δὲν λογαριάζουν οὔτε τὴν κακοκαιρία οὔτε τὸ κρύο οὔτε τὴν ἀπόσταση. Τίποτα δὲν τοὺς κρατάει στὰ σπίτια τους. Ὅταν, ὅμως, πρόκειται νὰ πᾶνε στὴν ἐκκλησία, τότε καὶ τὸ ψιλόβροχο τοὺς γίνεται ἐμπόδιο. Κι ἂν τοὺς ρωτήσεις, ποιὸς εἶναι ὁ Ἀμῶς ἢ ὁ Ὀβδιού, πόσοι εἶναι οἱ προφῆτες ἢ οἱ ἀπόστολοι, δὲν μποροῦν ν  ἀνοίξουν τὸ στόμα τους. Γιὰ τ  ἄλογα, ὅμως, τοὺς τραγουδιστὲς καὶ τοὺς ἠθοποιοὺς μποροῦν νὰ σὲ πληροφορήσουν μὲ κάθε λεπτομέρεια. Εἶναι κατάσταση αὐτή;
Γιορτάζουμε μνῆμες ἁγίων, καὶ σχεδὸν κανένας δὲν παρουσιάζεται στὸ ναό. Φαίνεται πῶς ἡ ἀπόσταση παρασύρει τοὺς χριστιανοὺς στὴν ἀμέλεια· ἢ μᾶλλον ὄχι ἡ ἀπόσταση, ἀλλὰ ἡ ἀμέλεια μόνο τους ἐμποδίζει. Γιατί, ὅπως τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ ἐμποδίσει αὐτὸν ποῦ ἔχει ἀγαθὴ προαίρεση καὶ ζῆλο νὰ κάνει κάτι, ἔτσι καὶ τὸν ἀμελῆ, τὸν ρᾴθυμο καὶ ἀναβλητικὸ ὅλα μποροῦν νὰ τὸν ἐμποδίσουν.
Οἱ μάρτυρες ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν Ἀλήθεια, κι ἐσὺ λογαριάζεις μία τόσο μικρὴ ἀπόσταση; Ἐκεῖνοι θυσίασαν τὴ ζωή τους γιὰ τὸ Χριστό, κι ἐσὺ δὲν θέλεις οὔτε λίγο νὰ κοπιάσεις; Ὁ Κύριος πέθανε γιὰ χάρη σου, κι ἐσὺ Τὸν περιφρονεῖς; Γιορτάζουμε μνῆμες ἁγίων, κι ἐσὺ βαριέσαι νὰ ἔρθεις στὸ ναό, προτιμώντας νὰ κάθεσαι στὸ σπίτι σου; Καὶ ὅμως, πρέπει νὰ ἔρθεις, γιὰ νὰ δεῖς τὸ διάβολο νὰ νικιέται, τὸν ἅγιο νὰ νικάει, τὸ Θεὸ νὰ δοξάζεται καὶ τὴν Ἐκκλησία νὰ θριαμβεύει.

Προσοχ κα προσευχή

λλ κα διαγωγή μας, σο βρισκόμαστε μέσα στ ναό, ς εναι πρέπουσα, πως ρμόζει σ νθρωπο πο βρίσκεται μπροστ στ Θεό. Ν μν σχολούμαστε μ σκοπες συζητήσεις, μ ν στεκόμαστε μ φόβο κα τρόμο, μ προσοχ κα προθυμία, μ τ βλέμμα στραμμένο στ γ κα τν ψυχ ψωμένη στν ορανό.
Γιατ ρχονται πολλο στν κκλησία, παναλαμβάνουν μηχανικ ψαλμος κα εχές, κα φεύγουν, δίχως ν ξέρουν τί επαν. Τ χείλη κινονται, λλ τ᾿ ατι δν κονε. σ δν κος τν προσευχή σου, κα θέλεις ν σ εσακούσει Θεός; Γονάτισα, λες· λλ νος σου πετοσε μακριά. Τ σμα σου ταν μέσα στν κκλησία κα ψυχή σου ξω. Τ στόμα λεγε τν προσευχ κα νος μετροσε τόκους, συμβόλαια, συναλλαγές, χωράφια, κτήματα, συναναστροφς μ φίλους. Κι λα ατ συμβαίνουν, γιατ διάβολος εναι πονηρός· ξέρει πς τν ρα τς προσευχς κερδίζουμε πολλά, γι᾿ ατ τότε πιτίθεται μ μεγαλύτερη σφοδρότητα. λλες φορς εμαστε ξαπλωμένοι στ κρεβάτι, κα τίποτα δν σκεφτόμαστε· ρθαμε μως στν κκλησία ν προσευχηθομε, κα διάβολος μς βαλε να σωρ λογισμούς, στε καθόλου ν μν φεληθομε.
ν, λήθεια, Θεός σου ζητήσει λόγο γι τν διαφορία κα τν σέβεια πο δείχνεις στς λατρευτικς συνάξεις, τί θ κάνεις; Νά, τν ρα πο Ατς σο μιλάει, σύ, ντ ν προσεύχεσαι, χεις πιάσει κουβέντα μ τν διπλανό σου γι πράγματα νώφελα. Κα λα τ᾿ λλα μαρτήματά μας ν παραβλέψει Θεός, τοτο φτάνει γι ν στερηθομε τ σωτηρία. Μν τ θεωρες μικρ παράπτωμα. Γι ν καταλάβεις, τ βαρύτητά του, σκέψου τί γίνεται στν νάλογη περίπτωση τν νθρώπων. ς ποθέσουμε τι συζητς μ᾿ να πίσημο πρόσωπο μ᾿ ναν γκάρδιο φίλο σου. Κα ν κενος σο μιλάει, σ γυρίζεις διάφορα τ κεφάλι σου κα ρχίζεις ν κουβεντιάζεις μ κάποιον λλο. Δν θ προσβληθε συνομιλητής σου π᾿ ατ τν πρέπειά σου; Δν θ θυμώσει; Δν θ σο ζητήσει τ λόγο;
λίμονο! Βρίσκεσαι στ θεία Λειτουργία, κι ν τ βασιλικ τραπέζι εναι τοιμασμένο, ν μνς το Θεο θυσιάζεται γι χάρη σου, ν ερέας γωνίζεται γι τ σωτηρία σου, σ διαφορες. Τν ρα πο τ ξαπτέρυγα Σεραφεμ σκεπάζουν τ πρόσωπά τους π δέος κα λες ο οράνιες δυνάμεις μαζ μ τν ερέα παρακαλον τ Θε γι σένα, τ στιγμ πο κατεβαίνει π τν οραν φωτι το γίου Πνεύματος κα τ αμα το Χριστο χύνεται π τν χραντη πλευρά Του μέσα στ γιο Ποτήριο, τ στιγμ ατ συνείδησή σου, ραγε, δν σ λέγχει γι τν προσεξία σου; Σκέψου, νθρωπέ μου, μπροστ σ Ποιν στέκεσαι τν ρα τς φρικτς μυσταγωγίας κα μαζ μ ποιος – μ τ Χερουβείμ, μ τ Σεραφείμ, μ λες τς οράνιες δυνάμεις. ναλογίσου μαζ μ ποιος ψάλλεις κα προσεύχεσαι. Εναι ρκετ γι ν συνέλθεις, ταν θυμηθες τι, ν χεις λικ σμα, ξιώνεσαι ν μνες τν Κύριό της κτίσεως μαζ μ τος σώματους γγέλους.
Μ συμμετέχεις, λοιπόν, στν ερ κείνη μνδία μ διαφορία. Μν χεις στ νο σου βιοτικς σκέψεις. Διξε κάθε γήινο λογισμ κα νέβα νοερ στν ορανό, κοντ στ θρόνο το Θεο. Πέταξε κε μαζ μ τ Σεραφείμ, φτερούγισε μαζί τους, ψάλε τν τρισάγιο μνο στν Παναγία Τριάδα.

θεία Κοινωνία

Κα σν ρθει στιγμ τς θείας Κοινωνίας κα πρόκειται ν πλησιάσεις τν γία Τράπεζα, πίστευε κλόνητα πς κε εναι παρν Χριστός, Βασιλις τν λων. ταν δες τν ερέα ν σο προσφέρει τ σμα κα τ αμα το Κυρίου, μ νομίσεις τι ερέας τ κάνει ατό, λλ πίστευε τι τ χέρι πο πλώνεται εναι το Χριστο. Ατς πο λάμπρυνε μ τν παρουσία Το τν τράπεζα το Μυστικο Δείπνου, Ατς κα τώρα διακοσμε τν Τράπεζα τς θείας Λειτουργίας. Παραβρίσκεται πραγματικ κα ξετάζει το καθενς τν προαίρεση κα παρατηρε ποις πλησιάζει μ ελάβεια ταιριαστ στ γιο Μυστήριο, ποις μ πονηρ συνείδηση, μ σκέψεις βρωμερς κα κάθαρτες, μ πράξεις μολυσμένες. ναλογίσου, λοιπόν, κι σ ποι λάττωμά σου διόρθωσες, ποιν ρετ κατόρθωσες, ποιν μαρτία σβησες μ τν ξομολόγηση, σ τί γινες καλύτερος. ν συνείδησή σου σ πληροφορε τι φρόντισες ρκετ γι τν πούλωση τν ψυχικν σου τραυμάτων, ν κανες κάτι περισσότερο π τ νηστεία, κοινώνησε μ φόβο Θεο. λλις, μενε μακρι π τ χραντα Μυστήρια. Κα ταν καθαριστες π᾿ λες τς μαρτίες σου, τότε ν πλησιάσεις.
Ν προσέρχεστε, λοιπόν, στ θεία Κοινωνία μ φόβο κα τρόμο, μ συνείδηση καθαρή, μ νηστεία κα προσευχή. Χωρς ν θορυβετε, χωρς ν ποδοπαττε κα ν σπρώχνετε τος διπλανούς σας. Γιατί ατ ποτελε τ μεγαλύτερη τρέλα κα τ χειρότερη περιφρόνηση τν θείων Μυστηρίων.
Πές μου, νθρωπε, γιατ κάνεις θόρυβο; Γιατί βιάζεσαι; Σ πιέζει τάχα νάγκη ν κάνεις τς δουλειές σου; Κα σο περνάει ραγε, τν ρα πο πς ν κοινωνήσεις, σκέψη τι χεις δουλειές; χεις μήπως τν ασθηση τι εσαι πάνω στ γ; Νομίζεις τι βρίσκεσαι μαζ μ νθρώπους κα χι μ τος χορος τν γγέλων; Μ κάτι τέτοιο εναι δεγμα πέτρινης καρδις...

Κάθε πότε ν κοινωνομε;

πάρχει κι να λλο θέμα: Πολλο κοινωνον μία φορ τ χρόνο, λλοι δυ φορές, λλοι περισσότερες. Ποιος π᾿ ατος θ πιδοκιμάσουμε; σους μι φορά, σους πολλς σους λίγες φορς μεταλαβαίνουν; Οτε τος μία οτε τς πολλς οτε τος λίγες, μ κείνους πο πλησιάζουν στ γιο Ποτήριο μ καρδι γνή, μ βίο νεπίληπτο. Ατο ς κοινωνον πάντα. Ο λλοι, ο μετανόητοι μαρτωλοί, ς μένουν μακρι π τ χραντα Μυστήρια, γιατί λλις κρμα κα καταδίκη, τοιμάζουν γι τν αυτό τους. γιος πόστολος λέει: «ποιος τρώει τν ρτο κα πίνει τ ποτήριο το Κυρίου μ τρόπο νάξιο, γίνεται νοχος μαρτήματος πέναντι στ σμα κα στ αμα το Κυρίου, προκαλώντας τν καταδίκη του» (Α Κορ. 11:27, 29). Θ τιμωρηθε, δηλαδή, τόσο αστηρά, σο κα ο σταυρωτς το Χριστο, φο κι κενοι γιναν νοχοι μαρτήματος πέναντι στ σμα Του.
Πολλο π τος πιστος χουν φτάσει σ τέτοιο σημεο περιφρονήσεως τν γίων Μυστηρίων, στε, ν εναι γεμάτοι π μέτρητες κακίες κα δν διορθώνουν καθόλου τν αυτό τους, κοινωνον στς γιορτς προετοίμαστοι. Μ γνωρίζοντας τι προϋπόθεση τς θείας Κοινωνίας δν εναι γιορτή, λλά, καθς επαμε, καθαρ συνείδηση. Κα πως ατς πο δν ασθάνεται κανένα κακ στ συνείδησή του, πρέπει καθημεριν ν προσέρχεται στ θεία Κοινωνία, τσι κι ατς πο εναι φορτωμένος μαρτήματα κα δν μετανοε, πρέπει ν μν κοινωνε οτε στ γιορτή. Γι᾿ ατ κα πάλι σς παρακαλ λους ν μν πλησιάζετε στ θεα Μυστήρια τσι προετοίμαστοι κι πειδ τ παιτε γιορτή, λλά, ν κάποτε ποφασίσετε ν λάβετε μέρος στ θεία Λειτουργία κα ν κοινωνήσετε, ν καθαρίζετε καλ τν αυτό σας, π πολλς μέρες πρίν, μ τ μετάνοια, τν προσευχή, τν λεημοσύνη, τ φροντίδα γι τ πνευματικ πράγματα.

Παραμον ς τν πόλυση

ρθες, λοιπόν, στν κκλησία κα ξιώθηκες ν συναντήσεις τ Χριστό; Μ φύγεις, ν δν τελειώσει κολουθία. ν φύγεις πρν π τν πόλυση, εσαι νοχος σο κι νας δραπέτης. Πηγαίνεις στ θέατρο καί, ν δν τελειώσει παράσταση, δν φεύγεις. Μπαίνεις στν κκλησία, στν οκο το Κυρίου, κα γυρίζεις τν πλάτη στ χραντα Μυστήρια; Φοβήσου τουλάχιστον κενον πο επε: «ποιος καταφρονε τ Θεό, θ καταφρονηθε π᾿ Ατόν» (Πρβλ. Παροιμ. 13:13).
Τί κάνεις, νθρωπε; ν Χριστς εναι παρών, ο γγελοί Του παραστέκονται, ο δελφοί σου κοινωνον κόμα, σ τος γκαταλείπεις κα φεύγεις; Χριστός σου προσφέρει τν γία σάρκα Του, κι σ δν περιμένεις λίγο, γι ν Τν εχαριστήσεις στω μ τ λόγια; ταν παρακάθεσαι σ δεπνο, δν τολμς ν φύγεις, στω κι ν χεις χορτάσει, τ στιγμ πο ο φίλοι σου κάθονται κόμα στ τραπέζι. Κα τώρα πο τελονται τ φρικτ Μυστήρια το Χριστο, τ᾿ φήνεις λα στ μέση κα φεύγεις;
Θέλετε ν σς π τίνος τ ργο κάνουν σοι φεύγουν πρν τελειώσει θεία Λειτουργία κα δν συμμετέχουν τσι στς τελευταες εχαριστήριες εχές; σως εναι βαρ ατ πο πρόκειται ν π, μ πρέπει ν τ π. ταν ούδας πρε μέρος στν Μυστικ Δεπνο το Χριστο, ν λοι ταν καθισμένοι στ τραπέζι, ατς σηκώθηκε πρν π τος λλους κι φυγε. κενον, λοιπόν, τν ούδα μιμονται... ν δν φευγε τότε κενος, δν θ γινόταν προδότης, δν θ χανόταν. ν δν ξεχώριζε τν αυτό του π τ ποίμνιο, δν θ τν βρισκε μόνο του λύκος, γι ν τν φάει.

Μετ τν κκλησιασμ

μες ς ναχωρομε π τ θεία Λειτουργία σν λιοντάρια πο βγάζουν φωτιά, χοντας γίνει φοβερο κόμα κα στ διάβολο. Γιατ τ γιο αμα το Κυρίου πο κοινωνομε, ποτίζει τν ψυχή μας κα τς δίνει μεγάλη δύναμη. ταν τ μεταλαβαίνουμε ξια, διώχνει τος δαίμονες μακρι κα φέρνει κοντά μας τος γγέλους κα τν Κύριο τν γγέλων. Ατ τ αμα εναι σωτηρία τν ψυχν μας, μ᾿ ατ λούζεται ψυχή, μ᾿ ατ στολίζεται. Ατ τ αμα κάνει τ νο μας λαμπρότερο π τ φωτιά, ατ κάνει τν ψυχή μας λαμπρότερη π τ χρυσάφι.
Προσελκύστε, λοιπόν, τος δελφούς μας στν κκλησία, προτρέψτε τος πλανημένους, συμβουλέψτε τους χι μόνο μ λόγια, λλ κα μ ργα. Κι ν κόμα τίποτα δν πες, λλ βγες π τν ερ σύναξη, δείχνοντας στος πόντες – κα μ τν μφάνιση κα μ τ βλέμμα κα μ τ φων κα μ τ βάδισμα κα μ᾿ λη σου τ σεμνότητα – τί κέρδος πο ποκόμισες π τ ναό, ατ εναι ρκετ γι παραίνεση κα συμβουλή. Γιατ τσι πρέπει ν βγαίνουμε π τ ναό, σν π τ ερ δυτα, σν ν κατεβαίνουμε π τος διους τος ορανούς. Δίδαξε σους δν κκλησιάζονται τι ψαλες μαζ μ τ Σεραφείμ, τι νήκεις στν οράνια πολιτεία, τι συναντήθηκες μ τ Χριστ κα μίλησες μαζί Του. ν τσι ζομε τ θεία Λειτουργία, δν θ χρειαστε ν πομε τίποτα στος πόντες. λλ βλέποντας κενοι τ δική μας φέλεια, θ νιώσουν τ δική τους ζημι κα θ τρέξουν γρήγορα στν κκλησία, γι ν᾿ πολαύσουν τ δια γαθά, μ τ χάρη κα φιλανθρωπία το Κυρίου μας ησο Χριστο, στν ποο, μαζ μ τν Πατέρα κα τ γιο Πνεμα, αώνια νήκει δόξα.

Ὁ ἐκκλησιασμός τῶν παιδιῶν

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος προτείνει νά συμβουλεύουμε διακριτικότατα τά παιδιά, χωρίς νά τά πιέζουμε ἤ νά τά μαλλώνουμε γιά τέτοια πνευματικά θέματα καί δή γιά τήν κορυφή ὅλων τῶν προσευχῶν, ὅλων τῶν γνώσεων καί ὅλων τῶν εὐλογιῶν πού εἶναι ἡ θεία Λειτουργία.
Συνεχίζων ὁ ἱερός Πατήρ λέγει, ἄν δέν σέ ἀκοῦνε, ἐπανάλαβε σέ καλύτερη, σέ καταλληλότερη ὥρα τήν προτροπή γιά τή θεία Λειτουργία. Καί ἄν δέν σέ ξανακούσουν, ὑπάρχει καί ἄλλος τρόπος.  Προσευχήσου θερμά καί τήν ὥρα τῶν συμβουλῶν σου θά δώσει ὁ Κύριος δάκρυα, πού θά μαλακώσουν τήν ἀντίσταση, τήν ἀντιλογία ἤ τή νεανική θρασύτητα.  Πρόσεξε λέγει, τί ἔκανε ὁ θεῖος Παῦλος μιλώντας στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου: «…τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον…» (Πράξ. κ΄ 31) «... ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν...» (Γαλ. δ΄ 19).

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος Λόγος Θ’. Περὶ τοῦ μὴ καταφρονεῖν τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἁγίων μυστηρίων.